Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 15 IX, 27 X, 1 XII 2016 r. sprawy

R. L.

s. E. i R. z domu L.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że: w dniu 12 maja 2016r. o godzinie 10:30 w D. przy ul. (...) poza drogą publiczną na parkingu sklepu (...) kierując samochodem marki R. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu podczas omijania zaparkowanego pojazdu marki D. nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa innych osób

- tj. za wykroczenie z art. 98kw w zw. z art. 23 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego R. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 98kw w zw. z art. 23 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym skazuje go, wymierzając na podstawie art. 98 kw karę 200 (dwieście) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych oraz wydatkami związanymi z wydaniem opinii przez biegłego w kwocie 735,31 (siedemset trzydzieści pięć 31/100)zł .

Sygn. akt IX W 2187/16

UZASADNIENIE

Obwiniony R. L. utrzymuje się ze świadczenia rentowego w wysokości(...) zł, jest żonaty, nie ma nikogo na utrzymaniu (dane k. 29, 53)

W dniu 12 maja 2016 r. R. L. kierował samochodem m-ki R. o nr rej. (...). W samochodzie pasażerami były: jego żona H. L. – siedząca z przodu obok kierowcy oraz M. S. – siedząca z tyłu. Obwiniony około godziny 10.30 przyjechał do sklepu (...) przy ul (...) w D. . Wjechał na parking przy sklepie, szukał miejsca do zatrzymania pojazdu.

W tym czasie na parkingu, przodem do sklepu (...) stał zaparkowany pojazd marki D. (...) o nr rej. (...) należący do S. R.. Po jego prawej stronie znajdowało się jedno wolne miejsce parkingowe. Obwiniony dojechał do tego miejsca , rozpoczął manewru skrętu w lewo z zamiarem zaparkowania obok pojazdu D. (...). Podczas wykonywanego manewru doszło do kontaktu obu pojazdów. Przednia prawa strona samochodu marki R. (...) uderzyła o bok prawy, jego częścią przednią, stojącego samochodu D. (...). Obwiniony zatrzymał się na miejscu parkingowym. Z uwagi na niewielką odległość dzielącą oba pojazdy i brak możliwości wyjścia pasażerów z pojazdu obwinionego, R. L. wyjechał z zajmowanego miejsca i zaparkował w innym wolnym miejscu parkingowym.

W odległości około 10 m od miejsca zdarzenia stali świadkowie J. M. i A. M. (1). Obserwowali manewry podejmowane przez obwinionego . Widzieli, iż pomiędzy pojazdami doszło do kontaktu. Podeszli do obwinionego i zwrócili mu uwagę, iż doszło do zderzenia . Obwiniony odszedł od pojazdu i udał się z żoną do sklepu.

J. M. i A. M. (1) zaczekali na pokrzywdzonego na parkingu. Po jego podejściu do samochodu opisali mu zdarzenie.

Na miejsce zdarzenia przybył patrol w składzie (...).

W pojeździe R. ujawniono uszkodzenie zderzaka przedniego – zarysowana część boczna prawa na długości 32 cm i szerokości od 51 cm do 79 cm od podłoża, błotnika przedniego prawego – zarysowania w rejonie obrzeża nadkola na długości 20 cm i szerokości od 71 cm do 78 cm od podłoża. W pojeździe D. (...) -zarysowania na zderzaku przednim na długości 25 cm i wysokości od 47 cm do 54 cm od podłoża. Zderzak w kolorze(...) Nadto zarysowania błotnika przedniego w części przedniej na długości 60 cm i wysokości od 57 cm do 74 cm od podłoża. Obrzeże nadkola lekko odkształcone, zarysowania listwy ozdobnej błotnika prawego na długości 16 cm i wysokości od 47 cm do 51 cm od podłoża, wyłamana część dolna klosza lampy zespolonej tylnej prawej z odkształceniem miejscowym błotnika na wysokości od 76 cm do 78 cm od podłoża, zarysowania drzwi przednich prawych na całej długości nad listwą ozdobną.

Warunki drogowe w dniu zdarzenia były dobre, przejrzystość powietrza dobra, światło dzienne, temperatura otoczenia 20 st. C, obszar zabudowany. Zdarzenie miało miejsce na parkingu przed sklepem (...) przy ul. (...) w D. , o nawierzchni asfaltowej suchej, poza droga publiczną, strefą zamieszkania , strefą ruchu .

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 53, zeznania G. B. k. 53v, zeznania J. M. k. 53v-54, zeznania A. M. (1) k. 54v, zeznania M. S. k. 54v-55, zeznania H. L. k. 55, zeznania S. R. k. 60 -60v, zeznania R. M. k. 108, opinia biegłego E. R. k. 109, k. 64-81, notatka urzędowa k. 1, karta zdarzenia drogowego k. 2, wykaz dowodów rzeczowych k. 23, postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych k. 24, płyta(...) k. 25, dokumentacja fotograficzna k. 42-59, szkic k. 50-51, pismo z 10.11.2016 r. k. 84, akta szkody k. 85- 102)

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Kategorycznie zaprzeczył, aby podczas parkowania doszło do kontaktu jego pojazdu z innym pojazdem. Podał, że jechały z nim pasażerki- jego żona i sąsiadka. Podkreślił, iż na jego pojeździe nie zostały znalezione żadne rysy, uszkodzenia pasujące do przedmiotowego zdarzenia. Nadto dodał, że na samochodzie mogło znajdować się otarcie wynikające z wcześniejszego incydentu, które miało miejsce wiosną 2016 r.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając, iż nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie , zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie, pozostają ze sprzeczności z zeznaniami świadków, w szczególności J. i A. M. (1), jak również opinią biegłego.

Świadkowie J. i A. M. (1) zgodnie zeznali, że dobrze widzieli przedmiotowe zdarzenie z odległości ok. 10 m. Stali przed sklepem i rozmawiali. Obserwowali pojazd obwinionego. Wskazali, że obwiniony chciał wjechać pomiędzy dwa zaparkowane samochody. W ich opinii pojazd obwinionego nie mógł zmieścić się w tym miejscu parkingowym . Było ono za wąskie dla busa. Zeznali, że obwiniony wjeżdżał przodem w miejsce parkingowe. Po jego prawej stronie stał samochód D.. Gdy obwiniony wjeżdżał , samochód marki D., pod wpływem uderzenia poruszył się i lekko przesunął.

J. M. dodała, że gdy obwiniony zauważył, że pasażerowie nie mogą wysiąść z pojazdu przestawił samochód w inne miejsce. Wskazała, że mąż podszedł do obwinionego i powiedział mu o przedmiotowym zdarzeniu. Zdaniem w/w obwiniony był świadomy, że doszło do zderzenia. Poruszenie się pojazdu pokrzywdzonego było widoczne.

A. M. (1) podał, iż obserwował pojazd obwinionego podczas manewru parkowania. Ocenił, iż dojdzie do zderzenia, gdyż obwiniony nie zmieści się w to miejsce parkingowe. Zeznał, iż obwiniony dotknął pojazdu pokrzywdzonego przednim zderzakiem. Jego zdaniem obwiniony poczuł uderzenie. Świadek zeznał, iż sądził, że po tym jak doszło do kontraktu pojazdów obwiniony wycofa, ale on podjechał do przodu na siłę. Widział , jak samochodem D. „ bujnęło”, poruszył się, słyszał otarcie. Pasażerowie R. nie mogli wysiąść bo było za ciasno. Pokazał obwinionemu pozostałości(...) lakieru z Lanosa na jego pojeździe. Z uwagi, na to że nie wiedział do kogo należy uszkodzony pojazd, poczekał na jego właściciela. Następnie ten zawiadomił policję. A. M. zeznał, że początkowo obwiniony „chciał się dogadać”, przyznawał się do winy.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków jako logicznym, rzeczowym, pochodzącym od osób bezstronnych. J. M. i A. M. (1) to osoby obce tak dla pokrzywdzonego, obwinionego, jak i dla pozostałych osób uczestniczących w zdarzeniu; nie mieli żądnego powodu, aby bezpodstawnie obciążać którąkolwiek ze stron. Stając przed sklepem w odległości ok. 10 m mieli możliwość obserwowania całego zdarzenia, w tym manewrów podejmowanych przez obwinionego i dokonania oceny jego przyczyny.

Funkcjonariusze Policji w osobach G. B. i R. M. zeznali, iż udali się na miejsce zdarzenia, a z podjętych czynności sporządzili notatkę urzędową. G. B. wskazał, że powstałe uszkodzenia na obu pojazdach, według niego były „świeże”. Na zderzaku samochodu obwinionego był naniesiony lakier obcy, odpowiadający lakierowi pojazdu pokrzywdzonego. Obwiniony nie przyznawał się do uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego. Nie przyjmował do wiadomości, aby ślady na pojazdach powstały w wyniku wykonywanego przez niego manewru. Mówił, że nie odczuł żadnego uderzenia. G. B. dodał, że na parkingu nie działał monitoring. Sytuacja miała miejsce poza droga publiczną.

Sąd uznał zeznania ww. funkcjonariuszy za wiarygodne. Zeznawali oni na okoliczności związane z ich pracą zawodową. Są to także osoby obce dla uczestników zdarzenia, w żaden sposób nie zainteresowane rozstrzygnięciem niniejszej sprawy. Ich relacje dotyczą czynności podjętych w związku ze zgłoszeniem zdarzenia.

S. R., właściciel pojazdu D., podał, że zaparkował samochód przed sklepem, równolegle do linii. Obok jego pojazdu były wolne miejsca. Pojazd wtedy nie posiadał żadnych uszkodzeń. Nie widział przedmiotowego zdarzenia. O całej sytuacji dowiedział się z relacji J. i A. M. (1), którzy czekali na niego przy samochodzie. Gdy wrócił jego pojazd miał wgnieciony błotnik przedni oraz zadrapania na przednim zderzaku. Nie pamięta, czy znajdowały się na nim także naniesienia obcego lakieru. W pojeździe obwinionego dostrzegł zarysowania z przodu z prawej strony na błotniku.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego uznając je za logiczne i korespondujące z relacjami omówionych świadków i opinią biegłego.

Za niewiele wnoszące do sprawy Sąd ocenił zeznania M. S.. Świadek zeznała, że nie widziała zdarzenia, siedziała z tyłu, a podczas wykonanego manewru nic nie zwróciło jej uwagi. Nie odczuła żadnego uderzenia. Wskazała także , że po zaparkowaniu pojazdu mogła wyjść z pojazdu. Sąd nie dał wiary powyższemu twierdzeniu wobec zeznań J. i A. M. (1) oraz mając na uwadze , iż obwiniony ostatecznie przestawił pojazd w inne miejsce aby umożliwić pasażerom wyjście z pojazdu.

H. L. zeznała, że widziała zdarzenie, nie poczuła żadnego kontaktu z innym pojazdem. Nie widziała także naniesień obcego lakieru na pojeździe. Z uwagi na to, że sąsiadka nie mogła wysiąść z pojazdu, obwiniony wstecznie zaparkował w innym miejscu. Nie zauważyła, aby pojazd z prawej strony poruszył się. Dodała, iż manewr wykonany przez jej męża był poprawny.

Sąd nie dał wiary argumentacji w/w świadka, uznając, iż pozostaje ona w sprzeczności z omówionym materiałem dowodowym- z zeznaniami J. M. i A. M. (1), uszkodzeniami pojazdów, opinią biegłego. Pochodzi od osoby najbliższej obwinionego, niewątpliwie zainteresowanej rozstrzygnięciem w sprawie .

W toku postępowania dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego. Z opinii biegłego wynika, iż podczas wykonywanego manewru przez obwinionego tj. zmiany kierunku jazdy, skrętu w lewo, wjazdu na miejsce parkowania obok znajdującego się z jego prawej strony samochodu D., mogło dojść do kontaktu z zaparkowanym samochodem pokrzywdzonego i powstania ujawnionych uszkodzeń, poza uszkodzeniami klosza lampy zespolonej tylnej. Biegły zaznaczył że uszkodzenia w obu pojazdach korelują ze sobą.

Przed opracowaniem opinii biegły dokonał oględzin opisanych pojazdów. Z analizy usytuowania uszkodzeń w D. (...) wynika, iż w pojeździe tym widocznemu zarysowaniu uległy zderzak przedni , jego bok prawy oraz błotnik przedni, jego obrzeże nadkola- zarysowanie i lekkie odkształcenie. Ujawniono także zarysowanie listwy błotnika przedniego i wyłamany klosz lampy zespolonej. Największe nasilenie zarysowań usytuowane jest na boku zderzaka oraz w części środkowej obrzeża nadkola błotnika. Zarysowania mają charakter zarysowań wzdłużnych . W R. ujawniono zarysowanie zderzaka przedniego jego boku prawego i błotnika przedniego prawego o widocznym ograniczonym nasileniu. Największe nasilenie na zderzaku w części przedniej odcinka zarysowań, a na błotniku w części środkowej zarysowań. Wersja zdarzenia przedstawiona przez świadków koresponduje z umiejscowieniem ujawnionych uszkodzeń w obu pojazdach. Uszkodzenie te korelują ze sobą pod względem charakteru, usytuowania od podłoża, a także z naniesieniem na zderzaku R. cząsteczek lakieru odpowiadającego kolorowi samochodu D. (...). Nieznaczna różnica w usytuowaniu uszkodzeń może być wynikiem obciążenia samochodu R. –kierowca i pasażerowie. Biegły stwierdził, iż jest mało prawdopodobne by podczas przejazdu samochodu R. –wyjazdu z miejsca parkingowego i skrętu w prawo mogło dojść do uszkodzenia klosza lampy tylnej i wgniecenia krawędzi otworu lampy. Taki charakter uszkodzeń nie mógł powstać w wyniku kontaktu z bokiem samochodu R.. Z opinii wynika, iż kierujący R. mógł wykonać manewr wjazdu w miejsce parkingowe jedynie przy zachowaniu szczególnej ostrożności i zachowaniu bezpiecznej odległości bocznej od stojącego z jego prawej strony pojazdu. Miał on , przy poruszaniu się po torze jazdy o znacznej krzywiźnie w lewo, ograniczoną możliwość obserwowania przemieszczania się narożnika przedniego swojego pojazdu z jego prawej strony. Był to element najdalej wysunięty. Niezachowanie bezpiecznej odległości bocznej przez kierującego samochodem R. potwierdza dodatkowo fakt, iż pasażerka jego pojazdu nie mogła po zaparkowaniu wysiąść z pojazdu mimo drzwi przesuwanych w jakie wyposażony był R.. Zdaniem biegłego nie mogło dojść do widocznego przestawienia D. (...) . Podczas tego kontaktu wytworzony został impuls siły o ograniczonej wartości , którego składowa wektora była skierowana wzdłuż osi wzdłużnej D..

Biegły podtrzymał swoje stanowisko na rozprawie.

Sąd podzielił ustalenia i wnioski wskazane w powyższej opinii, uznając ją za rzeczową i spójną. Biegły odpowiedział na zadane pytania, a swoje stanowisko uzasadnił w przekonywujący sposób.

Obwiniony wskazywał, że nie spowodował przedmiotowego zdarzenia, podczas manewru parkowania nie odczuł żadnego uderzenia z innym pojazdem, a uszkodzenia na jego pojazdem są wynikiem wcześniejszej kolizji. Nie sposób się zgodzić z tymi twierdzeniami obwinionego. Biegły zaznaczył, w jakim zakresie ujawnione uszkodzenia na pojazdach korelują ze sobą, oraz z wersją przedstawioną przez naocznych świadków tj. J. i A. M. (1).

W związku z powyższymi ustaleniami, Sąd uznał obwinionego R. L. za winnego tego, że w dniu 12 maja 2016 r. o godzinie 10:30 w D. przy ul. (...) poza drogą publiczną na parkingu sklepu (...) kierując samochodem marki R. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu podczas omijania zaparkowanego pojazdu marki D. nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa innych osób. Swoim zachowaniem wyczerpał znamiona z art. 98 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym

W świetle przepisu art. 98 kw kto, prowadząc pojazd poza drogą publiczną, strefą zamieszkania, strefą ruchu nie zachowuje należytej ostrożności, czym zagraża bezpieczeństwu innych osób, lub nie stosuje się do przepisów regulujących korzystanie z dróg wewnętrznych lub innych miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów, podlega karze grzywny albo karze nagany

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany przy omijaniu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość. Obowiązki związane z omijaniem ciążą na kierującym pojazdem, który przejeżdża obok nieporuszającego się pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody.

Obwiniony R. L. wykonał manewr omijania bez zachowania szczególnej ostrożności i bezpiecznego bocznego odstępu od pojazdu D.. Przemawiają za tym opinia biegło, ujawnione uszkodzenia i zeznania świadków J. i A. M. (1). Kontakt pojazdów był widoczny i wyraźny, spowodował uszkodzenie i poruszenie się pojazdu D.. W samochodzie obwinionego znajdowały się pasażerki, których bezpieczeństwo zostało zagrożone.

Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie stopień szkodliwości społecznej czynu obwinionego, rozmiar uszkodzeń pojazdów , uprzednią karalność obwinionego k 14. Obwiniony nie zachował odpowiedniej ostrożności przy wykonywanym manewrze, w sposób nieprawidłowy dokonał obserwacji drogi, czym wypełnił kryterium niezachowania szczególnej ostrożności .

Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 200 złotych. Orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Ponadto kara ta zmotywuje obwinionego do ostrożniejszej i rozważniejszej jazdy, a przede wszystkim do respektowania obowiązujących przepisów z zakresu ruchu drogowego.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych, obciążając obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 30 złotych oraz wydatkami związanymi z wydaniem opinii prze biegłego w kwocie 735,31 złotych.