Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Orzechowski

Sędziowie: SO Krzysztof Chmielewski (spr.)

SR del. Łukasz Brodzik

Protokolant:starszy sekretarz sądowy Michał Zborowski

przy udziale Prokuratora Jarosława Polanowskiego

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014 r.

sprawy K. M.

oskarżonej o przestępstwo z art. 305 ust. 1 ustawy o własności przemysłowej

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piasecznie

z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt II K 688/13

orzeka:

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Piasecznie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt X Ka 397/14

UZASADNIENIE

K. M. została oskarżona o to, że w dniu 09 lutego 2013 r. przy ul. (...) w W. gm. L. woj. (...) na terenie targowiska nocnego oferowała do sprzedaży artykuły w postaci perfum i wód toaletowych oznaczonych zastrzeżonymi podrobionymi znakami towarowymi marki L. (...) ml w ilości 11 sztuk, L. (...) ml w ilości 3 sztuk, L. (...) ml w ilości 16 sztuk, L. (...) ml w ilości 195 sztuk, (...)75 ml w ilości 8 sztuk, V. (...) ml w ilości 5 sztuk, V. (...) ml w ilości 14 sztuk, V. (...) ml w ilości 98 sztuk, D. (...) ml w ilości 7 sztuk, A. 100 ml w ilości 10 sztuk, A. 200 ml w ilości 10 sztuk, A. 20 ml w ilości 25 sztuk, K. C. 100 ml w ilości 16 sztuk, K. C. 20 ml w ilości 40 sztuk, K. (...) ml w ilości 5 sztuk, K. (...) ml w ilości 5 sztuk, K. (...) ml w ilości 76 sztuk, C. 100 ml w ilości 34 sztuki, C. (...) ml w ilości 160 sztuk, H. B. 90 ml w ilości 12 sztuk, H. B. 75 ml w ilości 7 sztuk, H. B. 100 ml w ilości 4 sztuk, H. B. w ilości 215 sztuk, G. (...) ml w ilości 6 sztuk, G. (...) ml w ilości 100 sztuk, C. (...) ml w ilości 5 sztuk, C. (...) ml w ilości 11 sztuk, D. (...) ml w ilości 7 sztuk, D. (...) ml w ilości 7 sztuk, D. (...) ml w ilości 272 sztuki, D. & G. 100 ml w ilości 7 sztuk, D. G. 125 ml w ilości 9 sztuk, D. G. 20 ml w ilości 54 sztuki, D. (...) ml w ilości 4 sztyk, D. (...) ml w ilości 1 sztuka, D. (...) ml w ilości 52 sztuki, G. (...) ml w ilości 7 sztuk, G. (...) ml w ilości 2 sztuki, G. (...) ml w ilości 31 sztuk, (...)100 ml w ilości 3 sztuki, C. (...) ml w ilości 2 sztuk, L. (...) ml w ilości 1 sztuka, L. (...) ml w ilości 34 sztuki, (...) Y. (...) ml w ilości 1 sztuka, F. (...) ml w ilości 111 sztuk, E. (...) ml w ilości 97 sztuk, Puma 20 ml w ilości 7 sztuk, N. C. 20 ml w ilości 12 sztuk, (...) 20 ml w ilości 145 sztuk,. (...) 20 ml w ilości 4 sztuk, P. R. 20 ml w ilości 28 sztuk, P. R. w ilości 6 sztuk, P. R. 80 ml w ilości 9 sztuk,, czym działała szkodę następujących firm: L-O., (...), (...) S.a.r.l. , Z. D., (...) (...), (...), (...) S.A. C. S., M. S., G. G. (...).p.a. G. V. SpA, (...) AG R. S., (...), (...) S.A., C. S. Z. V., F. (...).p.a.P., (...) S. par A. S. reprezentowanych prze Kancelarię (...). k., Kancelarię (...), Kancelarią (...), Kancelarię (...) sp. z o.o. oraz (...) Ł. D. i Wspólnicy sp. k., .tj. o czyn z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Sąd Rejonowy w Piasecznie wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 roku (sygn. akt II K 688/13):

1.  Oskarżoną K. M. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej i za to na podstawie art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej skazał ją i wymierzył jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art. 33§2 kk orzekł wobec oskarżonej karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych w wysokości 20 (dwudziestu) zł każda;

3.  Na podstawie art. 69§li2 kk w zw. z art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonej na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

4.  Na podstawie art. 306 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci perfum i wód toaletowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1836/13 - 1889/13 pod poz. 1-3,5-8,11-33,35-36,39-40,42-56, 60-63, 65 na k. 130-132 akt sprawy;

5.  Zwolnił oskarżoną z ponoszenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, zaskarżając zapadły wyrok na niekorzyść oskarżonej K. M. w części dotyczącej nienałożenia na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 kk. Wyrokowi temu zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia poprzez niezastosowanie przepisu art. 46 § 1 k.k. w sytuacji, gdy zostały wypełnione wszystkie kodeksowe ku temu przesłanki tj. oskarżony został skazany za zarzucany mu czyn, oskarżyciel posiłkowy złożył w zakreślonym przepisami postępowania karnego terminie stosowny wniosek o zasądzenie obowiązku naprawienia szkody, a nadto po stronie oskarżyciela posiłkowego wystąpiła szkoda,

2.  naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art.-2 § 1 pkt 3,4 oraz 424 k.p.k. poprzez nilicujące z wymogiem obiektywizmu uznanie, że oskarżyciel posiłkowy nie poniósł żadnej szkody wymagającej kompensaty, w tym zwłaszcza zdeprecjonowanie znaczenia nieuiszczenia opłat licencyjnych oraz szkody wizerunkowej, pomimo, że ustawodawca nie precyzuje rodzaju szkód podlegających naprawieniu, żadnych z tych szkód nie przedkłada nad inne i nie uprzywilejowuje - co w konsekwencji doprowadziło Sąd do przekonania, że świadczenie z tytułu naprawienia szkody nie jest należnym i tym samym wniosek oskarżyciela posiłkowego oparty na regulacji art. 46 § 1 k.k. został -niezgodnie z treścią tego przepisu - oddalony.

W związku z powyższym wniósł o :

1)  wydanie orzeczenia reformatoryjnego, tj. nałożenie na oskarżoną obowiązku naprawienia szkody lub orzeczenie nawiązki w kwocie 33.264,42 zł,

2)  orzeczenie o kosztach postępowania na podstawie art. 627 w zw. z art. 634 k.p.k.

Na rozprawie w dniu 8 września 2014 roku:

- pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. popierał wniesioną apelację, zarzuty i wniosek w niej zawarty;

- prokurator przyłączył się do apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego jest zasadna i jako taka zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela zarzut wyrażony przez oskarżyciela posiłkowego odnośnie naruszenia przepisów prawa polegającego na niezastosowaniu przepisu art. 46 § 1 kk. w sytuacji, gdy zostały wypełnione wszystkie kodeksowe ku temu przesłanki, bowiem zgodnie z ww. przepisem prawnym w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby pokrzywdzonej ma obowiązek orzec o naprawieniu wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Sąd Okręgowy znajduje poparcie dla swojego stanowiska w orzecznictwie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2013 roku ( II Aka 328/13), w którym to SA zauważa, że złożenie w terminie wniosku o naprawienie szkody, obliguje sąd do orzeczenia środka karnego na podstawie art. 46 § 1 kk. Sąd nie może odmówić nałożenia obowiązku naprawienia szkody, w przypadku gdy wina oskarżonego została udowodniona oraz wskazano szkodę. Ponadto, Sąd Okręgowy wskazuje, że obowiązek wynikający z treści art. 46 § 1 kk. jest środkiem karnym i w przypadku jego orzekania stosuje się te same reguły, co przy wymiarze kary na podstawie art. 56 kk., bowiem charakter prawny środka orzeczonego na podstawie art. 46 kk. ma nie tylko charakter kompensacyjny, ale i represyjny, o czym w szerszym zakresie wypowiada się Sąd Apelacyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 3 lipca 2013r. ( II AKa 197/13).

Mając zatem na uwadze wskazane powyżej okoliczności, niezależnie od tego jaką trudność sprawiałoby sądowi wyliczenie szkody i czy wiązałoby się ono z przedłużeniem postępowania czy też nie, to Sąd jest zobowiązany rozstrzygnąć tą kwestię bez względu na ww. przeszkody. Dlatego też, w opinii sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy w Piasecznie, poprzez nieprawidłową wykładnię art. 46 kk., dopuścił się istotnego naruszenia przepisów prawa materialnego.

Sąd odwoławczy rozstrzygając sprawę dopatrzył się także bardzo istotnego uchybienia procesowego ze strony Sądu Rejonowego, a mianowicie naruszenia art. 387 § 2 k.p.k. Przepis ten dopuszcza złożenie wniosku przez oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. Ponadto, pozwala Sądowi na wydanie na tej podstawie wyroku skazującego, w sytuacji gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Wybrany przez sąd I instancji tryb okazał się wadliwy, ponieważ orzeczono bez uwzględnienia wniosku oskarżyciela posiłkowego o naprawienie szkody, a to oznacza, że cele postępowania nie zostały osiągnięte w związku z nieprzeprowadzeniem rozprawy w całości. Jeżeli zaistniała sytuacja procesowa nie zezwalała na adekwatne zastosowanie przepisu prawnego to wówczas należało odstąpić od zastosowania trybu art. 387 § 2 poprzez nieuwzględnienie wniosku o dobrowolne poddanie się karze i rozpoznanie sprawy w normalnym trybie, tak ażeby został osiągnięty jeden z zasadniczych celów postępowania, mający polegać na trafnym zastosowaniu środków przewidzianych w prawie karnym i konsekwentnym stosowaniu przepisów prawa procesowego.

Sąd Okręgowy nie odniósł się do drugiego zarzutu zawartego w apelacji oskarżyciela posiłkowego, uznając jego rozpoznanie za przedwczesne w obecnej sytuacji procesowej.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sąd odwoławczy nie mógł podjąć innego rozstrzygnięcia jak jedynie uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez sądem I instancji .

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Rejonowy powinien wnikliwie przeanalizować złożony przez oskarżyciela posiłkowego wniosek o naprawienie szkody, co w świetle art. 46 § 1 kk stanowi obowiązek organu rozstrzygającego.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w treści wyroku.