Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII P 490/16

POSTANOWIENIE

Dnia 3 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Marcin Winczewski
Ławnicy:	Teresa Doczekalska, Mirosław Siemieniuch
Protokolant:	sekr. sądowy Artur Kluskiewicz

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2016 r. w Bydgoszczy na rozprawie

sprawy z powództwa P. M.

przeciwko (...) sp. z o.o. w P.

o odszkodowanie

postanawia:

1. umorzyć postępowanie w sprawie;

2. kosztami sądowymi w sprawie obciążyć Skarb Państwa.

Sygn. akt VII P 490/16

UZASADNIENIE

P. M. wniósł pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. w P., domagając się ostatecznie w toku rozprawy w dniu 3 listopada 2016 r. (k. 40) zapłaty kwoty 5.000,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

W odpowiedzi, pozwana Spółka wniosła o oddalenie powództwa.

W toku rozprawy w dniu 3 listopada 2016 r. (k. 40) strony (powód osobiście, a pozwana poprzez prokurenta E. F.) zawarły ugodę sądową. Postanowieniem z tego dnia umorzono postępowanie (pkt 1), a kosztami sądowymi w sprawie obciążono Skarb Państwa (pkt 2).

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 355 § 1 k.p.c., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Umorzenie postępowania stanowi jedną z form pozamerytorycznego zakończenia procesu cywilnego. Ogólną zasadę dotyczącą umorzenia postępowania formułuje rzeczony przepis, a zbędność lub niedopuszczalność wydania wyroku musi zajść w toku postępowania. Przepis ten wymienia tylko jeden wypadek zbędności wydania wyroku, a mianowicie, gdy powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, jednak jest on wskazany przykładowo, a Kodeks postępowania cywilnego zna dalsze wypadki umorzenia postępowania z tej przyczyny, przykładowo w sytuacji, gdy strony zawarły ugodę sądową. Taka też sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, w związku z czym dalsze prowadzenie procesu stało się zbędne, stąd na zasadzie art. 355 § 1 k.p.c. umorzono postępowanie.

W myśl art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c., Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t.: Dz. U. z 2016 r., poz. 623 ze zm.; powoływana dalej, jako „ustawa”), kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W myśl z kolei art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Stosując więc odpowiednio art. 102 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy, Sąd doszedł do przekonania, iż w rozpoznawanej sprawie wystąpił przypadek, który uznać można za szczególny w rozumieniu powołanych przepisów, uprawniający do nieobciążania stron kosztami sądowymi w sprawie. Na marginesie jedynie należy wskazać, iż kwestia zastosowania art. 102 k.p.c. pozostawiona jest orzekającemu sądowi z odwołaniem się do jego kompetencji, bezstronności, doświadczenia i poczucia sprawiedliwości. Ocena w tym zakresie ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności i może być podważona w zasadzie jedynie wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa (tak Sąd Najwyższy w postanowieniach z dnia 10 października 2012 r., I CZ 66/12 Lex nr 1232749, a także z dnia 12 października 2012 r., IV CZ 69/12, Lex nr 1232622 oraz wcześniejszych judykatach).

Z uwagi na powyższe orzeczono, jak w sentencji.

SSR Marcin Winczewski

VII P 490/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE