Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Zachorowska

Protokolant: Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 roku w Gliwicach

na rozprawie sprawy

z powództwa S. M.

przeciwko (...) S.A. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11 600 zł (jedenaście tysięcy sześćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 grudnia 2012 r.;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 511,90 zł (jeden tysiąc pięćset jedenaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów postępowania;

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach od powoda z zasądzonego w pkt 1 roszczenia kwotę 1 347,17 zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści siedem złotych siedemnaście groszy) tytułem kosztów sądowych;

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach od pozwanego kwotę 577,36 zł (pięćset siedemdziesiąt siedem złotych trzydzieści sześć groszy) tytułem kosztów sądowych.

SSR Joanna Zachorowska

Sygn. akt I C 1558/13

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 25 października 2013 roku powód S. M. zażądał zasądzenia od (...) Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w W. kwoty 38000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 grudnia 2012 roku tytułem zadośćuczynienia. Wniósł też o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że dnia 04 października 2012 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym sprawca zdarzenia prowadząc samochód marki M. (...) i nieumyślnie naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym nie udzielił pierwszeństwa przejazdu powodowi poruszającemu się motocyklem marki H. (...). W wyniku zdarzenia powód doznał obrażeń ciała w postaci złamania typu B. przedramienia lewego oraz złamania podstawy V kości śródręcza lewego, a także złamania dalszej kości promieniowej. Pozwana, będąc kilkukrotnie wezwana do zapłaty zadośćuczynienia w nieprzekraczalnym terminie do 30 grudnia 2012r., wypłaciła z tego tytułu powodowi kwotę 8400 zł. S. M. wezwał dodatkowo pismem z dnia 02 lipca 2013 roku ubezpieczyciela do zapłaty dalszej sumy z racji zadośćuczynienia, jednakże do chwili obecnej nie ustosunkował się on do tego wezwania.

Postanowieniem Sądu z dnia 14 grudnia 2013r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w części przekraczającej kwotę 1000 zł.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacono powodowi 8400 zł tytułem zadośćuczynienia, która to w całości rekompensuje powodowi poniesioną krzywdę związaną ze zdarzeniem. Przy ustaleniu wysokości świadczenia wzięto pod uwagę przyczynienie się powoda do powstania szkody poprzez przekroczenie dopuszczalnej prędkości.

W toku rozprawy z dnia 24 marca 2014r. powód podtrzymując żądanie wskazał, iż przeczy własnemu przyczynieniu się do zaistnienia wypadku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Dnia 04 października 2012 roku w P. doszło do wypadku, w którym sprawca zdarzenia prowadząc samochód marki M., w trakcie włączania się do ruchu nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocyklowi H. kierowanemu przez powoda, doprowadzając do wypadku i zderzenia się pojazdów. S. M. przekoziołkował przez samochód. Bezpośrednio przed zdarzeniem powód kierując motocyklem marki H. poruszał się z prędkością 60 km/h, przekraczając o 10 km/h prędkość dopuszczalną. Tym samym powód przyczynił się do powstania wypadku w 20%. Jadąc z prędkością dopuszczalną zdołałby wyhamować przed torem ruchu M..

Właściciel pojazdu powodującego wypadek zawarł umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym.

(okoliczności bezsporne, a nadto dowody: opinia biegłego k. 133-142, dokumenty w aktach szkody)

W wyniku wypadku powód doznał obrażeń w postaci złamania dalszej nasady kości promieniowej lewej typu B. i złamania podstawy V kości śródręcza lewego. Bezpośrednio po zdarzeniu był hospitalizowany na Oddziale Ortopedii Szpitala Miejskiego w G. przez okres 6 dni. Leczony był operacyjnie. Przyjmował środki przeciwbólowe. Następnie korzystał z ukierunkowanej rehabilitacji medycznej. Złamanie dalszej nasady kości promieniowej lewej z przemieszczeniem typu B. leczone operacyjnie zostało wygojone z wynikiem dobrym. Złamanie podstawy V kości śródręcza lewego leczone zachowawczo zostało wygojone bez istotnych następstw czynnościowych.

Obrażenia ciała wymagały leczenia specjalistycznego, konieczności unieruchomienia gipsowego na okres 7 tygodni, farmakoterapii. Czas leczenia, łącznie z leczeniem usprawniającym, wyniósł 6 miesięcy.

Ogólny wynik czynnościowy leczenia uznać należy za dobry. Rokowania zdrowotne powoda na przyszłość są dobre. Doznane przez powoda złożone złamanie dalszej nasady kości promieniowej skutkuje jednakże trwałym, choć niewielkim deficytem ruchomości nadgarstka lewego. Przekładać się to może na zmniejszenie zdolności powoda do wykonywania cięższej pracy fizycznej. Następstwem późnym mogą być zmiany zwyrodnieniowe stawu promieniowo-nadgarstkowego.

W związku z następstwami wypadku z dnia 4 października 2012 roku uszczerbek na zdrowiu powoda wyniósł 10 %.

Dolegliwości natury psychicznej u S. M. miały niskie natężenie i nie zakłócały istotnie jego funkcjonowania. Brak było objawów, które wykazywałyby psychiczny uraz powypadkowy. Nie ma podstaw do ustalenia stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym powoda pozostającego w związku z wypadkiem z dnia 4 października 2012 roku. Powód nie korzystał i nie korzysta z pomocy specjalistycznej w zakresie zdrowia psychicznego.

S. M. ma 27 lat. Pomimo wypadku nie przerwał kontynuowania studiów. Pracuje w kopalni pod ziemią.

Sprawca wypadku kontaktował się kilkukrotnie z rodziną powoda, pytając o stan jego zdrowia.

(dowody: dokumentacja medyczna k. 7-8, 64-67, opinia ortopedyczna k. 168-170, opinia psychologiczna k. 185-189, dokumentacja medyczna z akt szkodowych, przesłuchanie powoda k.55)

Powód wezwał zakład ubezpieczeń pismem z dnia 20 listopada 2012 roku do zapłaty kwoty 50000 tytułem zadośćuczynienia w terminie nieprzekraczalnym 30 dni od daty otrzymania wezwania, nie później niż 30 grudnia 2012r. Pozwana po rozpatrzeniu roszczenia decyzją z dnia 10 czerwca 2013 roku przyznała powodowi odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 8400 zł w ramach przyjętej odpowiedzialności 70%, przy ustaleniu 30% przyczynienia się powoda do zdarzenia. Powód pismem z dnia 02 lipca 2013r. bezskutecznie domagał się od pozwanej ponownego rozpatrzenia sprawy.

(okoliczności bezsporne, a nadto dowód: pisma powoda k.9-10, 14-15, pismo pozwanej wraz z decyzją k. 11-13)

Stan faktyczny został oparty w znacznej mierze na okolicznościach bezspornych. Strony nie kwestionowały złożonych do sprawy dokumentów.

Sąd oparł się również na opiniach biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadków, ortopedii oraz psychologii. Ekspertyzy te są pełne, jasne, rzetelne i sporządzone zgodnie z wiedzą i doświadczeniem zawodowym poszczególnych biegłych. Ustalenia biegłych, w tym stopień przyczynienia się powoda do zaistnienia wypadku oraz zakres doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu, nie były przez strony kwestionowane.

Powód nie wykazał, że doznał w dniu wypadku złamania obojczyka lewego. Biegły chirurg ortopeda-traumatolog nie stwierdził deformacji typowej dla wygojenia złamania trzonu obojczyka z przemieszczeniem. Ruchomość obręczy barkowej lewej jest u S. M. prawidłowa.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo należało uznać za uzasadnione w części.

W myśl art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Ze wskazanych przepisów wynika, że zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną w takim zakresie, jak sprawca szkody.

Pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, kwestionując wyłącznie jej wysokość.

Stosownie do treści art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Obejmuje ona zarówno cierpienie fizyczne, jak i cierpienie moralne ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 1969r., I PR 178/69, OSNCP 1970, nr 4, poz. 71).

Krzywdy - jako szkody niemajątkowej - nie można wymierzyć w kategoriach ekonomicznych. Polega ona na ujemnych przeżyciach poszkodowanego związanych z cierpieniem fizycznym i psychicznym. Tego rodzaju uszczerbki mogą być łagodzone przez dostarczenie poszkodowanemu środków materialnych, pozwalających mu zaspokoić w szerszej mierze jego potrzeby. Ustalając wysokość zadośćuczynienia winno się wziąć pod uwagę przede wszystkim obiektywne czynniki, jak stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz psychicznych, ich rodzaj i intensywność, trwałość skutków czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, bezradność życiową, utratę kontaktów towarzyskich (por.: I. Dyka, Zasady przyznawania i ustalania wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w razie naruszenia dobra osobistego, KPP 2001, z. 3). Wysoki stopień winy sprawcy wpływa na podwyższenie zadośćuczynienia. Rozmiar krzywdy jest tym większy, im bardziej bezpodstawnie krzywda została wyrządzona.

Powód ma 27 lat. Obrażenia ciała, jakich doznał, wiązały się z pewną dawką cierpień fizycznych i psychicznych. Samo wydarzenie było przeżyciem nagłym, niespodziewanym, traumatycznym. S. M. doznał obrażeń w postaci złamania dalszej nasady kości promieniowej lewej typu B. i złamania podstawy V kości śródręcza lewego. Bezpośrednio po zdarzeniu był hospitalizowany przez okres 6 dni. Leczony był operacyjnie. Przyjmował środki przeciwbólowe. Następnie korzystał z ukierunkowanej rehabilitacji. Obrażenia ciała wymagały unieruchomienia gipsowego na okres 7 tygodni. Czas leczenia, łącznie z leczeniem usprawniającym, to 6 miesięcy. W związku z następstwami wypadku z dnia 4 października 2012 roku procentowy uszczerbek zdrowia powoda wyniósł 10 %. Doznane przez niego złożone złamanie dalszej nasady kości promieniowej skutkuje trwałym deficytem ruchomości nadgarstka lewego. Przekładać się to może na zmniejszenie zdolności powoda do wykonywania cięższej pracy fizycznej. Następstwem późnym mogą być zmiany zwyrodnieniowe stawu promieniowo-nadgarstkowego.

Celem zadośćuczynienia jest złagodzenie doznanej krzywdy. Ma ono charakter kompensacyjny. Wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy oraz aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa. Winna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Sąd uznał, że zasadne jest przyznanie S. M. zadośćuczynienia w wysokości 25000 zł. Powód jednak przyczynił się w 20% do zaistnienia wypadku, a tym samym do powstania szkody. Stąd kwota mu wypłacona powinna być pomniejszona o 5000 zł. Uwzględnić również należy wcześniej przekazaną kwotę przez ubezpieczyciela w wysokości 8400 zł. Stąd w wyroku zasądzono na rzecz powoda od pozwanego sumę 11600 zł (25000 zł – 5000 zł – 8400 zł).

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem powoda w oparciu o art. 481 k.c., zasądzając je od dnia następnego po dniu wskazanym przez powoda w wezwaniu do zapłaty. Rozstrzygnięcie takie uwzględnia uregulowanie zawarte w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone. Złamanie dalszej nasady kości promieniowej lewej z przemieszczeniem typu B. leczone operacyjnie jest wygojone z wynikiem dobrym. Złamanie podstawy V kości śródręcza lewego leczone zachowawczo zostało wygojone bez istotnych następstw czynnościowych. Rokowania zdrowotne powoda na przyszłość są dobre. Dolegliwości natury psychicznej miały niskie natężenie i nie zakłócały istotnie funkcjonowania S. M.. Brak było objawów, które wykazywałyby psychiczny uraz powypadkowy. Powód nie korzystał i nie korzysta z pomocy specjalistycznej w zakresie zdrowia psychicznego. Pomimo wypadku nie przerwał nauki na studiach. Pracuje w kopalni pod ziemią. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że sprawca wypadku kontaktował się kilkukrotnie z rodziną powoda pytając o stan jego zdrowia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód utrzymał się ze swoim żądaniem w 30 %. W wyniku dokonania stosunkowego rozliczenia kosztów procesu między stronami zasądzono od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1511,90 zł tytułem kosztów procesu. Na koszty po stronie powodowej złożyła się suma 1000 zł opłaty oraz 2400 zł wynagrodzenia pełnomocnika, co dało łącznie 3400 zł. Pozwany poniósł 2400 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł z racji opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 1200 zł wydatków na wynagrodzenie biegłego – łącznie 3617 zł. Suma kosztów w przedmiotowej sprawie dała 7017 zł. Skoro powód przegrał w 70 % swojego roszczenia, powinien ponieść koszty w wysokości 4911,90 zł. Stąd zasądzono od niego na rzecz pozwanego kwotę 1511,90 zł (4911,90 - 3400). Zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 u.k.s.c.).

Z racji częściowego skredytowania przez Skarb Państwa wydatków w wysokości 1024,53 zł i opłaty w wysokości 900 zł, na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28.7.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać na rzecz Skarbu Państwa od powoda kwotę 1347,17 zł, zaś od pozwanej 577,36 zł, stosując rozdzielenie obowiązku ich uiszczenia w stosunku 70 % od powoda i 30 % od pozwanego.

SSR Joanna Zachorowska