Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu W. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, powołując się w wydanej decyzji na orzeczenie wydane przez komisję lekarską ZUS, która nie ustaliła u ubezpieczonej występowania niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy mającym miejsce w dniu 13 grudnia 2010 roku.

Ubezpieczona W. S. od powyższej decyzji złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę wydanej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż w wyniku przebytego wypadku ma niesprawną lewą rękę, wobec czego jest niezdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art.6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( Dz. U. z 2009 roku nr 167, poz. 1322) z tytułu wypadku przy pracy przysługuje między innymi renta z tytułu niezdolności do pracy dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 4 w/w ustawy: stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub choroba zawodową ustala lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS. W przypadku ustalania prawa do świadczeń, o których mowa w przepisie art. 6 ust. 1 pkt. 2 i 5-8 lekarz orzecznik lub komisja lekarska ustala również niezdolność do pracy oraz jej związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

Ubezpieczona W. S. ( z zawodu sprzedawca, ostatnio zatrudniona przy produkcji kartonów i opakowań) w dniu 27 kwietnia 2012 roku złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o ustalenie prawa do renty w związku z przebytym wypadkiem przy pracy w dniu13 grudnia 2010 roku. Pozwany poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonej za osobę niezdolną do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W okresie od dnia 12 czerwca 2011 roku do dnia 5 czerwca 2012 roku ubezpieczona uprawniona była do świadczenia rehabilitacyjnego.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: ortopedy, chirurga- ortopedy, specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze sądowi w wydanym orzeczeniu w dniu 8 listopada 2012 roku rozpoznali u badanej następujące schorzenia:

- pourazowa amputacja paliczka środkowego i paznokciowego palca II i III go ręki lewej z ograniczeniem funkcji ,

- bliznę po stronie grzbietowej nadgarstka lewego bez ograniczeń funkcji.

W ocenie biegłych lekarzy sądowych, po przeprowadzonych badaniach sądowo –lekarskich i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną znajdującą się w aktach sprawy, biegli stwierdzili, iż ubezpieczona ulegała wypadkowi w pracy w dniu 13 grudnia 2010 roku doznając urazu zmiażdżeniowego ręki lewej. Nastąpiło wieloodłamowe złamanie kości promieniowej, amputowano paliczek środkowy i paznokciowy palca II i III go ręki lewej. Usztywniono staw międzypaliczkowy palca IV ręki lewej, pozostała blizna po stronie grzbietowej nadgarstka lewego ograniczenia funkcji. Nadal pozostaje dysfunkcja ręki lewej w zakresie ruchów precyzyjnych, zachowany chwyt. Zdaniem biegłych, stwierdzone u ubezpieczonej zmiany pourazowe nie stanowią przeciwwskazania do pracy, ubezpieczona jest zdolna do pracy z wyłączeniem prac precyzyjnych. Wobec powyższego biegli podzielili orzeczenie komisji lekarskiej.

-dowód: opinia biegłych k 15-16 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, ubezpieczona zgłosiła do niej zastrzeżenia w których wskazała, iż lewa dłoń jest w zasadzie niesprawna, ubezpieczona nie może podnosić ciężarów, ma ograniczoną funkcję chwytną, co nie pozwala jej na wykonywanie zarówno pracy w zawodzie sprzedawcy jak i przy produkcji kartonów i opakowań tekturowych. Ubezpieczona wniosła o powołanie drugiego zespołu biegłych.

W związku z zastrzeżeniami ubezpieczonej, Sąd dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych tożsamej specjalności jak biegli pierwszego zespołu.

Biegli drugiego zespołu w opinii wydanej w dniu 12 lutego 2013 roku rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

-stan po częściowej amputacji paliczków palca II, III, IV i V ręki lewej, wyleczone z ograniczeniem ruchomości palców dłoni i nadgarstka z zaburzeniami czucia i ukrwienia palców oraz z praktycznym zniesieniem chwytu ręki, wypadek przy pracy.

Zdaniem biegłych lekarzy sądowych drugiego zespołu, ubezpieczona pracownik fizyczny ulegała wypadkowi doznając częściowej amputacji palców ręki lewej i zmiażdżenia nadgarstka lewego. Obecnie ruchomość palców ręki lewej ze zniesionym chwytem ręki, z zaburzeniami czucia i ukrwienia palców. W ocenie biegłych, ubezpieczona kwalifikuje się do częściowej niezdolności na okres 3 lat. Wymaga dostosowania pracy do istniejącego schorzenia. Wobec powyższego, biegli nie podzielili orzeczenia wydanego przez Komisję Lekarską ZUS oraz opinii wydanej przez biegłych pierwszego zespołu.

-dowód: opinia drugiego zespołu biegłych k. 44-45 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy wniósł do niej zastrzeżenia, w których wskazał, iż ubezpieczona ma zachowany chwyt hakowy ręki lewej, jest osobą praworęczną, co nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy.

Wobec istnienia dwóch przeciwstawnych opinii, Sąd Okręgowy w celu ustalenia aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej dopuścił dowód z opinii trzeciego zespołu biegłych: neurologa, ortopedy, specjalisty medycyny pracy.

Biegli trzeciego zespołu w opinii wydanej w dniu 6 sierpnia 2013 roku rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

-stan po urazowej częściowej amputacji paliczków palca II, III, IV, V nadgarstka ręki lewej, wyleczone z ograniczeniem ruchomości palców i nadgarstka z pourazową przeczulicą w obrębie amputowanych palców ze zniesionym chwytem precyzyjnym- obraz wypadku przy pracy.

Zdaniem biegłych, stan zdrowia ubezpieczonej upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową, częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w związku z wypadkiem przy pracy, czego przyczyną jest układ ruchu. Ubezpieczona z zawodu sprzedawca- gdzie wymagana jest pełna sprawność manualna obustronna w czasie pracy przy produkcji kartonów i opakowań z tektury obsługując maszynę niebezpieczną „ walcówkę” doznała urazu zmiażdżeniowego ręki lewej. Aktualnie biegli stwierdzili u ubezpieczonej ograniczenie ruchomości palców II, III, IV, V ręki lewej z przykurczem i zesztywnieniem w stawach z pourazową przeczulicą w obrębie amputowanych palców ze zniesieniem chwytu precyzyjnego. Wobec powyższego, przeciwwskazana jest praca wymagająca pełnej sprawności manualnej obustronnej. Ubezpieczona wymaga przekwalifikowania zawodowego w kierunku prac uwzględniających opisane schorzenie. Ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 13 grudnia 2010 roku od daty zakończenia świadczenia rehabilitacyjnego na okres trzech lat, czego przyczyną jest stan układu ruchu. Wobec powyższego, biegli podzielili opinię wydaną przez biegłych drugiego zespołu, nie podzielili orzeczenia wydanego przez pierwszy zespół biegłych, jak również orzeczenia wydanego przez komisję lekarską ZUS.

-dowód: opinia trzeciego zespołu biegłych k. 62-64 akt sądowych

Po zapoznaniu się z opinią trzeciego zespołu biegłych, pozwany organ rentowy ponownie wniósł do niej zastrzeżenia, w których wskazał, iż badanie wykonane przez pierwszy zespół biegłych potwierdziło dobrą sprawność funkcjonalną z wyłączeniem ruchów precyzyjnych. Przebieg zatrudnienia ubezpieczonej oraz posiadane kwalifikacje nie zawierały zatrudnienia wymagającego takich ruchów- ubezpieczona jest zatem zdolna do pracy na poziomie kwalifikacji, argumentacja III zespołu jest sprzeczna z kryteriami kwalifikacji do zatrudnienia – nie jest więc uzasadniona merytorycznie. Wobec powyższego, pozwany wniósł o przekazanie zastrzeżeń biegłym, bądź oddalenie odwołania.

Sąd uwzględnił opinie wydane przez biegłych drugiego i trzeciego zespołu w całości i uznał je za wyczerpujące poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych.

Opinie biegłych zostały szczegółowo uzasadnione, wnioski w nich zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności. Biegli są, bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinie wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili, przy czym należy wskazać, iż obydwie opinie były spójne i zgodne co do stopnia stwierdzonej u ubezpieczonej niezdolności do pracy, jej związku z przebytym wypadkiem oraz okresu jej trwania.

Sąd Okręgowy przy ustalaniu aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej nie uwzględnił natomiast opinii wydanej przez biegłych pierwszego zespołu, biegli wydający opinię w tym zespole, odmiennie niż biegli drugiego i trzeciego zespołu stwierdzili, że ubezpieczonej została zachowana funkcja chwytna lewi ręki, co zostało wykluczone przez biegłych drugiego i trzeciego zespołu a co było istotną przyczyną stwierdzonej u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Z tych samych względów, Sąd Okręgowy nie podzielił zastrzeżeń pozwanego organu rentowego.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłych sądowych drugiego i trzeciego zespołu uznał, że odwołanie powódki zasługuje na uwzględnienie, i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji.

W punkcie II wyroku, Sąd Okręgowy zgodnie z treścią przepisu art. art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Jan Kalinowski