Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Hetnarowicz - Sikora

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Leśniak

przy udziale Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 roku sprawy

E. P. (P.)

syna Z. i I. z d. B.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 23 stycznia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc uprzednio skazanym prawomocnymi wyrokami Sądów Rejonowych:

- w S., sygn. II K 944/12 z dnia 14 lutego 2013 roku

- w S., sygn. XIV K 241/13 z dnia 02 września 2013 roku

- w Ś., sygn. II K 100/11 z dnia 11 kwietnia 2011 roku za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na kary pozbawienia wolności, i po odbyciu kary w okresach czasu od dnia 20.09.2012 roku do dnia 20.01.2014 roku oraz od dnia 21.03.2014 roku do dnia 20.10.2015 roku doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K. K. w kwocie 740 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy kupna sprzedaży laptopa marki L. (...), który wystawił do sprzedaży na portalu internetowym (...), czym działał na szkodę K. K.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. w dniu 01 marca 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc uprzednio skazanym prawomocnymi wyrokami Sądów Rejonowych:

- w S., sygn. II K 944/12 z dnia 14 lutego 2013 roku

- w S., sygn. XIV K 241/13 z dnia 02 września 2013 roku

- w Ś., sygn. II K 100/11 z dnia 11 kwietnia 2011 roku za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na kary pozbawienia wolności, i po odbyciu kary w okresach czasu od dnia 20.09.2012 roku do dnia 20.01.2014 roku oraz od dnia 21.03.2014 roku do dnia 20.10.2015 roku doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem R. K. w kwocie 270 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy kupna sprzedaży telefonu komórkowego marki S. (...), który wystawił do sprzedaży na portalu internetowym (...), czym działał na szkodę R. K.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III. w dniu 11 kwietnia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc uprzednio skazanym prawomocnymi wyrokami Sądów Rejonowych:

- w S., sygn. II K 944/12 z dnia 14 lutego 2013 roku

- w S., sygn. XIV K 241/13 z dnia 02 września 2013 roku

- w Ś., sygn. II K 100/11 z dnia 11 kwietnia 2011 roku za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na kary pozbawienia wolności, i po odbyciu kary w okresach czasu od dnia 20.09.2012 roku do dnia 20.01.2014 roku oraz od dnia 21.03.2014 roku do dnia 20.10.2015 roku doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem J. S. w kwocie 75 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy kupna sprzedaży dekli do alufelg marki O., który wystawił do sprzedaży na portalu internetowym (...), czym działał na szkodę J. S.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

IV. w dniu 17 kwietnia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc uprzednio skazanym prawomocnymi wyrokami Sądów Rejonowych:

- w S., sygn. II K 944/12 z dnia 14 lutego 2013 roku

- w S., sygn. XIV K 241/13 z dnia 02 września 2013 roku

- w Ś., sygn. II K 100/11 z dnia 11 kwietnia 2011 roku za czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na kary pozbawienia wolności, i po odbyciu kary w okresach czasu od dnia 20.09.2012 roku do dnia 20.01.2014 roku oraz od dnia 21.03.2014 roku do dnia 20.10.2015 roku doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem R. S. w kwocie 700 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy kupna sprzedaży laptopa marki L. (...), który wystawił do sprzedaży na portalu internetowym (...), czym działał na szkodę R. S.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.  uznaje oskarżonego E. P. , w ramach czynów zarzucanych mu w punktach I, II, III i IV aktu oskarżenia, za winnego tego, że – będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 14 lutego 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 944/12 – obejmującym: a/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 29 czerwca 2011 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 292/11 skazujący go za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i b/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 lutego 2012 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 266/11 skazujący go za przestępstwa podobne, tj. czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. – na karę łączną roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 20 września 2012 roku do dnia 20 stycznia 2014 roku, a nadto będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 02 września 2013 roku w sprawie o sygn.. akt XIV K 241/13 za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 21 maja 2015 roku i będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 11 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 100/11 za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 30 maja 2014 roku w sprawie o sygn.. akt II Ko 496/14, a którą to karę odbył w okresie od dnia 21 maja 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku -:

A/ w dn iu 23 stycznia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży laptopa marki L. (...) wprowadził K. K. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego komputera i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany sprzęt w kwocie 740 zł, czym działał na szkodę K. K., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

B/ w dniu 01 marca 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży telefonu komórkowego marki S. (...)-peria Z wprowadził R. K. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego telefonu i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany telefon w kwocie 270 zł, czym działał na szkodę R. K., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

C/ w dniu 11 kwietnia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży kompletu dekli do alufelg pojazdu marki O. wprowadził J. S. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tych przedmiotów i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany towar w kwocie 75 zł, czym działał na szkodę J. S., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

D/ w dniu 17 kwietnia 2016 roku w S.,działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży laptopa marki L. (...) wprowadził R. S. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego komputera i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany laptop w kwocie 700 zł, czym działał na szkodę R. S., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

i – uznając wymienione powyżej czyny za popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w ramach ciągu przestępstw – za ich popełnienie na podstawie art. 286 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. skazuje oskarżonego na karę roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek zapłaty:

A/ kwoty 740 zł (siedmiuset czterdziestu złotych) na rzecz pokrzywdzonego K. K. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. A/ sentencji wyroku;

B/ kwoty 270 zł (dwustu siedemdziesięciu złotych) na rzecz pokrzywdzonego R. K. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. B/ sentencji wyroku;

C/ kwoty 75 zł (siedemdziesięciu pięciu złotych) na rzecz pokrzywdzonego J. S. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. C/ sentencji wyroku;

D/ kwoty 700 zł (siedmiuset złotych) na rzecz pokrzywdzonej R. S. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. D/ sentencji wyroku;

3.  na podstawie art. 50 k.k. orzeka wobec oskarżonego podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie pełnej treści orzeczenia na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego w Słupsku na okres miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (stu złotych) tytułem kosztów sądowych – wydatków oraz kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt XIV K 504/16

UZASADNIENIE

Pozostający bez pracy E. P. w styczniu 2016 r. postanowił zdobyć pieniądze poprzez zaoferowanie w sieci internet przedmiotów do sprzedaży, których nie zamierzał rzeczywiście sprzedawać. W tym celu w dniu 23 stycznia 2016 r. w S. wystawił ogłoszenie na portalu internetowym (...) z ofertą sprzedaży laptopa marki L. (...) za kwotę 720 zł wraz z kosztami wysyłki w kwocie 20 zł. W rzeczywistości E. P. nie zamierzał zrealizować transakcji zakupu i wysłać towaru ewentualnemu nabywcy. W ten sposób E. P. wprowadził w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży komputera K. K., który – zainteresowany zakupem sprzętu – skontaktował się z E. P.. E. P. powiadomił o tym, że oferta jest aktualna i zażądał wpłaty całości ceny sprzętu na swój rachunek bankowy zanim dojdzie do wydania sprzętu nabywcy. E. P. wysłał w tym celu K. K. dane swojego rachunku bankowego, a K. K. przesłał na podane konto pieniądze w kwocie 740 zł. Po dokonanym przelewie E. P. zapewnił K. K. o wysłaniu przedmiotowego komputera, po czym zaprzestał się z nim kontaktować, jak również zaprzestał odbierać od niego telefony. Sprzęt nigdy nie dotarł do K. K., a pieniądze wpłacone przez niego na konto bankowe nigdy nie zostały mu zwrócone.

Dowód: zeznania świadka K. K. k. 2-3, wyjaśnienia oskarżonego E. P. k. 144-146, dowód przelewu bankowego k. 7, opis wystawionego ogłoszenia k. 12-13;

W dniu 1 marca 2016 r. w S. E. P. ponownie wystawił ogłoszenie na portalu internetowym (...) zawierające ofertę sprzedaży sprzętu, tym razem jednak oferowanym do sprzedaży przedmiotem był telefon komórkowy marki S. (...)-peria Z. W rzeczywistości E. P. nie zamierzał zrealizować transakcji zakupu i wysłać towaru ewentualnemu nabywcy. Poprzez to ogłoszenie E. P. wprowadził w błąd R. K. co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego telefonu. R. K., zainteresowany bowiem nabyciem tego sprzętu, po telefonicznych uzgodnieniach z E. P. na temat konieczności przelania całości kwoty nabycia telefonu na numer rachunku bankowego E. P., przelał na podany przez E. P. numer rachunku bankowego kwotę 270 zł. Następnie, R. K. czekał na przesyłkę z zakupionym przez niego telefonem. Jednakże po dokonanym przelewie E. P. zaprzestał kontaktować się z R. K., jak również zaprzestał odbierać od niego telefony. Sprzęt nigdy nie dotarł do R. K., a pieniądze wpłacone przez niego na konto bankowe nigdy nie zostały mu zwrócone.

Dowód: zeznania świadka R. K. k. 194, 24-25, wyjaśnienia oskarżonego E. P. k. 144-146, dowód przelewu bankowego k. 26, opis wystawionego ogłoszenia k. 29-31;

W dniu 11 kwietnia 2016 roku w S. E. P. ponownie wystawił na portalu ogłoszeniowym ofertę sprzedaży kompletu dekli do alufelg samochodowych marki O.. Komplet ten E. P. wystawił do sprzedaży za kwotę 75 zł. W rzeczywistości E. P. nie zamierzał zrealizować transakcji zakupu i wysłać towaru ewentualnemu nabywcy. W tym samym dniu, tj. 11 kwietnia 2016 roku, z E. P. skontaktował się J. S., który był zainteresowany kupnem kompletu dekli. E. P. powiadomił J. S. o tym, że oferta jest aktualna i zażądał wpłaty całości ceny kompletu dekli na swój rachunek bankowy, zanim dojdzie do wydania towaru nabywcy. E. P. podał w tym celu J. S. dane swojego rachunku bankowego, a J. S. przesłał na podane konto pieniądze w kwocie 75 zł będącą zapłatą za kupiony towar. E. P. wprowadził przy tym J. S. w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy sprzedaży, czego efektem był brak przesłania zakupionego kompletu do nabywcy. Po dokonanej wpłacie E. P. zaprzestał kontaktu z J. S..

Dowód: zeznania świadka J. S. k. 88-89, wyjaśnienia oskarżonego E. P. k. 144-146, dowód przelewu bankowego k. 93, opis wystawionego ogłoszenia k. 94-96;

W dniu 17 kwietnia 2016 r. w S. E. P. ponownie wystawił ogłoszenie o sprzedaży laptopa marki L. (...) za kwotę 700 zł, chcąc w ten sposób osiągnąć korzyść majątkową kosztem nabywcy sprzętu. W rzeczywistości bowiem E. P. nie zamierzał zrealizować transakcji zakupu i wysłać towaru ewentualnemu nabywcy. Na numer kontaktowy z wystawionego ogłoszenia zadzwoniła R. S., która była zainteresowana kupnem laptopa. E. P. wprowadził ją w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy, powiadamiając o tym, że oferta jest aktualna i żądając wpłaty całości ceny nabycia sprzętu na swój rachunek bankowy, zanim dojdzie do wydania sprzętu nabywcy. E. P. przekazał w tym celu R. S. dane swojego rachunku bankowego, a R. S. przesłała na podane konto pieniądze w kwocie 700 zł. Po dokonanym przelewie E. P. zaprzestał kontaktu z R. S. oraz zaprzestał odbierać od niej telefony. R. S. nie otrzymała zakupionego komputera, jak również nie odzyskała pieniędzy zapłaconych tytułem ceny nabycia sprzętu.

Dowód: zeznania świadka R. S. k. 60-61, wyjaśnienia oskarżonego E. P. k. 144-146, wydruk ogłoszenia k. 93, 73-75, korespondencja e-mailowa k. 65;

E. P. był wielokrotnie karany sądownie. (k. 176-177).

Wyrokiem łącznym z dnia 14 lutego 2013 roku w sprawie o sygn.. akt II K 944/12 – obejmującym: a/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 29 czerwca 2011 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 292/11 skazujący go za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i b/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 lutego 2012 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 266/11 skazujący go za przestępstwa podobne, tj. czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. – Sąd Rejonowy w Słupsku skazał E. P. na karę łączną roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 20 września 2012 roku do dnia 20 stycznia 2014 roku.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 02 września 2013 roku w sprawie o sygn.. akt XIV K 241/13 E. P. skazany został za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 21 maja 2015 roku.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 11 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 100/11 E. P. skazany został za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 30 maja 2014 roku w sprawie o sygn.. akt II Ko 496/14, a którą to karę odbył w okresie od dnia 21 maja 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów:

a/ wyjaśnień oskarżonego E. P. (k. 144-146);

b/ zeznań świadków: R. K. (k. 194, 24-25), K. K. (k. 2-3), R. S. (k. 60-61), J. S. (k. 88-89),

b/ dokumentów zawnioskowane w karcie 163 pod poz 1-9 oraz k. 175-177, 180-184.

Oskarżony E. P. słuchany był jedynie na etapie postępowania przygotowawczego z uwagi na swoją absencję na rozprawie głównej, pomimo prawidłowego zawiadomienia go o terminie rozprawy. To skutkowało odczytaniem jego wyjaśnień przez Sad.

Słuchany w dniu 5 lipca 2016 r. na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony E. P. przyznał się do stawianych mu zarzutów i wyjaśnił, że popełnił wskazane czyny za pomocą portali (...) z uwagi na brak środków finansowych i niedawne opuszczenie zakładu karnego. Pieniądze pozyskane z oszustw przeznaczył na życie.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zarówno okoliczności popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów, jak i wina sprawcy nie budzą wątpliwości, zarówno co do przebiegu zdarzeń, jak i co do postaci sprawczej przestępstw mu zarzucanych.

Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz złożył krótkie wyjaśnienia. Po dokonanej przez Sąd ocenie ich wiarygodności Sąd uznał, iż korelują one z zeznaniami świadków oraz dowodami dokumentów. Skutkiem tego było uznanie wyjaśnień oskarżonego za prawdziwe.

Zeznania występujących w sprawie świadków R. K., K. K., R. S. i J. S. Sąd również uznał za wiarygodne. Świadkowie byli pokrzywdzonymi w sprawie. Zeznawali w sposób spójny i konkretny, przedstawiając zwięźle przebieg wydarzeń, w skutek których doszło do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem na rzecz oskarżonego. Relacje wymienionych świadków korelują również z dowodami z dokumentów, jak również z wyjaśnieniami samego oskarżonego.

Za wiarygodne Sąd uznał również dowody z dokumentów ujawnionych w toku rozprawy głównej, który to materiał Sąd uznał za w pełni wiarygodny i miarodajny dowodowo. Są to dokumenty sporządzone przez osoby mające do tego odpowiednie uprawnienia i potrzebną wiedzę, wydane przez upoważnione do tego organy, a ich treści żadna ze stron nie kwestionowała.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy dostarczył tym samym dostatecznych podstaw do ustalenia, że oskarżony E. P. dopuścił się popełnienia czynów wskazanych w zarzutach. Za sprawstwem oskarżonego przemawia już sama treść jego wyjaśnień, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wskazał powód dokonania kolejnych przestępstw, tj. brak środków do życia po opuszczeniu zakładu karnego. Z kolei zeznania świadków K. K., R. K., R. S. i J. S., w korelacji z treścią załączonej do akt korespondencji mailowej pomiędzy wymienionymi a oskarżonym oraz dowodami przelewów odpowiednich kwot na numer konta bankowego oskarżonego w pełni potwierdzają okoliczności i przebieg poszczególnych przestępstw popełnionych przez oskarżonego. W dniach 23 stycznia, 1 marca, 11 kwietnia i 17 kwietnia 2016 r. oskarżony z nastawieniem na osiągnięcie korzyści majątkowej, z premedytacją wystawiał ogłoszenia sprzedaży różnego rodzaju ruchomości (laptopa, telefonu komórkowego, kompletu dekli samochodowych), nie mając zamiaru realizacji żadnej z transakcji. Następnie, wprowadzając w błąd co do zamiaru realizacji umowy kolejne osoby, tj. K. K., R. K., R. S. i J. S., wskazywał wymienionym konieczność dokonania zapłaty za zakupiony towar przed jego wysłaniem do kontrahenta, doprowadzając tym samym wymienionych do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem.

Zważywszy na treść art. 286 § 1 k.k., karze podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Niekorzystne rozporządzenie mieniem musi powodować rezultat w postaci zmniejszenia stanu majątkowego podmiotu, w stosunku, do którego nastąpiło rozporządzenie (postanowienie SN z dnia 02.02.2004r. IV KK 322/03 OSNwSK 2004/1/233). Przestępstwo oszustwa zaliczane jest do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych (wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2000r. V KKN 267/2000 OSNKW 2000, nr 9-10, poz. 85, wyrok SN z dnia 14.01.2004r. IV KK 192/2003). Przepis nie wymaga, aby dla wprowadzenia w błąd sprawca podejmował szczególne czynności, polegające na działaniu podstępnym. Dla uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (postanowienie SN z dnia 03.11.2004r. IV KK 173/04 OSNwSK 2004/1981, postanowienie SN z dnia 2.02.2004r. IV KK 322/2003). Podkreślenia wymaga, iż oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, gdyż warunkiem odpowiedzialności jest działanie czy zaniechanie sprawcy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu związanym z celem działania sprawcy oznacza, że elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą.

Lektura przywołanych znamion przestępstwa oszustwa wskazuje na ich wypełnienie zachowaniami oskarżonego w zakresie każdego z zarzucanych oskarżonemu czynów. W celu osiągniecia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy za sprzedaż przedmiotów, E. P. wprowadzał wszakże inne osoby w błąd co do swojego zamiaru wywiązania się z zawartych umów sprzedaży, po czym po dobrowolnym uiszczeniu kwot ceny nabycia poszczególnych towarów przez te osoby, nie realizował umowy sprzedaży. Z uwagi na to Sąd uznał, iż oskarżony popełnił w zakresie każdego z tych czynów występek opisany w art. 286 § 1 k.k.

Nadto z uwagi na fakt iż oskarżony w ciągu 5 lat przed popełnieniem tych czynów odbywał kary pozbawienia wolności w wymiarze roku i czterech miesięcy (vide. wyrok łączny Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 14 lutego 2013 roku w sprawie o sygn. II K 944/12 obejmujący kary wymierzone wyrokami tegoż sądu z dnia 29 czerwca 2011 r. sygn XIV K 292/11 i z 28 lutego 2012 r. sygn XIV K 266/11 za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. – którą to odbył w okresie od dnia 20 września 2012 r. do dnia 20 stycznia 2014r. ) oraz w wymiarze roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności (vide. wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 02 września 2013 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 241/13 za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. - którą to karę odbył w okresie od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 21 maja 2015 roku) a nadto w wymiarze sześciu miesięcy pozbawienia wolności (vide. wyrok Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 11 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 100/11 skazujący za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 30 maja 2014 roku w sprawie o sygn.. akt II Ko 496/14, a którą to karę odbył w okresie od dnia 21 maja 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku) Sąd uznał, iż oskarżony swojego zachowania dopuścił się w ramach recydywy ogólnej wskazanej w art. 64 § 1 k.k. Był już bowiem powyższymi wyrokami skazywany za przestępstwa podobne tj. przestępstwa przeciwko mieniu.

Z całą mocą podkreślić należy, że Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że działania oskarżonego podejmowane były w ramach czynu ciągłego z art. 12 k.k. Brak bowiem w przedmiotowej sprawie dowodów na to, by oskarżony działał w góry powziętym zamiarze popełnienia tych czterech czynów tożsamych co do sposobu ich popełnienia. Sam oskarżony nie wskazywał bowiem na to, by zamiar powielania mechanizmu oszukańczej sprzedaży powziął już przy pierwszej ofercie sprzedaży laptopa L. w dniu 23 stycznia 2016 roku, a to skutkowało z kolei uznaniem, iż zachowania oskarżonego stanowiły osobne czyny zabronione.

Sąd ustalił, iż stopień zawinienia oskarżonego E. P. jest znaczny, gdyż działał on z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym. E. P. – osoba dojrzała, doświadczona życiowo, sprawna intelektualnie i funkcjonująca samodzielnie w życiu codziennym – miał możność rozpoznania bezprawności swoich czynów. Jednak w czasie swych bezprawnych, karalnych i karygodnych działań nie dał posłuchu obowiązującym normom prawnym, pomimo tego, że w ustalonych przez sąd konkretnych okolicznościach popełnienia czynów zachodziła pełna wymagalność zgodnego z prawem zachowania.

Dodatkowo wskazać należy, że oskarżony działał z zamiarem przemyślanym kierunkowym, nie tylko chcąc wprowadzić w błąd osoby, które odpowiadały na zamieszczane przez niego ogłoszenia oferujące sprzedaż laptopa, telefonu komórkowego czy kompletu dekli samochodowych, ale nadto działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zważyć bowiem należy, że przekonując pokrzywdzonych o konieczności zapłaty za towar przed jego wysłaniem gwarantował sobie pozyskanie nowych środków pieniężnych. Nadto, podkreślić należy, że E. P., działając świadomie, powielał swe zachowania.

Sąd nie dopatrzył się również żadnych okoliczności umniejszających, czy wyłączających stopień zawinienia sprawcy.

Przypisane oskarżonemu E. P. czyny nacechowane są nadto wysokim stopniem społecznej szkodliwości, a to z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się ich działając umyślnie.

Z kolei fakt, iż E. P. dopuścił się przypisanych mu zachowań w krótkich odstępach czasu ( łącznie w przedziale czasowym od 23 stycznia do 17 kwietnia 2016 r. – w ciągu niecałych trzech miesięcy) z wykorzystaniem takiej samej sposobności ( poprzez wystawianie ogłoszeń internetowych i wprowadzanie w błąd innych ludzi co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży) przemawiał za uznaniem, iż oskarżony popełnił zarzucane mu czyny w ramach ciągu przestępstw, tj. instytucji wskazanej w art. 91§ 1 k.k.

Skutkiem powyższego sąd uznał oskarżonego E. P. , w ramach czynów zarzucanych mu w punktach I, II, III i IV aktu oskarżenia, za winnego tego, że – będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 14 lutego 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 944/12 – obejmującym: a/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 29 czerwca 2011 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 292/11 skazujący go za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i b/ wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 lutego 2012 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 266/11 skazujący go za przestępstwa podobne, tj. czyny z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. – na karę łączną roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 20 września 2012 roku do dnia 20 stycznia 2014 roku, a nadto będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 02 września 2013 roku w sprawie o sygn.. akt XIV K 241/13 za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od dnia 21 marca 2014 roku do dnia 21 maja 2015 roku i będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 11 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 100/11 za przestępstwo podobne, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 30 maja 2014 roku w sprawie o sygn.. akt II Ko 496/14, a którą to karę odbył w okresie od dnia 21 maja 2015 roku do dnia 20 października 2015 roku -:

A/ w dn iu 23 stycznia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży laptopa marki L. (...) wprowadził K. K. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego komputera i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany sprzęt w kwocie 740 zł, czym działał na szkodę K. K., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

B/ w dniu 01 marca 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży telefonu komórkowego marki S. (...)-peria Z wprowadził R. K. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego telefonu i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany telefon w kwocie 270 zł, czym działał na szkodę R. K., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

C/ w dniu 11 kwietnia 2016 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży kompletu dekli do alufelg pojazdu marki O. wprowadził J. S. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tych przedmiotów i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany towar w kwocie 75 zł, czym działał na szkodę J. S., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

D/ w dniu 17 kwietnia 2016 roku w S.,działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wystawiając na portalu internetowym (...) ogłoszenie o sprzedaży laptopa marki L. (...) wprowadził R. S. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży tego komputera i w ten sposób doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zapłaty za wyżej opisany laptop w kwocie 700 zł, czym działał na szkodę R. S., który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Uznając wymienione powyżej czyny za popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w ramach ciągu przestępstw – za ich popełnienie na podstawie art. 286 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. Sąd Rejonowy w Słupsku skazał oskarżonego E. P. na karę roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Powyższy wymiar kary Sąd orzekł mając na względzie wszelkie okoliczności łagodzące i obciążające dotyczące zarówno oskarżonego, jak i przypisanego mu czynu. Sąd miał przy tym na uwadze dyrektywy wymiaru kar zawarte w art. 53 § 1 i 2 k.k. i art. 58 § 1 k.k. Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył przyznanie się do winy i złożenie wyjaśnień w sprawie. Z kolei na niekorzyść oskarżonego wpłynął fakt jego wielokrotnej karalności na kary pozbawienia wolności w tym za przestępstwa oszustwa, a nadto brak działań podjętych ze strony oskarżonego w celu zrekompensowaniu szkody pokrzywdzonym.

Forma kary, tj. kara pozbawienia wolności, jest w niniejszej sprawie zdaniem Sądu jedyną adekwatną do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, a pry tym uwzględnia właściwości osobiste oskarżonego. Wobec E. P. wszakże uprzednio wymierzano wielokrotnie karę pozbawienia wolności, a fakt ten nie przyniósł oczekiwanych skutków resocjalizacyjnych, nie wpływając na zmianę postaw oskarżonego i jego stosunku do zasad porządku prawnego.

Z kolei wymiar kary jest w ocenie Sądu adekwatny do faktu, iż oskarżony czterokrotnie dopuścił się zachowań karalnych o podobnym charakterze, czyniąc tym szkodę w majątku osób trzecich. Zdaniem Sądu kara roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do rozmiaru szkód i krzywd wyrządzonych pokrzywdzonej oraz stanowić będzie czynnik informacyjny dla społeczeństwa przekonując, iż przestępstwo nie pozostanie bez kary.

Z uwagi na ustalone w sposób pewny rozmiary szkód wywołane czynami oskarżonego, Sąd orzekł wobec niego na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązek zapłaty: A/ kwoty 740 zł (siedmiuset czterdziestu złotych) na rzecz pokrzywdzonego K. K. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. A/ sentencji wyroku; B/ kwoty 270 zł (dwustu siedemdziesięciu złotych) na rzecz pokrzywdzonego R. K. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. B/ sentencji wyroku; C/ kwoty 75 zł (siedemdziesięciu pięciu złotych) na rzecz pokrzywdzonego J. S. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. C/ sentencji wyroku; D/ kwoty 700 zł (siedmiuset złotych) na rzecz pokrzywdzonej R. S. tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym bliżej w punkcie 1 lit. D/ sentencji wyroku. Szkoda w tym zakresie nie została bowiem naprawiona przez oskarżonego, a zadaniem Sądu jest dbałość o kompensację szkody w efekcie postępowania karnego.

W celach prewencji ogólnej, ale nadto w celu osiągnięcia spowodowania dodatkowej dolegliwości wobec oskarżonego Sąd na podstawie art. 50 k.k. orzekł wobec oskarżonego podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie pełnej treści orzeczenia na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego w Słupsku na okres miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

Nadto Sąd mając na względzie dyspozycję art. 626 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (stu złotych) tytułem kosztów sądowych – wydatków oraz kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem opłaty.

S., dnia 29 grudnia 2016 roku

Sędzia Sądu Rejonowego w Słupsku

Joanna Hetnarowicz-Sikora