Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Lipnicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Żaklina Skrzypczak

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa E. M.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego - (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. M. kwotę 20.000 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 12.05.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty i kwotę 3417 zł tytułem zwrotu kosztów proces, w tym kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

2.  powództwo oddala w pozostałym zakresie.

I C 60/15

UZASADNIENIE

E. M.wystąpiła przeciwko (...) S.A. (...)w W., wnosząc o: zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12.05.2014 r. do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, któremu powódka uległa w dniu 11.03.2014 r. oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz ww. kosztów procesu.

Powódka argumentowała, iż w dniu 11.03. 2014 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego poszkodowana została powódka, a odpowiedzialność za skutki zdarzenia przyjęła strona pozwana. Na skutek powyższego zdarzenia powódka doznała obrażeń ciała skutkujących: złamaniem przezkrętarzowym prawej kości udowej, potłuczeniami ciała oraz silnym urazem psychicznym. Bezpośrednio po wypadku, E. M. przewieziona została do (...) Publicznego Zespołu (...) w K., gdzie udzielono jej pierwszej pomocy. W dalszej kolejności, przez okres ponad dwóch tygodni ww. była hospitalizowana, w dniu 19.03.2014 r. zaś powódka została poddana zabiegowi operacyjnemu, tj. otwartej repozycji i zespolenia kości udowej prawej metodą D.. E. M. została wypisana ze szpitala z zaleceniami poruszania przy pomocy kul bez obciążenia operowanej kończyny, zażywania leków przeciwbólowych oraz kontynuowania leczenia w poradniach specjalistycznych. W związku z przebytymi obrażeniami powódka nie może swobodnie wykonywać ruchów prawą kończyną dolną, nadto odczuwa silne dolegliwości bólowe podudzia, co stanowi istotny dyskomfort w codziennym życiu. Wykonywanie podstawowych czynności dnia codziennego wiąże się dla powódki z bólem, którego nie musiałaby znosić, gdyby nie przedmiotowe zdarzenie. W związku z powyższym powódka zmuszona jest do zażywania leków przeciwbólowych, które osłabiają jej ogólną kondycję psychofizyczną. Zły stan zdrowia negatywnie wpłynął na stan emocjonalny powódki. Od dnia wypadku ww. stała się osobą nerwową i niespokojną. W związku z koniecznością sprawowania opieki nad E. M. i udzielania jej pomocy przez osoby bliskie, u ww. występuje poczucie bezsilności i zrezygnowania. Ponadto powódka odczuwa lęk przed uczestniczeniem w ruchu ulicznym. Pismem z dnia 04.04.2014 r. pełnomocnik powódki zgłosił szkodę stronie pozwanej. Ostatecznie, ubezpieczyciel przyznał powódce kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 168,75 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. W ocenie powódki, wypłacone zadośćuczynienie nie spełniło funkcji kompensacyjnej. Mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy, w ocenie powódki, żądanie dodatkowej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 20.000 zł jest w pełni uzasadnione.

W odpowiedzi na pozew, (...) S.A. (...) w W.wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu powyższego, (...) S.A. (...)w W.za bezsporne uznała okoliczności zaistnienia zdarzenia drogowego z dnia 29.04.2013 r. oraz posiadania przez sprawcę kolizji, w chwili zdarzenia, ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanej spółce. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana zwróciła się do lekarza orzecznika (...) S.A.o dokonanie analizy zebranej dokumentacji medycznej. Mając na uwadze jej wynik, pozwana wydała decyzję z dnia 4.11.2014 r., na mocy której przyznała i wypłaciła powódce zadośćuczynienie w kwocie 15.000 zł oraz kwotę w wysokości 168,75 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pozwana podniosła, iż określając wartość należnego świadczenia dokonała analizy i rozważenia oprócz przedstawionych powyżej dokumentów także okoliczności faktycznych sprawy, a mianowicie okresu leczenia ambulatoryjnego powódki, częstotliwości i konieczności odbywania wizyt lekarskich, przebytych badań, względnie ich uciążliwości dla powódki, wieku powódki, rozmiaru doznanej krzywdy oraz stopnia natężenia cierpień fizycznych i psychicznych ww., kilkukrotnie zwracając się do pełnomocnika E. M.o uzupełnienie przedłożonej dokumentacji. Ponieważ, w ocenie ubezpieczyciela, przyznana powódce kwota zadośćuczynienia, w pełni rekompensuje poniesioną przez ww. szkodę niemajątkową, żądanie pozwu nie zasługuje na ochronę prawa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11.03. 2014 r. w K., 75- letnia wówczas, E. M.idąc chodnikiem wzdłuż ul. (...)została potrącona przez włączający się do ruchu drogowego samochód osobowy marki T.o nr rejestracyjnym (...). W wyniku gwałtowanego uderzenia przez ww. pojazd w lewy bok E. M., powódka upadła, uderzając prawą częścią ciała o jezdnię. Silny ból uniemożliwił powódce jakikolwiek ruch. Sprawczyni szkody, K. K. (1), w chwili zdarzenia, posiadała ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. (...) w W., potwierdzone polisą nr (...).

(fakty bezsporne, a ponadto dowody:

⚫

przesłuchanie powódki E. M. – k.62-63,

⚫

akta szkody 01/ (...) – załącznik do akt)

Świadek zdarzenia wezwał na miejsce karetkę pogotowia i funkcjonariuszy Policji. Powódka została na noszach przeniesiona do ambulansu, a w dalszej kolejności wniesiona na Izbę Przyjęć Samodzielnego Publicznego ZOZ w K.. Po wykonaniu zdjęcia RTG, u powódki stwierdzono złamanie przezkrętarzowe prawej kości udowej, nadto potłuczenia ciała. E. M., przez okres ponad dwóch tygodni tj. od dnia 11.03.2014 r. do dnia 26.03.2014 r., była hospitalizowana. Przez okres kilku pierwszych dni następujących bezpośrednio po wypadku, powódka zmuszona była pozostawać w pozycji leżącej z nogą usztywnioną szyną i unieruchomioną wyciągiem. W dalszej kolejności, E. M.została poddana zabiegowi operacyjnemu, tj. otwartej repozycji i zespolenia kości udowej prawej metodą D., który odbył się w pełnym znieczuleniu operowanej. Współwystępujące u powódki schorzenia (m. in. nadciśnienie tętnicze, przewlekłe zapalenie wątroby) oraz wiek ww. stanowiły ryzyko powikłań do zastosowania pełnej narkozy podczas zabiegu. Przez okres pierwszych czterech dni po zabiegu, powódka zmuszona była pozostawać w pozycji leżącej. W dalszej kolejności, ww. poddana została zabiegom rehabilitacyjnym mającym na celu, w początkowej fazie, uzyskanie przez E. M.w sposób samodzielny i swobodny pozycji siedzącej oraz podjęcie ruchu operowaną kończyną. W dalszej kolejności, powódka, z pomocą fizjoterapeutów, zaczęła chodzić. Powódka została wypisana do domu z zaleceniem pozostawania w pozycji leżącej. Ww. pozostawała w łóżku przez okres 3 miesięcy. W tym czasie, do powódki przychodziła pielęgniarka środowiskowa celem dokonania zmiany opatrunków. Opiekę nad poszkodowaną (pomoc przy wykonywaniu toalety, ubieraniu i rozbieraniu się, przygotowywaniu posiłków) sprawowała konkubina syna powódki, która na ten czas wprowadziła się do mieszkania ww. Leżąc w łóżku, E. M.starała się wykonywać ćwiczenia usprawniające urażoną kończynę. Długotrwałe pozostawanie w pozycji leżącej spowodowało wystąpienie u powódki bolesnych odleżyn. Po upływie 3 miesięcy, powódka zaczęła stopniowo poruszać się po mieszkaniu wsparta o inną osobę, przy użyciu dwóch kul lub balkonika rehabilitacyjnego. Powódka przez okres dwóch tygodni przebywała w szpitalu w K., gdzie poddana została dziesięciu różnym zabiegom rehabilitacyjnym. Zabiegi przyniosły powódce odczuwalną poprawę kondycji ruchowej. Ww. odbyła trzy kontrolne wizyty w poradni ortopedycznej. Podczas ostatniej z nich, prowadzący konsultacje powódki lekarz ortopeda uznał proces leczenia za zakończony. Do lutego 2015 r. powódka regularnie zażywała lek przeciwbólowy (Tramal) z uwagi na chronicznie występujące dolegliwości bólowe. Obecnie powódka zażywa leki przeciwbólowe doraźnie.

(dowody:

⚫

kserokopia karty informacyjna leczenia szpitalnego – k.11, 15,

⚫

kserokopia wyników badań laboratoryjnych – k.12-14,

⚫

kserokopia skierowania do szpitala – k.16,

⚫

kserokopia zaświadczenia lekarskiego – k.17,

⚫

przesłuchanie powódki E. M. – k.62-63,

⚫

opinia z dnia 11.07.2015r. – k.78-82,

⚫

akta szkody 01/ (...) – załącznik do akt)

Pismem z dnia 4.04.2014 r., pełnomocnik powódki dokonał zgłoszenia szkody (...) S.A. (...)w W.. Wskutek odmowy wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela, pełnomocnik powódki, pismem z dnia 30.05.2014 r., wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z należnymi odsetkami, w terminie 7 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Po zakończeniu postępowania likwidacyjnego, decyzją z dnia 4.11.2014 r. (...) S.A. (...)w W.przyznała powódce rekompensatę pieniężną w łącznej wysokości 15.168,75 zł, obejmującą: zadośćuczynienie w kwocie 15.000 zł oraz odszkodowanie tytułem kosztów zakupu leków w kwocie 168,75 zł. Pismem z dnia 6.11.2014 r. pełnomocnik powódki wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 85.000 zł tytułem dalszej części zadośćuczynienia wraz z należnymi odsetkami, w terminie 7 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. (...) S.A. (...) w W.nie uczyniła zadość temu wezwaniu.

(dowody:

⚫

kserokopia zgłoszenia szkody – k.20-22,

⚫

kserokopia pisma strony pozwanej z dnia 10.04.201 r. wraz z kserokopią dowodu nadania – k.23-25,

⚫

kserokopia pisma „Uzupełnienie dokumentacji” – k.27-28,

⚫

kserokopia pisma ubezpieczyciela z dnia 5.05.2014 r. wraz z dowodem nadania – k.29-30,

⚫

kserokopia wezwania do zapłaty – k.32-33,

⚫

kserokopia pisma strony pozwanej z dnia 4.07.2014 r. – k.34,

⚫

kserokopia decyzji strony pozwanej z dnia 4.11.2014 r. – k.35,

⚫

kserokopia wezwania do zapłaty z dnia 6.11.2014 r. – k.36-37,

⚫

przesłuchanie powódki E. M. – k.62-63,

⚫

akta szkody 01/ (...) – załącznik do akt)

Do chwili wypadku, powódka, pomimo asekurowania się podczas spacerów jedną kulą, była osobą samodzielną. Obecnie E. M. nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować w życiu codziennym. Czynności tj. gotowanie, sprzątanie, robienie zakupów za ww. wykonują synowie oraz ich konkubiny. Powódka ma obawy przed samodzielnym poruszaniem się poza domem. W razie konieczności wyjścia z mieszkania, ww. towarzyszy syn. E. M. porusza się przy użyciu dwóch kul łokciowych. Powódka zamieszkuje sama w lokalu usytuowanym na czwartym piętrze.

(dowody:

⚫

przesłuchanie powódki E. M. – k.62-63,

⚫

opinia z dnia 11.07.2015 r. – k.78-82)

Złamanie przezkrętarzowe, które przebyła powódka łączyło się ze złamaniem wieloodłamnowym, w tym z odłamaniem masywu krętarza mniejszego, który ostatecznie uległ przemieszczeniu ku górze i zrośnięciu dużą blizną kostną. Stan powyższy może powodować utrzymywanie się dolegliwości bólowych pooperacyjnych oraz ograniczenie ruchomości co oznacza ograniczenie sprawności powódki w zakresie całej prawej kończyny dolnej. Po zakończeniu leczenia nastąpiło pogorszenie ogólnej sprawności fizycznej E. M.. Ból prawego biodra uniemożliwia ww. spanie na prawej stronie ciała. U powódki występuje obrzęk okolicy prawej kostki. Podczas chodzenia, prawa kończyna dolna powódki ulega zwrotowaniu do wewnątrz. W zw. z wypadkiem, u powódki wystąpił trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10%. Występujące u E. M. deficyty ruchomości w prawym biodrze stanowią trwałe ubytki funkcji. Stan zdrowia powódki jest utrwalony i nie powinno dojść do jego pogorszenia.

(dowody:

⚫

przesłuchanie powódki E. M. – k.62-63,

⚫

opinia z dnia 11.07.2015 r. – k.78-82)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części tj. z zakresie żądania zasądzenia od strony pozwanej na rzecz E. M. kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga okoliczność, iż poza sporem leży fakt zaistnienia zdarzenia z dnia 11.03.2014 r., jak również będące jego konsekwencją postępowanie likwidacyjne przeprowadzone przez ubezpieczyciela sprawcy szkody - (...) S.A. (...) w W., częściowo zaspokajające roszczenie inicjującej postępowanie E. M.o zadośćuczynienie tj. w zakresie kwoty 15.000 zł.

Istota niniejszej sprawy sprowadza się do rozstrzygnięcia zaistniałego pomiędzy stronami sporu, co do stanowiska ubezpieczyciela w materii należnego E. M. zadośćuczynienia, w kontekście domagania się przez powódkę rekompensaty pieniężnej w łącznej wysokości 20.000 zł (ponad przyznaną przez ubezpieczyciela kwotę 15.000 zł) tytułem cierpień natury psychicznej i fizycznej (zadośćuczynienia).

Skonstruowane przez powódkę roszczenie o zadośćuczynienie swoją podstawę znajduje w treści art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c.

Istota zadośćuczynienia uregulowana jest w art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanemu należy się odpowiednia suma pieniężna tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Celem zadośćuczynienia jest więc wynagrodzenie doznanych cierpień fizycznych i psychicznych związanych z odniesionymi obrażeniami. Ponadto stanowi ono często swoistą rekompensatę za utratę radości z życia.

W przedmiotowej sprawie niepodważalnym jest, iż w wyniku zdarzenia z dnia 11.03.2014 r. powódka E. M. odniosła obrażenia takie, jak złamanie przezkrętarzowe prawej kości udowej, nadto stłuczenia ciała. W wyniku powyższego ww. była hospitalizowana przez okres ponad dwóch tygodni tj. od dnia 11.03.2014 r. do dnia 26.03.2014 r. oraz poddana zabiegowi operacyjnemu w postaci otwartej repozycji i zespolenia kości udowej prawej metodą D., dalej zaś konsultowana ortopedycznie i rehabilitowana. Odniesione urazy wywołały u inicjującej postępowanie dolegliwości bólowe prawego biodra, co implikowało konieczność zastosowania leczenia zachowawczego – przeciwbólowego. Sąd nie ma wątpliwości, iż powyższe spowodowało u powódki cierpienia fizyczne oraz dyskomfort natury psychicznej spowodowany koniecznością pobytu w szpitalu, poddania się operacji przy pełnym znieczuleniu pomimo przeciwwskazań w postaci współistniejących u powódki schorzeń (w tym nadciśnienie tętnicze, przewlekłe zapalenie wątroby), odbywania regularnych wizyt u specjalisty-ortopedy oraz wykonywania, nierzadko bolesnych, ćwiczeń usprawniających urażoną kończynę w ramach prowadzonej rehabilitacji.

Sprzeciwiając się roszczeniu powódki, strona pozwana konsekwentnie stała na stanowisku, iż wypłacona na rzecz ww. kwota zadośćuczynienia w wysokości 15.000 zł w pełni rekompensuje poniesioną przez E. M. szkodę niemajątkową (krzywdę). Jednocześnie ubezpieczyciel starał się dowieść, iż powódka nie dowiodła zasadności swojego żądania z zakresie zasądzenia na jej rzecz zadośćuczynienia uzupełniającego.

Zgodnie z treścią art. 361 § 1 kc. sprawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek zdarzenia (działania bądź zaniechania), przy czym dla przyjęcia jego odpowiedzialności musi zaistnieć adekwatny tj. normalny związek przyczynowy pomiędzy bezprawnością czynu a spowodowaną przezeń szkodą

Celem ustalenia wpływu wypadku z dnia 11.03.2014 r. na stan zdrowia E. M., na wniosek powódki, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego - specjalisty z zakresu chirurgii ortopedycznej i traumatologii dr n. med. M. W.. Ww., opierając się na bezpośrednim badaniu powódki, wywiadzie lekarskim oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach sprawy, w treści opinii z dnia 11.07.2015 r. stwierdził, iż złamanie przezkrętarzowe, które przebyła powódka, łączyło się ze złamaniem wieloodłamowym, w tym z odłamaniem masywu krętarza mniejszego, który ostatecznie uległ przemieszczeniu ku górze i zrośnięciu dużą blizną kostną. Stan powyższy, w ocenie biegłego, może powodować utrzymywanie się dolegliwości bólowych pooperacyjnych oraz ograniczenie ruchomości, co przekładać się będzie na ograniczenie sprawności w zakresie całej prawej kończyny dolnej. Po zakończeniu leczenia nastąpiło pogorszenie ogólnej sprawności fizycznej powódki. U powódki występuje obrzęk okolicy prawej kostki. Podczas chodzenia, prawa kończyna dolna ulega zwrotowaniu do wewnątrz. Pojawiający się ból prawego biodra negatywnie wpływa na możliwość nocnego odpoczynku powódki. Wedle stanowiska biegłego, w zw. z wypadkiem, u powódki wystąpił trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10% (pkt 145a rozporządzenia Ministra Prawy i Polityki Społecznej z 18.12.2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. nr 234 z 2002 póz. 1974). Jak wynika z treści opinii, występujące u E. M. deficyty ruchomości w prawym biodrze stanowią trwałe ubytki funkcji.

Strony nie zakwestionowały wniosków opinii biegłego. Sąd również nie powziął żadnych wątpliwości co do treści opinii sporządzonej przez dr n. med. M. W. pod względem dokonania rzetelnej oceny stanu zdrowia powódki, przy wykorzystaniu i analizie dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonych badań lekarskich.

Ponieważ przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują ani nie precyzują wprost jednolitej metody ustalania wartości zadośćuczynienia za ból i cierpienia, przy ustalaniu przez sąd brane są pod uwagę następujące czynniki wynikające z linii orzecznictwa mające wpływ na wysokość świadczenia tj. nasilenie i długość cierpień, trwałość następstw zdarzenia, długotrwałość choroby oraz czas leczenia i liczba przebytych operacji, rozmiar oraz uciążliwość kalectwa, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu prywatnym i zawodowym, doznane cierpienia fizyczne oraz psychiczne, utrata możliwości wykonywania pracy zawodowej, korzystania z rozrywek, sytuacja życiowa ofiary wypadku przed jego zaistnieniem oraz po jego zaistnieniu, wiek poszkodowanego, wyłączenie poszkodowanego z normalnego życia (np. trudności w samodzielnym poruszaniu się lub opuszczaniu mieszkania).

Rozpatrując realia przedmiotowej sprawy, zważyć należy, iż w chwili wypadku E. M. miała 75 lata. Powódka prowadziła jednoosobowe gospodarstwo domowe, samodzielnie funkcjonując w domu, jak i poza nim. Na podstawie całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sąd nie ma wątpliwości, iż po stronie ww. wystąpiła szkoda niemajątkowa w czasie bezpośrednio następującym po wypadku (hospitalizacja, operacja), ale i w okresie dalszym, jako pochodna odniesionych obrażeń powypadkowych (cierpienie wywołane bólem, funkcjonowanie w warunkach ograniczonej motoryki ciała). Konieczność długotrwałego pozostawania w pozycji leżącej i zdania się na opiekę osób trzecich w sposób oczywisty było przyczyną narastającego u powódki napięcia psychicznego i stresu, potęgując poczucie krzywdy spowodowanej wypadkiem. E. M. do chwili obecnej odczuwa dolegliwości bólowe biodra prawego z deficytem ruchomości prawej kończyny dolnej stanowiącym trwały ubytek funkcji.

Po starannym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy, na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów z przesłuchania poszkodowanej, dokumentacji medycznej, akt szkodowych i opinii sądowej dr n. med. M. W. (ta ostatnia – jako kluczowy środek dowodowy w sprawie), sąd uznał, iż adekwatną i odpowiadającą stosunkom majątkowym w społeczeństwie, rekompensatą pieniężną dla E. M., tytułem doznanej krzywdy, ponad już wypłaconą przez ubezpieczyciela bezsporną kwotę zadośćuczynienia (tj. 15.000 zł), będzie kwota 20.000 zł.

Jednocześnie sąd oddalił powództwo w zakresie żądania powódki o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość (art. 189 k.p.c.). Co prawda, roszczenie powódki, co do zasady oraz co do wysokości, okazało się mieć uzasadnienie tak w stanie faktycznym, jak i obowiązujących przepisach prawa, jednakże w ocenie sądu po stronie inicjującej postępowanie nie istnieje interes prawny w dokonaniu ww. ustalenia. Jak wynika bowiem w sposób jednoznaczny z opinii biegłego, stan zdrowia powódki jest utrwalony i nie powinno dojść do jego pogorszenia. Do wskazanej tezy opinii powódka nie zgłosiła zastrzeżeń.

Wraz z kwota główną, sąd, na podstawie art. 481 §1 i §2, k.c. w zw. z art. 817 k.c. i art. 14 § 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003 r., Nr 124, poz. 1152) , przyznał ww. ustawowe odsetki od dnia 12.05.2014 r. tj. dnia następującego po upływie 30-dniowego terminu do likwidacji szkody, do dnia 31.12.2015 r. oraz na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 56 i 57 ustawy z dnia 9.10.2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 listopada 2015 r.) odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. w. zw.: art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, poz. 594), § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002, Nr 163, poz. 1349), art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635).