Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 3 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę socjalną

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 516/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 lutego 2015 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 03.04.2014 r. odmówił M. O. prawa do renty socjalnej od dnia 01.02.2014 r. z uwagi na brak całkowitej niezdolności do pracy, co wynika z orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 25.03.2014 r.

M. O. w odwołaniu od tej decyzji domagała się przyznania jej renty socjalnej, prosząc o ponowne rozpoznanie sprawy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na brak przesłanek do przyznania renty socjalnej, podtrzymując tym samym argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. O. urodzona w dniu (...), ukończyła L. P., a następnie Studium (...) oraz Szkołę Językową w T. – języka angielski. Pracowała w branży reklamowej przez kilka miesięcy oraz jako sprzedawca w sklepie przez kilka miesięcy. W okresie od 01.11.2009 r. do 31.01.2014 r. pobierała rentę socjalną. W dniu 02.12.2013 r. odwołująca wystąpiła z wnioskiem o rentę socjalną.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. O. całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszy Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) w zw. z art. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) i daty powstania niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej oraz po wykonaniu osobistego badania specjalistycznego biegły psychiatra stwierdził, że M. O. choruje na:

- schizofrenię.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującej schorzenie oraz stopień ich nasilenia biegły uznał, że odwołująca nie jest całkowicie niezdolna do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca została zarejestrowana w PZP od 2003 r. w związku z rozpoznaniem zaburzeń sytuacyjnych. Od 2008 r. pozostaje w leczeniu psychiatrycznym ambulatoryjnym z rozpoznaniem schizofrenii. Jak wynika z dokumentacji medycznej początek choroby stopniowo narastający – od kilku lat stopniowa zmiana stanu psychicznego, załamanie linii życiowej, izolacja, niedorzeczne wypowiedzi, dziwaczne zachowanie. Odwołująca była kilkakrotnie leczona w oddziale psychiatrycznym stacjonarnym i dziennym, w okresie 02.07.2008 -11.08.2008, w okresie 11.05.2009-29.06.2009 /w trybie wnioskowym na mocy postanowienia sądu/ , w okresie 13.04.2010-29.07.2010 z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej. Była też leczona kilka razy w oddziale dziennym psychiatrii ogólnej w T. w 2009, 2010, 2011, 2012/2013. Ostatnia hospitalizacja w oddziale psychiatrycznym w K. miała miejsce w okresie 06.08.2014-24.09.2014 r., wypisana z poprawą, w oddziale nie obserwowano objawów wytwórczych ani cech ostrej dekompensacji stanu psychicznego, nie występowały myśli ani tendencje samobójcze, nie występowały zachowania agresywne. Po wypisie odwołująca pozostaje w leczeniu pod opieką zespołu leczenia środowiskowego, obecnie w leczeniu farmakologicznym stosowane są A. 15 mg i K. 500 mg. W czasie obecnego badania psychiatrycznego nie stwierdzono objawów wytwórczych oraz nasilonych objawów negatywnych schizofrenii. Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie nie dają podstaw do uznania odwołującej za całkowicie niezdolną do pracy od dnia 01.02.2014 r. Z treści karty informacyjnej z ostatniego leczenia szpitalnego w okresie 06.08.2014-24.09.2014 r. oraz dokumentacji zespołu leczenia środowiskowego wynika, że nastąpiła poprawa stanu psychicznego i funkcjonowania co jest zbieżne z wynikiem obecnego badania.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 10-12 as

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska –k. 31 as/

Odwołująca przedłożyła pismo z dnia 29.12.2014 r. wraz z kserokopią dokumentacji medycznej, która otrzymała od zespołu leczenia środowiskowego z uwagi na złożenie wniosku o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Sąd postanowił uzupełnić postępowanie dowodowe i dopuścił dowód z opinii tego samego biegłego psychiatry celem ustosunkowania się do pisma odwołującej i przedłożonej dokumentacji medycznej.

Sąd w całości podzielił stanowisko biegłego lekarza sądowego o specjalności psychiatria. W szczególności Sąd uznał przedłożoną opinię i jej uzupełnienie za miarodajną dla ustalenia stanu zdrowia odwołującej w zakresie jej zdolności do wykonywania pracy. Opiniujący w sposób wyczerpujący i szczegółowy wyjaśnił podstawy i przyczyny, dla których nie uznał odwołującej za całkowicie niezdolną do pracy. Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy nie wypowiedział się w sprawie opinii.

Odwołująca nie ustosunkowała się do treści opinii uzupełniającej.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie, czy odwołująca spełnia w chwili orzekania przesłanki do pobierania renty socjalnej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej ( Dz.U. Nr 135, poz. 1268), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

- przed ukończeniem 18 roku życia,

- w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

- w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy całkowicie, czy też nie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

W toku postępowania sądowego ubezpieczona została poddana badaniu przez biegłego lekarza psychiatrę. W świetle przekonującej opinii odwołująca nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy od dnia 01.02.2014 r. z przyczyn psychiatrycznych. Obecnie u odwołującej w badaniu psychiatrycznym nie stwierdzono objawów wytwórczych oraz nasilonych objawów negatywnych schizofrenii. Z treści karty informacyjnej z ostatniego leczenia szpitalnego w okresie 06.08.2014-24.09.2014 r. oraz dokumentacji zespołu leczenia środowiskowego wynika, że nastąpiła poprawa stanu psychicznego i funkcjonowania. Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie nie dają podstaw do uznania odwołującej za całkowicie niezdolną do pracy od dnia 01.02.2014 r.

Z okoliczności sprawy wynika, że M. O. nie spełnia warunku w postaci całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2014 r.

Pozostałych warunków z art. 4 ust. 1 powołanej ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Zatem zaskarżona decyzja organu rentowego jest słuszna.

Sąd wobec tych okoliczności na zasadzie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c., orzekł, jak w sentencji wyroku.