Postanowienie

I ACz 1704/12

Podstawa prawna:

art. 32 k.p.c.

Powołane przepisy:

  1. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 - art. 1148(1); art. 32; art. 385; art. 397; art. 397 § 2; art. 41) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 - art. 25) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
Zmiana rodzaju orzeczenia z "Postanowienie, Uzasadnienie" na "Postanowienie".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu

Dodatkowe informacje:

  • Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
    I A Cz 1704/12 I CR 208/69 I CZ 38/73 I CZ 48/73 I Co 264/12 II PR 512/66 II UR 4/84 III CZP 76/93 III SA 428/88

Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I A Cz 1704/12

POSTANOWIENIE

Dnia 19 listopada 2012 r

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : Sędzia SA Krzysztof Sobierajski

Sędzia SA Wojciech Kościołek

Sędzia SA Józef Wąsik

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2012 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku I. K.

przy udziale A. F.

o uznanie orzeczenia sądu zagranicznego

na skutek zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 13 lipca 2012r. sygn. akt I Co 264/12

p o s t a n a w i a :

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt I A Cz 1704/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni I. K. wniosła o ustalenie, że wyrok Sądu I Instancji w S. (USA) w sprawie o ustalenie ojcostwa jej syna M. C. F. w stosunku do A. F. podlega uznaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 lipca 2012r Sąd Okręgowy w Krakowie stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Powołując się na art. 41 kpc w związku z art. 1148 1 kpc Sąd stwierdził, że z uwagi na miejsce zamieszkania stron poza granicami kraju właściwym w sprawie jest Sąd właściwy dla miasta st. W..

Zażalenie na to postanowienie wniosła wnioskodawczyni domagając się jego uchylenia. W zażaleniu podniosła, że skierowanie przez nią wniosku do Sądu Okręgowego w Krakowie było powodowane tym, że w okręgu tego Sądu jest zameldowana na pobyt stały. Do zażalenia dołączyła poświadczenie zameldowania na pobyt stały w C., ul. (...).

Sąd Apelacyjny w Krakowie po rozpoznaniu zażalenia, zważył, co następuje:

Zażalenie odniosło skutek w postaci uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż zostało wydane bez wyjaśnienia istotnej dla sprawy okoliczności, a mianowicie ustalenia, jakie jest faktyczne miejsce zamieszkania I. K., ewentualnie jej syna M. F. (art. 32 kpc).

Podkreślenia bowiem wymaga, że o właściwości sądu w niniejszej sprawie nie decyduje adres zameldowania, ani miejsce aktualnego pobytu, lecz miejsce to należy ustalić zgodnie z art. 25 k.c. W myśl tego przepisu miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu.

O "miejscu zamieszkania" rozstrzyga zawsze całokształt okoliczności wskazujących na zejście się stanu faktycznego przebywania z zamiarem takiego przebywania (por. m.in. S. Grzybowski (w:) System prawa cywilnego, t. I, s. 333, 334; W. Popiołek, glosa do uchwały SN z dnia 24 czerwca 1993 r., III CZP 76/93, PS 1995, nr 3, s. 86, 87; orzeczenia SN: z dnia 21 listopada 1966 r., II PR 512/66, OSNC 1967, nr 7-8, poz. 136; z dnia 7 czerwca 1983 r., II UR 4/84, OSP 1984, z. 12, poz. 265).

Przebywanie to czynnik zewnętrzny ( corpus); faktyczny i trwały, ale niekoniecznie ciągły. Cecha trwałości związana jest z zamiarem stałego pobytu, tj. nie tymczasowego, nie okazyjnego. Na przykład wyjazd za granicę w celach zarobkowych nie powiązany z zamiarem stałego pobytu zagranicą, lecz z zamiarem powrotu do kraju nie powoduje zmiany miejsca zamieszkania.

Zgodnie z utrwalonym poglądem - samo zameldowanie, będące kategorią prawa administracyjnego, nie przesądza o miejscu zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego, choć niewątpliwie stanowi cenną wskazówkę przy ocenie istnienia przesłanek art. 25 (por. wyrok SN z dnia 8 maja 1970 r., I CR 208/69, OSNC 1971, nr 2, poz. 37; postanowienia SN: z dnia 26 marca 1973 r., I CZ 38/73, Lex, nr 7234; z dnia 3 maja 1973 r., I CZ 48/73, Lex, nr 7250; wyrok NSA z dnia 8 listopada 1988 r., III SA 428/88, ONSA 1988, nr 2, poz. 88). Tak samo nie ma także rozstrzygającego znaczenia brak zameldowania (podobnie SN w przywołanym wyżej wyroku z dnia 8 maja 1970 r., I CR 208/69, OSNC 1971, nr 2, poz. 37).

Wątpliwości spowodowała sama wnioskodawczyni, która odnośnie adresu w C. posługuje się terminem „zameldowanie”, a jako miejsce zamieszkania podaje B.. Nie wydaje się jednak, aby wnioskodawczyni, działająca w sprawie bez profesjonalnego pełnomocnika czyniła to świadomie. Chodzi jej wszak o uregulowanie statusu dziecka w Polsce.

Wnioskodawczyni powinna więc wyjaśnić, czy jej pobyt w USA ma charakter czasowy i czy zamierza powrócić z synem do C. (lub innej miejscowości w okręgu Sądu Okręgowego w Krakowie), czy też zamierza na stałe pozostać w USA.

Biorąc pod uwagę przedstawione argumenty Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc, w związku z art. 397 § 2 kpc.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13