Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z odwołania: A. B. (1)

przeciwko Zakładowi (...)

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania: A. B. (1)

od decyzji Zakładu (...)

z dnia 29 października 2015 roku, sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni A. B. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 24 października 2015 roku do dnia 26 października 2015 roku.

Sygn. akt IV U 363/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 października 2015 roku Zakład (...) w sprawie Nr (...) odmówił ubezpieczonej A. B. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 24 października roku do dnia 26 października 2015 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczona nie stawiła się na badanie przez lekarza orzecznika w dniu 23 października 2015 roku, przez co uniemożliwiła badanie.

Pismem z dnia 4 listopada 2015 roku ubezpieczona wniosła odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, iż wezwanie nie zostało jej doręczone .

Zakład (...) pismem z dnia 18 listopada 2015 roku wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. B. (1) otrzymała zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy do dnia 26 października 2015 roku.

W dniu 6 października 2015 roku Zakład (...) wysłał do wnioskodawczyni wezwanie do stawiennictwa na badanie w dniu 23 października 2015 roku.

Wezwanie zostało wysłane na adres zamieszkania wnioskodawczyni ul. (...)

- okoliczności bezsporna –

W dniu 20 października 2015 roku przesyłkę do wnioskodawczyni odebrał A. B. (2).

Na zwrotnym poświadczeniu odbioru zawarto adnotację, iż przesyłkę doręczono dorosłemu domownikowi – mężowi adresata.

- dowód: zwrotne poświadczenie odbioru - akta ZUS.

A. B. (2) jest byłym małżonkiem wnioskodawczyni.

Ich małżeństwo zostało rozwiązane w 2000 roku wyrokiem Sądu Okręgowego w P. T.

- okoliczność bezsporna –

A. B. (2) pozostaje w konflikcie z wnioskodawczynią. Mieszka w pobliżu wnioskodawczyni pod adresem (...) Nie przebywa w mieszkaniu wnioskodawczyni. Zdarzało się już uprzednio, że korespondencja dla wnioskodawczyni było zostawiana u jej byłego małżonka, który jej nie przekazywał, ani o niej nie informował.

- dowód: zeznania wnioskodawczyni – rozprawa w dniu 21.01.2016r. – 00.02 – 00.07.

W okresie od 6 października 2015 roku do 26 października 2015 roku wnioskodawczyni przebywała w miejscu zamieszkania. W tym okresie nie było u niej listonosza z korespondencją ani zawiadomienia o korespondencji w skrzynce pocztowej.

- dowód: zeznania wnioskodawczyni – rozprawa w dniu 21.01.2016r. – 00.02 – 00.07.

Wnioskodawczyni nie stawiła się na badanie w dniu 23 października 2015 roku

- okoliczności bezsporne -

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dowodów w postaci zeznań wnioskodawczyni oraz dokumentów zebranych w załączonych aktach organu ubezpieczeniowego. Odnosząc się do powyższych dowodów należy zauważyć, iż w toku postępowania organ rentowy nie zakwestionował w jakikolwiek sposób twierdzeń ubezpieczonej dotyczących doręczenia korespondencji osobie nieuprawnionej, okoliczności braku doręczenia wezwania wnioskodawczyni, co zgodnie z art. 230 k.p.c. skutkuje uznaniem ich za potwierdzone.

W ocenie Sądu powyższe dowody te są wiarygodne i wzajemnie się uzupełniają, dlatego też mogą stanowić podstawę do ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

W niniejszej sprawie fakt niestawiennictwa wnioskodawczyni na badanie u Lekarza Orzecznika jest bezsporny, spór stron dotyczy jedynie kluczowej dla rozstrzygnięcia sprawy kwestii czy A. B. (1) była w sposób prawidłowo wezwana na przedmiotowe badanie.

W ocenie ZUS wnioskodawczyni została powiadomiona o terminie badania bowiem wezwanie odebrał dorosły domownik.

Należy wskazać, iż wezwanie jest doręczone w chwili jego odbioru przez adresata lub w trybie art. 43 k.p.a. bądź w trybie art. 44 k.p.a.

Zgodnie z art. 43 k.p.a. przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.

Doręczenie przewidziane w tym przepisie jest skuteczne, jeżeli spełnione są następujące przesłanki: a) adresat jest nieobecny w mieszkaniu w czasie doręczania pisma, b) pismo zostało przyjęte za pokwitowaniem przez dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcę, c) osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi, d) w przypadku gdy pismo zostało przyjęte przez sąsiada lub dozorcę o doręczeniu pisma tym osobom umieszczono zawiadomienie w skrzynce na korespondencję lub na drzwiach mieszkania adresata ( por. wyrok NSA w Lublinie z 24.03.1999 r. I S.A./Lu 151/98, LEX nr 372118 oraz A. Wróbel, Komentarz do K.P.A. Zakamycze 2000 ).

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy należy wskazać, iż wnioskodawczyni nie odebrała osobiście wezwania.

Brak jest także podstaw do przyjęcia, iż doszło do doręczenia w trybie art. 43 k.p.a. bowiem wezwanie pozostawiono osobie, która nie jest domownikiem wnioskodawczyni, nie przebywa w miejscu jej zamieszkania, a jedynie mieszka w pobliżu, jednakże w odległości od mieszkania powódki nie pozwalającej na przyznanie mu statusu sąsiada.

Istotnym jest także to, iż A. B. (2) pozostaje w konflikcie z wnioskodawczynią.

Kwestią wymagająca odrębnego wyjaśnienia jest doręczanie przesyłki dla wnioskodawczyni pod inny adres gdzie zamieszkuje jej były małżonek.

Nadto należy wskazać, iż jak wynika z niezakwestionowanych twierdzeń wnioskodawczyni w chwili ewentualnego doręczenie przebywała ona w miejscu zamieszkania, nie znalazła ona także w skrzynce na listy awiza.

Brak jest więc możliwości uznania, iż doszło do doręczenia wezwania przed wyznaczonym dniem badania wnioskodawczyni.

Wobec powyższego należało stwierdzić, iż nie zaistniały okoliczności przewidziane w art. 59 ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, a wnioskodawczyni A. B. (1) zachowała prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 24 października 2015 roku do dnia 26 października 2015 roku.

Nawet w przypadku przyjęcia, iż doszło do doręczenia wezwania z dniem 20 października 2015 roku –dniem odbioru przesyłki przez jej exmałżonka nie został spełniony wymóg z art. 92 k.p.a. nakazujący zachowanie 7 dniowego terminu miedzy wezwaniem a badaniem.

Dochowanie wszelkich przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza tych, które chronią interes strony jest obowiązkiem organu administracji prowadzącego postępowanie; strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z zaniedbań organu administracji". – Komentarz do KPA S. W., Z. 2005.

Należy także zwrócić uwagę na pogląd zawarty w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 5 października 1994 r. (III ARN 54/94, OSNIAPiUS 1994, nr 12, poz. 187), w którym SN stwierdził, że za nieprawidłowe, czyli niezgodne z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego należy uznać doręczenie pisma (które jest istotną czynnością postępowania) mogące spowodować pozbawienie strony możliwości obrony swych praw, skutkuje to naruszeniem zasady oficjalności doręczeń pism.

Z powyższych względów należało zmienić zaskarżoną decyzję, przyznać wnioskodawczyni prawo do zasiłku chorobowego okres od dnia 24 października 2015 roku do dnia 26 października 2015 roku – dlatego też Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.