Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny

w następującym składzie :

Przewodniczący : Sędzia SR Tomasz Kalsztein

Protokolant : Dorota Novottny

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa B. W.

przeciwko Wyższej Szkole (...) w Ł.

o zapłatę kwoty 12.710,00 zł

1.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 290,00 zł (dwieście dziewięćdziesiąt złotych);

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od powódki B. W. na rzecz pozwanej Wyższej Szkoły i (...) w Ł. kwotę 2.417,00 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości.

Sygn. akt I C 3/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 grudnia 2015 roku B. W. reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem wniosła o zasądzenie od Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w Ł. na swoją rzecz kwoty 12710 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, z uwzględnieniem kosztów związanych z zawezwaniem do próby ugodowej. W uzasadnieniu wskazano, że dochodzone roszczenie wiąże się ze szkodą majątkową jaką poniosła B. W. z tytułu niewywiązania się przez pozwaną z umowy zawartej między stronami w dniu 29 września 2008 roku w sprawie kształcenia A. W.. Powódka dokonywała wpłat czesnego za kształcenie córki mimo zaprzestania kontynuowania przez nią nauki, o którym to fakcie B. W. jako strona umowy nie została przez pozwaną poinformowana. Strona pozwana zawezwana do próby ugodowej nie stawiła się na posiedzenie.

/pozew k. 2-3/

W odpowiedzi na pozew z dnia 3 lutego 2016 roku Wyższa Szkoła (...) z siedzibą w Ł. wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powódki kosztami postępowania.

W uzasadnieniu wskazano, że roszczenia powódki są nieuzasadnione i przedstawiono szczegółowa argumentację takiego stanowiska.

/odpowiedź na pozew k.36-41/

Na rozprawie w dniu 20 czerwca 2016 roku pełnomocnik powódki popierał powództwo. Pełnomocnik pozwanej ustanowiony w dniu 18 czerwca 2016 roku wnosił o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu. Nadto podniósł zarzut przedawnienia.

/protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku. – zapis na płycie CD k.68/

W piśmie procesowym z dnia 1 lipca 2016 roku pełnomocnik powódki sprecyzował żądanie wskazując, że powódka dochodzi zasądzenia kwoty 12420 zł za czasookres obejmujący semestry VIII, IX i X tj. od dnia 11 lutego 2012 roku do dnia 30 września 2013 roku. W związku z powyższym cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 290 zł.

/pismo procesowe z dnia 1 lipca 2016 roku k.73,73v/

W piśmie procesowym z dnia 19 lipca 2016 roku stanowiącym odpowiedź na pismo pełnomocnika powódki z dnia 1 lipca 2016 roku pełnomocnik pozwanej podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/pismo procesowe z dnia 19 lipca 2016 roku k. 75/

Na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku pełnomocnik powódki popierał powództwo. Wnosił o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego. Pełnomocnik pozwanego nie uznał powództwa i wnosił o jego oddalenie. Wnosił także o zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

/protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku k. 133-135/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2008 roku w Ł. B. W. zawarła z Wyższą Szkołą (...) z siedzibą w Ł. umowę o kształcenie córki powódki - A. W. w formie jednolitych studiów magisterskich poczynając od roku akademickiego 2008 na kierunku Realizacja Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografia w specjalności Fotografia. Powódka zobowiązała się do ponoszenia opłat za kształcenie (czesnego) w wysokości ustalonej Zarządzeniem Rektora za cały rok akademicki (1 październik – 30 wrzesień)(§ 2 pkt 1 umowy).

/umowa z dnia 29 września 2008 roku k. 14-15/

Tytułem czesnego za kształcenie A. W. powódka uiściła na rachunek Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w Ł. w 2012 roku kwotę 8620 zł oraz kwotę 6100 zł w 2013 roku.

/potwierdzenia przelewów k.18-26/

W dniu 15 października 2009 roku A. W. zawarła z Wyższą Szkoły (...) z siedzibą w Ł. aneks do umowy z dnia 29 września 2008 roku.

W punkcie 1 umowy strony zgodnie oświadczyły, iż z dniem 1 października 2009 r. zmieniają na mocy niniejszego aneksu wiążącą ich umowę z dnia 29 września 2008 roku.

Zgodnie z zapisami § 2 pkt 1 umowy pozwany spełnia warunki prawne, kadrowe i lokalowe do prowadzenia kształcenia na kierunkach zgodnych z decyzją ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego.

Pozwany świadczył usługę edukacyjną na rzecz studenta zgodnie z Ustawą o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005r„ Statutem Uczelni, Regulaminem studiów, zatwierdzonymi przez ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego oraz Zarządzeniami Rektora Wyższej Szkoły (...) w Ł..(pkt 2 § 2 umowy)

Pozwany zobowiązał się do zapewnienia studentowi kształcenia na wybranym przez niego kierunku studiów, realizacji programu nauczania zgodnie ze standardami kształcenia, zapewnienia możliwości korzystania z sal dydaktycznych, pracowni projektowych, realizacyjnych i innych, z urządzeń i sprzętu dydaktycznego, niezbędnego do świadczenia usługi edukacyjnej w ramach wybranego przez studenta kierunku studiów oraz obsługi administracyjnej w okresie kształcenia przez cały rok akademicki, od 1 października do 30 września. (pkt3 § 2 umowy)

Korzystanie przez studenta z usługi edukacyjnej świadczonej przez pozwanego jest płatne.(pkt 4 §2 umowy)

W myśl § 3 pkt 1 A. W. zobowiązana była do ponoszenia opłat za kształcenie (czesnego) w wysokości ustalonej Zarządzeniem Rektora za cały rok akademicki (i październik - 30. wrzesień ). Zmiana wysokości opłat za kształcenie obowiązuje od daty określonej w Zarządzeniu Rektora.

Czesne było opłatą za świadczone przez pozwanego usługi edukacyjne i administracyjne przez cały rok akademicki.(pkt 2 § 3 umowy)

W myśl § 3 pkt 12 nie uczestniczenie przez A. W. w zajęciach dydaktycznych, nie zwalniało jej z ponoszenia opłat za usługę edukacyjną świadczoną przez pozwanego.

T. W. znał treść powyższego zapisu.

/zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:50:10 k. 68/

Nadto w myśl § 12 pkt 2 umowy student, który przerwał studia lub został skreślony z listy studentów z powodu niedostatecznych wyników w nauce lub innego, nie ma prawa do zwrotu czesnego.

Wpłacone czesne ulegało zwrotowi w przypadku, gdy student złożył do dziekana pisemną rezygnację ze studiów przed terminem rozpoczęcia zajęć dydaktycznych, za które opłata została wniesiona lub gdy zajęcia dydaktyczne przewidziane dla kierunku wybranego przez studenta nie rozpoczęły się (§ 12 pkt 3 umowy).

Wpisowe oraz opłata rekrutacyjna nie podlegały zwrotowi.(§ 12 pkt 4 umowy) Osobą poręczającą pokrycie kosztów kształcenia A. W. był jej ojciec T. W..

W myśl § 13 umowy student mógł w każdym czasie zrezygnować ze studiów, poprzez złożenie oświadczenia na piśmie, skierowanego do Dziekana. Datą rezygnacji jest dzień złożenia pisma w Dziekanacie lub data otrzymania przez pozwanego przesyłki poleconej drogą pocztową.

Umowa została zawarta na okres pobierania przez A. W. nauki u pozwanego tj od października 2009 roku. (§ 8 pkt 1 umowy)

/aneks do umowy z dnia 15 października 2009 roku, kopia k. 43-48/

A. W. w chwili podpisywania aneksu z dnia 15 października 2009 roku była osobą pełnoletnią.

/bezsporne/

Aneks do umowy z dnia 15 października 2009 roku A. W. okazała rodzicom. Umowę z dnia 29 września 2008 r. oraz jej aneks z dnia 15 października 2009 roku B. W. i T. W. traktowali jako jedną umowę, wyrazili zgodę na zmianę stron umowy. Aneks z dnia 15 października 2009 roku nie zmieniał ustaleń miedzy powódką a córką co do tego, że powódka płaci a A. W. uczy się.

/zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 00:41:34, 00:50:10 k. 68, zeznania świadka A. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:58:19 k. 68, zeznania powódki B. W. w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min.00:30:32 k.??? i protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:04:07 i 00:13:58 k. 68/

Powódka umówiła się z mężem, że to ona będzie finansować wykształcenie A. W.. Z kolei z córką ustaliła, że A. W. kończy studia a powódka za nie płaci.

/zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 00:25:25 k. 68, zeznania powódki B. W. protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min.00:30:32 i 00:34:18 k. ???/

A. W. pobierała naukę u pozwanego w okresie od 2008 r do początku 2012 roku. Zaprzestała ona uczęszczać na zajęcia w związku z podjęciem pracy i wyprowadzeniem się z mieszkania rodziców. A. W. nie poinformowała rodziców o zaprzestaniu kształcenia się u pozwanego.

/zeznania świadka A. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:25:25, 01:03:44 k. 68, zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 00:41:34, 00:50:10 k. 68, zeznania powódki B. W. w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min.00:30:32 k.??? i protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:04:07 i 00:13:58 k.68/

Po przerwaniu nauki A. W. zamierzała jednak do niej powrócić dlatego pismem z dnia 10 grudnia 2012 roku zwróciła się do Dziekana Wydziału z prośbą o wyrażenie zgody na powtarzanie VIII semestru IV roku studiów. Dziekan przychylił się do prośby. W związku z niezaliczeniem przez A. W. semestru VII i VIII pismem z dnia 27 stycznia 2014 roku została wezwana przez pozwanego do zapoznania się z aktami sprawy w przedmiocie podjęcia decyzji o skreśleniu z listy studentów oraz zajęcia stanowiska w sprawie.

/pismo z dnia 10 grudnia 2012 roku k 94, pismo z dnia 27 stycznia 2014 roku k. 50, zeznania świadka L. D. protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku).

Po rozmowie z rodzicami i pod ich namową A. W. w piśmie z dnia 7 lutego 2014 r. wystąpiła do Dziekana Wydziału z prośbą o wyrażenie zgody na zaliczenie dwóch przedmiotów z VII semestru oraz powtórzenie VIII semestru studiów. Prośba ta została pozytywnie rozpatrzona. Pomimo tego A. W. nie kontynuowała nauki bo jej obowiązki pracownicze kolidowały z zajęciami na studiach.

/kopia pisma z dnia 7 lutego 2014 roku k. 52, zeznania świadka A. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:58:19 k. 68, zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 00:41:34, 00:50:10 k. 68, zeznania świadka L. D. protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:07:40).

Pismem z dnia 24 lutego 2014 roku A. W. zwróciła się do pozwanego z prośbą o możliwość kontynuowania nauki od VIII semestru w trybie indywidualnych studiów dziennych. Prośba ta została pozytywnie rozpatrzona przez pozwaną przy czym warunkiem kontynuowania miało być uzupełnienie VII semestru w terminie do dnia 31 marca 2014 roku.

/kopia pisma z dnia 24 lutego 2014 roku k. 88, zeznania świadka L. D. protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:07:40).

W piśmie wysłanym droga elektroniczną w dniu 19 września 2014 roku na adres mailowy A. W. pozwany wezwał ją do pilnego kontaktu z uczelnią z uwagi na brak wpłat czesnego i niezaliczony IV rok studiów.

/treść wiadomości mailowej k. 84/

Pismem z dnia 21 października 2014 roku pozwany wezwał A. W. do uregulowania zaległości w zakresie opłat czesnego pod rygorem skreślenia z listy studentów.

/pismo z dnia 21 października 2014 roku k. 51, zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 00:25:25 k. 68/

W piśmie wysłanym droga elektroniczną w dniu 27 października 2014 roku na adres mailowy pozwanego oraz w piśmie z dnia 4 listopada 2014 roku skierowanym do Dziekana Wydziału A. W. wniosła o skreślenie jej z listy studentów w związku z rezygnacja kontynuowania studiów w Wyższej Szkole (...) w Ł. w trybie dziennym.

/treść wiadomości mailowej k. 84, pismo z dnia 4 listopada 2014 roku k. 49, zeznania świadka T. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:25:25 i 00:41:34 k. 68/

Decyzją z dnia 3 listopada 2014 roku Dziekan Wydziału prof. nz. S. S. skreślił A. W. z listy studentów IV roku studiów. Jako podstawę wskazano przepis § 20 ust 2.3 pkt 2.3 Regulaminu Studiów tj. niezaliczenie semestrów VII i VIII realizowanego w roku akademickim 2011/2012 w terminie określonym przez Dziekana to jest do dnia 29 października 2014 roku.

/kopia decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku k. 13, kopia potwierdzenie odbioru k.54,55/

Przed rokiem 2014 A. W. nie informowała pozwanego o zaprzestaniu nauki gdyż była przekonana, że została już skreślona z listy studentów.

/zeznania A. W. protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min 01:14:01 k. 68/

Powódka płaciła koszty czesnego będąc przeświadczoną, że A. W. kontynuuje naukę i przygotowuje się do pracy magisterskiej. Dopiero po przeczytaniu pisma pozwanego z dnia 27 stycznia 2014 roku zaadresowanego do A. W. informującego o niezaliczeniu semestrów i zaleganiu w zapłacie czesnego powódka z mężem T. W. dowiedzieli się o zaprzestaniu nauki przez córkę. Wcześniej nie mieli oni żadnych informacji, żeby córka zakończyła edukację u pozwanego.Powódka nie otrzymała od pozwanego żadnej informacji odnośnie edukacji córki.

/zeznania powódki B. W. w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku – zapis na płycie CD min.00:30:32 k. ??? i protokół rozprawy z dnia 20 czerwca 2016 roku – zapis na płycie CD min. 00:04:07 i 00:13:58 k. 68/

Zgodnie z § 20 Regulaminu Studiów (...) „ Wyższej Szkoły (...) w Ł.” student może zostać skreślony z listy studentów m.in w przypadku nieuzyskania zaliczenia semestru lub roku w określonym terminie (§ 20 pkt 2.2), w przypadku niewniesienia opłat związanych z odbywaniem studiów (§ 20 pkt 2.3)

Decyzję o skreśleniu z listy studentów podejmuje Dziekan i doręcza ją studentowi na piśmie z podaniem przyczyny skreślenia i pouczeniem o przysługującym prawie odwołania się do rektora w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji.

Nadto jak stanowi § 18 ww. Regulaminu w stosunku do studenta, który nie zaliczył semestru Dziekan wydaje decyzję o zezwoleniu na powtarzanie semestru, zezwoleniu na podjęcie studiów w następnym semestrze, bądź skreśleniu z listy studentów.

Z kolei w myśl § 20 pkt 2.3 student zostaje skreślony z listy studentów w przypadku rezygnacji ze studiów która dla swej ważności wymaga formy pisemnej.

/regulamin Studiów (...) „ Wyższej Szkoły (...) w Ł.” k. 116-130/

W piśmie z dnia 14 stycznia 2015 roku powódka reprezentowana przez pełnomocnika wezwała Wyższą Szkoły (...) z siedzibą w Ł. do zapłaty na swoją rzecz kwoty 12600 zł. Pozwany pismem z dnia 10 lutego 2015 roku odmówił spełnienia żądania.

/pismo z dnia 10 lutego 2015 roku k. 12/

Pismem z dnia 24 marca 2015 roku B. W. reprezentowana przez pełnomocnika wezwała Wyższą Szkołę (...) w Ł. do próby ugodowej wzywając do zapłaty na swoją rzecz kwoty 12710 zł. Pismem z dnia 27 lipca 2015 roku Wyższa Szkoła (...) w Ł. odmówiła zawarcia ugody w niniejszej sprawie.

/kopia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej z dnia 27 marca 2015 roku k.7-9, kopia pisma Wyższej Szkoły (...) w Ł. z dnia 27 lipca 2015 roku k.10, kopia protokołu posiedzenia Sądu z dnia 4 sierpnia 2015 roku k. 32/

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie B. W. dochodziła od Wyższej Szkoły (...) w Ł. kwoty 12420 zł tytułem zwrotu czesnego uiszczonego przez powódkę za kształcenie córki A. W. za okres od dnia 11 lutego 2012 roku do dnia 30 września 2013 roku. Strona powodowa wskazywała, że płacąc czesne spełniała świadczenie z umowy wzajemnej bez odpowiedniego ekwiwalentu ze strony pozwanej to jest bez zapewnienia kształcenia A. W.. Nadto jak podała na powyższą szkodę pozwany naraził ją poprzez zaniechanie powiadomienia jej jako strony umowy o zaprzestaniu kształcenia A. W. .

Mając na uwadze powyższe podnieść należy co następuje.

W myśl art. 405 k.c. ten kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu stosuje się odpowiednio do nienależnego świadczenia. Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 1 i 2 k.c.). Wskazuje się, iż najbardziej rozpowszechnionym przejawem nienależnego świadczenia jest ten, gdy spełniający świadczenie nie był zobowiązany do jego spełnienia ( conditio indebiti). Przesłankami jego powstania są: spełnienie świadczenia, nieistnienie zobowiązania w chwili dokonania świadczenia, błędne mniemanie świadczącego o istnieniu zobowiązania. Ustawodawca wprowadził jednak szereg wyłączeń od możliwości żądania zwrotu nienależnie spełnionego świadczenia. Nie można żądać zwrotu świadczenia m.in. wówczas, jeżeli spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany, chyba że spełnienie świadczenia nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu albo w celu uniknięcia przymusu lub w wykonaniu nieważnej czynności prawnej (art. 411 pkt 1 k.c.). Możliwość żądania zwrotu nienależnego świadczenia nie istnieje zatem, gdy odpadnie przesłanka błędnego przekonania o istnieniu zobowiązania. W orzecznictwie wskazuje się, iż istotna jest tu świadomość braku obowiązku świadczenia ze względu na znany świadczącemu stan faktyczny albo ze względu na obowiązujący stan prawny (por. wyrok SN z dnia 18.7.1952 r., C 809/52, OSN 1954, Nr 2, poz. 27). Wyłączenie możliwości zwrotu wskazane w art. 411 pkt 1 k.c. istnieje, gdy spełniający świadczenie wie, że świadczenie się w ogóle nie należy z jego strony, że może go nie wykonać bez jakichkolwiek konsekwencji, jednak spełnia je całkowicie dobrowolnie, z własnej inicjatywy, czy za kogoś (tak wyr. SA w Lublinie z 7.11.2013 r., I ACA 477/13, L.).

Po wszechstronnym rozważeniu okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż zebrany materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, że świadczenie spełnione przez powódkę na rzecz pozwanego w postaci zapłaty kwot czesnego za kształcenie A. W. za okres od dnia 11 lutego 2012 roku do dnia 30 września 2013 roku jest świadczeniem nienależnym.

Zgodnie z treścią zapisów aneksu z dnia 15 października 2009 r. do umowy o kształcenie A. W. z dnia 29 września 2008 r. pozwany zobowiązany był do zapewnienia A. W. kształcenia na wybranym przez nią kierunku studiów, realizacji programu nauczania zgadnie ze standardami kształcenia, zapewnienia możliwości korzystania z sal dydaktycznych, pracowni projektowych, realizacyjnych i innych, z urządzeń i sprzętu dydaktycznego, niezbędnego do świadczenia usługi edukacyjnej w ramach wybranego przez studenta kierunku studiów oraz obsługi administracyjnej w okresie kształcenia przez cały rok akademicki, od 1 października do 30 września. Z kolei B. W. na podstawie pierwszej umowy, zobowiązana była do ponoszenia opłat za kształcenie (czesnego) w wysokości ustalonej Zarządzeniem Rektora za cały rok akademicki. Czesne stanowiło opłatą za świadczone przez pozwanego usługi edukacyjne i administracyjne przez cały rok akademicki. Nadto zgodnie z umową nie uczestniczenie przez A. W. w zajęciach dydaktycznych, nie zwalniało ani jej ani jej matki – powódki, z obowiązku ponoszenia opłat za usługę edukacyjną świadczoną przez pozwanego. Przepisy aneksu stanowiły też, iż student, który przerwał studia lub został skreślony z listy studentów z powodu niedostatecznych wyników w nauce lub innego, nie ma prawa do zwrotu czesnego.

Pozwany należycie wykonywał swoje zobowiązanie zapewniając A. W. możliwość kształcenia na wybranym przez nią kierunku studiów. Pozwany w okresie kiedy A. W. zaprzestała uczęszczać na zajęcia dydaktyczne i nie zaliczała semestrów bądź zalegała z zapłatą czesnego wysyłał jej zawiadomienie drogą pisemną lub za pośrednictwem poczty elektronicznej na jej adres mailowy informując o możliwości skreślenia jej z listy studentów.

Pozwany pozytywnie zaopiniował każdą z dwóch próśb A. W. o możliwość powtarzania semestru. Dalej pozytywnie rozpatrzył również wniosek A. W. o możliwość kontynuowania nauki od VIII semestru w trybie indywidualnych studiów dziennych. Żadnej z powyższych szans na kontynuację nauki A. W. nie wykorzystała.

W tej sytuacji trudno mówić aby pozwany zaniechał swojemu obowiązkowi zapewnienia A. W. możliwości kształcenia na wybranym przez nią kierunku studiów.

Pozwany dał A. W. możliwość kształcenia zaś od niej samej zależało czy przyznane jej prawo do pobierania nauki wykorzysta czy nie.

Kiedy na początku 2012 roku A. W. przestała uczęszczać na studia sama zrezygnowała z uprawnienia do pobierania nauki u pozwanego.

To, iż A. W. przerwała naukę nie było podyktowane zachowaniem pozwanego lecz wynikało z jej świadomego działania. Jak ustalił Sąd na podstawie zeznań A. W. przerwanie nauki spowodowane było podjęciem przez nią pracy i niemożnością pogodzenia godzin pracy z godzinami zajęć dydaktycznych.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, też że A. W. nie wykorzystała żadnej z szans na kontynuowanie nauki danej przez Dziekana a decyzja o wystąpieniu do pozwanego z prośbą z dnia 7 lutego 2014 r. o wyrażenie zgody na zaliczenie dwóch przedmiotów z VII semestru oraz powtórzenie VIII semestru studiów nie była jej własną decyzja a została podjęta na prośbę rodziców. Powyższe dowodzi, że A. W. ewidentnie nie była zainteresowania kontynuowaniem nauki po jej przerwaniu na początku 2012 roku.

W związku z powyższym świadczeniu powódki w postaci zapłaty czesnego za okres od 11 lutego 2012 roku do dnia 30 września 2013 r. odpowiadało świadczenie pozwanego w postaci zapewniania A. W. kształcenia w tym okresie.

Powódka zgodnie z powołanymi wyżej zapisami umowy dotyczącymi zasad uiszczania czesnego była zobowiązana do uiszczania kwot czesnego we wskazanym okresie.

Powódka upatrywała również podstawy prawnej dochodzonego roszczenia w nienależytym wykonaniu przez pozwanego umowy, które miało polegać na niepowiadomieniu powódki o zaprzestaniu kształcenia B. W..

W myśl art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania, lub nienależytego wykonanie zobowiązania, chyba że niewykoanie lub nienależyte wykonanie umowy jest następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wskazuje się, iż roszczenie wierzyciela o naprawienie szkody zasadniczo nie wyklucza, a stanowi uzupełnienie żądania wykonania zobowiązania. W tych zaś przypadkach, gdy niemożliwym jest wykonanie zobowiązania, roszczenie odszkodowawcze będzie jedynym sposobem zaspokojenia interesu wierzyciela. Odpowiedzialność kontraktowa powstaje w sytuacji spełnienia następujących przesłanek: niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika, zaistnienia po stronie wierzyciela szkody, a także istnienia pomiędzy działaniem dłużnika, a szkodą wierzyciela adekwatnego związku przyczynowego. Okolicznością wyłączającą odpowiedzialność dłużnika jest ustalenie, iż niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W stosunkach kontraktowych ciężar wykazania, iż nie ponosi odpowiedzialności za uchybienie w wykonaniu zobowiązania spoczywa na dłużniku. Zgodnie z ustalonym w doktrynie stanowiskiem z niewykonaniem zobowiązania mamy do czynienia wówczas, gdy realizacja świadczenia nie nastąpiła i jednocześnie istnieją okoliczności wyłączające późniejsze jego spełnienie ( zob. T. Pajor, Odpowiedzialność, s. 92).

Umowa o kształcenie A. W. zarówno w wersji pierwotnej jak i wersji wynikającej z umowy nazwanej aneksem z dnia 15 października 2009 r. w żadnym z paragrafów nie nakłada na pozwaną obowiązku informowania rodziców (pełnoletniej) studentki co do przebiegu procesu kształcenia, postępów w nauce czy też zaprzestania pobierania tej nauki. Również z postanowień Regulaminu Studiów (...) „ Wyższej Szkoły (...) w Ł.” taki obowiązek nie wynika.

Mając na uwadze powyższe nie sposób przyjąć, iż ze strony pozwanej doszło w tym zakresie do niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Strona powodowa reprezentowana przez fachowego pełnomocnika twierdząc, że pozwany zaniechał obowiązkowi poinformowania powódki o zaprzestaniu kształcenia A. W. nie wskazała konkretnego przepisu umowy, bądź innego postanowienia, z którego ten obowiązek miałby wynikać. Tymczasem zgodnie z regułą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

W świetle powyższych rozważań wskazać należy, iż brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej dającej powódce możliwość zwrotu uiszczonego na rzecz pozwanego świadczenia. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż sama powódka potwierdziła, iż miała zawartą z córką ustna umowę; jej córka miała uczyć się, zaś powódka opłacać tą naukę. Problemy powódki jako rodzica relacjach czy tez kontaktach ze swoją córką, nie mogą zdaniem Sądu obciążać strony pozwanej. W tej sytuacji to raczej córka powódki nie dopełniła swojego obowiązku wynikającego z ustnej umowy pomiędzy nią a jej matką- powódką. Oznacza to, iż ewentualne roszczenie oparta na art. 471 k.c. powódka powinna skierować w stosunku do swojej córki nie zaś w kierunku strony pozwanej.

W konsekwencji powództwo w niniejszej sprawie podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Mając na uwadze przyczyny oddalenia powództwa Sąd nie czynił przedmiotem rozważań zarzutu przedawnienia roszczenia oraz zarzutu dotyczącego wysokości dochodzonego roszczenia zgłoszonych przez pozwanego.

Wypada również zauważyć, że powoływanie się przez stronę powodowa na naruszenia zasad współżycia społecznego jest w ocenie Sądu nieuzasadnione. Jak już zostało to podkreślone we wcześniejszych wywodach pozwany zobowiązał się do zapewnienia studentowi możliwości kształcenia zaś student do uiszczania czesnego a to czy będzie korzystał z szansy nauki czy nie leżało w gestii samego studenta.

Powódka w piśmie procesowym z dnia 1 lipca 2016 roku cofnęła żądanie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 290 zł.

Wobec tego, że nie zachodzą przeszkody przewidziane dyspozycją art. 203 § 4 k.p.c., na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie. (pkt 1 sentencji)

O kosztach postępowania w punkcie 3 sentencji Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik postępowania. Strona powodowa przegrała proces w całości, a zatem powinna zwrócić pozwanemu wszystkie poniesione przez niego koszty postępowania w wysokości 2.417 zł. Na powyższą kwotę składa się koszt zastępstwa procesowego ustalony w oparciu o obowiązujący w dacie wszczęcia postępowania § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) oraz koszt 17 zł poniesiony tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego.