Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu

VIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Bożena Kuchnowska - Wall

Protokolant Dorota Paszko

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013r. we Wrocławiu

sprawy (...) Sp. z o. o. (...) W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W.

przy udziale zainteresowanego B. U.

o wydanie zaświadczenia A1

na skutek odwołania (...) Sp. z o. o. (...) W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W.

z dnia 30 listopada 2012r.,znak : (...)

1.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. z dnia 30 listopada 2012r.,znak: (...) i nakazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. poświadczenie formularza A1 potwierdzającego, że zainteresowany B. U. podlegał polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych w okresie wykonywania pracy na terenie Francji od 28 maja 2012r. do 5 sierpnia 2012r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. na rzecz (...) Sp. z o. o. (...) W. kwotę 120zł. (słownie: sto dwadzieścia złotych ) tytułem kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. decyzją z dnia 30.11.2012r. znak: (...), po rozpatrzeniu wniosków z dnia 11.06.2012r oraz 07.08.2012r odmówił wydania zaświadczenia A1 potwierdzającego, że B. U. w okresie wykonywania pracy na terytorium Francji od dnia 28.05.2012r do dnia 05.08.2012r podlegał polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych - jako pracownik zatrudniony przez agencję (...) (...)Sp. z o.o.

Organ rentowy wydał decyzję na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. l Nr 98, póz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 83 b ust. l ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 205. l poz. 1585 z późn. zm.) oraz art. 11 ust. 2 lit. a i art. 12 ust. l rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE nr 166/1 z 30 kwietnia 2004r., s. l i nast.), art. 14 ust. l i art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE nr L 284 z 30 października 2009r., s. l i nast.) oraz Decyzji nr A2 Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego z dnia 12 czerwca 2009r. dotyczącej wykładni art. 12 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie ustawodawstwa, mającego zastosowanie do pracowników delegowanych i osób wykonujących pracę na własny rachunek - tymczasowo pracujących poza państwem właściwym (Dz. Urz. UE nr C 106/02 z 24 kwietnia 2010r.).

Od przedmiotowej decyzji wnioskodawca (...) Sp. z o.o., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł odwołanie do tutejszego Sądu. Wnioskodawca zaskarżył decyzję w całości i zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L166 z dnia 30.04.2004 s.1 i nast. ) w zw. z art. 14 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu i Rady ( WE) nr 987/2009 z dnia 16.09.2009r. dotyczącego wydania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284 z 30.10.2009r. s.1 i nast. poprzez błędną wykładnię przesłanek określonych w/w przepisach - a co za tym idzie niezastosowanie powołanych przepisów oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji ZUS i nakazanie ZUS wydania zaświadczenia A l za okres od dnia 28.05.2012r do 05.08.2012r dla B. U.. Wnioskodawca podkreślił, że organ rentowy, argumentując swoją odmowę, oparł się na kryteriach pozanormatywnych, zawartych w „Praktycznych Poradniku: Ustawodawstwo mające zastosowanie do pracowników w Unii Europejskiej (UE Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) i Szwajcarii" (zwanym dalej: Praktycznym poradnikiem lub Poradnikiem) zamiast na bezwzględnie obowiązujących przepisach art. 12 ust. l rozporządzenia zasadniczego w związku z art. 14 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego oraz decyzji nr A 2 Komisji Administracyjnej.

Wnioskodawca wskazał, że przepisy prawa unijnego wyznaczają pewne kryteria, które pozwalają stwierdzić, czy do oddelegowanego pracownika mogą w dalszym ciągu mieć zastosowanie przepisy państwa delegującego, zwłaszcza, czy pracodawca normalnie prowadzi swą działalność w państwie delegującym. Kryteria te znajdują się nie tylko w przywołanych przepisach art. 12 ust. l rozporządzenia zasadniczego i art. 14 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego, lecz również w decyzji nr A 2 Komisji Administracyjnej. Zgodnie z tą decyzją, w celu ustalenia, w razie potrzeby i w razie wątpliwości, czy pracodawca zazwyczaj prowadzi znaczną część działalności na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę. Kryteriami, które należy wziąć pod uwagę są:

- miejsce, w którym przedsiębiorstwo ma swą zarejestrowaną siedzibę i administrację,

- liczebność personelu administracyjnego, pracującego w państwie członkowskim, w którym pracodawca ma siedzibę, oraz w drugim państwie członkowskim,

- miejsce, w którym rekrutowani są pracownicy delegowani,

- miejsce, w którym zawierana jest większość umów z klientami,

- prawo mające zastosowanie do umów zawartych przez przedsiębiorstwo z jednej strony z pracownikami i z drugiej z klientami,

- obroty w odpowiednio typowym okresie w każdym z państw członkowskich, których rzecz dotyczy,

- liczbę umów wykonywanych w państwie wysyłającym.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z zaskarżoną decyzją, wykaz ten nie jest wyczerpujący, a kryteria powinny być dostosowane do każdego przypadku i powinny uwzględniać charakter działalności prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo. Wnioskodawca powołał się na rozstrzygnięcie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości UE) orzeczenie z dnia 10 lutego 2000r. (sprawa C-202/97, Fitzwilliam Excutive Search Ltd v. Bestuur van het Landelijk Instytuut Sociale Werzekeringen). Trybunał stwierdził, że uprawniona instytucja Państwa Członkowskiego musi ocenić wszystkie czynniki określające czynności wykonywane przez to przedsiębiorstwo (teza nr 42 orzeczenia). Trybunał dokonał przykładowego wyliczenia kryteriów oceny i wskazał m. in. na miejsce i siedzibę zarządu przedsiębiorstwa, liczbę personelu kierowniczego w Państwie Członkowskim swojego usytuowania oraz w innym Państwie Członkowskim, miejsce rekrutacji pracowników, miejsce, w którym zawierana jest większość umów z jednej strony z klientami, a z drugiej także miejsce zawierania umów z pracownikami, prawo, któremu podlegają te umowy, a także właściwie rozpatrywany obrót, podczas typowego okresu w każdym Państwie Członkowskim (teza nr 43 orzeczenia). Powyższy katalog nie ma zamkniętego charakteru, a dobór czynników powinien następować w zależności od okoliczności danej sprawy (teza nr 43 orzeczenia). Trybunał nie określił jednakże minimalnych lub maksymalnych granic wysokości obrotu w ogólności, ani dla poszczególnych Państw Członkowskich. Mimo, że orzeczenie zostało wydane na podstawie nieobowiązującego już stanu prawnego (tj. na kanwie rozporządzenia Rady (WE) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin, przemieszczających się we Wspólnocie), tezy w nim zawarte pozostają nadal aktualne.

Zdaniem wnioskodawcy, instytucja państwa członkowskiego musi oceniać wszystkie czynniki określające czynności wykonywane przez to przedsiębiorstwo. Ocena i uznanie za wiodące kryterium - 25% obrotów krajowych nie znajduje pokrycia w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. W ocenie płatnika, spełnia on wszystkie kryteria wyrażone w art. 12 ust. l rozporządzenia 883/2004 w związku z art. 14 ust. 2 rozporządzenia 987/2009, jak i decyzji A 2. Zdaniem wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że B. U. wykonywał działalność jako pracownik najemny w imieniu Wnioskodawcy, a Wnioskodawca normalnie prowadzi swoją działalność w Polsce. Czas, na który pracownik został oddelegowany nie przekroczył 24 miesięcy a pracownik nie został wysłany w celu zastąpienia innej osoby.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania z uwagi brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż z przepisów rozporządzenia 883/2004 tj. z art. 12 ust.1 wynika wprost, że aby zastosować wyjątek od zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym - pracodawca, który deleguje pracownika do pracy w innym państwie członkowskim musi prowadzić znaczną część działalności w Polsce oraz, że pracownik wyjeżdża na okres krótszy niż 24 miesiące i nie wyjeżdża w celu zastąpienia innego pracownika. Organ wskazał, że opracowany przez Komisję Administracyjną na podstawie Decyzji nr A2 „Praktyczny Poradnik: Ustawodawstwo mające zastosowanie do pracowników w Unii Europejskiej (UE), Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) i Szwajcarii" wskazuje, że obroty osiągane przez delegujące przedsiębiorstwo - w państwie zatrudnienia - w odpowiednim okresie powinny wynosić, co najmniej, 25%. Przypadki, kiedy obrót firmy jest niższy niż 25% wymagają pogłębionej analizy w zakresie liczby pracowników zatrudnionych w kraju i za granicą oraz liczby realizowanych umów/kontraktów w kraju i za granicą. Organ podał, iż poradnik jedynie precyzuje pojęcie prowadzenia znacznej części działalności w Polsce, a sam w sobie nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego. Zdaniem organu rentowego, wnioskodawca nie prowadził w okresie od 04.01.2012r. do 29.01.2012r. działalności w znacznej części w Polsce. Organ rentowy wskazał, iż obroty wnioskodawcy na poziomie 12% z okresu 12 miesięcy przed delegowaniem zainteresowanego nie mogą stanowić o prowadzeniu działalności w znacznej części w Polsce. Przedłożony przez wnioskodawcę nowy wykaz obrotów firmy z działalności w Polsce i za granicą za okres od grudnia 2010r. do kwietnia 2012r. nie wpływa na wielkość obrotu w Polsce, gdyż płatnik do obrotów firmy w kraju zalicza część przychodu z faktur za granicą, które, zdaniem organu, stanowią przychód osiągnięty za granicą i w ramach świadczenia usług na rzecz zagranicznego kontrahenta. Organ rentowy, na podstawie deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT - 7 wskazał za rok 2011 sprzedaż na terenie kraju, która stanowi 8.3 % sprzedaży łącznej (tj. w kraju i za granicą) oraz za okres od stycznia do kwietnia 2012r. na poziomie 11%.

W sprawie Sąd dopuścił, za zgodą stron, dowód z protokołu przesłuchania świadków: A. G., L. S. na okoliczności wskazane w odwołaniu. Pominął dowód z przesłuchania w charakterze strony,- prezesa spółki R. (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp.z.o.o. jest agencją (...). Zajmuje się m.in. działalnością związaną z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, udostępnianiem wykwalifikowanych pracowników przedsiębiorstwom z krajów Unii Europejskiej w branżach: budowlanej, konstrukcyjnej. Prowadzi w tym celu działalność rekrutacyjną, logistyczną i administracyjną.

Agencja (...) od początku swojej działalności większość pracowników rekrutuje do prac w zagranicznych firmach do państw członkowskich Unii Europejskiej. W Polsce posiada biura, kadry w kraju odbywa się też rekrutacja pracowników i załatwianie wszelkich formalności związanych z zatrudnieniem. Agencja (...) opłaca składki na ubezpieczenie społeczne, odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego oraz płaci składki na PEFRON za pracowników oddelegowanych do pracy w państwach członkowskich jak i za pracowników zatrudnionych w Polsce.

W 2005r. i 2006r. Agencja(...)otrzymywała od ZUS zaświadczenia dla pracowników delegowanych do pracy w państwach członkowskich o podleganiu polskiemu ubezpieczeniu społecznemu o symbolu E 101 (dziś jest to zaświadczenie o symbolu A1) mimo, iż od początku działalności większość pracowników jest delegowana do pracy w państwach członkowskich. Obroty agencji kształtowały się następująco: w 2006r. obroty w Polsce wynosiły ogółem 7,45% a w innych państwach członkowskich 92,55% natomiast w 2007r., od kwietnia do sierpnia obroty w Polsce wynosiły ogółem 6,44%, w 2008r., wystąpiła tendencja wzrostowa na rynku krajowym i przekroczyła próg 20% w drugiej połowie 2008r.

Odmowa wydania zaświadczenia E-101 zdarzyła się pierwszy raz w 2007 i dotyczyła okresu od 01.05.2007r. do 31.10.2007r. Agencja odwołała się od decyzji z dnia 02.06.2008r. w której ZUS odmówił wydania zaświadczeń za ten okres na rzecz R. G. (2), J. G., R. G. (3), Z. H., H. J., Z. J. i W. J.. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 06.05.2009r. (sygn. akt VIII U 257/2009) zmienił decyzję ZUS i nakazał wydanie zaświadczeń E 101 za sporny okres dla w/w osób. W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, iż wprawdzie agencja w spornym okresie nie uzyskała w Polsce obrotów w znacznym rozmiarze, lecz przebieg postępowania dowodowego na okoliczność skali i charakteru działalności (...) Sp.z.o.o. na terenie Polski pozwoliła stwierdzić, że Spółka prowadzi zwykłą działalność na terenie Polski. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 15.07.2010r. (sygn. akt. AUa 1585/09) utrzymał w mocy wyrok Sąd Okręgowego z dnia 06.05.2009r. i oddalił apelacje ZUS.

Dowód: akta sprawy tut. Sądu o sygn. VIII U 257/2009 i akta Sądu Apelacyjnego o sygn. akt. AUa 1585/09

W dniach 11.06.2012r oraz 07.08.2012r płatnik (...) Sp. z o. o. z siedzibą w. W. złożył wnioski o poświadczenie dokumentów o ustawodawstwie właściwym dla pracownika B. U. w związku z jego czasowym delegowaniem do pracy na terytorium Francji w okresie od 28.05.2012r do 05.08.2012r.

B. U. był zatrudniony u w/w pracodawcy na podstawie umowy o pracę zawartej na okres od 28.05.2012r do 05.08.2012r, i w tym okresie został zgłoszony do ubezpieczeń. W ramach umowy był delegowany do pracy we Francji w w/w okresie, gdzie wykonywał pracę na stanowisku spawacza z wynagrodzeniem miesięcznym 650 euro brutto. Od wynagrodzenia za okres od 28.05.2012r do 05.08.2012r agencja pracy opłaciła składki na ubezpieczenie społeczne i zaliczkę na podatek dochodowy w Polsce. Zainteresowany nie został zatrudniony w celu zastępstwa innego pracownika.

Dowód: zeznania świadków A. G., L. S. na rozprawie dnia 23.05.2012r., umowa o pracę na czas określony z dnia 24.05.2012r., akta ZUS,

Agencją (...)w styczniu 2012r. delegowała do pracy za granicą 155 osób, a 115 zatrudniła w Polsce, w lutym odpowiednio 171 osób za granicę, 122 w Polsce, w marcu 2012r. - 179 osób za granicę a 127 w Polsce, w kwietniu 2012r. - 207 osób za granicę a 131 w Polsce, w maju 2012r. - 229 osób za granicę a 154 w Polsce, w czerwcu 2012r. - 254 osób za granicę a 143 w Polsce, w lipcu 2012r. - 224 osób za granicę a 117 w Polsce.

Agencja w okresie od stycznia 2012r. do lipca 2012r, zrealizowała następującą ilość kontraktów: w styczniu- 32 kontrakty w Unii Europejskiej a 11 w Polsce, w lutym - 34 kontrakty w Unii Europejskiej a 11 w Polsce, w marcu - 40 kontrakty w Unii Europejskiej a 11 w Polsce, w kwietniu - 46 kontraktów w Unii Europejskiej a 11 w Polsce, w maju - 48 kontraktów w Unii Europejskiej a 11 w Polsce, w czerwcu - 51 kontraktów w Unii Europejskiej a 12 w Polsce, w lipcu - 41 kontraktów w Unii Europejskiej a 12 w Polsce.

Średnie obroty agencji (...): w styczniu 2012r. wyniosły w UE - 83% a 17 % w Polsce, w lutym 2012r. wyniosły w UE - 83% a 17 % w Polsce, w marcu 2012r. wyniosły w UE - 53% a 17 % w Polsce, w kwietniu 2012r. wyniosły w UE - 82% a 18 % w Polsce, w maju, czerwcu i lipcu 2012r. wyniosły w UE - 82% a 18 % w Polsce.

Dowód: akta składkowe, załączniki złożone do odwołania tj. odpis KRS stan prawny na dzień 4.10.2010r., wykaz osób zatrudnionych w spółce w Polsce oraz w Unii Europejskiej od 01.01.2012r. do 31.07.2012r., wykaz zrealizowanych kontraktów w okresie od 2011r. do 31.07.2012r., wykaz średnich obrotów osiągniętych przez spółkę w Polsce i w UE w okresie od 2011r. do 31.07.2012r., zeznania świadków L. S. i A. G., złożonych na rozprawie w dniu 23.05.2012r.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiotowej sprawie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu było ustalenie właściwego ustawodawstwa, jakiemu powinien podlegać pracownik wnioskodawcy w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia społecznego.

Obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym pracownika w ustawodawstwie polskim określają przepisy ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585z późniejszymi zmianami). Osoby fizyczne, które na terytorium RP są pracownikami podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 883/2004 osoba wykonująca w Państwie Członkowskim pracę najemną, lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego Państwa Członkowskiego. Od przytoczonej zasady wyjątek stanowi art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004 zgodnie z którym, osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w Państwie Członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swą działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego Państwu Członkowskiego do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego Państwa Członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza 24 miesięcy i ta osoba ta nie jest wysłana by zastąpić inną osobę.

Na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 987/2009 do celów stosowania art. 12 ust. l rozporządzenia 883/2004 "osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swoja działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego państwa członkowskiego", oznacza także osobę zatrudnioną w celu oddelegowania jej do innego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że osoba ta bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia podlega już ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma jej pracodawca. Zastosowanie powołanego przepisu wymaga spełnienia warunków, które zostały wskazane w rozporządzeniu nr 987/2009 i omówione szerzej w Decyzji nr A2 Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego. Odpowiednie warunki muszą zostać spełnione po stronie pracodawcy oraz pracownika. Po stronie pracodawcy został określony wymóg, by wysyłające przedsiębiorstwa zazwyczaj prowadziło na terenie kraju delegującego swoja znaczną część działalności (art. 14 ust. 2 ww. rozporządzenia). O tym, czy pracodawca spełnia to kryterium decydują m.in.: wielkość obrotów osiągniętych w kraju i za granicą, a także liczba pracowników wykonujących pracę w państwie wysłania, z wyjątkiem pracowników administracyjnych i zarządzających, oraz ilość umów zawartych w ramach działalności prowadzonej na obszarze tego państwa. Przy czym, zdaniem Komisji Administracyjnej, powyższy wykaz nie jest wyczerpujący, ponieważ kryteria powinny być dostosowane do konkretnego przypadku i uwzględniać charakter działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo w państwie, w którym ma ono siedzibę.

Opracowany przez Komisje Administracyjną na podstawie ww. Decyzji nr A 2 Praktyczny Poradnik: Ustawodawstwo mające zastosowanie do pracowników w Unii Europejskiej (UE), Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) i Szwajcarii'" wskazuje ponadto, że obroty osiągane przez delegujące przedsiębiorstwo w państwie zatrudnienia w odpowiednim okresie powinny- wynosić co najmniej 25%. Przypadki, kiedy obrót firmy jest niższy niż 25% wymagają pogłębionej analizy w zakresie liczby pracowników zatrudnionych w kraju i za granicą oraz liczby realizowanych umów/kontraktów w kraju i za granicą. Akt ten nie ma charakteru normatywnego,- ma charakter pomocniczy.

Decyzja nr A 2 Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów wskazuje na konieczność prowadzenia na terenie kraju delegującego znacznej części działalności. W razie wątpliwość należy brać pod uwagę całokształt działalności przedsiębiorstwa w tym: liczbę pracowników delegowany do UE w stosunku do osób zatrudnionych w kraju, miejsce, gdzie jest zawierana większość umów, prawo, któremu podlegają umowy zawierane między przedsiębiorstwem a pracownikami, a także obrót osiągnięty w odpowiednim przedziale czasu w danym państwie członkowskim. Z treści decyzji nie wynika, aby to właśnie obrót odgrywał rolę pierwszoplanową przy ocenie, czy przedsiębiorstwo może powołać się na art. 14 ust.1 lit.a rozporządzenia 1408/71.

Zgromadzony materiał dowodowy w sprawie potwierdził, iż agencja (...) od początku swojej działalności większość pracowników rekrutuje do prac w zagranicznych firmach w państwach członkowskich Unii Europejskiej. W związku z tym obroty agencji uzyskane w Polsce z krajowych umów zawsze pozostają w dysproporcji z obrotami agencji z umów zawartych z firmami zagranicznymi w krajach Unii Europejskiej.

Bezsporny jest fakt, iż agencja (...) ma siedzibę na terytorium Polski i w kraju prowadzi działalność polegająca na rekrutacji pracowników do pracy w kraju, jak i do pracy za granicę w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Agencja (...) opłaca w Polsce składki na ubezpieczenie społeczne za zatrudnionych pracowników, odprowadza też zaliczki na podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego oraz płaci składki na PEFRON.

Zdaniem Sądu, wymóg, by wysyłające przedsiębiorstwo - zazwyczaj prowadziło na terenie kraju delegującego - swoją znaczną część działalności, należy rozumieć szeroko tj. należy wziąć po uwagę szereg czynników tj. gdzie znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, gdzie znajduje się kadra kierownicza biura i administracja, kadry, ale przede wszystkim należy uwzględnić charakter działalności danego przedsiębiorstwa. Zdaniem Sądu, agencja (...) prowadzi znaczącą działalność w kraju, gdyż spełnia te przesłanki. Ponadto charakter działalności agencji (...) przemawia za uznaniem, iż agencja (...)prowadzi swą działalność w Polsce.

Kryterium przyjęte przez ZUS tj. osiągnięcie 25 % obrotu w Polsce jest wymogiem pozanormatywnym ma jedynie charakter pomocniczy i nie może być traktowane jako jedyne kryterium wyboru ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych.

W niniejszej sprawie zainteresowany B. U. został zatrudniony w okresie od 28.05.2012r do 05.08.2012r, oraz nie został zatrudniony w celu zastąpienia innej osoby. Składki na ubezpieczenie społeczne od otrzymanego wynagrodzenia zostały zapłacone przez płatnika do polskiego organu rentowego. Zatem spełnił on warunki wynikające z art. 11 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 883/2004.

W ocenie Sądu, materiał dowodowy potwierdza, że zainteresowany powinien podlegać polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych.

Należy podkreślić, że ZUS - od początku działalności agencji (...) - wydawał stosowne zaświadczenia o podleganiu pracowników agencji delegowanych do pracy za granicę - polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych, pomimo iż obroty agencji w kraju nie przekraczały poziomu 25 % i zawsze pozostawały w dysproporcji do obrotów osiąganych za granicą. Dlatego niezrozumiałym jest odmowa wydania stosownego zaświadczenia A1 w niniejszej sprawie.

Należy mieć na uwadze wyrok Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z dnia 15.07.2010r. (sygn. akt. AUa 1585/09), który Sąd orzekający w niniejszej sprawie w całości akceptuje.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał odwołanie za zasadne i zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc oraz § 11 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO. BOŻENA KUCHNOWSKA – WALL