Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na rozprawie w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 roku w Lublinie

sprawy K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres

na skutek odwołania K. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 17 listopada 2014 roku znak:(...)

postanawia:

uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L. i umorzyć postępowanie.

Sygn. akt VIII U 1623/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 listopada 2014 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.), odmówił K. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska Zakładu w orzeczeniu z dnia 5 listopada 2014 roku nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy (decyzja – akta rentowe).

W odwołaniu K. G. uznał wskazaną decyzję za krzywdzącą, powołując się na okoliczności dotyczące schorzeń u niego występujących (odwołanie k. 2 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie - k. 3 - 3v. a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

K. G. w dniu 19 września 2014 roku złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W ramach rozpoznania wniosku lekarz orzecznik Zakładu dokonał oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i w orzeczeniu z dnia 10 października 2014 roku uznał, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Od wskazanego orzeczenia skarżący wniósł sprzeciw. W orzeczeniu z dnia 5 listopada 2014 roku komisja lekarska Zakładu podzieliła ustalenia lekarza orzecznika i uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Przedmiotowe orzeczenie stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania zaskarżonej decyzji. Ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 maja 2013 roku. Legitymuje się wykształceniem zasadniczym zawodowym w zawodzie mechanik maszyn i w tym zawodzie świadczył pracę, jak również pracował jako dozorca, robotnik wielofunkcyjny (okoliczności bezsporne).

Celem zbadania zasadności odwołania i prawidłowości wydanej decyzji Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalności z zakresu ortopedii, psychiatrii, neurologii i psychologa (k. 6).

W opinii z 31.08.2015 r. biegły neurolog rozpoznał u K. G. (...)

Biegły wskazał, iż wnioskodawca ma lat 58, wykształcenie zawodowe - mechanik maszyn. Pracował w swoim zawodzie oraz jako dozorca i robotnik wielofunkcyjny. Po (...)pobierał świadczenie rentowe do maja 2013 r. Po tym czasie nie stwierdzano niezdolności do pracy. We wrześniu i październiku 2014r. był badany przez lekarzy orzeczników ZUS, zgłaszał skargi na(...)

Biegły podniósł, iż w dniu 13.08.2012 r. opiniowany miał wykonane badanie rtg (...)

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności biegły stwierdził, iż stan neurologiczny wnioskodawcy jest stabilny, nie wymaga intensywnego leczenia neurologicznego, nie sprowadza niezdolności do pracy, co jest zgodne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 05.11.2014 roku (k. 19, 20).

Natomiast biegli ortopeda i psychiatra po rozpoznaniu u K. G. (...)również nie stwierdzili u badanego niezdolności do pracy.

Biegli wskazali, iż wnioskodawca podaje (...)

Zdjęcia RTG (na płytach CD) uzasadniają jednocześnie rozpoznanie (...)

Aktualnie wnioskodawca zgłasza(...)

Z innych dolegliwości odczuwa(...) (dr C.). Pozostaje w leczeniu rehabilitacyjnym.

Biorąc powyższe pod uwagę, po przeprowadzeniu badania przedmiotowego, biegli nie uznali u wnioskodawcy niezdolności do pracy. Pomimo stwierdzonych (...) (...). Biegli podnieśli, iż stwierdzone objawy obniżonego nastroju mają podłoże sytuacyjne, nie mają cech endogennych. Opiniowany wymaga dalszego leczenia ambulatoryjnego lub w razie znacznego nasilenia objawów szpitalnego. Ich obecne nasilenie nie ogranicza jednak jego zdolności do pracy z przyczyn(...)

Reasumując, w ocenie ortopedycznej i psychiatrycznej brak jest podstawy do uznania u wnioskodawcy częściowej niezdolności do pracy. Stwierdzone schorzenia, przy obecnym stopniu zaawansowania i nasileniu objawów, nie sprowadzają znaczących ograniczeń do pracy zgodnej z kwalifikacjami zawodowymi wnioskodawcy (k. 46-48).

Do opinii biegłych żadna ze stron nie zgłosiła uwag ani zastrzeżeń.

Wnioskodawca w dniu 17 października 2016 r. złożył pismo, w którym podniósł, iż od opinii biegłych tj. od stycznia 2016 r. jego stan zdrowia uległ pogorszeniu, gdyż wykryto u niego(...) czeka go operacja i długie leczenie. Dołączył wypis ze szpitala z wynikiem histopatologicznym, zaświadczenie od urologa. Wnioskodawca dotychczas nie był leczony onkologicznie ani urologicznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o przytoczone dowody z opinii biegłych lekarzy sądowych, dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd oparł się na wnioskach zawartych w opinii biegłych oraz nowej dokumentacji medycznej (k. 61) złożonej przez wnioskodawcę. Biegli wnikliwie przeanalizowali dokumentację medyczną ubezpieczonej i omówili wpływ zdiagnozowanych u niego schorzeń na zdolność do pracy - przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji. Biegli ortopeda, neurolog i psychiatra nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Wnioski zawarte w powołanych opiniach są wystarczająco uzasadnione i z tych względów wskazane opinie Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne, miarodajne i wyczerpujące, a przez to przedstawiające wystarczające wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, sygn. II UKN 96/99). Kierując się powyższymi wskazaniami Sąd Okręgowy w całości podzielił wnioski biegłych.

Zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Opierając się na karcie informacyjnej leczenia szpitalnego na Oddziale Urologii i Onkologii Urologicznej z 8.09.2016 r. z wynikiem badania histopatologicznego oraz zaświadczeń chirurga, urologa z 14.11.2016 r. należało uznać, że w rozpoznawanej sprawie wystąpiły nowe okoliczności dotyczące stwierdzenia niezdolności do pracy ubezpieczonego, które powstały po dniu złożenia odwołania, tj. 26 listopada 2014 roku. Jak bowiem wynika z poczynionych ustaleń u wnioskodawcy rozpoznano(...)Nie był on dotychczas leczony urologicznie ani onkologicznie. Natomiast pozostałe stwierdzone u skarżącego dolegliwości w postaci (...) mając na uwadze wnioski zawarte w opiniach biegłych neurologa, ortopedy, psychiatry, nie stanowiły podstawy do uznania ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy zaskarżona decyzja 17 listopada 2014 roku podlega uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, co skutkuje umorzeniem postępowania przed sądem.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie powołanego przepisu orzekł jak w sentencji.