Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2016 r. w Warszawie

sprawy Z. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wysokość świadczeń

na skutek odwołania Z. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 15 marca 2016 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Z. J. w dniu 18 maja 2016 r. wniósł odwołanie uzupełnione pismem procesowym z dnia 20 czerwca 2016 r. za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji
ww. organu rentowego z dnia 15 marca 2016 r., znak: (...) dotyczących waloryzacji emerytury i przyznania jednorazowego dodatku pieniężnego. Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji niezgodność z obowiązującymi przepisami prawa, jak również ze stanem faktycznym ( k. 2 i 6 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 29 czerwca 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że w oparciu o przepisy ustawy wysokość emerytury odwołującego ustalono przez pomnożenie kwoty świadczenia ustalonego na dzień 29 lutego 2016 r., tj. 1452,39 złotych przez wskaźnik waloryzacji 100,24%. Oddział stwierdził,
że świadczenie po waloryzacji od dnia 1 marca 2016 r. wyniosło 1455,88 złotych, czym wykonano jedynie zapis ustawowy ( k. 12 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wojskowe Biuro Emerytalne w W. decyzją z dnia 25 czerwca 1997 r., znak: (...) przyznało odwołującemu prawo do wojskowej renty inwalidzkiej na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( Dz. U. z 1994 r., Nr 10, poz. 36 z późniejszymi zmianami) ( k. 17 a. e.).

Z. J. w dniu 19 kwietnia 2004 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddziale w W. wniosek o emeryturę ( k. 1 a. e., tom I).

Po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, organ rentowy wydał decyzję z dnia
13 maja 2004 r., znak: (...) przyznającą emeryturę odwołującemu od dnia 2 maja 2004 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego ( k. 31 a. e., tom I).

Wobec ubezpieczonego Z. J. od 2010 r. toczyły się postępowania egzekucyjne ( k. 73-221 a. e., tom I).

W dniu 30 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. otrzymał wezwanie do dokonywania potrąceń z emerytury Z. J.
w związku z postępowaniem egzekucyjnym o sygn. Km 342/13 prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckim D. A. ( k. 227 i 235 a. e., tom I).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. zaskarżonymi decyzjami
z dnia 15 marca 2016 r., znak: (...) zwaloryzował świadczenie emerytalne odwołującego oraz przyznał jednorazowy dodatek pieniężny. Wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono poprzez pomnożenie kwoty świadczenia wynoszącej 1452,39 złotych
na dzień 29 lutego 2016 r. przez wskaźnik waloryzacji 100,24%. Emerytura po waloryzacji
od dnia 1 marca 2016 r. wyniosła 1455,88 złotych. Świadczenie zmniejszyło się z powodu egzekucji administracyjnej o 363,97 złotych. W związku z przysługującą emeryturą w kwocie 1452,39 złotych na dzień 29 lutego 2016 r. jednorazowy dodatek pieniężny przysługiwał ubezpieczonemu w wysokości 200,00 złotych, którego wypłata nastąpiła za marzec 2016 r.
( k. 7 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać
za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy. W związku z tym, Sąd uznał materiał dowodowy za wystarczający do rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 15 marca 2016 r., znak: (...) dotyczących waloryzacji emerytury i przyznania jednorazowego dodatku pieniężnego nie zasługuje na uwzględnienie
i jako niezasadne podlega oddaleniu.

Przedmiot sporu wyznaczało ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo wydał decyzje opierając się na ustalonym stanie faktycznym oraz, czy zastosował trafnie obowiązujące przepisy prawa materialnego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j. t.) zwanej dalej ,,ustawą’’, emerytury i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia 1 marca roku kalendarzowego. Waloryzacja polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik waloryzacji. Waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru
w wysokości przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadza się waloryzację.

W myśl art. 89 ust. 1-2 ustawy wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym zwiększony o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa
w ust. 1, jest średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest on wyższy od wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów.

W niniejszej sprawie odwołujący zaskarżył decyzję organu rentowego, którą zwaloryzował wysokość przyznanej mu emerytury. Sąd zważył, że prawidłowy sposób wyliczenia został przedstawiony w zaskarżonej decyzji. Wysokość świadczenia ubezpieczonego została obliczona w oparciu o wcześniejsze decyzje dotyczące świadczenia, ponieważ waloryzacja jest czynnością techniczną polegającą na odpowiednim zastosowaniu mnożnika. Potrącenia zostały dokonane na podstawie tytułu egzekucyjnego dotyczącego zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym. Zarzuty strony odwołującej nie powodują uznania, iż decyzja jest wadliwa.

Jak stanowi art. 89 ust. 6 ustawy, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w drodze komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w terminie 3 dni roboczych od dnia ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego komunikatu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1 i 2, wskaźnik waloryzacji, biorąc pod uwagę wskaźniki, o których mowa w ust. 1 i 2, jak również wysokość zwiększenia, o którym mowa w ust. 3.

Jak wynika bowiem z komunikatu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia
10 lutego 2016 r. w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2016 r. ( M. P. z 2016 r., poz. 149) wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2016 r. wyniósł 100,24%, który został zastosowany przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Wskaźnik został pomnożony przez wysokość emerytury w kwocie 1452,39 złotych.

W świetle art. 139 ust. 1. pkt 5 ustawy, ze świadczeń pieniężnych określonych
w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu,
z uwzględnieniem art. 141, sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne.

W rozumieniu art. 140 ust. 1 pkt 3 ustawy, potrącenia, o których mowa w art. 139, mogą być dokonywane, z zastrzeżeniem art. 141, w następujących granicach innych egzekwowanych należności - do wysokości 25% świadczenia.

Z akt organu rentowego wynika, że od 2010 r. wobec ubezpieczonego toczyły się postępowania egzekucyjne. Prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckiem D. A. wykazało, że kwot należności głównej na dzień 26 października 2014 r. wynosi 53665,63 złotych. Z uwagi
na zwaloryzowane świadczenie emerytalne, egzekucja również uległa zwiększeniu do kwoty wynoszącej 25% otrzymywanej przez odwołującego emerytury.

Sąd zważył, że odwołujący był również uprawniony do jednorazowego dodatku pieniężnego w 2016 r. z uwagi na prawo do wojskowej renty inwalidzkiej.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r.
o jednorazowym dodatku pieniężnym dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenia przedemerytalne, zasiłki przedemerytalne, emerytury pomostowe albo nauczycielskie świadczenia kompensacyjne w 2016 r., jednorazowy dodatek pieniężny, zwany dalej "dodatkiem", przysługuje osobom, które w dniu 29 lutego 2016 r. mają prawo do: świadczeń, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a-c ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( Dz. U. z 2015 r. poz. 330 i 1830).

Art. 5 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że dodatek przysługuje w wysokości 200,00 złotych, jeżeli świadczenie lub suma świadczeń przysługujących osobie uprawnionej wynosi powyżej 1100,00 złotych, nie więcej jednak niż 1500,00 złotych.

Sąd zważył, że odwołujący na dzień 29 lutego 2016 r. otrzymywał świadczenie emerytalne w kwocie 1452,39 złotych. Zatem organ rentowy prawidłowo zastosował przepisy prawa i stosując widełki określone art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r.
o jednorazowym dodatku pieniężnym dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenia przedemerytalne, zasiłki przedemerytalne, emerytury pomostowe albo nauczycielskie świadczenia kompensacyjne w 2016 r. przyznał ubezpieczonemu dodatek w kwocie 200,00 złotych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

Zarządzenie: (...)

(...)