Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant staż. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa H. G.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 11.000,00 zł i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki H. G. kwotę 6.000,00 zł (sześć tysięcy złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 26 września 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 413,14 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 307,99 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powódka H. G. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 11 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 września 2015 r., ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, któremu uległa dniu 16 maja 2015 r. oraz zasądzenie kosztów procesu w postaci opłaty sądowej od pozwu, poniesionych wydatków oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 16 maja 2015 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznała obrażeń ciała w postaci urazu czaszki, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenia kręgosłupa lędźwiowego i urazu psychicznego. Bezpośrednio po zdarzeniu została przewieziona do Zespołu (...) w O., gdzie udzielono jej porady lekarskiej i przeprowadzono badania. Wskazała, że na skutek doznanych urazów i odczuwanych dolegliwości nie jest w stanie normalnie funkcjonować, ponadto zażywa leki przeciwbólowe, które osłabiają jej ogólną kondycję psychofizyczną. Podniosła, że przez okres 8 tygodni przebywała na zwolnieniu lekarskim, w związku z czym ograniczona została jej aktywność zawodowa i fizyczna, co dodatkowo wywołało u niej poczucie bezsilności i bezradności życiowej. Powódka podała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała jej zadośćuczynienie w kwocie 1 200 zł oraz zwrot kosztów leczenia w wysokości 750,64 zł. W ocenie powódki przyznana kwota jest nieadekwatna do doznanej przez nią szkody.

Strona pozwana (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według półtorakrotności stawki określonej w normach przepisanych, powiększonej o należny podatek VAT, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł, kosztów korespondencji, opłat kancelaryjnych i przejazdu na każdą rozprawę w wysokości 185,04 zł.

Pozwana przyznała, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powódce kwotę 1 200 zł tytułem zadośćuczynienia, która w jej ocenie w całości zrekompensuje doznaną krzywdę. Pozwana zakwestionowała zakres i wysokość szkody wykazywane przez powódkę wskazując, że powódka nie doznała w wyniku wypadku z 16 maja 2015 r. trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zaś dolegliwości, które odczuwa wynikają ze schorzeń samoistnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 maja 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której powódka doznała obrażeń ciała. Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Bezsporne.

Po zdarzeniu powódka została przewieziona do Szpitala (...) w O., gdzie po przeprowadzeniu badań TK stwierdzono u niej powierzchowny uraz czaszki, uraz kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Zalecono jej kontynuowanie leczenia pod kontrolą lekarza POZ – u oraz stosowanie środków przeciwbólowych. Powódka korzystała z pomocy lekarzy specjalistów: neurochirurga, chirurga, neurologa i ortopedy - traumatologa, którzy zalecili jej zażywanie środków farmakologicznych oraz rehabilitację. Powódka dwukrotnie odbyła zabiegi fizjoterapeutyczne. W związku z utrzymującymi się lękami pozostawała także pod opieką lekarza psychiatry i psychologa, którzy stwierdzili u niej zaburzenia depresyjno – lękowe i ostrą reakcję na stres. W dniach 18 maja – 10 lipca 2015 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 13

- wynik badania TK kręgosłupa w odcinku L – S – k. 14

- wynik badania kręgosłupa szyjnego – k. 15

- wynik badania TK głowy – k. 16

- informacja dla lekarza kierującego – k. 17

- wywiady lekarskie – k. 18 - 22

- konsultacja neurologiczna – k. 25

- wywiad lekarski – k. 26 – 27

- zaświadczenie lekarskie – k. 28

- opinia psychologiczna – k. 29 - 31

- zaświadczenie z 30.06.2015 r. – k. 23

- potwierdzenie z 29.07.2015 r. – k. 24

- zaświadczenia (...) k. 32 – 33.

W wyniku wypadku powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego skutkującego 4% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (ustalonym w oparciu o pkt J 89a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dz. U. z 2002 r. nr 234 poz. 1974 j. t.). Do chwili obecnej zdarzenie z dnia 16 maja 2015 r. powoduje u powódki dolegliwości bólowe kręgosłupa odcinka szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej (niewielkiego stopnia). Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych, przy utrzymywaniu głowy w pozycji wymuszonej (czytaniu, pisaniu) i zmuszają ją do często przyjmowania leków przeciwbólowych. Przy ocenie procentowego uszczerbku na zdrowiu nie wzięto pod uwagę dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego, bowiem były one następstwem zabiegu operacyjnego przeprowadzonego w dniu 18 kwietnia 2016 r. z powodu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych nie mających związku z wypadkiem.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii – ortopedii dr n. med. M. J. - k. 81 – 85

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu chirurgii – ortopedii dr n. med. M. J. - k. 101- 102

Przed wypadkiem powódka nie odczuwała dolegliwości związanych z kręgosłupem, była osobą towarzyską, lubiła aktywnie spędzać czas – grała w piłkę, jeździła na rowerze. Opiekowała się również swoim 96 – letnim ojcem. Po wypadku powódka miała trudności z wykonywaniem podstawowych czynności życia codziennego, ograniczona została jej aktywność fizyczna i zawodowa, unikała kontaktu ze znajomymi, przez pewien okres z nikim się nie spotykała, nie była w stanie opiekować się ojcem, wyręczał ją w tym mąż i córka. Powódka odczuwała również drętwienie kończyn górnych, które jednego dnia były tak silne, że spowodowały jej upadek w drodze na dworzec kolejowy. Przez okres 5 tygodni powódka nosiła kołnierz ortopedyczny, zaś do chwili obecnej zażywa leki przeciwbólowe. Powódka nadal miewa problemy ze snem, powracają do niej myśli o wypadku, boi się jeździć autobusem, od wypadku nie jeździ samochodem, mimo że posiada prawo jazdy.

Dowód:

- przesłuchanie powódki – k. 68 verte – 69

W dniu 20 sierpnia 2015 r. powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej, która w dniu 26 sierpnia 2015r. potwierdziła przyjęcie zgłoszenia i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 10 września 2015r. przyznała jej zadośćuczynienie w kwocie 1 200 zł oraz zwrot kosztów leczenia w wysokości 750,64 zł.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 6 000 zł.

W rozpatrywanej sprawie bezspornym między stronami była okoliczność zaistnienia w dniu 16 maja 2015 r. wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego powódka doznała obrażeń ciała. Strona pozwana nie kwestionowała również swojej odpowiedzialności za skutki tego zdarzenia, niemniej jednak w jej ocenie wysokość wypłaconego w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienia zrekompensowała w całości doznaną powódce krzywdę.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Przy ocenie skutków zdrowotnych przedmiotowego zdarzenia Sąd posiłkował się zeznaniami powódki, zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną oraz opinią biegłego sądowego z zakresu chirurgii - ortopedii, przy czym istotny był zakres doznanych przez powódkę obrażeń, rozmiar bólu, czas trwania leczenia oraz stopień ustalonego długotrwałego uszczerbku na ich zdrowiu.

Zdaniem Sądu, zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja medyczna jest autentyczna i nie budzi wątpliwości co do jej treści, opinia biegłego jest natomiast rzetelna, wykonana w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną powódki, po przeprowadzeniu wywiadu chorobowego oraz bezpośrednich badań powódki. Biegły w swoich opiniach wyjaśnił zarówno metodę ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu, jak też czynniki i stwierdzone urazy, które miały wpływ na ocenę stanu zdrowia poszkodowanej. Co do zeznań powódki, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jej prawdziwości, są one bowiem koherentne z treścią pozostałych materiałów dowodowych, niemniej jednak Sąd miał również na względzie, że niektóre dolegliwości oraz ich intensyfikacja uwarunkowane są subiektywnymi przekonaniami powódki.

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że powódka doznała w wypadku z 16 maja 2015 r. urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego skutkującego 4% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Należy wskazać, że do chwili obecnej, mimo dwukrotnie przebytej rehabilitacji, u powódki utrzymują się dolegliwości bólowe oraz niewielkiego stopnia ograniczenie ruchomości biernej i czynnej. Zdaniem Sądu, niewątpliwie następstwa przedmiotowego zdarzenia spowodowały u powódki zmianę jej dotychczasowego sposobu życia, wpłynęły negatywnie na stan zdrowia i ogólne samopoczucie, ze względu na ograniczenie w sferze zawodowej i prywatnej. O uciążliwości odczuwanych dolegliwości świadczy nie tylko opinia biegłego sądowego i dokumentacja medyczna powódki, ale również okoliczność, że poddała się ona prywatnym zabiegom rehabilitacyjnym oraz przebywała na zwolnieniu lekarskim, co niewątpliwie wpłynęło również na jej sytuację finansową.

Należy jednak wskazać, że wbrew twierdzeniom powódki, odczuwane przez nią dolegliwości w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa nie były następstwem przedmiotowego wypadku. Jak bowiem wskazał biegły w sporządzonych opiniach, a czego żadna ze stron nie kwestionowała, powódka już wcześniej cierpiała na zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego, które wymagały przeprowadzenia zabiegu operacyjnego, brak było zatem podstaw do uznania, by schorzenia w tej części kręgosłupa były następstwem przedmiotowego wypadku. Powódka mimo, iż wskazywała na problemy natury psychicznej, nie wnosiła w tym zakresie o przeprowadzenie stosownego dowodu z opinii biegłego, wobec czego poprzestając jedynie na zeznaniach powódki i dokumentach prywatnych w postaci opinii psychologicznej i zaświadczeniu lekarza psychiatry, Sąd nie mógł stwierdzić, że dolegliwości te wywołały u niej trwały bądź długotrwały uszczerbek na zdrowiu. Niewątpliwie po zdarzeniach tego rodzaju poszkodowani doznają silnej reakcji na stres, z reguły jednak dolegliwości tego rodzaju ustają wraz z upływem czasu.

Z powyższych względów powództwo podlegało jedynie częściowemu uwzględnieniu tj. w zakresie dotyczącym doznanego urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego i odczuwanych w związku z tym dolegliwości, a także dolegliwości stresowych związanych z wypadkiem. Sąd uznał, że łączna kwota 7 200 zł będzie adekwatna do doznanej przez powódkę krzywdy i zrekompensuje jej odczuwane dolegliwości. Z tego też powodu, mając na uwadze, że powódka otrzymała od strony pozwanej kwotę 1 200 zł, Sąd zasądził dodatkową sumę 6 000 zł.

Powództwo o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku na przyszłość podlegało oddaleniu, bowiem orzekając o wysokości przyznanego zadośćuczynienia Sąd uwzględnił również dolegliwości, które powódka będzie odczuwała w przyszłości w sferze fizycznej, a o których wypowiedział się biegły z zakresu chirurgii - ortopedii. Krzywda obejmuje również swoim zakresem dolegliwości, które wystąpią z ustalonych w niniejszym postępowaniu skutków zdarzenia. Biegły nie wskazał przy tym, aby rokowania na przyszłość powódki były niepomyślne. Jednocześnie mając na uwadze treść przepisu art. 442 ¹ § 1 i 3 k.c. należy uznać, że w razie ujawnienia się u powódki nowej krzywdy będzie miała możliwość wystąpienia z nowym powództwem opartym na nowych okolicznościach pozostających w związku przyczynowym z wypadkiem z dnia 16 maja 2015 r. Zdaniem Sądu, obecny stan prawny potwierdza zatem, że nie występuje ryzyko przedawnienia ewentualnych przyszłych roszczeń powódki.

Orzekając o odsetkach, Sąd kierował się dyspozycją zawartą w przepisach art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 817 k.c. i art. 14§1 UOC w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powódka domagała się zasądzenia roszczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 września 2015 r. Jak wynika z akt sprawy powódka zgłosiła szkodę pismem z dnia 20 sierpnia 2015 r., nie przedłożyła jednak potwierdzenia doręczenia tego pisma. Strona pozwana potwierdziła przyjęcie szkody w dniu 26 sierpnia 2015r., a zatem do tego dnia rozpoczął bieg termin 30 dni, który upłynął w dniu 25 września 2015r., a zatem pozwana pozostawała w opóźnieniu od dnia 26 września 2015r. Nie ma przy tym znaczenia, że strona pozwana zakończyła postępowanie likwidacyjne w dniu 10 września 2015 r., czyli przed upływem 30. dniowego terminu. Wobec powyższego, żądanie zasądzenia odsetek ustawowych mogło być uwzględnione wyłącznie od dnia 26 września 2015 r.

O kosztach orzeczono zgodnie z przepisem art. 100 k.p.c. Łączne koszty poniesione w toku postępowania to kwota 6 491,99 zł. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu - 500 zł, wynagrodzenie biegłego sądowego za sporządzone opinie - 1 107,99 zł oraz koszty zastępstwa procesowego stron wraz z opłatami skarbowymi - 4 834 zł. Mając na uwadze, że powódka wygrała sprawę w 54,5%, powinna zostać obciążona kosztami w wysokości 2 953,86 zł, zaś strona pozwana winna ponieść koszty w kwocie 3 538,13 zł. Skoro strona pozwana pokryła te koszty jedynie co do kwoty 2 817 zł, zaś powódka w łącznej kwocie 3 367 zł, to strona pozwana winna zwrócić powódce sumę równą 413,14 zł. Jednocześnie należy wskazać, że Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania względem pełnomocnika strony pozwanej wyższej stawki wynagrodzenia aniżeli przewidzianej w §6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490 j.t.), bowiem nie uzasadniał tego ani nakład pracy ani też szczególnie zawiły charakter sprawy.

Sąd obciążył również stronę pozwaną brakującymi kosztami sądowymi w wysokości 307,99 zł. Należy wskazać, że koszt opinii sporządzonych przez biegłego to kwota 1 107,99 zł, należność tę pokryto częściowo z zaliczek wpłaconych przez strony w łącznej kwocie 800 zł, w pozostałym natomiast zakresie tymczasowo z wydatków Skarbu – Państwa Sądu Rejonowego w Kłodzku.