Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Protokolant apl. adw. Katarzyna Bukowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 r. w Warszawie

sprawy Z. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2014 r., znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w dniu 29 kwietnia 2014 r., wydał decyzję (znak: (...)), w której odmówił ubezpieczonemu Z. W. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W dniu 12 maja 2014 r. Z. W. wniósł, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektoratu w W. (dalej zwany organem rentowym), odwołanie od ww. decyzji (k. 2-3 a.s.). W odwołaniu ubezpieczony zakwestionował dokonaną przez komisję lekarską ocenę jego rzeczywistego stanu zdrowia, zarzucają komisji tendencyjne podejście do badania wydolności organizmu odwołującego. Ponadto, odwołujący zarzucił przekłamanie w opisie wyników badań w porównaniu ze stanem rzeczywistym oraz brak lekarza specjalisty z dziedziny kardiologii w składzie komisji lekarskiej. W uzasadnieniu odwołania Z. W. szczegółowo opisał proces leczenia, który przeszedł. Odwołujący wskazał, że w dniu 8 września 2009 r. przeszedł operację zespolenia (...) oraz (...) w Klinice (...) w A.. Odwołujący wyjaśnił, że po dziewięciu miesiącach od operacji pomosty aortalne zamknęły się. Odwołoujący po raz kolejny był hospitalizowany w Klinice (...) w A., gdzie – po uprzednio wykonanej tomografii komputerowej – wykonanno zabieg angioplastyki z implantacją stentu. Odwołujący w uzasadnieniu odwołania podniósł, że w trakcie zakładania koszulki naczyniowej do prawej tętnicy udowej, nastąpił lekki udar (reakcja wazowaglna). Odwołujący wskazał, że od tego momentu stan jego zdrowia pogarsza się i pomimo systematycznego zażywania licznych leków, cierpni na liczne dolegliwości zdrowotne, m.in. niestabilne ciśnienie tętnicze, zawroty głowy, duszności, stany przed omdleniowe, nagłe, nieregularne słabnięcia. W uzasadnieniu odwołujący podniósł również kwestię rozbieżności w zakresie wyników badań (testów wysiłkowych) i ich opisu dokonanego przez lekarza orzecznika.

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w piśmie z dnia 10 czerwca 2014 r. (znak: (...)) (k. 5 a.s.) zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c., przeprowadzenie rozprawy w nieobecności pełnomocnika organu rentowego na podstawie art. 209 k.p.c. oraz doręczenie odpisu sentencji prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 9 lutego 2011 r. do dnia 28 lutego 2014 r. (k. 183 i 187 a.r.). W dniu 5 lutego 2014 r. Z. W. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 221 a.r.). W toku postępowania przed organem rentowym, odwołujący został skierowany na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. (k. 231 a.r.) uznała odwołującego za zdolnego do pracy. Organ rentowy w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie wskazał, że rozstrzygnięcie Komisji Lekarskiej ZUS stanowiło podstawę do wydania decyzji z dnia 29 kwietnia 2014 r., znak: (...), w której organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, mając na uwadze art. 102 ust. 1 i art. 107 oraz art. 61 w zw. z art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. W., urodzony w dniu (...), w dniu 5 lutego 2014 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Inspektoracie w W. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 221 a.r.).

W toku postępowania wyjaśniającego, odwołujący został skierowany na badanie lekarskie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem wydanym w dniu 11 marca 2014 r. (k. 225 a.r.) uznał odwołującego za zdolnego do pracy. Na skutek wniesionego przez Z. W. sprzeciwu z dnia 18 marca 2014 r. (k. 149 a.r.), Komisja Lekarska organu rentowego orzeczeniem z dnia 29 kwietnia 2014 r. potwierdziła stanowisko lekarza orzecznika uznając tym samym, że odwołujący nie jest niezdolna do pracy zarobkowej (k. 231 a.r.) .

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy wydał w dniu 29 kwietnia 2014 r., decyzję odmowną (znak: (...)) (k. 235 a.r.) mocą, której odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Rozstrzygnięcie decyzji w/w organ oparł na przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Od powyższej decyzji Z. W. złożył odwołanie do tut. Sądu Okręgowego, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (k. 2-3 a.s.) .

W toku postępowania, Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: kardiologa i neurologa celem ustalenia czy wnioskodawca utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, czy jest to niezdolność częściowa lub całkowita, jeżeli tak to na jaki okres, ze szczególnym wskazaniem jaka jest data początkowa tej niezdolności (k. 8 a.s.).

Biegły sądowy z zakresu neurologii dr n. med. B. Z. w opinii z dnia 23 września 2014 r. (k. 24 a.s.) uznał, że Z. W. z przyczyn wyłącznie neurologicznych nie był i nie jest niezdolny do pracy. Biegły sądowy z zakresu neurologii wskazał, że dominującą opinią będzie opinia kardiologa.

Biegły sądowy z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. w opinii z dnia 4 listopada 2014 r. (k. 34-35 a.s.), po zapoznaniu się z dokumentacją sądowo-lekarską oraz po zbadaniu odwołującego, rozpoznał u odwołującego stabilną chorobę wieńcową z zadawalającą rezerwą wieńcową, przebytą we wrześniu 2009 r. operację wszczepienia trzech pomostów aortalno-wieńcowych, przebytą w grudniu 2010 r. przezskórną koronaroplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu, chwiejne nadciśnienie tętnicze oraz zaburzenia lipidowe.

Biegły sądowy z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. w opinii z dnia 4 listopada 2014 r. uznał, że Z. W. z przyczyn kardiologicznych wymaga dalszego nadzoru i leczenia lecz obecnie nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy.

W piśmie procesowym z dnia 1 grudnia 2014 r. (k. 43 a.s.) Z. W. zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii. Odwołujący wskazał, że ww. opinii brak jest adnotacji o próbach wysiłkowych z dnia 25 maja 2010 r. oraz z dnia 26 lica 2011 r. (obie próby były dodatnie). Zdaniem odwołującego, w ww. opinii biegły z zakresu kardiologii uwzględnił tylko próbę wysiłkową z dnia 27 lutego 2014 r., będącą próbą ujemną. Odwołujący wskazał również na brak w ww. opinii adnotacji dotyczącej przebytej w dniu 2 października 2014 r. tomografii komputerowej i wyników tego badania. Odwołujący zakwestionował także brak w ww. opinii informacji o przebytym udarze mózgu (reakcji wazowagalnej), połączonym z przejściową utratą mowy.

Mając powyższe na względzie, postanowieniem z dnia 18 grudnia 2014 r. (k. 52 a.s.), Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie zlecił biegłemu sądowemu z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. wydanie opinii uzupełniającej.

W opinii uzupełniającej z dnia 12 stycznia 2015 r. (k. 53 a.s.) biegły sądowy z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. wskazał, że wykonana w dniu 27 lutego 2014 r. elektrokardiograficzna próba wysiłkowa udokumentowała poprawę stanu zdrowia odwołującego. Przy istotnym obiążeniu fizycznym ((...)), odpowiadającym według Instytutu Medycyny Pracy „średniej-ciężkiej” pracy fizycznej, nie ujawniła cech niedomogi wieńcowej. Wynik ten potwierdsza dobry efekt zastosowanego intensywnego leczenia. W ocenie biegłego, poprzednie wyniki w oczywisty sposób nie mogą być obecnie podstawą orzekania o stopniu zaawansowania choroby. Ponadto, biegły wyjaśnił, że badanie angio-CT tętnic wieńcowych z 2 października 2014 r. wykazało obecny obraz drożności tętnic wieńcowych, jak i pomostu aortalno-wieńcowego i stentu. W opinii biegłego, właśnie przy takim stopniu zmian miażdżycowych tętnic wieńcowych, jak i pomostów aortalno-wieńcowych, przy stosowanym leczeniu uzyskano stan zadawalającej rezerwy wieńcowej umożliwiający powrót do wykonywanej ostatnio racy lub do pracy dostępnej dla osoby z wykształceniem średnim ogólnym.

W opinii uzupełniającej z dnia 12 stycznia 2015 r. biegły sądowy z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. podtrzymał i potwierdził pozostałe informacje oraz wnioski w zakresie rozpoznania opisanego w opinii z dnia 4 listopada 2014 r.

Organ rentowy w pismie procesowym z dnia 5 lutego 2015 r. (k. 61) poinformował, że nie wnosi uwag do opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu kardiologii z dnia 12 stycznia 2015 r.

Odwołujący w piśmie procesowym z dnia 13 lutego 2015 r. przedstawił swoją własną opinię na temat swojego stanu zdrowia (k. 62-63 a.s.). Odwołujący nie odniósł się merytorycznie do opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu kardiologii z dnia 12 stycznia 2015 r.

Na rozprawie w dniu 5 marca 2015 r. odwołujący wniosł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie zgłaszając nowych wniosków dowodowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu Okręgowego powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd Okręgowy oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu neurologii i kardiologii celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującego. W ocenie Sądu Okręgowego wnioski zawarte we wszystkich sporządzonych przez biegłych opiniach należy podzielić w całości. Opinie zostały bowiem wydane po przeprowadzeniu szczegółowego badania odwołującego i wnikliwej analizie całości dokumentacji medycznej zawartej zarówno w aktach sądowych, jak i aktach rentowych ubezpieczonej. Opinie biegłych ww. specjalności są wyczerpujące, a także zostały sporządzone w sposób jasny i logiczny oraz nie pozostawiają wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia odwołującego. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Z. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 kwietnia 2014 r., znak: (...)), nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku.

Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 w/w przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2000 roku, II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979 r., II URN 111/79).

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczonego odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa, albowiem odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. W przedmiotowej sprawie, Sąd Okręgowy uwzględnił opinie wydane przez biegłych z zakresu neurologii i kardiologii i uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych. Wnioski zawarte w przedmiotowych opiniach nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom ubezpieczonego. Biegli wydali swoje opinie po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. W ocenie Sądu Okręgowego biegli rzeczowo uzasadnili swoje stanowisko odnośnie zdiagnozowanych u wnioskodawczyni schorzeń i ich wpływu na jej zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i kardiologii wynika, że zarówno z punktu widzenia neurologicznego, jak i kardiologicznego, odwołujący nie jest niezdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi i wykształceniem. Biegły sądowy z zakresu neurologii dr n. med. B. Z. w opinii z dnia 23 września 2014 r. uznał, że Z. W. z przyczyn wyłącznie neurologicznych nie był i nie jest niezdolny do pracy. Także biegły sądowy z zakresu kardiologii dr n. med. J. K. w opinii z dnia 4 listopada 2014 r. oraz w opinii uzupełniającej z dnia 12 stycznia 2015 r. uznał, że Z. W. z przyczyn kardiologicznych, pomimo tego, że wymaga dalszego nadzoru i leczenia, nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy.

Zdaniem Sądu Okręgowego oceny powyższej w niczym nie mogło zmienić przekonanie ubezpieczonego o złym stanie jego zdrowia. Zgodnie bowiem z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, subiektywne przekonanie strony o stopniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do świadczenia rentowego, albowiem miarodajny jest obiektywnie istniejący stan zdrowia, stwierdzony w toku postępowania, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1968 r., III PRN 66/68).

W tej sytuacji Sąd Okręgowy, na podstawie wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa przyjął, że odwołanie wnioskodawcy było bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu.

ZARZĄDZENIE

(...)