Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Zatorski

Protokolant Natalia Całka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 roku w Ś.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko E. M.

o zapłatę kwoty 1994,01 zł

a także

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko E. M.

o zapłatę kwoty 2241,17 zł

I.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1994,01 zł (jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery złote jeden grosz) z ustawowymi odsetkami od dnia 23.10.2014 roku do dnia zapłaty z tym, że za okres od 23.10.2014 roku do 31.12.2015 roku z odsetkami ustawowymi w wysokości 8% w stosunku rocznym, natomiast od dnia 01.01.2016 roku do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% w stosunku rocznym,

II.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 2241,17 zł (dwa tysiące dwieście czterdzieści jeden złotych siedemnaście groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 24.11.2014 roku do dnia zapłaty z tym, że za okres od 24.11.2014 roku do 31.12.2015 roku z odsetkami ustawowymi w wysokości 8% w stosunku rocznym, natomiast od dnia 01.01.2016 roku do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% w stosunku rocznym,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 770 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 202/15

UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. wystąpiła przeciwko E. M. o zapłatę kwoty1.994,01 zł z odsetkami i obciążenie pozwanej kosztami procesu (k. 3).

Uzasadniając żądanie powódka podała, że 07.09.2013r. zawarła z pozwaną, na zasadach oferty promocyjnej, umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na czas oznaczony, a przy zawarciu umowy pozwana zaakceptowała regulamin świadczenia usług, cennik i warunki oferty promocyjnej, stanowiące część umowy; w umowie powódka przyznała pozwanej ulgę w cenie telefonu lub stawek usług, z założeniem, że umowa trwać będzie przez czas oznaczony; pozwany zobowiązał się do utrzymywania karty SIM w stanie aktywności przez cały okres trwania umowy, na wypadek niewykonania zobowiązania przez abonenta przewidziano możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy, z uwzględnieniem kary umownej za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania niepieniężnego polegającego na nierozwiązywaniu umowy przez oznaczony czas; pozwany obowiązany był do dokonywania płatności w wysokości i w terminach wynikających z faktur za usługi, wystawionych przez powódkę; następnie strony wykonywały umowę, tj. powódka świadczyła pozwanemu usługi objęte umową; umowa została rozwiązana przed upływem okresu, na jaki została zawarta, z przyczyn leżących po stronie pozwanego, a wydana mu karta SIM została dezaktywowana, zatem pozwany nie wykonał zobowiązania niepieniężnego polegającego na utrzymywaniu aktywnej karty SIM przez cały umówiony okres, a w efekcie powódka naliczyła mu kare umowną stosownie do warunków oferty promocyjnej, za czas stanowiący różnicę pomiędzy przyjętym okresem zobowiązania a okresem faktycznie wykonanym; następnie powódka wezwała pozwanego do zapłaty, jednak bezskutecznie; na dochodzoną kwotę 1.994,01 zł składają się: faktura z 13.09.2013 – 163,38 zł, faktura z 13.10.2013 – 98,96 zł, noty odsetkowe z 08.01.2014, 24.04.2014 i 20.10.2014 – 6,44 zł, 13,21 zł i 118,21 zł oraz kara umowna z 08.01.2014 – 1588,81 zł (k.4).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w (...) (k. 7) pozwana zaprzeczyła wszystkim twierdzeniom powódki, wskazała na jeszcze jedno postępowanie z udziałem stron, wg niej tożsame ze sprawą niniejszą, zarzuciła powódce, że chce wyłudzić od niej pieniądze, albowiem pozwana odstąpiła od obydwóch umów, zatem dochodzona należność nie istnieje, a ponadto pozwana zwróciła powódce pobrany sprzęt, co mogła uczynić, gdyż została poinformowana o możliwości zwrotu w ciągu 10 dni; wielokrotnie zwracała się o dostarczenie jej firmowego druku do zwrotu sprzętu; pozwana nie korzystała z usług powoda, a ten jej ich nie świadczył; wniosła o połączenie obu spraw i oddalenie powództwa w całości (k. 7-8).

(...) S.A. w W. wystąpiła również przeciwko E. M. o zapłatę kwoty2.241,17 zł z odsetkami i obciążenie pozwanej kosztami procesu (k. 71).

Uzasadniając żądanie powódka podała, że 07.09.2013r. w związku z zawarciem z pozwaną umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) umożliwiła pozwanej nabycie sprzętu telekomunikacyjnego w nierozerwalnym związku z zawarciem w/w umowy, a w efekcie pozwana kupiła na raty urządzenie telekomunikacyjne, które stało się jej własnością, i które zostało jej wydane przy zawarciu umowy, przy czym jednocześnie kupująca zobowiązała się do zapłaty ceny tego urządzenia w miesięcznych ratach; przy zawarciu umowy powód zastrzegł wymagalność całej należności w razie zwłoki w zapłacie rat; pozwana nie spłaciła należnych rat, a zestawienie jej należności, stosownie do harmonogramu spłat, przedstawia się następująco: 198,99 zł – 07.09.2013, 11 x 21 zł – wg 11 kolejnych miesięcy od 13.09.2013 do 13.04.2014, 1699,80 zł – 11.08.2014; od niezapłaconych należności powód naliczył odsetki, jak w poniższych notach: 1,07 zł – 13.10.2013, 34,37 zł – 08.04.2014, 38,40 zł – 30.09.2014, 37,17 zł – 18.11.2014 (k.72-73).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w (...) (k. 75) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i wskazała, że zwróciła powódce pobrany sprzęt, a ponadto przedstawiła argumentację zasadniczo tożsamą do przedstawionej w pierwszej sprawie (k. 75-76).

Uzupełniając sprzeciw, nadal wnosząc o oddalenie powództwa w całości, pozwana zarzuciła, że odstąpiła od obu umów zgodnie z prawem konsumenckim, powód wystąpił przeciwko pozwanej łącznie z 5 pozwami na łączną kwotę 9.482,58 zł, a pozwana odstąpiła od 2 umów i zwróciła sprzęt elektroniczny, zatem nie korzystała z usług powoda, który zresztą nie wyjaśnił, jakiego sprzętu dotyczy sprawa; wniosła o połączenie obu spraw (k. 127-132).

Postanowieniem z 21.05.2015r. połączono obie sprawy do wspólnego prowadzenia (k. 215).

Sąd ustalił.

Dnia 07.09.2013r. w autoryzowanym punkcie sprzedaży powódki w Ś. strony zawarły umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych, z usługą telefonii mobilnej i mobilnej transmisji danych, w oparciu o numer (...), w taryfie DATA, z abonamentem 129,90 zł . Umowa została zawarta w ramach promocji oznaczonej symbolem P_BC_U._129_ (...)_36_R, na czas oznaczony, do dnia 07.09.2015r., z obowiązkiem utrzymywania aktywnej karty SIM przez cały okres trwania umowy. Na wypadek rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta, w umowie zastrzeżono karę umowną z tytułu naruszenia przez abonenta zobowiązania niepieniężnego do utrzymywania aktywnej karty SIM przez cały okres umowy, w wysokości maksymalnie 1700 zł, obliczanej proporcjonalnie do umówionego i faktycznego okresu trwania umowy oraz przyznanej abonentowi w związku z zawarciem umowy ulgi w kwocie 2045,56 zł. Pozwana obowiązana była do zapłaty należności za umówione usługi w terminach wynikających z wystawionych przez powódkę faktur.

Jednocześnie w związku z zawarciem tej umowy pozwana kupiła na raty urządzenie w cenie 2.129,79 zł. Zapłata nastąpić miała w 37 ratach, pierwsza – 198,99 zł, kolejne 24 raty - po 21 zł, kolejne 12 rat po 118,90 zł.

Raty za sprzęt pozwana miała płacić w terminach ustalonych w harmonogramie spłat, na rachunek operatora (powoda), przeznaczony do płatności za usługi telekomunikacyjne.

Dowód:

- umowa – k.34-38,

- warunki promocji z umową sprzedaży na raty– k. 39-41,

- regulamin świadczenia usług – k. 42-45,

- harmonogram spłat – k. 275.

Dnia 13.09.2013r. powódka wystawiła pozwanej fakturę za usługi telekomunikacyjne na kwotę 169,89 zł brutto, z terminem płatności 27.09.2013r. Łącznie z kwotą rat – 21 zł, dawało to sumę do zapłaty 190,89 zł, w w/w terminie. W tym okresie pozwana korzystała z usług powoda (wysyłka danych - 32 kb, odbiór danych – 689 kb) . Dnia 13.10.2013r. powódka wystawiła pozwanej fakturę za usługi telekomunikacyjne na kwotę 98,90 zł brutto + odsetki – 0,06 zł, z terminem płatności 27.09.2013r. Łącznie z kwotą rat – 21 zł + odsetki od rat – 1,07 zł, dawało to sumę do zapłaty 121,03+ zł, w w/w terminie.

Dowód:

- rozliczenie konta – k.54 i 55o.,

- faktura – k. 55 i 53o.

Pismem z 08.01.2014r. z uwagi na utrzymujące się na koncie abonenckim zadłużenie powódka wypowiedziała pozwanej umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i naliczyła jej karę umowną w wysokości 1.588,81 zł. Sporządziła też wykaz niezapłaconych faktur w kwocie 267,34 zł i zestawienie pozostałych należności pozwanej, w tym odsetki za zwłokę i w/w karę, w łącznej kwocie 1862,59 zł. Jednocześnie osobnym pismem z tej samej daty powódka powiadomiła pozwaną o możliwości kontynuacji umowy pod warunkiem zapłaty kwoty 273,78 zł.

Dowód:

- wypowiedzenie – k.50,

- zestawienie – k. 51,

- faktura – k. 49,

- oferta– k. 47.

Ponieważ pozwana nie płaciła rat za sprzęt zgodnie z harmonogramem, powódka pismem z 04.08.2014r. wezwała ją do zapłaty kwoty 2.129,79 zł, stanowiącej pozostałość ceny kupna urządzenia. Jednocześnie sporządziła zestawienie nieopłaconych not odsetkowych na kwotę 1,07 zł i 34,74 zł, tj. łącznie 35,81 zł, co dawało łączną kwotę zadłużenia 2.165,60 zł.

Następnie powódka wystawiła zestawienie niezapłaconych faktur i not księgowych z 18.11.2014r. wyliczając zadłużenie pozwanej z tego tytułu na kwotę 2.241,17 zł, w tym tytułem not odsetkowych z 30.09.2014 i 18.11.2014 – 38,40 zł i 37,17 zł.

Dowód:

- zestawienie – k. 270 i 287-288,

- wezwanie do zapłaty – k. 286.

Pozwana pismem z daty 08.09.2013r., skierowanym do autoryzowanego punktu sprzedaży T-M. w Ś., oświadczyła, że rezygnuje z zawartych z powódką 07.09.2013r. umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych i sprzedaży laptopa A..

Następnie pismem z 01.10.2013r. pozwana zażądała od powódki wydania dyspozycji przyjęcia sprzętu, a kolejnym pismem, tj. z 03.12.2013r., ponownie stwierdziła, że odstąpiła od obu umów z powódką

Dowód:

- oświadczenie – k. 151,

- pisma pozwanej – k. 152-153.

Sąd zważył.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego (ustawa z 16.07.2004r. j.t. Dz.U.2016, poz. 1489), świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zgodnie natomiast z art. 57 ust. 6 w/w ustawy w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

Strony łączyła umowa terminowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, ze zobowiązaniem pozwanej do utrzymywania aktywnej karty SIM przez cały okres trwania umowy, pod rygorem naliczenia kary umownej, na wypadek wcześniejszego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta. Kara ta, w maksymalnej wysokości 1700 zł, była zależna od czasu rozwiązania umowy i wysokości przyznanej abonentowi ulgi, proporcjonalnie do okresu pozostałego do umówionego zakończenia umowy (k. 35o. pkt 6.1 i 6.2). Pozwana nie płaciła należności wynikających z umowy, co jest poza sporem; pozwana nie kwestionowała braku płatności, podnosiła natomiast kwestię odstąpienia od umowy, o czym poniżej.

Wobec braku zapłaty przez pozwaną należności wynikających z umowy, a określonych konkretnie w wystawionych przez powódkę fakturach, była ona uprawniona do wypowiedzenia łączącej strony umowy z przyczyn leżących po stronie abonenta, a w efekcie do proporcjonalnego naliczenia w/w kary umownej. Regulacja z art. 57 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego, która przewiduje taką możliwość jest zbieżna z umową zawartą przez strony 07.09.2013r. (k. 35o.). W konsekwencji należy stwierdzić, że powódka mogła, po wypowiedzeniu pozwanej umowy z uwagi na zadłużenie na jej koncie abonenckim, naliczyć karę umowną w wysokości proporcjonalnej do umówionego i faktycznego okresu trwania umowy. Pozwana tej okoliczności, tj. prawidłowości proporcjonalnego obliczenia kary umownej, nie kwestionowała, zaś okoliczności sprawy, w szczególności wysokość udzielonej w umowie ulgi (tj. 2045,56 zł – pkt 6.1 na k. 35o.) oraz okres umowy (pkt 5.1 na k. 35o.) i data wypowiedzenia tej umowy (k. 50), nie dają podstaw do podważania naliczonej kary w powyższej kwocie.

Powódka mogła też obciążyć pozwaną należnościami z faktur za usługi telekomunikacyjne, skoro zgodnie z umową o świadczenie tych usług udostępniła pozwanej możliwość korzystania z nich, w zamian za co pozwana obowiązana była do zapłaty umówionego abonamentu, czego nie czyniła.

Wobec braku zapłaty w/w należności powódka mogła też naliczyć odsetki, skoro pozwana pozostawała w opóźnieniu w ich płatności, do czego uprawniał przepis art. 481 § 1 k.c.

Błędne jest przy tym przekonanie pozwanej o możliwości odstąpienia przez nią od umowy z 07.09.2013r., co uczyniła 08.09.2013r., a w konsekwencji o skuteczności tej czynności. Pozwana wywodzi takie uprawnienie z przepisów o ochronie konsumentów, jednak zapomina, że przysługuje ono w przypadku zawierania umowy na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa. Tymczasem sporna umowa zawarta została w autoryzowanym punkcie sprzedaży powódki, co wyłącza możliwość skorzystania przez pozwaną z w/w możliwości. Tak więc umowa z 07.09.2013r. wiązała strony, co oznaczało powinność pozwanej do dokonywania opłat należnych powódce z tytułu tej umowy.

Z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz warunków oferty promocyjnej wynika ponadto, że w związku z zawarciem tej umowy pozwana nabyła również urządzenie telekomunikacyjne za określoną cenę na podstawie umowy sprzedaży na raty.

Zgodnie z art. 583 § 1 k.c. sprzedażą na raty jest dokonana w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaż rzeczy ruchomej osobie fizycznej za cenę płatną w określonych ratach, jeżeli według umowy rzecz ma być kupującemu wydana przed całkowitym zapłaceniem ceny.

Raty pozwana spłacać miała, wg ustalonego harmonogramu, na rachunek powódki. Z w/w harmonogramu wynika, jakie były konkretne raty i terminy ich płatności (k. 275, k. 39o. – pkt 2.3 i k. 35 – pkt 2.6). Ponadto z korespondencji stron wynika, iż chodzi o laptop m-ki A.. Fakt nabycia tego urządzenia na raty oraz terminy płatności rat i ich wysokość, czego pozwana zresztą nie kwestionowała, nie są więc sporne.

Analogicznie i z tożsamych przyczyn jak w przypadku umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych pozwana nie może powoływać się na możliwość odstąpienia od umowy. Pozwana stała się właścicielem spornego urządzenia i zobowiązana była do ratalnej zapłaty ceny kupna, czego zaniechała. Zasadne jest zatem także żądanie zapłaty należności z tego tytułu, skoro pozwana sprzęt nabyty na podstawie umowy sprzedaży na raty otrzymała, natomiast ustalonych w harmonogramie spłaty rat nie płaciła. Wyliczenia wysokości należności z tego tytułu pozwana nie kwestionowała, zaś lektura i analiza harmonogramu spłat oraz zestawienia należności (k. 275 i 287), nie daje podstaw do negowania w/w wyliczeń. W konsekwencji zasadne jest także żądanie odsetkowe z racji opóźnień w płatnościach (art. 481 k.c.).

Z uwagi na nowelizację kodeksu cywilnego i wprowadzenie z dniem 01.01.2016r. kategorii odsetek ustawowych za opóźnienie, należało z w/w datą zróżnicować zasądzone odsetki stosownie do w/w zmiany.

Chybiona jest przy tym argumentacja pozwanej n/t odesłania sprzętu powódce. Po pierwsze pozwanej nie przysługiwało prawo odstąpienia od umowy sprzedaży na raty, zatem nie była również uprawniona do skutecznego dokonywania czynności wynikających z tego uprawnienia i stanowiących jego realizację, w szczególności zwrotu otrzymanych świadczeń, w tym przypadku, zwrotu spornego laptopa. Po wtóre nie wiadomo w zasadzie, co zawierała przesyłka, na którą powołuje się pozwana (k. 156), a więc nie wiadomo, czy istotnie pozwana wysłała w niej sporny sprzęt, zatem nie można uznać tej okoliczności za udowodnioną. Poza tym z adresu przesyłki wynika, że pozwana wysłała przesyłkę, niezależnie zresztą od jej zawartości, nie na adres jednostki zwrotów powódki, lecz na adres siedziby głównej, z oznaczeniem konkretnej osoby /fizycznej/. W tych warunkach nie można przyjmować, by pozwana wykazała, że istotnie zwróciła spornego laptopa. Ponadto, jak podano wyżej, pozwanej nie przysługiwało prawo odstąpienia od umowy, co zwrot taki czyniłoby i tak bezskutecznym.

Z uwagi na powyższe roszczenia powódki w obu sprawach uznano za zasadne o czym orzeczono w pkt I i II wyroku na podstawie przepisów art. 56 ust.1 i art. 57 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego oraz art. 583 k.c. i art. 481 § 1 k.c.

Pozwana jako przegrywająca spór ponosi jego koszty (pkt III wyroku), czego podstawę prawną stanowi przepis art. 98 § 1 k.p.c. Wysokość kosztów wynika z wartości przedmiotu sporu oraz obowiązujących stawek wynagrodzenia pełnomocnika powódki (Rozp. Min. Spr. z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych … .). Mając jednak na uwadze przedmiot obu spraw, sąd zauważa, że możliwe, a nawet celowe było łączne ich złożenie. Powódka sama podaje w jednym pozwie, że umowa sprzedaży na raty pozostaje w nierozerwalnym związku z umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, co istotnie wskazuje na łączność obu spraw oraz zasadność ich wspólnego rozpoznania. W tej sytuacji wytoczenie powództwa w każdej z nich osobno, a w szczególności żądanie również kosztów procesu w każdej z nich z osobna, nie może zyskać akceptacji sądu, zwłaszcza gdy również suma roszczeń z obu spraw zamyka się w jednym przedziale stawki wynagrodzenia radcy prawnego (§ 6 pkt 3 w/w Rozp.). Z tych przyczyn, uznając szczególny przypadek (art. 102 k.p.c.), uwzględniono wynagrodzenie pełnomocnika powódki jak za jedną sprawę.