Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 25 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Walus – Rząsa (spr.)

Sędziowie: SO Barbara Frankowska

SO Beata Hass-Kloc

Protokolant: asyst. sędz. Joanna Gołąbek

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku dłużniczki N. W.

o ogłoszenie upadłości konsumenckiej

na skutek zażalenia pełnomocnika wnioskodawczyni na pkt VI postanowienia Sądu Rejonowego w Rzeszowie Wydziału V Gospodarczego Sekcji ds. Restrukturyzacyjnych i Upadłościowych z dnia 30 września 2016 r., sygn. akt
V GU 231/16

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 maja 2016r. Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy Sekcja ds. Restrukturyzacyjnych i Upadłościowych ustanowił pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata P. C. w celu sporządzenia wniosku o ogłoszenie upadłości i reprezentowania dłużniczki N. W. w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości. Pełnomocnik złożył wniosek w imieniu dłużniczki o ogłoszenie upadłości i na tej podstawie postanowieniem z dnia 30 września 2016 r. w/w Sąd ogłosił upadłość wnioskodawczyni N. W..

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rzeszowie przyznał od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Rzeszowie adwokatowi P. C. kwotę 1800 zł powiększoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej ustanowionej z urzędu na rzecz wnioskodawczym N. W. w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. (pkt. VI postanowienia)

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia były przepisy § 14 ust. 1 pkt 5 oraz § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015r.).

Sąd Rejonowy stwierdził, że wynagrodzenie pełnomocnika w przyznanej wysokości jest najbardziej adekwatne do kryteriów jego ustalania, określonych w § 4 ust. 2 rozporządzenia. W tej sprawie rola pełnomocnika sprowadzała się do przygotowania wniosku o ogłoszenie upadłości na urzędowym formularzu Ministra Sprawiedliwości oraz zebrania i dołączenia do niego stosownych dokumentów - dowodów. W sprawie nie wyznaczono posiedzeń jawnych, a rozstrzygnięcie sądu I instancji było od razu zgodnie z żądaniem wniosku.

Zażalenie na powyższe postanowienie (co do pkt VI ) złożył pełnomocnik z urzędu adwokat P. C. zarzucając zastosowanie przez Sąd nieaktualnego stanu prawnego do rozstrzygnięcia o kosztach tj. § 11 pkt 1 ppkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, podczas gdy Sąd powinien był przyjąć § 14 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Pełnomocnik zarzucił, że w świetle w/w Rozporządzenia z dnia 22 października 2015r. kwota przyznanego mu wynagrodzenia powinna wynosić 3600 zł powiększona o podatek VAT.

W oparciu o powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na jego rzecz kwoty 4 428 zł brutto (3600 zł + VAT) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej ustanowionej z urzędu na rzecz N. W., ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę przyznania w tej sprawie wynagrodzenia dla pełnomocnika ustanowionego dla strony z urzędu, co wyraźnie wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, stanowiło wydane na podstawie art. 29 ust. 2 Prawa o adwokaturze i obowiązujące od dnia 1 stycznia 2016 r. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801).

To rozporządzenie określa nie minimalne a maksymalne opłaty z tytułu wynagrodzenia adwokata, który w danym postępowaniu lub do wykonania czynności został ustanowiony przez prowadzący postępowanie Sąd. Z trafnie przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia unormowań wynika, że określają one (podwyższoną o kwotę VAT - § 1, § 4 ust. 3 rozporządzenia) maksymalną wysokość opłat za udzieloną pomoc oraz precyzują minimalną opłatę - w wysokości nie mniejszej niż ½ opłaty maksymalnej (§ 4 ust. 1); wskazują również, że ustalenie kwoty wyższej niż minimalna (lecz nie wyższej niż maksymalna) uzależnione jest od oceny sądu, uwzględniającej kryteria określone w § 4 ust. 2 omawianego rozporządzenia.

Kierując się wymienionymi kryteriami i uzasadniając swoje stanowisko, Sąd Rejonowy zasądził na rzecz adw. P. C. wynagrodzenie w wysokości równej ½ opłaty maksymalnej za sporządzenie wniosku o ogłoszenie upadłości, w wyniku którego ogłoszona została upadłość dłużniczki.

Skarżący nie przedstawił w zażaleniu żadnej argumentacji uzasadniającej przyznanie mu wynagrodzenia w kwocie wyższej, która pozwalałaby na zmianę dokonanej w zaskarżonym postanowieniu oceny co do braku innych jeszcze okoliczności, poza wymienionymi, które nie zostały ujęte w ramach przewidzianego minimum stawki maksymalnej.

Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu jako niezasadne, o czym orzekł Sąd Okręgowy jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc