Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. w Gliwicach

sprawy P. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania P. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 9 stycznia 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Joanna Smycz

Sygn. akt. VIII U 277/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 stycznia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu P. S. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.2015 poz. 748 z późn. zm.) w związku z tym, iż nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach przy pracach wymienionych w wykazie A.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury. Podniósł, że w latach od 01.03.1991r. do dnia 31.03.2000r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Usługowym (...) S.A. w G. jako gumownik i monter, wykonywał zatem pracę w warunkach szczególnych i tym samym spełnia warunki do przyznania prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a dodatkowo podniósł, że do okresów pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył odwołującemu zatrudnienia od 01.03.1991r. do 19.06.1994r., od 20.07.1994r. do 25.07.1994r. , od 11.08.1994r. do 26.09.1994r., od 30.09.1994r. do 19.04.1995r., od 20.05.1995r. do 31.07.1995r., od 03.09.1995r. do 08.02.1996r., od 03.03.1996r. do 03.09.1996r., od 12.10.1996r. do 11.06.1997r., od 27.06.1997r. do 08.10.1997r., od 08.11.1997r. do 25.11.1997r. w charakterze montera urządzeń i konstrukcji metalowych w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Usługowym (...) S.A. w G. (okresy od dnia 20.06.1994r. do 19.07.1994r., od 26.07.1994r. do 10.08.1994r., od 27.09.1994r. do 29.09.1994r., od 20.04.1995r. do 19.05.1995r., od 01.08.1995r. do 02.09.1995r., od 09.02.1996r. do 02.03.1996r., od 04.09.1996r. do 11.10.1996r., od 12.06.1997r. do 26.06.1997r. i od 09.10.1997 do 07.11.1997r. to okresy pobierania zasiłku chorobowego), a to z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych warunkach dotyczącego powyższych okresów oraz z uwagi na rozbieżności w świadectwie pracy z dnia 31.05.2000r. w którym w pkt. 2 Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowe (...) S.A. w G. podało, że w okresie od 01.03.1991r. do 31.03.2000r. ubezpieczony pracował na stanowiskach: monter, gumownik i ślusarz bez podania okresów wykonywania pracy na każdym z tych stanowisk, zaś w pkt. 8 tego świadectwa pracy Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowe (...) S.A. w G. wskazało, że w okresie od 01.03.1991r. do 25.11.1997r. odwołujący wykonywał prace na stanowisku montera urządzeń i konstrukcji metalowych.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. S., urodzony dnia (...) W dniu 15 grudnia 2015r. złożył wniosek o emeryturę w wieku niższym niż 65 lat z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony 60 lat ukończył (...) Skarżący, na dzień 1 stycznia 1999r., legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat (akta emerytalne), z tym, że w ocenie ZUS nie udowodnił 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, a jedynie 11 lat i 2 dni.

Po przeanalizowaniu sprawy ZUS w dniu 9 stycznia 2015r. wydał zaskarżoną decyzję odmowną. Organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję wskazał w jej uzasadnieniu, iż nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach a jedynie 11 lat i 2 dni, mimo wykazania okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze 31 lat, 5 miesięcy i 27 dni oraz osiągnięcia wymaganego wieku 60 lat.

W postępowaniu przed Sądem ubezpieczony domagał się uznania z pracę w warunkach szczególnych jego okresów zatrudnienia w latach od 01.03.1991r. do dnia 31.03.2000r. w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Usługowym (...) S.A. w G. na stanowisku: gumownik i monter.

W toku procesu Sąd ustalił, że odwołujący był zatrudniony od 10.07.1967r. do dnia 28.02.1991r. na stanowisku montera w (...) w G..

W spornym okresie od 1.03.1991r. do dnia 31.03.2000r.pracował na stanowisku montera, gumownika, ślusarza w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Usługowym (...) S.A. w G.. (akta organu rentowego, oświadczenie wnioskodawcy k.3).

M. zajmował się w głównej mierze prowadzeniem robót budowlano - montażowych na budowach takich jak Zakłady (...), B., wykonywał też roboty remontowe, budowlane w Hucie (...). Budował konstrukcje stalowe i budynki, wykonywał oblachowanie. Oprócz tego miał działalność typowo warsztatową. Miał dwa duże warsztaty, jeden w K., drugi w B.. Na warsztatach robiono elementy potrzebne na budowę takie jak kołnierze, śruby, podparcia. W K. na terenie Zakładów (...) w B. była G.. Tam wykonywano kształtki, czyli rury z kołnierzami i wykładało się je w środku gumą. Następnie wkładano je do pieca. W piecu przetrzymywało się je w odpowiedniej temperaturze. Ubezpieczony najczęściej był gumownikiem. Pracował w warsztacie w K. jako gumownik i w G.. Jego praca w charakterze gumownika polegała na przygotowaniu kształtek metalowych, następnie wykładaniu ich gumą. Ubezpieczony gumował również rury i zbiorniki oraz inne detale. Otrzymywał z piaskowni wypiaskowane detale, po czym musiał przygotować klej, dwukrotnie nasmarować elementy klejem, a na końcu nakleić na te elementy gumowe części. Następnie ubezpieczony obrabiał owe detale, co polegało na czyszczeniu i wyrównywaniu powierzchni i wysyłał do wulkanizacji. Otrzymywał dodatki w postaci pieniężnej i zupy. Jednakże po 1995 roku z racji zmniejszonego zainteresowania tego rodzaju zamówieniami, ubezpieczony pracował w warsztacie i tam pracował jako typowy monter. Wyrabiał kształtki. Miał swoje stanowisko pracy i jako monter w warsztacie wykonywał zamocowania, podpory, spawał. Czasami monterzy składali w warsztacie duże zbiorniki.

(dowód: karty ewidencyjnie, zeznania P. S. k. 52-53, zeznania F. W. k. 51-52, akta osobowek.38 ).

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i spójny, a tym samym za wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz na rozstrzygnięcie sprawy. W szczególności Sąd w zakresie czynności wykonywanych przez ubezpieczonego w spornym okresie, dał w pełni wiarę zeznaniom świadka i samego ubezpieczonego, gdyż są spójne i wzajemnie się potwierdzają, a ponadto znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego P. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227, ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu
31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Na podstawie tego przepisu, prawo do emerytury w obniżonym wieku, przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. spełnił warunki w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy oraz pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, a nie osiągnął wymaganego wieku.

Takie rozumienie omawianego przepisu potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 lipca 2007r. w sprawie I UK 62/07 (publ. OSNP 2008/17-18/269) stwierdzając, że „prawo do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia warunki określone w tym przepisie, niezależnie od tego, kiedy osiągnął wiek przewidziany w art. 32 tej ustawy”.

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia, wykazał okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 31 lat, 5 miesięcy i 27 dni, nie jest członkiem OFE. Kwestie te nie były sporne. Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy zaliczył mu do tego okresu jedynie 11 lat i 2 dni.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że ubezpieczony nie wykazał, iż posiada wymagany 15-letni okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że praca ubezpieczonego w spornym w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Usługowym (...) S.A. w G. od 01.03.1991r. do 31.12.1998r nie odpowiadała pracy wymienionej w wykazie prac w warunkach szczególnych.

Prace takie wymienione zostały w wykazie A, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.), gdzie szczegółowo wymieniono rodzaje prac zaliczonych do takiej kategorii.

Wprawdzie ubezpieczony wskazuje, że w jego ocenie, jego zatrudnienie w spornym okresie stanowiło pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Jednakże postępowanie dowodowe wykazało, że wykonywana przez niego praca gumownika nie jest pracą wymienioną w wykazie A, dział IV, poz. 21 - Produkcja i przetwórstwo wyrobów gumowych, ebonitowych oraz półproduktów i środków pomocniczych do tych wyrobów; produkcja sadzy”. Jak wynika z zeznań ubezpieczonego i F. W. P. S. nie zajmował się produkcją i przetwórstwem wyrobów gumowych. Jego praca polegała zasadniczo na naklejaniu gumy na różne elementy takie jak kształtki czy zbiorniki. Ubezpieczony musiał przygotować detale, przygotować klej, nasmarować klejem elementy, a jego praca z gumą ograniczała się do jej naklejenia i ewentualnego czyszczenia i wyrównywania powierzchni. Ubezpieczony także nie zajmował się wulkanizacją, gdyż tak przygotowane (ogumione) części wysyłał do wulkanizacji.

Również jego praca po 1995r w charakterze montera w warsztacie nie jest pracą wymienioną w wykazie A, dział V poz.5 „Prace przy montażu konstrukcji metalowych na wyskości”. Reasumując ubezpieczony nie wykazał, że wykonywana przez niego praca może być zaliczona do prac wymienionych w wykazie prac w warunkach szczególnych, którego zapisy muszą być interpretowane ściśle.

Ponadto § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. wskazuje, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Również tej okoliczności ubezpieczony nie wykazał, jako że pracował najczęściej jako gumownik w K., jednak niekiedy jako monter w G.. Nadto kiedy nie było zleceń na gumowanie wykonywał inne zlecenia, czasem pracował na budowie, zaś od 1995 roku pracował jako typowy monter w warsztacie.

Biorąc pod uwagę powyższe Sad uznał, że P. S. nie spełnił warunków nabycia prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.2015 poz. 748 z późn. zm.) z uwagi na nie wykazanie, iż posiadania na dzień 1 stycznia 1999r. 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Mając na względzie powyższe, Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji i odwołanie oddalił.

SSO Joanna Smycz