Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2013 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisu art. 103-105, 127, 138-140, 141 ust.1-3 oraz 142-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 roku, nr 153, poz. 1227) dokonał rozliczenia emerytury ubezpieczonego w związku z osiągniętym przychodem w roku 2010 w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 maja 2010 roku, łączny przychód ubezpieczonego tym okresie wyniósł 23683, 20 złotych i przekroczył wyższą kwotę graniczną ustaloną dla tego okresu 8433, 40 złotych, łącznie o kwotę 15249, 80 złotych. Po dokonaniu rozliczenia za powyższy okres organ rentowy uznał, że odwołujący pobrał nienależne świadczenie w kwocie 7858, 52 złotych (- za okres dwóch miesięcy)

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony A. M., który wniósł o zmianę wydanej decyzji.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż przez cały okres aż do uzyskania wieku emerytalnego, nigdy nie wnioskował o wypłatę emerytury przed ukończeniem 65 roku życia, w ocenie odwołującego, świadczenie emerytalne wypłacone w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 maja 2010 roku jest wynikiem błędu popełnionego przez pracownika organu rentowego.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego,organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. M. od dnia 1 marca 2009 roku uprawniony jest do emerytury, wypłata świadczenia została zawieszona z uwagi na osiąganie przez ubezpieczonego przychodu w wysokości przekraczającej 130% przeciętnego wynagrodzenia.

W dniu 15 kwietnia 2010 roku ubezpieczony przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 wystawione przez pracodawcę (...) K. W. w B. oraz Wyższą Szkołę (...) w K. wraz z wnioskiem o przeliczenie świadczenia emerytalnego według obowiązującej kwoty bazowej od dnia 1 marca 2010roku.

W wyniku rozpoznania przedmiotowego wniosku pozwany organ rentowy decyzją z dnia 22 kwietnia 2010 roku ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego oraz wznowił wypłatę świadczenia od dnia 1 kwietnia 2010 roku.

W dniu 19 maja 2010 roku ubezpieczony stawił się w organie rentowym wnosząc o anulowanie decyzji o podjęciu wypłaty emerytury z dnia 22 kwietnia 2010 roku, wskazując, iż zwracał się jedynie z wnioskiem o przeliczenie emerytury, ubezpieczony zobowiązał się o przekazania wypłaconej mu z tego tytułu kwoty n konto organu rentowego. Decyzją z dnia 24 maja 2010 roku organ rentowy wstrzymał wypłatę emerytury ubezpieczonego. W dniu 26 maja 2011 roku ubezpieczony przedłożył w pozwanym organie rentowym zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu RP-7 za rok 2010.

Decyzją z dnia 13 listopada 2013 roku organ rentowy od dnia 1 listopada 2012 roku wznowił wypłatę emerytury ubezpieczonego.

-okoliczności bezsporne

Przedstawione dowody były podstawą powyższego stanu faktycznego, ponieważ nie zawierają sprzeczności, wzajemnie się uzupełniają, tworzą spójną logiczną całość, ich wiarygodność nie została zakwestionowana przez organ rentowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 138 ustawy przytoczonej na wstępie: osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

2. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się:

1)świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2)świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia.

3. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się również świadczenia wypłacone z przyczyn niezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.

4. Nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 104 ust. 1, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż 1 rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ rentowy o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji.

6. Organ rentowy może odstąpić od żądania zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń, ustaloną zgodnie z art. 140 ust. 4 pkt 1, lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.

Z treści przepisu art. 138 ust.4 i ust.5 w/w ustawy wynika czytelna intencja ustawodawcy, aby rozliczenia ubezpieczonych nie przeciągały się w czasie. Temu zatem służy maksymalne ograniczenie okresu za jaki można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń do trzech lat oraz do jednego roku, w sytuacji, gdy organ rentowy dysponuje informacjami o okolicznościach mogących powodować zawieszenie prawa do świadczenia lub wstrzymania jego wypłaty w całości lub w części a świadczenie jest nadal wypłacane ubezpieczonemu ( -tak też Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 4 czerwca 2013 roku, sygn. III AUa 380/13, LEX nr 1324725)

W przedmiotowej sprawie zaskarżona przez ubezpieczonego decyzja została wydana w związku z rozliczeniem osiągniętego przez niego przychodu w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 maja 2010 roku. Decyzją z dnia 24 maja 2010 roku pozwany organ rentowy wstrzymał wypłatę emerytury ubezpieczonego, bowiem ubezpieczony nie złożył wniosku o wypłatę emerytury a świadczenie w tym okresie wypłacane było bez wniosku ubezpieczonego.

Pozwany organ rentowy mając na uwadze regulację zawartą w treści przepisu art. 138 ust.4 w/w ustawy winien dokonać rozliczenia osiągniętego przez ubezpieczonego przychodu za 2010 rok w roku 2011, bowiem informacje o uzyskiwanym przez ubezpieczonego przychodzie i kontynuacji zatrudnienia były przez ubezpieczonego co roku przedkładane w pozwanym organie rentowym. Informacja o wielkości osiągniętego przez odwołującego przychodu w 2010 roku została przedłożona w organie rentowym w 2011 roku i w 2011 roku organ rentowy mógłby wydać decyzję o rozliczeniu przychodu uzyskanego w 2010 roku. W ocenie Sądu Okręgowego, wydanie przez pozwany organ rentowy decyzji w 2013 roku nastąpiło po upływie terminu.

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

SSO Jan Kalinowski