Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2016 r. w Lublinie

sprawy K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach

z dnia 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV U 283/15

oddala apelację.

Lucyna Stąsik-Żmudziak Małgorzata Pasek Małgorzata Rokicka-Radoniewicz

III AUa 657/16

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 27.01.2015 r. działając na podstawie art. 6 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) odmówił K. G. prawa do przeliczenia emerytury w związku z doliczeniem stażu pracy, ponieważ ubezpieczony nie udowodnił, iż okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. był zatrudniony w(...)w C..

Od decyzji tej odwołanie do Sądu Okręgowego w Siedlcach złożył K. G., który domagał się jej zmiany, twierdząc, że wystarczającym dowodem poświadczającym jego zatrudnienie w (...)w C. w okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. są zeznania wskazanych przez niego świadków.

Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2016 roku zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił K. G. wysokość emerytury na dzień(...)na kwotę 544,74 zł brutto. Sąd Okręgowy ustalił, że K. G., ur. (...), w dniu 16.09.2014 r. złożył do ZUS Oddział w S. wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony w informacji dotyczącej okresów składkowych i nieskładkowych wskazał m. in., iż od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. był zatrudniony w (...)w C. oraz w (...). Na dowód powyższego ubezpieczony przedstawił zeznania świadka J. L. oraz S. Ł.. Organ rentowy decyzją z dnia 14.10.2014 r. przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury wynoszącej kwotę 353,52 zł brutto od dnia 1.09.2014 r. W decyzji tej organ rentowy stwierdził, iż ubezpieczony udowodnił 1 rok, 2 miesiące i 7 dni okresów składkowych.

W dniu 24.11.2014 r. ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie prawa do emerytury, dołączając legitymację ubezpieczeniową oraz zeznania świadków F. L. i M. Z. na okoliczność pracy ubezpieczonego w okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. w(...)w C.. Zaskarżoną decyzją organ odmówił K. G. prawa do przeliczenia emerytury wskazując, iż ubezpieczony nie udowodnił, by w okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. był zatrudniony w (...) w C..

W ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca udowodnił, iż w spornym okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. był zatrudniony kolejno w(...)w C. oraz w (...)w G., a następnie w Spółdzielni (...)w G.. Powyższe zatrudnienie znajduje swoje potwierdzenie w treści złożonych przez ubezpieczonego oraz świadków zeznań jak również, w odniesieniu do zatrudnienia w M. (...) w G. i Spółdzielni (...) w G., w zgromadzonych dokumentach tj. legitymacji ubezpieczeniowej o pracę na stanowisku traktorzysty z dnia 1.03.1975 r. zawartej na czas nieokreślony pomiędzy ubezpieczonym a (...)w G. Wskazać należy, iż opisana wyżej legitymacja, umowa o pracę oraz jej wypowiedzenie stanowią jedyną, dostępną dokumentację pracowniczą. W toku postępowania sądowego nie udało się bowiem uzyskać żadnych innych dokumentów pracowniczych K. G..(...)w G. został zlikwidowany w 1999 r. i dokumentacja po tym podmiocie, w tym akta osobowe pracowników zostały przekazane do Urzędu Gminy w G.. W Urzędzie tym w chwili obecnej, poza przywołaną umową o pracę i jej wypowiedzeniem, nie ma innych dokumentów z akt osobowych K. G.. Sąd dał wiarę oświadczeniu ubezpieczonego który stwierdził, iż nie miał wystawionego świadectwa pracy. W tej sytuacji, zasadnym było oparcie rozstrzygnięcia na zeznaniach złożonych przez ubezpieczonego oraz świadków. Zeznania te określić należy jako spójne i logiczne. Zasługują one na wiarygodność. Z relacji przedstawionej przez ubezpieczonego wynika, iż od 6.06.1971 r. został zatrudniony w pełnym wymiarze na stanowisku traktorzysty w (...)w C. i pracę tę u tego pracodawcy świadczył do chwili jego przekształcenia, tj. do 1975 r. Potwierdzenie tej relacji znajduje się w zeznaniach świadków S. Ł. i M. Z., którzy w podobnym okresie zatrudnieni byli jako traktorzyści w (...) w C.. Od przekształcenia w 1975 r. do 31.07.1976 r. K. G. pracował jako traktorzysta w (...)w G. a następnie w Spółdzielni(...)w G.. Powyższe zostało potwierdzone przez świadków F. L., J. L. i S. Ł. .

W tej sytuacji Sąd Okręgowy przyjął, że w spornym okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. ubezpieczony pozostawał w stosunku pracy i okres ten, jako składkowy w myśl art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Z przedstawionego przez ZUS projektu decyzji wynika, że emerytura obliczona w myśl zasad określonych w art. 183 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynosi 544,74 zł brutto. Jest ona jednocześnie wyższa niż emerytura w przyznania w drodze decyzji z dnia 14.10.2014 r. (353,52 zł brutto). Dlatego też, zdaniem Sądu, zasadnym było, na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. a i art. 109 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS uwzględnienie odwołania ubezpieczonego i zmiana zaskarżonej decyzji.

Apelację od tego wyroku wniósł organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał:

- naruszenie prawa procesowego art.233 § 1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie ustaleń w oparciu o niewyczerpujący i zawierający sprzeczności materiał dowodowy oraz dokonanie ustaleń niezgodnych z treścią zgromadzonych w spawie dowodów z dokumentów;

- naruszenie prawa materialnego tj. art.6 ust.2 pkt 1 lit. A ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez błędną wykładnię tego przepisu i przyjęcie, że ubezpieczony w okresie od 6 czerwca 1971 roku do 31 lipca 1976 roku pozostawał w stosunku pracy i okres ten podlega zaliczeniu jako okres składkowy, co skutkuje ustaleniem wyższej kwoty emerytury.

Wnosił o zmianę wyroku i oddalenie odwołania ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew jej zarzutom Sąd Apelacyjny nie stwierdza ani naruszenia prawa materialnego, ani sprzeczności w ustaleniach faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału.

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe i ocenił zebrane dowody, obdarzając je wiarą, przy czym nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art.233 § 1 KPC. Ocena tych dowodów nie budzi wątpliwości. Zeznania świadków przesłuchanych w toku postępowania wskazują jednoznacznie, ze wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w okresie od 6.06.1971 r. do 31.07.1976 r. był zatrudniony kolejno w(...)w C. oraz w(...)w G., a następnie w Spółdzielni (...)w G.. Świadkowie ci opisali rodzaj wykonywanej przez niego pracy i zakres obowiązków a Sąd Okręgowy przeanalizował te zeznania, uznając je za wiarygodne.

Sąd Apelacyjny w całej rozciągłości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i wnioskowania prawnicze zawarte w motywach zaskarżonego wyroku. W tej sytuacji nie zachodzi potrzeba ich powtarzania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1997 roku II UKN 61/97 – OSNAPiUS 1998/3/104, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 roku I PKN 339/98 – OSNAPiUS 1998/24/776). Podnieść należy dodatkowo, że skarżący argumentami przytoczonymi w apelacji w żaden sposób nie podważył zasadności stanowiska Sądu pierwszej instancji. Apelacja zawiera bowiem ponowne przytoczenie stanowiska organu rentowego zawartego w zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na odwołanie.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny uznał, że zaskarżony wyrok w pełni odpowiada przepisom prawa, dlatego apelacja nie może być uwzględniona.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 KPC orzekł, jak w sentencji.