Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Rypinie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Więckowska

Protokolant st. sekr. E. P.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Rypinie M. P.

po rozpoznaniu dnia 07.12.2016 roku sprawy:

A. Ż.

córka M. i E. z d. G.

ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

W dniu 26 sierpnia 2015 roku w R. województwo (...), wykorzystując nieuwagę osób zabrała w celu przywłaszczenia z torebki zawieszonej na poręczy wózka dziecięcego portfel z zawartością dowodu osobistego i karty bankomatowej Banku (...) S.A., czym działała na szkodę M. G., przy czym czynu tego dopuściła się będąc uprzednio karana za przestępstwa podobne Wyrokiem Sądu Rejonowego w Płocku sygn.. Akt IIK 312/11 za czyny z art. 286 par 1 kk w zb. z art. 270 par 1 kk w zw. z art. 11 par 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbyła w okresie 13.09.2013 roku do 13.05.2014 roku.

tj. o przestępstwo z art. 278 par 5 kk i art. 275 par 1 kk w zw. z art. 11 par 2 kk w zw. z art. 64 par 1 kk

I.  Oskarżoną A. Ż. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w akcie oskarżenia tj. występku z art. 278§ 5 kk i art. 275§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 64§ 1 kk i za to na podstawie art.278§1 kk w zw. z art.278§5 kk w zw. z art.11§3 kk kk wymierza jej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. K. kwotę 840,00 (osiemset czterdzieści) złotych plus 23% podatku VAT, łącznie (...),20 (jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu,

III.  Zwalnia oskarżoną od uiszczenia opłaty sądowej, natomiast wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 231/15

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 roku M. G. przyjechała ze swoją siostra i dziećmi do R. do Galerii Młyn na zakupy. Będąc w sklepie (...), M. G. przymierzała buty dziecku. Wózek z przewieszoną na poręczy torebką zostawiła między regałami i nie widział go, gdy mierzyła buty dziecku.

(d. zez. św. M. G. k.209v-210, oraz k.3v- 5v ze zb. C)

W tym samym czasie do sklepu (...) weszła A. Ż. i wykorzystując nieuwagę M. G. wyciągnęła z jej torebki portfel, po czym wyszła ze sklepu. Kiedy M. G. podeszła do wózka zauważyła rozsuniętą torebkę i brak portfela. Od razu zgłosiła to ekspedientce i kierownikowi sklepu, który zawiadomił policje.

(d. zez. św. M. G. k.209v-210, oraz k.3v-5v ze zb. C

zez. św. S. Z. k. 210-210v, 10v-11 ze

zb. C)

M. G. w portfelu miała pieniądze w kwocie około 120,00 złotych, dowód osobisty, prawo jazdy, kartę bankomatową banku (...) SA.

(d. zez. św. M. G. k.209v-210, oraz k.3v- 5v ze zb. C)

Na monitoringu ze sklepu (...) widoczny był moment zaboru portfela z torebki M. G.. Po około godzinie od zdarzenia S. Z. kierownik sklepu (...), rozpoznała kobietę z monitoringu, która zabrała portfel pokrzywdzonej, jak chodziła po Galerii, zawiadomiła policję. Przybyły na miejsce patrol zatrzymał A. Ż.. Podczas przeszukania znaleziono przy niej portfel M. G. z całą zawartością, który następnie zwrócono pokrzywdzonej.

(d. zez. św. M. G. k.209v-210, oraz k.3v- 5v ze zb. C

zez. św. S. Z. k. 210-210v, 10v-11 ze

zb. C

zez. św. A. S. k. 210, 7v ze zb. C

protokół z odtworzenia monitoringu k. 46-49

protokół przeszukania k. 4-6

protokół oględzin portfela k. 11-13

pokwitowanie k. 14)

A. Ż. w czasie zatrzymania była pod wpływem alkoholu. Przeprowadzone badanie stanu trzeźwości z godziny 12.01 wykazało u niej 1,18 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(d. protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

urządzeniem elektronicznym k.8

świadectwo wzorcowania k. 71)

W toku postępowania A. Ż. została poddana badaniom sądowo – psychiatrycznym. Ze sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania opinii wynika, iż u badanej nie stwierdzono choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani zaburzeń psychicznych spowodowanych organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Biegli rozpoznali u A. Ż. uzależnienie od substancji psychoaktywnych tj. alkoholu i amfetaminy oraz stwierdzono, iż przejawia ona cechy osobowości dyssocjalnej. Biegi stwierdzili, iż A. Ż. w czasie popełnienia zarzucanego jej czynu nie miała zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania lub pokierowania swoim postępowaniem, była w stanie upicia alkoholem co oznacza, że mogła i powinna przewidzieć jego wpływ na swoją poczytalność.

(d. opinia sądowo – psychiatryczna k. 179-187)

Oskarżona A. Ż. (k.18, 209-209v) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, iż nie przyznaje się ponieważ nie pamięta, czy to zrobiła, bo była pijana. Oskarżona podała, że w dniu zdarzenia wypiła około ćwiartki wódki i 4 półlitrowe piwa. A. Ż. wyjaśniła nadto, że do R. przyjechała z S. we wtorek, łaziła po mieście, nikogo nie znała , u nikogo nie była, spała na dołku, bo zabrała ją policja do wytrzeźwienia. Oskarżona, jak wskazała, chodziła tego dnia po Galerii i nie pamięta co zrobiła, ale pamięta, że zatrzymała ją policja i że policja znalazła przy niej portfel, który nie należał do niej. Oskarżona oświadczyła też, że nie wie kiedy i skąd go zabrała, oraz, że nie miała swoich pieniędzy bo wydała, nie miała też dokumentów , bo je zgubiła.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonej A. Ż. (k.18, 209-209v) w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności w kontekście zeznań pokrzywdzonej M. G. (k.209v-210, oraz k.3v-5vze zb. C), świadka A. S. (k.210, oraz k. 7v ze zb. C) oraz protokołu z odtworzenia monitoringu (k. 46-49), protokołu przeszukania oskarżonej (k.4-6), Sąd uznał, iż nie zasługują one na pełne uznanie. Zdaniem Sądu prezentowana przez oskarżoną wersja stanowi obraną przez nią linię obrony i zmierza ewidentnie do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Świadczą o tym chociażby wyjaśnienia oskarżonej składane w toku postępowania o wykroczenie (k.22) dotyczące kradzieży pieniędzy na szkodę M. G. tym samym czynem, co kradzież rzeczy z niniejszej sprawy. W toku postępowania o wykroczenie oskarżona przyznała się i podała, że była w Galerii Młyn w R. i zabrała z torebki nieznanej kobiety portfel. Z kolei w toku przedmiotowej sprawy podawała, że nie wie jak ten portfel u niej się znalazł, nic nie pamięta bo była pijana. Z powyższego ewidentnie wynika, iż oskarżona, zdając sobie sprawę z konsekwencji popełnienia przestępstwa, próbowała uwolnić się od odpowiedzialności. Taką próbą w ocenie Sądu był też wniosek oskarżonej o zbadanie jej przez biegłych psychiatrów. Z opinii nie wynika jednak aby w przypadku oskarżonej zachodziły jakieś okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność.

W ocenie Sądu sprawstwo oskarżonej nie budzi wątpliwości. Została ona zarejestrowana przez monitoring w sklepie (...) podczas gdy dokonywała kradzież z torebki pokrzywdzonej (k.46-49), a nadto po zatrzymaniu jej na terenie Galerii, znaleziono u niej portfel pokrzywdzonej z całą zawartością. Okoliczność tę potwierdził świadek A. S. , który dokonywał zatrzymania oskarżonej. Pokrzywdzona, jak wynika z jej zeznań odzyskała portfel z cała zawartością.

W tym miejscu należy wskazać, iż czyn zarzucany i w konsekwencji przypisany oskarżonej może zostać popełniony jedynie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim . W przedmiotowej sprawie zdaniem Sądu taki właśnie zamiar towarzyszył oskarżonej. Oskarżona dokonała zabory portfela, a więc przedmiotu, w którym w dzisiejszych realiach dosłownie wszyscy ludzie noszą dowody osobiste i karty bankomatowe, które praktycznie wyparły gotówkę. Decydując się zatem na zabór całego portfela oskarżona powinna wiedzieć, że wraz z nim dokona zaboru dowodu osobistego i karty bankomatowej, tym bardziej, że kradzieży dokonała w sklepie, co dodatkowo musiało ją utwierdzić , że skoro pokrzywdzona jest klientką sklepu to ma przy sobie pieniądze, kartę bankomatową. Trzeba też podnieść, iż kartą bankomatową możliwe jest dokonywanie zapłaty bez znajomości kodu (...)u - metodą zbliżeniową. Zabór cudzej rzeczy ruchomej, którą niewątpliwie jest i dowód osobisty i karta bankomatowa polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa uprawnionej osoby i objęcie jej swoim władaniem. Ten fakt niewątpliwie wystąpił z chwilą zabrania portfela pokrzywdzonej z dowodem osobistym , kartą bankomatową i pieniędzmi. Nie ma też wątpliwości zdaniem Sądu, iż ten zabór nastąpił w celu przywłaszczenia. (tak wyrok SA w Szczecinie z 12.11.2015r. II AKa 171/15) Uwzględniając powyższe orzeczenie, które sąd orzekający w pełni podziela, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie została zrealizowana zarówno strona przedmiotowa jak i podmiotowa czynu zarzucanego oskarżonej.

Reasumując, należy stwierdzić w ocenie Sądu, że z powyższych dowodów jednoznacznie wynika, iż oskarżona zabrała z torebki pokrzywdzonej portfel m.in. z dokumentami i tym samym dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu.

Sąd podzielił w pełni wyniki badania stanu trzeźwości oskarżonej zawarte w protokole na k. 8, albowiem nie zostały one, jak i sposób badania, skutecznie podważone przez żadną ze stron.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków M. G. (k.209v-210, 3v-5v ze zb. C), A. S. (k.210, 7vze zb. C) i S. Z. (k.210-210v, 10v-11 ze zb. C) albowiem są one spójne, konkretne, zbieżne i wraz z wraz z innymi uznanymi przez Sąd dowodami tworzą całościowy obraz zdarzenia. Osoby te są obce w stosunku do oskarżonej, nie pozostają z nią w konflikcie, dlatego też zdaniem Sądu nie miały żadnych podstaw do bezpodstawnego obciążania jej.

Sąd w pełni podzielił wnioski końcowe opinii sądowo – psychiatrycznej (k.179-185), albowiem są one pełne, jasne, konkretne, poparte fachową wiedza i doświadczeniem zawodowym, a nadto nie zostały podważone przez żadną ze stron.

Sąd uznał też w pełni dowody dokumentarne w postaci protokołu przeszukania osoby (k.4-6), protokołu zatrzymania (k.7), protokołu z przebiegu badań stanu trzeźwości (k.8), protokołu oględzin rzeczy (k.11-13), pokwitowania odbioru (k.14), protokołu przesłuchania osoby co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia wniosku o ukaranie (k21-22), danych o karalności (32-34, 198), historii choroby osk. (k.35-36), informacji o dochodach (k.37), informacji z UM P. (k.41-43), protokołu z odtworzenia monitoringu (k46-49), odpisów wyroku (k.57, 66-70), danych osobo poznawczych (k.59)i świadectwa wzorcowania (k.71), albowiem zostały one sporządzane przez uprawnione podmioty, zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie zostały podważone przez żadna ze stron.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania Sąd uznał, iż wina oskarżonej w zakresie popełnienia zarzucanego jej czynu nie budzi wątpliwości i przyjął, że oskarżona A. Ż. swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 26 sierpnia 2015 roku w miejscowości R. woj. (...)- (...), wykorzystując nieuwagę osób zabrała w celu przywłaszczenia z torebki zawieszonej na poręczy wózka dziecięcego portfel z zawartością dowodu osobistego i karty bankomatowej Banku (...) S.A., czym działała na szkodę M. G., przy czym czynu tego dopuściła się będąc uprzednio karana za przestępstwa podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Płocku, sygn. akt II K 312/11 za czyny z art.286§1 kk w zb. z art.270§1 kk zw. z art.11§2 kk w zw. z art. 12kk na karę 8 m-cy pozbawienia wolności, którą odbyła w okresie od 13.09.2013 roku do 31.05.2014 roku, wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 278§5 kk i art.275§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.64§1 kk.

Sąd podzielił zaproponowaną przez oskarżyciela kwalifikację co do przyjęcia, iż oskarżona działała w ramach powrotu do przestępstwa. Oskarżona przedmiotowego czynu dopuściła się bowiem w okresie krótszym niż 5 lat od odbycia kary za czyny podobne (przeciwko mieniu). Zakład Karny opuściła w dniu 13.05.2014 roku, a przedmiotowy czyn miał miejsce 26.08.2015 roku, a więc niecałe półtora roku od wyjścia na wolność.

Za czyn przypisany oskarżonej Sąd na podstawie art.278§1 kk w zw. z art.278§5 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył jej karę 6 m-cy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił jako okoliczność łagodzącą odzyskanie przez pokrzywdzona utraconych rzeczy, natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność (k.33-34, 198, 57, 66-70), wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu wyrażający się w charakterze naruszonego dobra tj. prawa własności, sposobie działania i motywację wywołującą sprzeciw społeczny i negatywną ocenę, gdyż zachowanie oskarżonej nie było usprawiedliwione żadnymi okolicznościami.

Biorąc pod uwagę fakt, iż przedmiotowy czyn nie miał charakteru incydentalnego, albowiem oskarżona była już karany i to niejednokrotnie, w tym za przestępstwa podobne, bo przeciwko mieniu, Sąd uznał, iż tylko kara o charakterze bezwzględnym spełni swoje ustawowe cele.

Oskarżona, przedmiotowego czynu dopuściła się nadto w okresie próby ze sprawy XK42/15 SR dla Warszawy Śródmieścia, dlatego też, zdaniem Sądu wymierzenie kary łagodniejszej byłoby niecelowe. Należny podnieść, iż oskarżona, jest osobą zdemoralizowaną, albowiem cały czas popełnia przestępstwa i to czyny podobne bo przeciwko mieniu. Nie wyciągnęła, więc żadnych wniosków z poprzednich spraw karnych i orzeczeń Sądów, dlatego też w ocenie Sądu brak jest pozytywnej prognozy na przyszłość uzasadniającej orzeczenie łagodniejszej kary. Zdaniem Sądu tylko kara o charakterze bezwzględnym spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze na przyszłości i spowoduje, że oskarżona zrozumie w końcu, jakie zło wyrządziła naruszając elementarne zasady współżycia społecznego. Okres izolacji w Zakładzie Karnym przyczyni się do przemyślenia i naprawy postępowania, jak również zapobiegnie popełnianiu kolejnych przestępstw.

Trzeba też zwrócić uwagę na fakt, iż oskarżona przedmiotowy czyn popełniła w ciągu 5 lat od odbycia kary 8 m-cy ze sprawy II K 312/11 SR w Płocku za czyny z art.286§1 kk i in, którą to karę odbyła w okresie od 13.09.2013r. do 13.05.2014r., co z kolei uzasadnia przyjęcie recydywy z art.64 § 1kk.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonej kara jest współmierna do winy i charakteru popełnionego czynu i odniesie swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze na przyszłość, a nadto uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Z uwagi, iż oskarżona korzystała z po mocy prawnej obrońcy z urzędu, Sąd w oparciu o §11 ust.1 pkt.1 i §11 ust.2 pkt. 3 rozp. MS z 22.10.2015 roku w/s opłat za czynności adwokackie zasadził na rzecz adw. K. K. kwotę 1033,20 złotych (kwota powyższa zawiera podatek VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uwzględniając trudną sytuację materialną, Sąd zwolnił oskarżoną od opłaty sądowej, jak i wszelkich wydatków poniesionych w sprawie w oparciu art. 17 ust. 1 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w/s karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 p. 223 ze zm) i art. 624 kpk.