Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 06 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Opolu Wydział VII Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Hubert Frankowski

Protokolant ST. sek. sąd. Anna Kowalczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Opolu nieobecny zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu dnia 06 grudnia 2016 roku

sprawy

M. T.

syn: A., I. z d M.

urodz. (...) we W.

oskarżonego o to , że:

W dniu 16 sierpnia 2016 roku w O. przy ulicy (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 0, 32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Tj. o czyn z art. 178 a § 1 kk

1.na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne o czyn opisany w części wstępnej wyroku wyczerpujący znamiona występku z art. 178a § 1 kk warunkowo umarza oskarżonemu M. T. na okres próby 2 ( dwóch ) lat ,

2.na podstawie art. 67 § 3 Kk w zw. z art. 43 a § 1 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 2.500 ( dwa tysiące pięćset) złotych,

3.na podst. art. 627 kpk przy zast. art. 629 Kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych kwotę 150 złotych.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016r., tj. pierwszego dnia roboczego po tzw. „długim weekendzie” sierpniowym pełniący służbę w ramach akcji „trzeźwy poranek” funkcjonariusze Policji A. D. i B. D. zatrzymali do rutynowej kontroli drogowej w O. na ul. (...) kierującego samochodem osobowym m-ki V. (...) o nr rej. (...), którym po wylegitymowaniu okazał się być M. T..

Kierujący poddany został badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem elektronicznym A. I. o nr (...), które dały wynik pozytywny - pierwsze badanie o godz. 8.18 dało wynik – 0,32 mg/l, tj. w przybliżeniu 0,67 ‰, drugie o godz. 8.35 dało wynik – 0,33 mg/l, a trzecie o godz. 8.50 – 0,29 mg/l.

Do protokołu kierujący podał, że poprzedniego dnia, ok. godz. 20-tej spożywał alkohol w postaci wódki w il. 0,25 l.

Badany nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń, nie żądał ponownego badania bądź badania krwi, a protokół własnoręcznie podpisał. Po zatrzymaniu prawa jazdy czynności zostały zakończone.

Dowód:

⚫

k. 2: protokół użycia urządzenia do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

⚫

k. 9, 34: zeznania świadka A. D.,

⚫

k. 7-8, 33-34: wyjaśnienia oskarżonego M. T.,

***************************

M. T. ma 42 lata, jest żonaty, jednakże z żoną pozostaje w faktycznej separacji. Wraz z 6-letnią córką O. zamieszkuje w T.. Prowadzi na własny rachunek działalność gospodarczą, z której osiąga dochody na poziomie ok. 1 tys. zł miesięcznie. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest złotnikiem-jubilerem. Deklaruje brak majątku.

Nie był dotąd karany sądownie.

Dowód:

⚫

k. 15: dane o osobie wedle art. 213 kpk,

⚫

k. 14, 28: dane o karalności z K.,

***************************

M. T. przyznał się w całej rozciągłości do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia korespondujące z poczynionymi ustaleniami. Jednocześnie wyrażając żal i skruchę, wniósł o warunkowe umorzenie postępowania i „nieodbieranie” mu prawa jazdy, które jest mu niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej oraz wykonywania opieki nad dzieckiem, albowiem mieszka w T. Op. natomiast dziecko uczęszcza do przedszkola w O.. Jak podał nie był dotąd karany sądownie, choćby za przestępstwa nieumyślne, nie wyrządził nikomu szkody, alkohol spożywał dnia poprzedniego, a w czasie rutynowej kontroli czuł się dobrze i nie spodziewał się, że w jego organizmie może jeszcze znajdować się alkohol.

/k. 7-8, 33-34/

Sąd Rejonowy zważył w sprawie,

co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności sprawy, zastosowanie względem oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania na okres próby wraz ze stosownym środkiem karnym, było w pełni uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 Kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, wina sprawcy i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, właściwości i warunki osobiste sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 66 § 2 Kk warunkowego umorzenia postępowania nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

I.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie mogły budzić wątpliwości: sprawstwo, zawinienie oraz okoliczności popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego kwalifikowanego treścią art. 178 a § 1 Kodeksu karnego.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na dowodach osobowych i dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w postaci: zeznań funkcjonariusza Policji A. D., a także na treści protokołu badania trzeźwości, wreszcie zaś na wyjaśnieniach samego oskarżonego M. T. w zakresie, w jakim pozostawały one zbieżne z pozostałymi dowodami, albowiem oskarżony w całej rozciągłości przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił wszelkie okoliczności jego popełnienia, zaniżając jedynie do protokołu badania trzeźwości ilość lub czas spożytego dnia poprzedniego alkoholu. Wskazany materiał dowodowy był zbieżny, logiczny i wzajemnie się uzupełniał, dając podstawy do prawidłowych ustaleń faktycznych. W zakresie zaś właściwości osobistych oskarżonego, jego sytuacji osobistej i zawodowej oraz dotychczasowego trybu życia Sąd oparł się na danych z K. i danych osobopoznwczych, wreszcie zaś na wyjaśnieniach samego oskarżonego, które nie zostały w żaden sposób zakwestionowane.

Oskarżony M. T. stanął pod zarzutem popełnienia typu podstawowego występku prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości kwalifikowanego treścią art. 178 a § 1 Kodeksu karnego.

Przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przedmiotem ochrony czynu zabronionego stypizowanego treścią art. 178 a § 1 k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, a ściślej bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego pojazdów mechanicznych, a tym samym bezpieczeństwo osób uczestniczących w tym ruchu oraz mienia, ściśle związane ze stanem psychofizycznym osób prowadzących (kierujących) pojazdy mechaniczne.

Pojęcia: „prowadzenie”, „pojazd mechaniczny”, „ruch lądowy” nie są definiowane w Kodeksie karnym. Wykładnia tych pojęć wymaga sięgnięcia do przepisów ustawy z 20 czerwca 1997 roku „Prawo o ruchu drogowym” (Dz. U. z 1997 roku Nr 98, poz. 602 z późn. zm.). „Prowadzenie pojazdu” oznacza nic innego, jak kierowanie nim, czyli zespół ruchów mający ścisły wpływ na poruszanie się pojazdu. Z kolei pojazd mechaniczny to wyposażony w silnik środek transportu przeznaczony do poruszania się po drogach albo do tego przystosowany. Ruch lądowy to ruch, który rozpoczyna się, przebiega lub kończy w miejscu otwartym dla ruchu publicznego. Nie ogranicza się on w szczególności do ruchu po drogach publicznych, lecz dotyczy wszelkich ogólnodostępnych i przeznaczonych do ruchu dróg, placów, stref, parkingów i ich części. Stan nietrzeźwości definiuje wprost art. 115 § 16 k.k. Zgodnie z nim stan nietrzeźwości ma miejsce wtedy gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Niewątpliwie, oskarżony będąc kierowcą samochodu osobowego, prowadził pojazd mechaniczny. Oskarżony poruszał się też w ruchu lądowym, tj. po drodze otwartej dla ruchu publicznego. Zważyć trzeba, co już wyżej zaznaczono, że ruch lądowy to ruch, który rozpoczyna się, przebiega lub kończy w miejscu otwartym dla ruchu publicznego i nie ogranicza się on w szczególności do ruchu po drogach publicznych, lecz dotyczy wszelkich ogólnodostępnych i przeznaczonych do ruchu dróg, choćby gruntowych. W chwili kierowania pojazdem pozostawał oskarżony w stanie nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 k.k., albowiem, jak wynikało z protokołu użycia alkosensora, zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu w inkryminowanym czasie wynosiła 0,32 mg/l, tj. ok. 0,67 ‰. W tak zarysowanych okolicznościach sprawy nie mogło budzić wątpliwości, że oskarżony działał umyślnie, co wprost wynikało z jego wyjaśnień, a nadto z oświadczeń złożonych do protokołu użycia alkosensora, gdzie podawał oskarżony, że dnia poprzedniego spożywał alkohol w postaci wódki. Tak zatem w sprawie spełnione zostały wszelkie znamiona konieczne do przypisania oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie zarzucanego mu czynu zabronionego, a okoliczności jego popełnienia nie budziły wątpliwości. Czyn oskarżonego miały charakter bezprawny, karalny i zawiniony. Oskarżony jest dojrzały i nie ma wątpliwości co do jego poczytalności. Wobec oskarżonego nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę, zatem może on ponosić odpowiedzialność karną.

Reasumując sprawstwo, zawinienie i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 178 a § 1 Kk, nie budziły wątpliwości.

II.

Kolejną przesłanką warunkowego umorzenia postępowania jest nieznaczny stopień winy sprawcy i społecznej szkodliwości czynu. Przesłanki te występować muszą przy tym kumulatywnie. Wina sprawcy ma miejsce wówczas, gdy można mu zarzucić, że w czasie czynu nie dał posłuchu normie prawnej. Natomiast na ocenę stopnia społecznej szkodliwości mają wpływ okoliczności wymienione w treści art. 115 § 2 Kk, a to: rodzaj naruszonego dobra, rozmiar szkody, okoliczności popełnienia czynu, waga i rodzaj naruszonych przez sprawcę obowiązków i reguł ostrożności, postać zamiaru, motywacja sprawcy. W przedmiotowej sprawie przesłanki te zostały spełnione, albowiem biorąc pod uwagę takie okoliczności jak: niewielka zawartość alkoholu w organizmie, tj. praktycznie na granicy wykroczenia, spadające stężenie alkoholu, fakt, iż oskarżony spożywał alkohol poprzedniego dnia, okoliczności czynu, tj. rutynowa kontrola trzeźwości w ramach akcji „trzeźwy poranek”, kiedy ruch pojazdów, jak i pieszych nie jest wzmożony, można było przyjąć, iż stopień winy sprawcy i społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny.

III.

Za warunkowym umorzeniem postępowania przemawiać też musi pozytywna prognoza kryminologiczna wynikająca z właściwości, warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia sprawcy niekaranego dotąd za przestępstwo umyślne. Oskarżony i te warunki spełniał, albowiem nie był uprzednio karany sądownie, choćby za przestępstwo nieumyślne, ma ustabilizowaną sytuację zawodową i rodzinną, a jego postawa w toku postępowania, a w szczególności przyznanie się i wyrażenie skruchy, pozwalały przyjąć, iż popełnione przez niego przestępstwo miało charakter epizodyczny i w przyszłości pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego.

IV.

Wymóg z art. 66 § 2 Kk, zgodnie z którym warunkowego umorzenia postępowania nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności ma charakter formalny i w niniejszej sprawie również został spełniony. Czyn zabroniony przewidziany treścią art. 178 a § 1 Kk zagrożony jest bowiem karą pozbawienia wolności do lat dwóch.

Reasumując, wobec realizacji przesłanek z art. 66 § 1 i 2 Kk, zasadnym było zastosowanie względem oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania. W sprawie nie bez znaczenia pozostawało, że ewentualne skazanie oskarżonego, a zwłaszcza orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, wiązałoby się dla niego z utratą możliwości zarobkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także opieki nad małoletnią córką, co w ocenie Sądu byłoby biorąc pod uwagę dodatkowo wszystkie okoliczności czynu, zbyt daleko idącą dolegliwością, którą to dolegliwość spełnić może z powodzeniem orzeczony środek karny w postaci świadczenia pieniężnego.

Zgodnie z treścią art. 67 § 1 Kk warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do lat trzech i biegnie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. W przedmiotowej sprawie, biorąc pod uwagę charakter przestępstwa i jego okoliczności, Sąd wyznaczył oskarżonemu dwuletni okres próby, wystarczający na weryfikację postawionej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Po myśli art. 67 § 3 Kk, dla zapewnienia realnej dolegliwości związanej z uznaniem sprawstwa i zawinienia oskarżonego w odniesieniu do zarzucanego mu występku, orzeczono wspomniany wyżej środek karny, a to świadczenie pieniężne w wys. 2.500 zł, adekwatny do możliwości finansowych i majątkowych oskarżonego.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadniały powołane w treści wyroku przepisy prawa.

Mając na uwadze podniesione okoliczności faktyczne i powołane przepisy prawa orzeczono jak w sentencji wyroku.