Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Agnieszka Knade - Plaskacz

Protokolant – sekr. sądowyN. M.

przy udziale Prokuratora – L. O.

po rozpoznaniu w dniu 12/10/2016 roku

sprawy:

K. S. (1)

s. A. i M. z/d S.,

ur. (...) w B.

K. T. (1)

s. A. i A. z/d T.,

ur. (...) w C.

oskarżonych o to, że:

I. 11 lutego 2016 roku w C., wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim użyciu przemocy wobec T. K. (1) zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie nie mniejszej niż 180 PLN, czym działał na szkodę w/w, przy czym K. S. (1) zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 części kary łącznej 1 roku i 6 m- cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K(...) za czyny z art. 190 §1 kk i z art.279§1 kk rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 16 maja 2011 roku o sygn. II K (...), zaś K. T. (1) zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 28 marca 2015 roku do 22 stycznia 2016 roku części kary łącznej 10 m-cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 17 października 2014 roku, sygn.. II K (...) za czyny z art. 270§1 kk w zw. z art.13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, z art. 286§1 kk w zw. z art.297§1 kk w zw. z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk i inne,

tj. o przestępstwo z art.280§1 kk w zw. z art.64§1 kk

a nadto K. S. (1) o to, że:

II. między 25 a 26 sierpnia 2015 w C., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy i tożsamości własnej zamówił telefonicznie klimatyzator C.- T., pokrowiec na stację C oraz banner a następnie odebrał wskazany towar, na który wystawiono fakturę nr (...) w kwocie 9.688,71 zł, od kuriera i nie dokonał płatności, czym działał na szkodę M. (...) A. Sp. z o.o z/s w K., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 części kary łącznej 1 roku i 6 m- cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K (...) za czyny z art. 190 §1 kk i z art.279§1 kk rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 16 maja 2011 roku o sygn.. II K (...),

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk w zw. z art.64§1 kk

III. 29 września 2015 roku w C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd cod o zamiaru wywiązania się z umowy zamówił telefonicznie urządzenie wielofunkcyjne L. Lift P. o wartości 2.406 zł a następnie odebrał wskazany towar i nie dokonał płatności, czym działał na szkodę S. Polska z siedzibą w W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 części kary łącznej 1 roku i 6 m- cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K (...) za czyny z art. 190 §1 kk i z art. 179§1 kk rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 16 maja 2011 roku o sygn. II K (...),

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

Orzeka:

I.  uznaje oskarżonego K. T. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 280§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. T. (1) do naprawienia szkody z czynu I aktu oskarżenia w 1/2 wysokości poprzez zapłatę na rzecz T. K. (1) kwoty 90,- (dziewięćdziesiąt) zł,

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zalicza wobec oskarżonego K. T. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 11.02.2016 r. do dnia 9.05.2016 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności,

IV.  uznaje oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 280§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  uznaje oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach II i III aktu oskarżenia, tj. przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za to, po przyjęciu, że czyny te popełnione zostały w ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

VI.  na podstawie art. 85 § 1 k. k i art. 91 § 2 k.k. jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego K. S. (1) w punktach IV i V wyroku łączy i w ich miejsce wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie VI zalicza wobec oskarżonego K. S. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 11.02.2016 r. do dnia 9.05.2016 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności,

VIII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. S. (1) do naprawienia szkody:

- z czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia w 1/2 wysokości poprzez zapłatę na rzecz T. K. (1) kwoty 90 (dziewięćdziesiąt) zł,

- z czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia na rzecz (...) Sp. z o.o. z/s w K. poprzez zapłatę kwoty 9.688,71 ,- (dziewięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt osiem 71/100) zł,

- z czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia na rzecz S. Polska z/s w W. poprzez zapłatę kwoty 2.406 ,- (dwa tysiące czterysta sześć) zł,

IX.  zasądza ze Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w (...)) kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z należnym podatkiem VAT na rzecz adwokata A. M. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

X.  zwalnia oskarżonego K. S. (1) oraz K. T. (1) od opłaty sądowej i kosztów postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 189/16

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Czyn I

K. T. (1) i K. S. (1) w dniu 11 lutego 2016 r. spacerowali w godzinach popołudniowych po ulicach (...) bez konkretnego celu. K. przerywali spacer w celu spożycia alkoholu. W pewnym momencie, spacerując ul. (...) w kierunku K. spotkali znanego im T. K. (1). Zauważyli, że T. K. (1) znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu i trzymał w kieszeni pieniądze. Pieniądze te wygrał wcześniej w grach na automatach.

K. T. (1) i K. S. (1) postanowili zabrać znajomemu pieniądze. W tym celu udali się schodami prowadzącymi na osiedle (...) za T. K. (1). K. T. zaszedł T. K. od tyłu, uderzył go w głowę i szarpnął. W momencie, gdy T. K. przewrócił się na ziemię, K. S. przytrzymał go za nogę i przeszukał kieszenie, K. T. natomiast zabrał pieniądze z tylnej kieszeni T. K.. Łącznie zabrali oni nie mniej niż 180 zł. W wyniku zdarzenia T. K. (1) doznał obrażeń ciała na wysokości łuku brwiowego prawego oraz w okolicy nosa. Sprawcy oddalili się z miejsca zdarzenia i postanowili wydać skradzione pieniądze na piwo i chipsy oraz gry na automatach w pubie U T.. Pozostałe pieniądze przeznaczyli na zakup piwa, które zabrali do mieszkania K. S. (1). Tam po 30 minutach zatrzymała ich policja w związku ze zdarzeniem. Zdarzenie na monitoringu zaobserwował dyżurujący tego dnia strażnik miejski J. N., który rozpoznał oskarżonych.

Dowody: wyjaśnienia K. T. k.49 v., k. 77, wyjaśnienia K. S. k. 53,82, 122,170 akt, protokół badania trzeźwości T. K. k. 3 akt, protokół oględzin T. K. k. 4 – 6 akt, fotografie poglądowe /k 154 akt / zaświadczenie lekarskie k. 29 akt i k. 141 akt, materiał poglądowy miejsca zdarzenia /k. 160/, protokół przesłuchania T. K. /Zb. C k.6, 19/, protokół przesłuchania J. N. /Zb. C k. 2/, opinia sadowo lekarska k. 332 akt/

Czyn II

K. S. (1) znalazł ogłoszenie dotyczące sprzedaży klimatyzatora C. –T., pokrowca na stację C oraz baneru. Postanowił, że zamówi te towary a następnie je sprzeda, bo nie ma pieniędzy na życie. Zamówił je telefonicznie w dniu 25 sierpnia 2015 r. w przedsiębiorstwie (...) sp. z o.o. z/s w K., podając do faktury fałszywe dane M. L. oraz dane adresowe C. ul. (...). Po złożeniu zamówienia przesłał mailowo zeskanowane, wcześniej podrobione, potwierdzenie zapłaty po to, aby sprzedający zrealizował zamówienie i dostarczył towar. Na zamówione towary wystawiono fakturę nr (...) na kwotę 9.688,71 zł.

W dniu odbioru przesyłki K. S. 26.08.2016 r. poinformował kuriera w rozmowie telefonicznej, że zamawiający M. L. nie będzie mógł odebrać towaru osobiście i podeśle dwóch ludzi do odbioru. Przesyłkę K. S., wraz z nieustaloną osobą odebrał od kuriera, podpisując list przewozowy nazwiskiem P.. Towar sprzedał nieznanej osobie za tysiąc złotych. Za zamówiony towar nie zapłacił, a uzyskane pieniądze wydal na życie.

K. S. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do winy złożył szczegółowe wyjaśnienia dotyczące złożenia zamówienia, przesłania podrobionego potwierdzenia wpłaty. Wskazał też, że zamówił towar, bo nie miał za co żyć i chciał zarobić.

/Dowód: wyjaśnienia K. S. k. 298 i 321 akt, faktura – k. 258 akt, dokument WZ k. 259, list przewozowy – k. 25,6 korespondencja mailowa k. 261-263/

Czyn III

W dniu 29 września 2016 r. K. S. zamówił telefonicznie w przedsiębiorstwie (...) z/s w W. urządzenie wielofunkcyjne L. Lift P. o wartości 2.406 zł . W celu odebrania zamówienia przesłał mailowo na adres sprzedającego podrobiony dokument potwierdzający zapłatę za towar (dowód nadania) z konta (...)

Następnie w dniu 30 września 2015 r. o godz. 12.31 odebrał wskazany towar i nie dokonał za niego płatności. Towar sprzedał nieustalonej osobie za kwotę 400 zł.

K. S. w toku postępowania przygotowawczego początkowo nie przyznawał się do winy i wyjaśnił, że jedynie odebrał przesyłkę, zamówioną przez M. R. (1), który miał mu zapłacić za to, że oskarżony poda swoje dane niezbędne do zrealizowania przesyłki i odbierze paczkę. Następnie jednak przyznał się do winy i wyjaśnił, że wcześniej pomawiał kolegę R. który nie miał on nic wspólnego ze sprawą, obawiając się odpowiedzialności karnej za popełniony czyn.

/Dowód: wyjaśnienia K S. k. 246 i 321 akt, zeznania M. R. k. 47 – 48 zb. C akt , pismo z Poczty Polskiej k. 205 akt, dane dotyczące logowania z Grupy Wirtualnej Polski k. 220-221 akt, raport z systemu IP sieci P4 - k. 225-230 akt, potwierdzenie doręczenia przesyłki – k. 203, zawiadomieni K. S. k. 20 akt zb. C, korespondencja mailowa k. 24- 34 /

K. S. (1) ma lat 26, jest bezrobotnym kawalerem o wykształceniu podstawowym, utrzymuje się z zasiłków okresowych i pielęgnacyjnych. /k. 52-53 akt, Zb. C k. 36 akt/. Był wcześniej wielokrotnie karany, między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 23 lutego 2011 r. o sygn. akt II K (...) za czyn z art. 190 §1 kk i z art. 279§1 kk. rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia 16 maja 2011 roku o sygn. II K(...). W okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 odbył część kary łącznej 1 roku i 6 m-cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K (...).

/ Dowód: dane K. k. 130 – 131 akt, odpisy wyroków k 178 – 189 akt/

K. T. (1) ma lat 24, jest bezrobotnym kawalerem o wykształceniu podstawowym, utrzymuje się z zasiłków okresowych z MOPS. /k. 48-49 akt/ Był wcześniej karany, między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 17 października 2014 roku, sygn. akt II K (...) za czyny z art. 270§1 kk w zw. z art.13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz z art. 286§1 kk w zw. z art.297§1 kk w zw. z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk i inne, odbywając w okresie od 28 marca 2015 roku do 22 stycznia 2016 roku część kary łącznej 10 m-cy pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem.

/ Dowód: dane K. k. 135-136 akt, odpisy wyroków k. 191-198 akt /

Sąd zważył co następuje:

Sąd Rejonowy uwzględnił wnioski złożone przez prokuratora w stosunku do każdego z oskarżonych w trybie art. 335 kpk, albowiem w świetle przedłożonych wraz z wnioskiem dowodów nie budziły wątpliwości Sądu zarówno zasadnicza kwestia ich sprawstwa, jak i okoliczności, które są istotne dla ustaleń o odpowiedzialności karnej sprawców, w tym dla właściwej oceny prawnej czynów będących przedmiotem osądu i doboru adekwatnej reakcji karnej, a także merytoryczna zasadność postulowanego przez prokuratora orzeczenia o karze.

Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynu z art. 280 §1 kk Sąd w przeważającej części oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego T. K. (1), świadka J. N., a także wyjaśnieniach oskarżonych K. T. (1) i częściowo K. S. (1). Pozwoliły one Sądowi ustalić gdzie i kiedy oskarżeni dokonali rozboju na osobie T. K.. K. S. (1) początkowo przyznał, że uczestniczył w zdarzeniu i widział jak K. T. podbiega i bije T. K., ale wskazał, że sam tylko przyglądał się zdarzeniu, nie widział też co zostało zabrane z kieszeni T. K.. Złożył jednak wniosek o dobrowolne poddanie się karze za popełnione przestępstwo. (k. 53 akt) Następnie wskazał, że przeszukał jednak pokrzywdzonego, ale go nie przytrzymywał (k. 82 akt). Po zastosowaniu środka zabezpieczającego w postaci tymczasowego aresztowania, uzupełnił wyjaśnienia i wskazał, że faktycznie przeszukał i przytrzymał pokrzywdzonego za nogę, a nie chciał o tym mówić wcześniej, bo był zestresowany faktem zatrzymania przez policję (k. 122, k. 170 akt). Te wyjaśnienia Sąd uznał za logiczne i spójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym opisem zdarzenia dokonanym przez współoskarżonego. Sąd z kolei odmówił przyznania waloru wiarygodności tej części wyjaśnień oskarżonego K. S. (1) w której zaprzeczał on swojemu udziałowi w napaści na pokrzywdzonego, jak też tego, że nie wiedział co współoskarżony K. T. zabrał pokrzywdzonemu T. K. i skąd tenże miał pieniądze na dalsze picie alkoholu, chipsy i gry na automatach. Są one bowiem nielogiczne, sprzeczne z zeznaniami współoskarżonego oraz świadka J. N., nie będącego w żaden sposób związanego ze sprawcami, jak też z dalszymi wyjaśnieniami oskarżonego K. S. w których wyjaśnia, że oskarżenia te miały służyć jedynie uniknięciu odpowiedzialności. Zdaniem Sądu zmiana stanowiska w toku postępowania przygotowawczego wskazuje na ewoluującą linię obrony oskarżonego, który początkowo, niewątpliwie w celu zmniejszenia zakresu odpowiedzialności za zarzucany mu czyn, starał się wykazać, że jedynie przyglądał się dokonanemu przez kolegę rozbojowi.

K. T. (1) konsekwentnie przyznawał się do winy i złożył szczegółowe wyjaśnienia w sprawie, wskazując jaką rolę odegrali w nim obaj oskarżeni. Wyjaśnienia oskarżonego K. T. (1) są szczegółowe, logiczne, konsekwentne, spójne oraz zgodne z innymi dowodami w sprawie (np. zeznaniami świadków, protokołami oględzin, dokumentacja medyczną). Oskarżony K. T. złożył wniosek o wszczęcie postępowania mediacyjnego z pokrzywdzonym. Oskarżony K. S. złożył wniosek o wszczęcie postępowania mediacyjnego z pokrzywdzonym /k. 148 i 149 akt / co również może świadczyć o tym, że poczuwał się do odpowiedzialności, jak też, że chcieli stworzyć w ten sposób korzystną dla siebie sytuację procesową (wraz z wnioskiem o mediację złożono wniosek o wymierzenie kary pozbawienia wolności z zawieszeniem ich wykonania).

Świadek J. N. potwierdził wersję zdarzenia przedstawianą jako ostateczna przez oskarżonych, wskazując iż widział na monitoringu, jak obaj oskarżeni przewracają i szarpią pokrzywdzonego w miejscu i czasie opisanym w akcie oskarżenia, nie był natomiast w stanie określić, czy oskarżeni bili pokrzywdzonego. Świadek rozpoznał oskarżonych, nie rozpoznał pokrzywdzonego. Zeznania te, jako logiczne i konsekwentne oraz pochodzące od osoby obcej w stosunku do oskarżonych, Sąd uznał za wiarygodne. Sąd uznał również, że świadek pracujący w straży miejskiej mógł rozpoznać oskarżonych mieszkających w rewirze jego działalności.

Zeznania T. K. (1) niewiele wniosły do wyjaśnienia sprawy, albowiem ze względu na stan upojenia w jakim się znajdował, oraz zamroczenie wynikające z upadku, nie był w stanie wskazać osoby sprawców i dokładnego przebiegu zdarzenia. Potwierdził natomiast, że przed zdarzeniem wygrał około 400 zł podczas grania na automatach i pieniądze te (w części która nie została wcześniej przez pokrzywdzonego wydana) zostały mu zabrane przez sprawców, po uprzednim uderzeniu od tyłu w głowę i przewróceniu na chodnik. Sąd uznał je za wiarygodne, albowiem pozostają z zgodzie z wyjaśnieniami oskarżonego K. T. i zeznaniami świadka J. N., jak też innych dowodów (w tym np. protokołów oględzin miejsca, protokołach oględzin i badań pokrzywdzonego, jak też w dokumentacji medycznej).

Sąd przy dokonywaniu ustaleń faktycznych wziął pod uwagę również dowody z dokumentów zawnioskowanych w akcie oskarżenia w tym: zaświadczenie lekarskie, opinia sadowo lekarska, protokół oględzin T. K., potwierdzający otrzymanie uderzenia w głowę, fotografie poglądowe i materiał poglądowy miejsca zdarzenia, albowiem nie budziły one wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, we właściwej formie i należało je uznać za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Zeznania świadka W. M., pracownika baru U (...) nie przyczyniły się do dokonania ustaleń stanu faktycznego, wskazała ona tylko, że pokrzywdzony bywa w lokalu. Podobnie nieistotne w ocenie Sądu są zeznania świadka M. R. (3), który jedynie spotkał się w barze z oskarżonymi i był obecny podczas zatrzymania.

Wiarygodna jest natomiast opinia lekarska, na podstawie której ustalono obrażenia pokrzywdzonego. Opinia ta jest fachowa, dokładna i wewnętrznie niesprzeczna, a wnioski z niej płynąc stanowcze i konsekwentne, dlatego też dano jej wiarę w całości.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał oskarżonego K. S. (1) i K. T. (1) za winnych popełnienia zarzucanego im w akcie oskarżenia czynu który należało zakwalifikować jako występek rozboju określony w art. 280§1 k.k. i popełniony przez obu oskarżonych w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 kk. Oskarżeniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy w postaci co najmniej 180 zł. przy użyciu przemocy (uderzeniu, szarpaniu za odzież, przewróceniu, przytrzymaniu) wobec pokrzywdzonego T. K. (1).

Oskarżony K. S. działał w ramach recydywy szczególnej określonej art. 64§1 kk, albowiem zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 części kary łącznej 1 roku i 6 m- cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K (...) za czyny z art. 190 §1 kk i z art.279§1 kk rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...)z dnia 16 maja 2011 roku o sygn. II K(...).

Oskarżony K. T. działał w ramach recydywy szczególnej określonej art. 64§1 kk, albowiem zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 28 marca 2015 roku do 22 stycznia 2016 roku części kary łącznej 10 m-cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 17 października 2014 roku, sygn. II K(...) za czyny z art. 270§1 kk w zw. z art.13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, z art. 286§1 kk w zw. z art.297§1 kk w zw. z art.270§1 kk w zw. z art.11§2 kk i inne.

Obaj oskarżeni odbyli zatem co najmniej 6 miesięcy kary za umyślne przestępstwa podobne kwalifikowane m. in. z art. 279 §1 kk czy też art. 286 § 1 kk. Podobieństwo tych przestępstw w rozumieniu art. 115 § 3 kk wynika z okoliczności, iż są to przestępstwa należące do tego samego rodzaju, tj. przestępstwa przeciwko mieniu, a ponadto wszystkie zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Tym samym zachodzą w stosunku do czynów przypisanych oskarżonemu K. S. i K. T. w niniejszej sprawie wszystkie warunki określone w art. 64 § 1 kk.

Sąd ustalił stan faktyczny dotyczący czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia na podstawie wyjaśnień oskarżonego K. S. oraz dokumentów: faktury akt, dokumentu WZ, listu przewozowego, na podstawie których ustalił zakres, termin i przebieg zamówienia towaru w (...) Sp. z o.o. z/s w K.. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, który nie tylko przyznał się do winy, ale szczegółowo opisał przebieg zdarzeń znajdujący oparcie w uznanych przez Sąd za wiarygodne dokumentach.

Sąd ustalił stan faktyczny dotyczący czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia na podstawie wyjaśnień oskarżonego K. S., świadków M. R., K. S. dokumentów w tym pisma z Poczty Polskiej SA na podstawie którego ustalono, że nie została dokonana wpłata na konto pokrzywdzonej spółki (...).S Na podstawie korespondencji mailowej, danych dotyczących logowania z Wirtualnej Polski, raportu IP Sąd ustalił, że K. S. (1) zamówił na własne nazwisko urządzenie wielofunkcyjne L. Lift P., przesłał fałszywy dowód zapłaty, jak też nie dokonał płatności przelewem pocztowym. (K. 34) O doręczeniu oskarżonemu przesyłki świadczy potwierdzenie odbioru doręczyciela znajdujące się w aktach sprawy, na którym figuruje podpis oskarżonego K. S. i data doręczenia. Zeznania świadka M. R. (4), kuriera, który doręczył przesyłkę nie wniosły nic do sprawy, świadek ten nie był w stanie wskazać ze względu na upływ czasu kto, co i kiedy od niego odebrał.

Brak wpłaty za zamówione towary wynika nie tylko z wyjaśnień, ale także znajduje oparcie w korespondencji mailowej w tym informacji z Poczty Polskiej, z której wynika, że nie dokonano żadnego przelewy na konta pokrzywdzonych rzecz S. Polska z/s w (...) Sp. z o.o. z/s w K.. Dokumentacja ta w ocenie sądu jest wiarygodna i rzetelna.

Sąd dał co do zasady wiarę wyjaśnieniom oskarżonego K. S. dotyczących przebiegu oszustwa S. Polska z/s w (...) Sp. z o.o. z/s w K.. K. S. przyznał się do winy, złożył też szczegółowe wyjaśnienia w obu sprawach omawiając także wszelkie rozbieżności (w tym kwestię pomówienia M. R.). Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w dokumentach sprawy (w tym korespondencji mailowej pokrzywdzonych z Pocztą Polską i dostawcami) i zeznaniach świadków omówionych powyżej. Pomówienie M. R. (1), a więc ta część wyjaśnień oskarżonego, której Sąd nie dał wiary (k. 36 akt C), jak wynika z wyjaśnień samego oskarżonego, znajdujących potwierdzenie w wiarygodnych i spójnych zeznaniach M. R., miało na celu uniknięcia odpowiedzialności i skierowanie podejrzeń na inną osobę, której nie można przypisać jakiegokolwiek udziału w sprawie.

Za wiarygodne Sąd uznał wszystkie dowody z dokumentów, w tym odpisy wyroków oraz dane z K., sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, działające w zakresie swoich kompetencji, których żadna strona nie kwestionowała.

Niewątpliwie oskarżony K. S. (1) swoimi działaniami zarzuconymi w punktach I, II, III aktu oskarżenia dopuścili się czynów wyczerpujących dyspozycję art. 286 § 1 kk. Wskazany przepis kodeksu karnego określa odpowiedzialność za oszustwo, które jest motywowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej. Czynność sprawcza polega na doprowadzeniu innej osoby bądź instytucji do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej dla niego decyzji majątkowej. Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany.

K. S. (1) podstępnymi zabiegami polegającymi na zamawianiu towaru za który nie zamierzał zapłacić, doprowadził pokrzywdzonych: S. Polska z siedzibą w W. oraz (...) sp. z o.o. z/s w K. do mylnego wyobrażenia o zapłacie za towar. Znamiennym jest, że w obu przypadkach oskarżony przesyłał podrobione dowody zapłaty (przelewy pocztowe) co świadczy jednoznacznie, o że działał w zamiarze oszukania sprzedających. Zachowania oskarżonego polegało zatem na wywołaniu pewnych pozorów, które dawały u pokrzywdzonych błędne wyobrażenie o istniejącej rzeczywistości w zakresie okoliczności mających znaczenie dla podjęcia przez nich decyzji o rozporządzeniu własnym mieniem (dostarczeniu zamawianych towarów).

Wina K. S. nie budzi żadnych wątpliwości oraz została w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w pełni udowodniona w przypadku każdego z przypisanych mu czynów zabronionych. K. S. (1) miał bowiem pełną świadomość sprzeczności swego działania z normami prawa oraz zdawał sobie sprawę, jakie powinno być jego zachowanie. Procesy motywacyjne w chwili popełnienia rozboju i oszustw wolne były od nacisku określonych w ustawie czynników, które wyłączają możliwość przypisania sprawcy winy.

Podobnie jak w przypadku rozboju, również w przypadku oszustw dokonanych na szkodę pokrzywdzonych S. Polska z siedzibą w W. oraz (...) sp. z o.o. z/s w K. oskarżony K. S. działał w ramach recydywy szczególnej określonej art. 64§1 kk, albowiem zarzucanych czynów dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia w okresie od 29 grudnia 2013 roku do 30 lipca 2014 części kary łącznej 1 roku i 6 m- cy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. II K (...) za czyny z art. 190 §1 kk i z art.279§1 kk rozwiązanej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 16 maja 2011 roku o sygn. II K (...).

Przy wyborze wymiaru kary w stosunku czynów przypisanych oskarżonemu K. T., Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi przez przepis art. 53 kk, oceniając z osobna, tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu uznać należy za wysoki, co wynika przede wszystkim z tego, że był on skierowany przeciwko mieniu oraz zdrowiu pokrzywdzonego.

W konsekwencji zawnioskowana i zaakceptowana przez oskarżonego kara jest adekwatnie do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy. Jako okoliczności łagodzące przy określaniu sądowego wymiaru kary Sąd uwzględnił fakt przyznania się oskarżonego do winy i złożenia obszernych i konsekwentnych wyjaśnień. Okolicznościami obciążającymi wobec oskarżonego były: jego wielokrotna uprzednia karalność, to, że działał w warunkach recydywy oraz stopień jego winy.

Po uwzględnieniu wskazanych wyżej okoliczności, uznając oskarżonego K. T. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. popełnionego w zw. z art. 64 § 1 k.k., Sąd wymierzył mu na podstawie art. 280§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. karę dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sad zaliczył oskarżonemu K. T. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 11.02.2016 r. do dnia 9.05.2016 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Wobec tego, że na skutek działań przypisanych oskarżonemu K. T. (1) pokrzywdzony T. K. (1) poniósł szkodę majątkową, Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody w 1/2 wysokości poprzez zapłatę na rzecz T. K. (1) kwoty 90 zł.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, uznając, iż aktualna sytuacja finansowa oskarżonego przemawia za przyjęciem, że wyłożenie tych kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe, zwolnił oskarżonego K. T. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym opłaty.

Przy wyborze wymiaru kary w stosunku czynów przypisanych oskarżonemu K. S., Sąd kierował się, dyrektywami wskazanymi przez przepis art. 53 kk, oceniając z osobna, tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów jako duży, a dokonał tego analizując zarówno okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe dotyczące rozboju i oszustw. Zdaniem Sądu taka ocena stopnia społecznej szkodliwości czynów opisanych w punkcie I, II i III aktu oskarżenia wynika przede wszystkim z tego, że wszystkie były skierowane przeciwko mieniu, a nadto rozbój przeciwko zdrowiu pokrzywdzonego.

W tym względzie Sąd uznał, że zawnioskowana i zaakceptowana przez oskarżonego kara łączna i kary jednostkowe są adekwatnie do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy. Jako okoliczności łagodzące przy określaniu sądowego wymiaru wszystkich trzech kar Sąd uwzględnił fakt przyznania się do winy i złożenia obszernych wyjaśnień. Okolicznościami obciążającymi wobec oskarżonego były: uprzednia karalność, to, że działał w warunkach recydywy oraz stopień jego winy.

Na marginesie wskazać trzeba, że jako osoba skazana na kary pozbawienia wolności K. S. nie mógł skorzystać z dobrodziejstwa zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, albowiem z art. 69 § 1 kk wynika, że Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Uznając oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. popełnionego w zw. z art. 64 § 1 k.k., Sąd wymierzył mu na podstawie art. 280§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. karę dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności.

Uznając oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach II i III aktu oskarżenia, tj. przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k Sąd przyjął, że czyny te popełnione zostały w ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Oba przedmiotowe czyny są kwalifikowane z tego samego przepisu, tj. z art. 286 § 1 kk, i w konsekwencji przepis ten stanowi podstawę wymiaru kary dla każdego z tych przestępstw, ponadto niewątpliwie zostały one popełnione w krótkich odstępach czasu, jak też została spełniona ostatnia przesłanka warunkująca istnienie ciągu przestępstw w postaci wykorzystania przy ich popełnieniu tej samej sposobności. W obu przypadkach oskarżony K. S. wprowadzał sprzedającego w błąd co do zamiaru zapłaty za zamówiony na odległość towar. Mając powyższe na względzie Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. karę siedmiu miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego w punktach IV i V wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 91 § 2 kk wymierzając K. S. (1) karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę łączną w wysokości od 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności (najwyższa z podlegających łączeniu kar) do nawet 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności (suma łączonych kar jednostkowych). Określając wymiar kary łącznej Sąd zaakceptował propozycję prokuratora złożoną we wniosku i zastosował zasadę asperacji czy innymi słowy częściowej absorpcji, orzekając karę łączną w wysokości jednakowo odległej od minimalnej, jak i maksymalnej możliwej do wymierzenia kary łącznej. Za zastosowaniem zasady absorpcji w ocenie Sadu przemawiały następujące okoliczności: związek przedmiotowy i czasowy pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego, są to bowiem w obu przypadkach podobne przestępstwa przeciwko mieniu. Z drugiej strony za zastosowaniem zasady kumulacji przemawia brak związku podmiotowego pomiędzy przestępstwami, albowiem każde z nich zostało popełnione na szkodę innej osoby/podmiotu. Ponadto również związek przedmiotowy pomiędzy przestępstwami nie jest ścisły, skoro jedno z nich zostało zakwalifikowane z innego przepisu i godziło nie tylko w mienie, ale także w zdrowie pokrzywdzonego. W ocenie Sądu wszystkie te okoliczności znalazły należyte odzwierciedlenie w wysokości orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sad zaliczył oskarżonemu K. S. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 11.02.2016 r. do dnia 9.05.2016 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Wobec okoliczności, iż na skutek działań przypisanych oskarżonemu K. S. (1) pokrzywdzeni ponieśli szkody majątkowe, Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego K. S. (1) do naprawienia szkody: z czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia w 1/2 wysokości poprzez zapłatę na rzecz T. K. (1) kwoty 90 (dziewięćdziesiąt) zł, z czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia na rzecz (...) Sp. z o.o. z/s w K. poprzez zapłatę kwoty 9.688,71 ,- (dziewięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt osiem 71/100) zł, z czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia na rzecz S. Polska z/s w W. poprzez zapłatę kwoty 2.406,- (dwa tysiące czterysta sześć) zł.

Sąd orzekł również o kosztach procesu. Przede wszystkim na mocy stosownych przepisów zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata A. M. kwotę 720 zł z należnym podatkiem VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu K. S. (1) z urzędu.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, uznając, iż aktualna sytuacja finansowa oskarżonego przemawia za przyjęciem, że wyłożenie tych kosztów byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe, zwolnił oskarżonego K. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym opłaty.

SSR Agnieszka Knade-Plaskacz

Ch. 16/11/2016 r