Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Michał Chojnowski

Sędziowie: SO Aleksandra Mazurek (spr.)

WSO Robert Gmyz

protokolant: p.o. protokolant sądowy Agnieszka Karpińska

przy udziale prokuratora Józefa Gacka

po rozpoznaniu dnia 30 listopada 2016 r. w Warszawie

sprawy K. G., syna J. i L.. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 14 grudnia 2015 r. sygn. akt III K 117/15

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; zwalnia oskarżonego od opłaty za drugą instancję oraz pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i obciąża nimi Skarb Państwa.

SSO Michał Chojnowski SSO Aleksandra Mazurek SWSO Robert Gmyz

Sygn. akt VI Ka 633/16

UZASADNIENIE

K. G. został oskarżony o to, że w okresie od 1-10-2014 r. do 1-12-2014 r. w W. przy ul. (...) działając w ceku uzyskania korzyści majątkowej, wbrew przepisom o przeciwdziałaniu narkomanii, dwukrotnie udzielił środki odurzające w postaci heroiny M. W. (1), tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie z dnia 14 grudnia 2015r. w sprawie o sygn. akt III K 117/15 oskarżony K. G. w granicach zarzutu został uznany za winnego tego, że w okresie od 1-10-2014 r. do 1-12-2014 r. w W. przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu uzyskania korzyści majątkowej, wbrew przepisom o przeciwdziałaniu narkomanii, dwukrotnie udzielił środki odurzające w postaci heroiny M. W. (1), tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 59 ust. 1 tej ustawy wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie od dnia 2-12-2014 r. do dnia 4-12-2014 r. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe z wykazu Drz na k. 125 poz 1 i 2 zwrócił oskarżonemu. Ponadto sąd przyznał obrońcy z urzędu adwokatowi A. G. wynagrodzenie od Skarbu Państwa za obronę z urzędu w kwocie 588 zł oraz podatek VAT i zasądził od oskarżonego K. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1288 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym 540 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego. Obrońca zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., polegającą na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka M. W. (1) i uznaniu tych zeznań za w pełni wiarygodne, stanowcze, konsekwentne i jednoznaczne w sytuacji, gdy zeznania te zawierają wewnętrzne sprzeczności, są lakoniczne i nie znajdują potwierdzenia w świetle pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i z tego powodu nie powinny zostać uznane za wiarygodne; w konsekwencji obrazy ww. przepisów postępowania zarzucił Sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającego na bezpodstawnym uznaniu, że oskarżony K. G. popełnił zarzucany mu czyn w sytuacji, gdy brak było wystarczających i jednoznacznych dowodów świadczących o sprawstwie oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do jego bezpodstawnego skazania. Na zasadzie art. 427 § 1 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k. obrońca wniósł o zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego K. G. od zarzucanego mu czynu; z ostrożności procesowej, ewentualnie o zmianę skarżonego wyroku poprzez zmianę opisu czynu i uznanie oskarżonego K. G. winnym tego, że w dniu 1 grudnia 2014 roku w W. przy ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jednokrotnie udzielił środka odurzającego w postaci heroiny M. W. (1), zakwalifikowanie tego czynu jako wypadku mniejszej wagi penalizowanego w art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie za ten czyn łagodnej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia oskarżonego; ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, iż Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie. Ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd wywiódł prawidłowy wniosek w przedmiocie winy oskarżonego, brak również podstaw do zakwestionowania wymiaru orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności oraz grzywny

W obliczu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Wbrew stanowisku obrońcy nie zachodzą przesłanki do uznania, że zeznania świadka M. W. (1) zawierają „wewnętrzne sprzeczności, są lakoniczne i nie znajdują potwierdzenia w świetle pozostałego materiału dowodowego”. Nie jest prawdą, że świadek M. W. (1) potrafił przedstawić okoliczności tylko jednego zakupu heroiny, tj. tego, który miał miejsce w dniu 1 grudnia 2014 r. Z jego zeznań złożonych po zatrzymaniu wynika jednak jasno, że dwukrotnie kupował heroinę od oskarżonego i opisał w jakich okolicznościach doszło do pierwszej transakcji, tj. wskazał, że miało to miejsce ok. 1,5 miesiąca wcześniej przez zatrzymaniem, że kupił 0,25 grama heroiny, za którą zapłacił 50 złotych, że do spotkania doszło na ulicy (...) po wcześniejszym telefonicznym umówieniu się z oskarżonym. Te zeznania jednoznacznie wskazują, że świadek pamiętał najistotniejsze okoliczności pierwszego zakupu heroiny od oskarżonego. Wprawdzie na rozprawie świadek M. W. (1) zeznał, że nie pamięta, czy była jedna transakcja, czy dwie, ale po odczytaniu mu zeznań złożonych podczas postępowania przygotowawczego potwierdził je i wskazał, że wówczas zdarzenie pamiętał lepiej niż podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 14 grudnia 2015 r., a więc ponad rok po złożeniu pierwszych zeznań. W ocenie sądu odwoławczego takie wytłumaczenie świadka jest logiczne i brak podstaw do zakwestionowania wiarygodności jego zeznań tylko z tego powodu, że z uwagi na upływ czasu pewne fragmenty zdarzeń zatarły się w jego pamięci. Nie można również twierdzić, jak chce obrońca, że zeznania te zawierają sprzeczności, skoro świadek logicznie wyjaśnił dlaczego doszło tej sprzeczności między jego zeznaniami złożonymi na rozprawie i podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd odwoławczy nie podzielił również stanowiska obrońcy, że zeznania M. W. (1) nie znajdują potwierdzenia w innych dowodach. Jest wprost przeciwnie, w sprawie zostali przesłuchani funkcjonariusze Policji P. R. i K. B., którzy obserwowali przebieg transakcji w dniu 1 grudnia 2014 r. i widzieli wówczas oskarżonego oraz świadka W., a następnie zatrzymali tego świadka i podczas przeszukania znaleźli przy nim heroinę, którą kupił od oskarżonego. Tak więc skoro zeznania świadka M. W. (1) co do przebiegu zdarzenia z 1 grudnia 2014 r. znalazły potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariuszy Policji, to brak podstaw do zakwestionowania jego wiarygodności w zakresie dotyczącym wcześniejszego zdarzenia z udziałem oskarżonego, który sprzedał mu wówczas 0,25 grama heroiny.

Nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, że świadek A. Z. zeznał, iż bezpośrednio przed rozprawą świadek M. W. (1) miał do niego powiedzieć, że lepiej nic nie mówić o jego przyjazdach na P. po narkotyki. Niewykluczone, że świadek W. rzeczywiście nie chciał, aby A. Z. mówił o innych jego zakupach narkotyków, w szczególności od innych osób np. od M. J., wskazanego przez świadka A. Z., jako osobę od której M. W. (1) nabywał narkotyki. Skoro jednak na rozprawie świadek M. W. (1) wskazał na oskarżonego, jako osobę od której zakupił dwukrotnie heroinę i jego zeznania znalazły potwierdzenie z zeznaniach funkcjonariuszy Policji, to zdaniem sądu odwoławczego brak podstaw do zakwestionowania jego wiarygodności w tym zakresie.

W świetle powyższych okoliczności Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, że wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na danie im wiary, gdyż są tylko przyjętą przez niego linią obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Sąd odwoławczy podziela stanowisko sądu I instancji co do rozmiaru kary pozbawienia wolności i kary grzywny wymierzonych oskarżonemu. Kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą i współmierną dla stopnia zawinienia oskarżonego oraz wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Oskarżony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dwukrotnie sprzedał M. W. (1) heroinę w stosunkowo niewielkiej ilości, jednak jest to tzw. „twardy narkotyk” i w związku z tym stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest wyższy niż w przypadku tzw. „narkotyku miękkiego” np. marihuany. Uwzględniając powyższe okoliczności oraz uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w tym również za przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd Rejonowy zasadnie uznał, że wychowawcze i prewencyjne cele kary może osiągnąć jedynie bezwzględna kara 1 roku 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, że czyn oskarżonego nie może zostać zakwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, bowiem doszło do dwukrotnego udzielenia przez oskarżonego narkotyku twardego. Wymierzona oskarżonemu kara grzywny nie nosi cech rażącej niewspółmierności, bowiem wbrew stanowisku obrońcy, jej wysokość jest adekwatna do korzyści majątkowej, którą oskarżony osiągnął z przypisanego mu przestępstwa, tj. kwoty 70 złotych. Zdaniem sądu odwoławczego kara 60 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 20 złotych, uwzględnia w dostatecznym stopniu nie tylko korzyść uzyskaną z przestępstwa, lecz również sytuację rodzinną i finansową oskarżonego, który nie ma nikogo na utrzymaniu i uzyskuje dochody z prac dorywczych w wysokości 1600-1800 złotych.

Na koniec tylko dla porządku należy zwrócić uwagę, że sąd I instancji zaniechał orzeczenia na podstawie art. 45 §1 kk przepadku równowartości korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego, jednak uchybienie to nie mogło zostać naprawione przez sąd odwoławczy, gdyż apelacja została wniesiona tylko na korzyść oskarżonego.

Uwzględniając wymiar kary pozbawienia wolności i grzywny oraz sytuację materialną oskarżonego na podstawie art. 624 §1 kpk sąd odwoławczy zwolnił go od ponoszenia opłaty za II instancję oraz pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. stosowne wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej.

SSO Aleksandra Mazurek SSO Michał Chojnowski WSO Robert Gmyz