Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności ----

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r.

sprawy:

J. M. /M./

s. T. i W.

ur. (...) w B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 212 § 1 kk i art. 216 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 24 maja 2016r. sygn. akt IX K 560/15

I.zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 3 w ten sposób, iż orzeczony środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości winien być zamieszczony na łamach gazety Magazyn (...).pl”;

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.zasądza od oskarżonego J. M. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. G. kwotę 840zł (osiemset czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;

IV.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20zł (dwadzieścia złotych) i obciąża go opłatą za II instancję w kwocie 180zł (sto osiemdziesiąt złotych).

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 518/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rybniku wyrokiem z dnia 24 maja 2016r., sygn. akt IX K 560/15, uznał oskarżonego J. M. za winnego tego, że w okresie od 25 maja 2015r. do 2 czerwca 2015r. w R. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru znieważył M. G. nazywając go „dupkiem” oraz publicznie pomówił go o takie postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnienie funkcji Prezesa Zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. stwierdzając, że okradł Spółdzielnię Mieszkaniową na pół miliona złotych oraz wskazując, że podejmowane przez niego decyzje mają charakter korupcjogenny czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 216 §1 kk i art. 212 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 212 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych przy przyjęciu, że wysokość jednej stawki dziennej stanowi kwotę 30 złotych.

Na mocy art. 212 §3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego J. M. środek karny w postaci nawiązki na rzecz Domu Dziecka w R. w kwocie 1.000 złotych.

Na mocy art. 215 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego J. M. środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie jego treści na łamach gazety (...).

Na podstawie art. 628 pkt 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego J. M. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. G. kwotę 300 zł tytułem zwrotu zryczałtowanej równowartości wydatków oraz kwotę 720 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego J. M. na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony, który nie zgodził się z rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego. Skarżący opisał w niej swoją wersję przebiegu zdarzenia z dnia 25 maja 2015r., kiedy to udał się do siedziby administracji (...), gdzie miały być przygotowane dla niego dokumenty. Podkreślił, iż zachowywał się spokojnie i zwrócił się do p. G.: „M. zachowuj się jak prezes, a nie jak dupek żołędny”. Wskazał, iż o sprawach, które były powodem oskarżenia go o zniesławienie informował Radę Nadzorczą wielokrotnie w przeszłości, niestety bez skutku. Zdaniem skarżącego stanowisko Sądu Rejonowego może sprawić, że ludzie wystraszeni, w obawie przez procesami i karami, będą się bali przedstawić i informować organy spółdzielni i inne o niekorzystnych działaniach Zarządów, co ma miejsce w wielu spółdzielniach w kraju.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie. Konieczne jednak stało się dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku w punkcie 3, poprzez wskazanie, iż orzeczony środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości winien być zamieszczony na łamach gazety Magazyn (...).pl”, w zwi8ażku z powziętą informacją, iż od dnia 28 czerwca 2016r. gazeta (...) przekształciła się i nosi obecnie nazwę Magazyn (...).pl.

Analizując apelację oskarżonego należy uznać, iż dotyczy ona błędów w ustaleniach faktycznych, jakich miał się dopuścić Sąd Rejonowy. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku jest nie trafny. Wskazać należy, iż taki zarzut byłyby zasadny jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach, które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8.06.2004 r. sygn. II Aka 112/04 KZS 2004/7-8/6 "sama tylko możliwość przeciwstawienia ustaleniom dokonanym w zaskarżonym wyroku odmiennego poglądu uzasadnionego odpowiednio dobranym materiałem dowodowym nie świadczy, że dokonując tych ustaleń sąd popełnił błąd. Dla skuteczności zarzutu błędu niezbędne jest wykazanie nie tylko wadliwości ocen (wniosków wyprowadzonych przez sąd) ale i wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego jakich dopuścił się sąd".

Takich uchybień Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody, na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki, którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. wskazał, iż powiedział jedynie do pokrzywdzonego „M. zachowuj się jak prezes, a nie jak dupek”, nie krzyczał, zwracał się do niego normalnie. Oskarżony podkreślił, iż zna się z pokrzywdzonym „na ty” od 20-30 lat i zwracanie się do niego po imieniu nie było czymś obraźliwym. Oskarżony zaprzeczał również by nazwał pokrzywdzonego na Walnych Zgromadzeniach złodziejem. Wskazywał, iż były wypowiedzi różnych ludzi, a jeżeli użył kiedykolwiek słowa „złodziejstwo”, to musiało to być w kontekście dłuższych wypowiedzi. Zgodzić się należy z dokonaną przez Sąd Rejonowy ocena wyjaśnień oskarżonego, iż na wiarę zasługiwały one jedynie w zakresie w jakim wskazał on, iż nazwał pokrzywdzonego słowem „dupek”. Bez wątpienia w pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie zasługiwały na wiarę i zmierzały one wyłącznie do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełniony czym. Wyjaśnienia oskarżonego są bowiem sprzeczne z zeznaniami świadków: M. G., A. S., L. Ś. i M. N., a także z zapisem przebiegu walnego zgromadzenia utrwalonym na znajdującej się w aktach sprawy płycie CD. Sąd I instancji w swoim uzasadnieniu wskazał w sposób szczegółowy dlaczego dał wiarę powołanym wyżej dowodom.

A. S. i L. Ś. były świadkami tego, iż z ust oskarżonego padło słowo „dupek” pod adresem M. G., a co miało miejsce w sekretariacie (...) Spółdzielni Mieszkaniowej.

Z kolei z zeznań pokrzywdzonego M. G. wynika, iż z ust oskarżonego podczas walnych zgromadzeń padały wobec niego określenia, że „okradł spółdzielców na pól miliona złotych poprzez samowolne decyzje w zakresie sprzedaży nieruchomości”, że „udzielamy absolutorium osobie, która nas okradła”, w odczytywanym projekcie uchwały znajdowały się zarzuty podnoszone przez oskarżonego. Pokrzywdzony pokreślił, iż oskarżony swoje kwestie wypowiedział przy pomocy mikrofonu i nigdy nie protestował przeciwko nagrywaniu przebiegu walnego zgromadzenia.

Na to, iż oskarżony powiedział „udzielamy absolutorium osobie, która nas okradła”, wskazywał w swoich zeznaniach również świadek M. N.. Potwierdził on, iż padły ze strony oskarżonego pod adresem pokrzywdzonego zwroty podważające jego uczciwość, kompetencje i dobre imię. Potwierdził on również, iż podczas walnych zgromadzeń członkowie mówią do mikrofonu, a na początku zebrania podawana jest informacja, iż przebieg zebrania jest nagrywany.

Zeznania tych świadków, jako logiczne, konsekwentne wewnętrznie spójne i wzajemnie z sobą korespondujące, istotnie zasługiwały na wiarę. Nadto zeznania tych świadków, w kwestii kierowanych pod adresem pokrzywdzonego sformułowań na walnym zgromadzeniu, zostały potwierdzone zapisem nagrania na płycie CD. Z nagrania tego wynika, iż oskarżony w dniu 25 maja 2015r. stwierdził na forum, że pokrzywdzony okradł spółdzielnię na pół miliona złotych, zaś w dniu 2 czerwca 2015r. również na forum stwierdził, ze podejmowane przez M. G. decyzje maja charakter korupcjogenny.

Dokonując oceny zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, Sąd Rejonowy dokonał tego w sposób wnikliwy i rzetelny, wskazując szczegółowo, które dowody uznał za wiarygodne i z jakich powodów, a którym waloru wiarygodności odmówił. Ocena materiału dowodowego zaprezentowana w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku dokonana została przez Sąd I instancji z uwzględnieniem reguł określonych w treści art. 5 kpk i art. 7 kpk, zgodna jest z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, nie zawiera również błędów. Nie sposób zarzucić braku wnikliwości czy też rzetelności rozważaniom Sądu Rejonowego nad zebranymi w sprawie dowodami. Nie przekroczył Sąd granic swobodnej oceny dowodów. Następnie swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego Sąd Rejonowy w przekonujący sposób uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Nie sposób również zarzucić Sądowi braku wnikliwości czy też rzetelności rozważaniom Sądu I instancji nad zebranymi w sprawie dowodami. Sąd Rejonowy dokonał oceny całokształtu materiału dowodowego w sposób bezstronny, nie przekroczył przy tym granic swobodnej oceny dowodów, i jednocześnie uwzględnił zasady wiedzy i doświadczenia życiowego.

Dlatego też rozważania Sądu Rejonowego co do oceny zebranych w niniejszej sprawie dowodów tutejszy Sąd Okręgowy w pełni podziela, i ich ponowna analiza jest bezcelowa. Pisemne motywy zaskarżonego wyroku w pełni odpowiadają dyrektywom określonym treścią art. 424 §1 kpk.

Zgodzić się należy również z Sądem Rejonowym, co do kwestii oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, iż nie jest on niski. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd zasadnie uwzględnił rodzaj naruszonego dobra prawnego, jakim jest cześć w znaczeniu dobrego imienia i godność człowieka, sposób i okoliczności popełnienia czynu oraz motywy działania oskarżonego.

Jeżeli chodzi o orzeczoną wobec oskarżonego karę, wskazać należy, iż wymierzona została wobec niego kara grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 30 złotych każda Sąd Rejonowy przy ustalaniu jej wymiaru zasadnie miał na względzie stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości czynu. Kara ta bez wątpienia spełni swoje cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegawcze wobec oskarżonego. Przy wymiarze tej kary Sąd uwzględnił również dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

W związku z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela prywatnego, zasadnie Sąd na mocy art. 212 §3 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci nawiązki na rzecz Domu Dziecka w R. w kwocie 1.000 złotych. Z kolei zgodnie z art. 215 kk Sąd Rejonowy zobligowany był, w związku ze złożeniem wniosku pełnomocnika oskarżyciela prywatnego, orzec środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w pozostałym zakresie czy też do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, o co wnosił skarżący. Z tych względów Sąd Okręgowy, nie podzielając zarzutów stawianych w apelacji, utrzymał wyrok w mocy. Na zasadzie art. 628 pkt 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego M. G. zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki