Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 marca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przeliczył, od dnia 1 stycznia 2016 r., należną M. K., emeryturę. W treści decyzji organ rentowy wskazał , że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy z lat 1996 – 2005 , a wskaźnik wysokości podstawy wynoszący 273,47 % ograniczono do 250%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 250% przez 1 903,03 zł tj. kwotę bazową wyniosła 4 757,58 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił 42 lata i 8 miesięcy okresów składkowych ( 512 miesięcy) oraz 1 rok i 8 miesięcy okresów ( nie więcej niż 1/3 składkowych tj. 20 miesięcy). Po uwzględnieniu powyższych wskaźników oraz wysokości waloryzacji kwota świadczenia należna wnioskodawcy wyniosła 4 262,92 zł ( od 1 marca 2016 r. 4 273,15 zł). Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że wyłączył z okresów składkowych wnioskodawcy okresy zasiłków chorobowych przypadające po 15 listopada 1991 r. ( nadpłacone kwoty nie podleją zwrotowi) , a po uwzględnieniu zarobków za 2005 r. wysokość świadczenia pozostała bez zmian ( wnioskodawca nie pracował po przyznaniu emerytury). Organ rentowy zaznaczył ,iż nie uwzględniono wnioskodawcy druku Rp-7 z dnia 17 października 2005 r. , a co do pozostałych zarobków wskazał ,że zostały one uwzględnione. Kwota emerytury do wypłaty wyniosła 3 496,57 zł ( od 1 marca 2016 r.).

/decyzja - w aktach ZUS/

W dniu 18 maja 2016 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie M. K. od ww. decyzji. W treści odwołania wnioskodawca wskazał , że nie zgadza się z wyliczeniami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zawartymi w treści zaskarżonej decyzji , a przeliczenia emerytury należy dokonać od grudnia 2015 r. ( wnioskodawca wysłał bowiem wniosek w dniu 30 grudnia 2015 r.). Na poparcie swojego stanowiska w sprawie, wnioskodawca załączył decyzję o przeliczeniu emerytury wydaną w stosunku do ,,innej osoby” , która legitymowała się podobnym wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru. M. K. zaznaczył , że nie jest dla niego zrozumiała sytuacja w której przy porównywalnych zarobkach jego oraz ,,innej osoby” kwoty emerytury znacząco się różnią ( kwota jego emerytury wynosi 4 362,92 zł , podczas gdy ,, innej osoby” 5 418,22 zł).

/odwołanie k.2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu decyzji. Organ rentowy zaznaczył ,iż zaskarżoną decyzją dokonał korekty okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawcy ( na podstawie załączonego zaświadczenia o okresach pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego za czas niezdolności do pracy po 14 listopada 1991 r. okresy składkowe wnioskodawcy zmniejszono o 3 miesiące , a okresy nieskładkowe zwiększono o 3 miesiące).Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że przy wyliczaniu świadczenia ,, innej osoby” przyjęto inną kwotę bazową ( obowiązującą w dacie przyznania świadczenia) i z tego powodu kwoty świadczeń różnią się. Organ rentowy zaznaczył , że nie jest możliwym przeliczenie świadczenia wnioskodawcy w oparciu o art. 53 ust.4 oraz art.110 ustawy emerytalnej.

/odpowiedź na odwołanie k.6-7/

Pismem procesowym z dnia 2 lipca 2016 r. M. K. wskazał , że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, nie wykazano zarobków, jakie osiągnął w 2005 r.

/pismo procesowe k.14/

Pismem procesowym z dnia 3 sierpnia 2016 r. M. K. wniósł o przeliczenie emerytury zgodnie z art.110 a ustawy emerytalnej.

/ pismo procesowe k.16 -18/

Pismem procesowym z dnia 12 września 2016 r. M. K. wniósł o przeliczenie emerytury zgodnie z art.110 a ustawy emerytalnej, oraz wskazał , że zgodnie z dyspozycją art. 16 ustawy emerytalnej, możliwym jest wskazanie przez niego 10 kolejnych lat kalendarzowych, choćby w niektórych z tych lat, nie pozostawał w ubezpieczeniu. Tym samym może on wskazać rok 2006 r. tj. pierwszy rok po przyznaniu emerytury w którym nie pozostawał już w ubezpieczeniu tj. lata 1997 – 2006.

/pismo procesowe k.24 -25/

Pismem procesowym z dnia 12 grudnia 2016 r. M. K. podniósł ,że kwota emerytury wyliczona w zaskarżonej decyzji, jest niższa od kwoty dotychczas wypłacanej mu emerytury i tym samym organ rentowy naruszył dyspozycję art.109 ustawy emerytalnej. Wnioskodawca wskazał , że w 2006 r. pracował w rodzinnej firmie , a ponadto ,iż należne mu wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w Najwyższej Izbie Kontroli zostało mu wypłacone w 2006 r.

/pismo procesowe k.43/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 31 października 2005 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych od dnia 15 października 2005 r. przyznał M. K. prawo do emerytury. W treści decyzji ZUS wskazał , że do ustalenia podstawy emerytury, przyjął wynagrodzenie wnioskodawcy, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od stycznia 1995 r. do grudnia 2004 r. , a wskaźnik wysokości ( wynoszący 266,41%) został ograniczony do 250%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 250% przez 1 903,03 zł tj. kwotę bazową wyniosła 4 757,58 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 40 lat i 10 miesięcy okresów składkowych ( 490 miesięcy) oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych ( nie więcej niż 1/3 składkowych tj.17 miesięcy). Zakład Ubezpieczeń Społecznych obliczył wysokość emerytury w następujący sposób: 24% x 1 903,03 zł = 456,73 zł ,(490 x 1,3 %)/12 x 4 757,58 = 2 525,32 zł , (17 x 0,7%)/12 x 4 757,58 zł = 47,10 zł , Razem 3 029,15 zł.

/decyzja k.24 akt ZUS/

M. K. uzyskał emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym.

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 24 stycznia 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych od dnia 1 stycznia 2006 r. ( tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek o emeryturę) przeliczył M. K. emeryturę. W treści decyzji ZUS wskazał ,że do ustalenia podstawy emerytury przyjął wynagrodzenie wnioskodawcy, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od stycznia 1995 r. do grudnia 2004 r. , a wskaźnik wysokości ( wynoszący 266,41%) został ograniczony do 250%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 250% przez 1 903,03 zł tj. kwotę bazową wyniosła 4 757,58 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 41 lat i 7 miesięcy okresów składkowych ( 499 miesięcy) oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych ( nie więcej niż 1/3 składkowych tj.17 miesięcy). Zakład Ubezpieczeń Społecznych obliczył wysokość emerytury w następujący sposób: 24% x 1 903,03 zł = 456,73 zł ,(499 x 1,3 %)/12 x 4 757,58 = 2 571,95 zł , (17 x 0,7%)/12 x 4 757,58 zł = 47,10 zł , Razem 3 075,15 zł. Niniejszą decyzją doliczono wnioskodawcy okres zatrudnienia od 18 lipca 1967 r. do 30 kwietnia 1968 r.

/decyzja k.28 akt ZUS/

Decyzją z dnia 29 marca 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych od dnia 1 marca 2006 r. ( tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek o emeryturę) przeliczył M. K. emeryturę. W treści decyzji wskazano , że do ustalenia podstawy emerytury przyjęto wynagrodzenie wnioskodawcy ( stanowiące podstawę wymiaru składek) z 10 lat kalendarzowych od stycznia 1995 r. do grudnia 2004 r. Podstawa wymiaru ( z uwzględnieniem waloryzacji) wyniosła 4 867,00 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 42 lata i 11 miesięcy okresów składkowych ( 515 miesięcy) oraz 1 rok i 5 miesięcy okresów nieskładkowych ( nie więcej niż 1/3 składkowych tj.17 miesięcy). Emerytura wnioskodawcy po zmianie stażu pracy wyniosła 3 230,71 zł.

/decyzja k.32 akt ZUS/

W dniu 30 grudnia 2015 r. M. K. złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego.

/okoliczność bezsporna/

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję.

/decyzja w aktach ZUS/

W załączniku do zaskarżonej decyzji, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał , że do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto 10 najkorzystniejszych lat tj. 1996 – 2005 wybranych z okresu 1996 – 2015 r. Stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia wyniósł:

- 1996 – 244,67 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 25 631,60 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 10 476,00 zł).

- 1997 – 294,09 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 37 476,00 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 12 743,16 zł).

- 1998 – 322,30 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 47 939,25 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 14 873,88 zł).

- 1999 – 281,43 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 57 639,27 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 20 480,88 zł).

- 2000 – 269,43 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 62 198,99 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 23 085,72 zł).

- 2001 – 297,22 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 73 538,84 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 24 742,20 zł).

- 2002 – 262,08 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 67 089,60 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 25 598,52 zł).

- 2003 – 263,61 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 69 639,10 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 26 417,64 zł).

- 2004 – 253,43 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 69 629,56 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 27 474,84 zł).

- 2005 – 246,43 % ( dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tj. 70 390,35 zł : kwota rocznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy tj. 28 563,48 zł).

Suma : (...),69 :10 = 273,47 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w aktach ZUS/

Po 14 listopada 1991 r. M. K. korzystał ze zwolnień lekarskich w następujących okresach:

- od 12 grudnia 1991 r. do 31 grudnia 1991 r. – 20 dni.

- od 1 stycznia 1992 r. do 22 stycznia 1992 r. – 22 dni.

- od 10 marca 1992 r. do 20 marca 1992 r. – 11 dni.

- od 21 marca 1992 r. do 27 marca 1992 r. – 7 dni.

- od 28 marca 1992 r. do 10 kwietnia 1992 r. – 14 dni.

- od 1 września 1992 r. do 14 września 1992 r. – 14 dni.

- od 15 września 1992 r. do 1 października 1992 r. – 17 dni.

/zaświadczenie w aktach ZUS/

Po 14 listopada 1991 r. M. K. korzystał ze zwolnień lekarskich w następujących okresach:

- od 23 marca 1993 r. do 2 kwietnia 1993 r.

- od 21 września 1993 r. do 12 października 1993 r.

- od 28 lutego 1994 r. do 31 marca 1994 r.

- od 29 maja 1995 r. do 2 lipca 1995 r.

- od 3 lipca 1995 r. do 4 sierpnia 1995 r.

- od 7 lipca 1997 r. do 16 lipca 1997 r.

- od 28 października 1998 r. do 14 listopada 1998 r.

- od 7 grudnia 1999 r. do 31 grudnia 1999 r.

- od 1 stycznia 2000 r. do 21 stycznia 2001 r.

- od 15 października 2000 r. do 28 października 2000 r.

- od 29 października 2000 r. do 13 listopada 2000 r.

- od 14 grudnia 2000 r. do 31 grudnia 2000 r.

- od 1 stycznia 2001 r. do 12 stycznia 2001 r.

- od 16 stycznia 2001 r. do 2 lutego 2001 r.

- od 24 sierpnia 2001 r. do 9 września 2001 r.

- od 10 września 2001 r. do 8 października 2001 r.

- od 1 września 2004 r. do 6 września 2004 r.

- od 16 kwietnia 2005 r. do 18 maja 2005 r.

- od 19 maja 2005 r. do 14 października 2005 r.

/ zaświadczenie k.15 akt ZUS/

Ostatnie zatrudnienie M. K. ustało w dniu 14 października 2005 r. ( wnioskodawca był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli w okresie od 1 czerwca 1987 r. do 14 października 2005 r.)

/świadectwo pracy k.14 – 14 odwrót akt ZUS/

W 2005 r. M. K. osiągnął wynagrodzenie w wysokości 70 390,35 zł.

/zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu jakie w 2005 r. osiągnął wnioskodawca z tytułu zatrudnienia w Najwyższej Izbie Kontroli w aktach ZUS/

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o dokumentację zawartą w aktach organu rentowego, uznając ją za wiarygodną i wystarczającą dla poczynienia przedmiotowych ustaleń. Wskazać należy , iż wnioskodawca nie przedstawił żadnego dowodu , z którego wynikałoby , iż po przyznaniu świadczenia emerytalnego podlegał on ubezpieczeniom społecznym.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Na mocy art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 887 z późn. zm.) na wniosek emeryta lub rencisty wysokość emerytury określonej w art. 53 oraz renty ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art. 110-113.

2. Jeżeli w wyniku ponownego ustalenia emerytura lub renta jest niższa, świadczenie przysługuje w dotychczasowej wysokości.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do emerytury obliczonej zgodnie z art. 24a ust. 5 i art. 54a.

Zgodnie z art. 110 ust. 1 wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130 %.

3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

Zgodnie z art. 110a ust.1 wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

2. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Na mocy art. 111 cytowanej ustawy ust. 1 wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

W niniejszej sprawie nie ulegało wątpliwości ,iż należna wnioskodawcy emerytura została ustalona w myśl art. 53 ustawy emerytalnej , a zatem w sytuacji spełnienia przez niego warunków określonych w powyżej zacytowanych przepisach możliwym byłoby przeliczenie należnej mu emerytury.

Wbrew jednak twierdzeniom wnioskodawcy organ rentowy w zaskarżonej decyzji prawidłowo ustalił wartość należnej M. K. emerytury.

Podnieść należy , iż wnioskodawca zakończył aktywność zawodową w Najwyższej Izbie Kontroli w dniu 14 października 2005 r. , a po dacie przyznania prawa do emerytury ( tj. od 15 października 2005 r.) nie podjął ponownie zatrudnienia.

Należy podkreślić, że podstawę ponownego obliczenia emerytury na podstawie art. 110a musi stanowić podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przypadająca, choćby w części po przyznaniu emerytury. Skoro zatem wnioskodawca nie był aktywny zawodowo w czasie po przyznaniu mu prawa do emerytury, to nie jest możliwym zastosowanie względem niego dyspozycji art. 110 a ( nie ma tutaj również znaczenia kiedy wypłacono mu wynagrodzenie za lata ubiegłe) . Tym samym, wobec braku spełnienia przez wnioskodawcę podstawowego warunku, o jakim mowa we wskazanym przepisie, nie jest możliwym przeliczenie, należnej mu emerytury, i nie ma tutaj znaczenia treść art.16 ustawy emerytalnej, na który to przepis powoływał się wnioskodawca.

Wskazać należy ,że nie jest również możliwym przeliczenie należnej wnioskodawcy emerytury w oparciu o art.53 ust. 4 ustawy emerytalnej tj. zgodnie z kwotą bazową obowiązująca w dacie złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości świadczenia tj. w dniu 30 grudnia 2015 r. ( która była wyższa od kwoty z daty przyznania wnioskodawcy prawa do emerytury i niewątpliwie znacząco zwiększyłaby kwotę należnej wnioskodawcy emerytury). Zgodnie bowiem z dyspozycją wskazanego przepisu możliwym byłoby przeliczenie emerytury wnioskodawcy z uwzględnieniem wyższej (aktualnej) kwoty bazowej, o ile pozostawałby on w zatrudnieniu przez okres co najmniej 30 miesięcy , co oczywiście nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Wbrew również twierdzeniom wnioskodawcy, organ rentowy przy obliczaniu należnej mu emerytury, przyjął prawidłową kwotę wynagrodzenia, jakie osiągnął on w 2005 r. Wskazać bowiem należy , że kwota wynagrodzenia wnioskodawcy za 2005 r. wskazana w załączniku do zaskarżonej decyzji , a przyjęta do wyliczenia emerytury jest tożsama z kwotą wynagrodzenia, wynikającą z zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu , jakie w 2005 r. osiągnął wnioskodawca z tytułu zatrudnienia w Najwyższej Izbie Kontroli.

W odniesieniu zaś do możliwości naruszenia przez organ rentowy dyspozycji art. 109 ust. 2 ustawy emerytalnej tj. obniżenia należnej wnioskodawcy emerytury wskazać należy ,iż taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie. Wprawdzie, mocą zaskarżonej decyzji, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wyłączył z okresów składkowych wnioskodawcy, okresy zasiłków chorobowych przypadające po 15 listopada 1991 r., to jednak sytuacja ta nie może być traktowana jako postępowanie sprzeczne ze wskazanym przepisem. Kwestię wyłączenia z okresów składkowych okresów pobierania zasiłków chorobowych reguluje art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy emerytalnej. Zgodnie z jego treścią, przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( wnioskodawca uzyskał emeryturę w obniżonym wieku), nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Organ rentowy , stosownie do zgromadzonego materiału dowodowego, zasadnie zatem ustalił wnioskodawcy okresy składkowe i nieskładkowe i nie ma tutaj znaczenia dyspozycja art. 109 ust. 2 ustawy emerytalnej , która nie może wyłączyć zastosowania przepisu art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy emerytalnej.

Rację natomiast ma wnioskodawca ( co przyznał sam organ rentowy) ,iż w związku z nadaniem wniosku w dniu 30 grudnia 2015 r. ,stosownie do dyspozycji art. 129 ustawy emerytalnej, przeliczenie świadczenia powinno nastąpić było od dnia 1 grudnia 2015 r. Niemniej jednak przeliczenie świadczenia od stycznia 2016 r. ( w związku ze zmniejszeniem okresów składkowych) okazało się korzystniejsze dla wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy

S.B.