Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 5 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Wojciech Wojnar

Protokolant:Agnieszka Peregudów

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko M. M.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanemu M. M., aby – z uwagi na stosowanie przemocy w rodzinie i rażąco naganne zachowanie - opuścił, opróżnił i wydał powódce J. M. lokal mieszkalny nr (...) położony we W. przy ul. (...);

II.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu) kwotę 200 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 maja 2001 r., w trakcie trwania związku małżeńskiego z M. M., J. M. zawarła z Gminą W. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...), będącego własnością Gminy W..

Wraz z najemcą w lokalu tym mogli zamieszkać zgodnie z umową M. M. oraz ich córki K. M. i P. M..

(dowód: - dokumenty zawarte w aktach lokalowych, a w tym:

skierowanie z dnia 23 kwietnia 2001 r.

umowa najmu;

- umowa najmu wraz z kartą lokalu, k. 16-20)

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2010 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu rozwiązał przez rozwód z winy M. M. jego związek małżeński z J. M. oraz określił sposób korzystania z mieszkania
w ten sposób, że J. M. ma korzystać z większego pokoju, a M. M. z mniejszego,
a z pozostałych pomieszczeń mają korzystać wspólnie.

(dowód: - wyrok SO z 29.01.2010 r., k. 14)

M. M. jest alkoholikiem. W sierpniu 2014 r. spadł ze schodów, doznając urazu czaszkowo-mózgowego, krwotoku podtwardówkowego prawej półkuli mózgu, stłuczenia płatów mózgowych. Rozpoznano u niego także padaczkę alkoholową. Po wypisaniu ze szpitala zalecono mu bezwzględną abstynencję.

(dowód: - dokumentacja lekarska, k. 62-69)

Mimo wypadku z sierpnia 2014 r. M. M. nadal nadużywa alkoholu. Z powodu nadużywania alkoholu swoim zachowaniem utrudnia i uniemożliwia J. M. i swoim córkom zamieszkiwanie
w najmowanym lokalu. Załatwia swoje potrzeby fizjologiczne w kuchni. Będąc pijanym po postawieniu czajnika na gazie, często zasypia i nie pilnuje gotującej się wody. Pokój, który zajmuje, jest brudny
i zaniedbany. Utrzymuje się w nim nieprzyjemny zapach, ponieważ M. M. załatwia w nim swoje potrzeby fizjologiczne i w nim nie sprząta. Znęca się on nad swoją rodziną. Zwraca się do nich obraźliwymi słowami. Do córki K. mówi, że jest świnią, nie jest jego dzieckiem, że chętnie by ją zatłukł na śmierć. Śmiercią grozi również J. M., oskarżając ją o zdradę. Wyzywa ją obraźliwymi i wulgarnymi słowami typu „kurwa”, „dziwka”, „szmata”.

Z powodu zachowania M. M. J. M. oraz ich dzieci korzystały z pomocy (...),

(dowód: - zaświadczenie (...) Centrum (...), k. 9;

- dokumentacja fotograficzna, k. 10-13;

- zeznania B. B., protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- zeznania K. M., protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- zeznania E. J., protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- zeznania L. J., protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- zeznania A. J., protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- przesłuchanie powódki,protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- uzupełniające przesłuchanie powódki, protokół rozprawy z dnia 5 listopada 2015 r.

Jednocześnie M. M. nie przyczynia się do utrzymania zajmowanego lokalu oraz rodziny.
W sierpniu 2015 r. otrzymał decyzję o zmianie wysokości zasiłku stałego w wysokości 483,05 zł.

(dowód: - zaświadczenia S. C., k. 8;

- wyrok SR Wrocław-Fabryczna, k. 15;

- decyzja MOPS z 5 sierpnia 2015 r., k. 60;

- przesłuchanie powódki,protokół rozprawy z dnia 10 września 2015 r.;

- uzupełniające przesłuchanie powódki, protokół rozprawy z dnia 5 listopada 2015 r.)

Wskutek doznanych wskutek upadku urazów M. M. został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wskazano, że wobec niego wskazana jest praca w warunkach chronionych. Wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia samodzielnej egzystencji (tj. korzystania z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych
i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej), nie wymaga natomiast konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

(dowód: - orzeczenie o niepełnosprawności, k.61)

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Ustalając stan faktyczny Sąd nie dał wiary pozwanemu, że nie odzywa się do powódki i nie wszczyna żadnych awantur, albowiem twierdzenia te są gołosłowne i nie znajdują potwierdzenia w żadnym przeprowadzonym dowodzie. Przeciwnie, spójne, logiczne zeznania świadków i korelujący z nimi dowód z przesłuchania powódki kategorycznie podważają twierdzenia pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Żądanie powódki znajduje podstawę prawną w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.
o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego . W myśl tego przepisu współlokator może wytoczyć powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego lokalu, jeżeli ten swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...) została zawarta przez powódkę w trakcie trwania małżeństwa
z pozwanym, przy czym małżonkowie wspólnie zajmowali i nadal zajmują ten lokal. Tym samym, strony są z mocy prawa najemcami tego lokalu (art. 7 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych
i dodatkach mieszkaniowych, obowiązującej w dacie zawarcia umowy najmu, art. 680 ¹ k.c.). Sporów nie budzi również to, że związek małżeński stron został rozwiązany z winy pozwanego. Spór stron dotyczył tego, czy pozwany swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie.

Odnosząc się do tej kwestii wskazać należy, że w myśl art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów powódce przysługuje roszczenie o nakazanie przez sąd eksmisji rozwiedzionego współmałżonka, jeżeli udowodni ona – zgodnie z art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. - że pozwany rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. W ocenie Sądu powódka udźwignęła ciężar dowodu spornej okoliczności. Powódka przy pomocy spójnych i logicznych zeznań świadków, dokumentacji fotograficznej wykazała, że pozwany nadużywa alkoholu i pod jego wpływem znęca się nad powódką i wspólnymi dziećmi stron, wszczynając awantury, wyzywając ich obraźliwymi słowami. Przykładowo, do córki K. mówi, że jest świnią, nie jest jego dzieckiem, że chętnie by ją zatłukł na śmierć. Śmiercią grozi również powódce, oskarżając ją o zdradę. Wyzywa ją obraźliwymi i wulgarnymi słowami typu „kurwa”, „dziwka”, „szmata”. Nadto, pozwany, będąc pod wpływem alkoholu załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, poza toaletą, tj. w kuchni lub własnym pokoju. Pokój ten jest brudny i zaniedbany. Utrzymuje się w nim nieprzyjemny zapach. Zachowania te należy zaliczyć do rażąco nagannych, sprzeczne są bowiem z podstawowymi zasadami współżycia społecznego i higieny. Mają one nadto – z uwagi na uporczywość zachowania pozwanego - charakter przemocy w rodzinie. Ponadto, utrudniają one, a nawet uniemożliwiają powódce i dzieciom stron zamieszkiwanie w najmowanym lokalu. Tym samym, spełnione zostały przesłanki orzeczenia eksmisji.

Wobec powyższego na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku, na podstawie art. 17 ustawy o ochronie praw lokatorów wskazując powody eksmisji.

Z uwagi na brzmienie art. 17 ww. ustawy, zgodnie z którym przepisów art. 14 (dotyczących prawa do lokalu socjalnego) nie stosuje się, gdy powodem opróżnienia lokalu jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego, Sąd nie orzekł w przedmiocie prawa pozwanego do lokalu socjalnego. W niniejszej sprawie przyczyną opróżnienia lokalu było stosowanie przemocy w rodzinie, tym samym zastosowanie znalazły wskazane normy prawne. Powyższego rozstrzygnięcia nie podważa sytuacja majątkowa i stan zdrowia pozwanego (tj. przede wszystkim jego niepełnosprawność). W przypadku stosowania przemocy
w rodzinie, a taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie, ochrona praw pozwanego ustąpić musi przed ochroną jego współlokatorów, będących ofiarami jego zachowania.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie II sentencji wyroku Sąd oparł na treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 k.p.c. Stosownie do brzmienia tego przepisu kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu (art. 113 ust. 1 u.k.s.s.c.).

W niniejszej sprawie na nieuiszczone koszty sądowe składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 200 zł, od której powódka została zwolniona. Tym samym Sąd na podstawie powołanych przepisów zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ww. kwotę tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Dla tych motywów Sąd orzekł jak w wyroku.