Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 08 marca 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G.

przeciwko M. O.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. O. na rzecz powoda Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. kwotę 1 134 złotych ( jeden tysiąc sto trzydzieści cztery złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-

567 złotych za okres od dnia 11 marca 2015 roku do dnia zapłaty,

-

567 złotych za okres od dnia 11 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego M. O. na rzecz powoda Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. kwotę 227 złotych ( dwieście dwadzieścia siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 września 2015 roku powód Wyższa Szkoła Administracji i (...) z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego M. O. kwoty 1 134 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 567 złotych za okres od dnia 11 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz 567 złotych za okres od dnia 11 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 06 marca 2015 roku strony zawarły umowę o studiowanie na studiach niestacjonarnych na kierunku Prawo, w związku z czym pozwany na podstawie zawartej umowy zobowiązał się do zapłaty czesnego w wysokości 5 670 złotych, która to kwota została rozłożona na raty w wysokości po 567 złotych miesięcznie. Powód podniósł również, iż z dniem 30 kwietnia 2015 roku pozwany został skreślony z listy studentów Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. w związku z nieuiszczaniem opłat związanych z odbywaniem studiów. Powód wyjaśnił nadto, iż pismem z dnia 25 czerwca 2015 roku wezwał pozwanego do zapłaty zaległości w kwocie 1 134złotych wraz z należnymi odsetkami, lecz bezskutecznie.

W dniu 19 listopada 2015 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 7449/15 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniając żądanie pozwu w całości.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany M. O. wniósł sprzeciw, w którym zaskarżył to orzeczenie w całości i wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany wskazał, iż w dniu 06 marca 2015 roku podpisał umowę z powodem, a następnie uiścił należną kwotę wpisowego oraz dokonał wpłaty czesnego za miesiąc marzec w wysokości 567 złotych. Pismem z dnia 30 kwietnia 2015 roku powód, bez żadnego wcześniejszego kontaktu z pozwanym, poinformował go o skreśleniu z lity studentów oraz wezwał do zapłaty kwoty 1 134 złotych, której wysokość, w ocenie pozwanego, nie została wyliczona w sposób prawidłowy. Ponadto pozwany wskazał, iż zwrócił się pisemnie do władz powodowej uczelni oraz wyjaśnił okoliczności uniemożliwiające opłacenie mu czesnego za miesiąc kwiecień, związane w szczególności z trudną sytuacją finansową pozwanego. Jego pismo pozostało jednak bez odpowiedzi.

Na rozprawie w dniu 08 marca 2016 roku pozwany M. O. wyjaśnił, iż z uczelni korzystał od marca 2015 roku, zaś na przelewie omyłkowo wskazał, iż dokonana przez niego wpłata dotyczyła czesnego za miesiąc luty 2015 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 marca 2015 roku pomiędzy Wyższą Szkołą Administracji i (...) z siedzibą w G. (uczelnią) a M. O. (studentem) doszło do zawarcia kontraktu uczelnia – student, na podstawie którego uczelnia zobowiązała się do zapewnienia studentowi miejsca na studiach niestacjonarnych na kierunku Prawo, rozpoczynających się od miesiąca lutego 2015 roku.

M. O. jako student zobowiązał się do zapłaty czesnego będącego opłatą za świadczoną przez uczelnię usługę polegającą na umożliwieniu studentowi uczestniczenia w przewidzianych planem studiów i programem nauczania: wykładach, ćwiczeniach, seminariach, lektoratach, zajęciach wychowania fizycznego, egzaminach, zaliczeniach, itp. (§ 2).

Zgodnie z treścią zapisu § 3 pkt 3 kontraktu student może wpłacać czesne za każdy rok studiów jednorazowo lub w ratach, według ustaleń wynikających z załącznika nr 1 będącego integralną częścią kontraktu.

Opłata roczna za studia podjęte przez M. O. wynosiła 5 670 złotych. Opata ta została rozłożona na 10 rat miesięcznych po 567 złotych, płatnych do 10. dnia każdego miesiąca.

niesporne, a nadto: umowa – k. 15-17 akt, załącznik nr 1 – harmonogram wpłat czesnego – k. 18 akt

Przelewem z dnia 09 marca 2015 roku M. O. uiścił ratę umówionego czesnego, tj. ratę za miesiąc luty 2015 roku w kwocie 567 złotych.

M. O. nie uiścił więcej żadnych należności na rzecz Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G..

wykaz wpłat z dnia 10 sierpnia 2015 roku – k. 22 akt, potwierdzenie dokonania przelewu – k. 34 akt

Decyzją dziekana Wydziału Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. z dnia 30 kwietnia 2015 roku M. O. został skreślony z listy studentów, w związku z niewniesieniem opłat związanych z odbywaniem studiów.

niesporne, a nadto decyzja – k. 19 akt

Pismem z dnia 25 czerwca 2015 roku Wyższa Szkoła Administracji i (...) z siedzibą w G. wezwała M. O. do zapłaty kwoty 1 169,70 złotych, w tym kwoty 1 134 złotych tytułem zaległego czesnego wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty.

niesporne, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 20 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie powyżej wskazanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, zdaniem Sądu, zasługuje na miano wiarygodnego – dokumenty te zostały sporządzone przez właściwe podmioty w przewidzianej dla nich formie, ponadto nie były kwestionowane przez żadną ze stron w zakresie ich mocy dowodowej, a zatem brak było podstaw do odmowy przyznania im waloru wiarygodności.

Poza porem pozostawało w niniejszej sprawie, że w dniu 06 marca 2015 roku strony zawarły umowę „kontrakt uczelnia – student”, jak również to, że decyzją dziekana Wydziału Prawa i Administracji Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. z dnia 30 kwietnia 2015 roku pozwany M. O. został skreślony z listy studentów z uwagi na brak wnoszenia opłat związanych z odbywaniem studiów.

Spór sprowadzał się do ustalenia, czy pozwany jest obowiązany do zapłaty czesnego za miesiące marzec i kwiecień 2015 roku w łącznej wysokości 1 134 złotych.

W ocenie Sądu powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zawarty przez pozwanego M. O. z powodem Wyższą Szkołą Administracji i (...) z siedzibą w G. w dniu 06 marca 2015 roku kontrakt uczelnia – student w istocie stanowi umowę o odpłatne świadczenie usług edukacyjnych, która to umowa znajduje swoje normatywne podstawy w ustawie z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 roku, poz. 572 ze zmianami).

Pozwany zaś kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu powoływał się przede wszystkim na to, że wysokość żądanej przez powoda kwoty 1 134 złotych tytułem zaległych rat czesnego jest nieprawidłowo wyliczona, z uwagi na to, iż pozwany uiścił ratę czesnego za marzec, a tym samym żądanie powoda w tej części jest niezasadne.

Powyższy zarzut pozwanego M. O. nie zasługuje na uwzględnienie, Sąd nie dał bowiem wiary twierdzeniom pozwanego, że wpłacona przez niego w dniu 09 marca 2015 roku kwota 567 złotych była zapłatą czesnego za miesiąc marzec 2015 roku, a nie jak wskazano w treści przelewu za miesiąc luty 2015 roku. Takie twierdzenia pozwanego są w ocenie Sądu gołosłowne, nie poparte żadnymi dowodami, a nadto – sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego – skoro bowiem pozwany, jak twierdzi, pomylił się w opisie na przelewie, to niewątpliwie spostrzegłszy swoją omyłkę winien próbować ją wyjaśnić z powodem tak, aby wpłata została w sposób prawidłowy przez powoda zaliczona. Tymczasem, pozwany nie wykazał, ażeby takie działania podejmował, zarzut ten zaś został przez niego wyartykułowany dopiero na rozprawie.

Nadto, mimo umowy zawartej w dniu 06 marca 2015 roku, uczelnia zobowiązała się do zapewnienia studentowi miejsca na studiach niestacjonarnych na kierunku Prawo, rozpoczynających się od miesiąca lutego 2015 roku. Pozwany M. O. jako student zobowiązany był zaś do zapłaty czesnego za rok studiów, wedle wyboru jednorazowo lub w ratach, według ustaleń wynikających z załącznika nr 1.

Zapłata czesnego ma więc charakter świadczenia nie okresowego, lecz jednorazowego, które może być podzielone na raty; czesne może być bowiem zapłacone zarówno jednorazowo, jak i w ratach (co przewidywała także umowa zawarta przez strony), które są zaliczane na poczet świadczenia należnego za cały rok nauki, którego wysokość jest z góry określona. Wobec tego zastrzeżony w umowie obowiązek przekazywania należności podzielonej w ratach do konkretnego dnia każdego miesiąca nie przekształca ich w świadczenie okresowe. Skoro zatem poszczególne raty składały się na z góry określoną całość obejmującą opłatę za jeden rok nauki, to nie ma podstaw do uznania, że zapłata czesnego ma charakter świadczenia okresowego i samodzielnego, należnego odrębnie za każdy miesiąc nauki.

Zgodnie z treścią art. 99 ust. 4 ustawy o szkolnictwie wyższym – zasady pobierania opłat i wysokość opłat w uczelni niepublicznej określa organ wskazany w statucie, z tym że opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z kształceniem studentów na studiach i studiach doktoranckich oraz opłaty związane z powtarzaniem określonych zajęć na studiach i studiach doktoranckich nie mogą przekraczać kosztów ponoszonych w zakresie niezbędnym do uruchomienia i prowadzenia w danej uczelni, odpowiednio studiów lub studiów doktoranckich oraz zajęć na studiach lub studiach doktoranckich, z uwzględnieniem kosztów przygotowania i wdrażania strategii rozwoju uczelni, w szczególności rozwoju kadr naukowych i infrastruktury dydaktyczno – naukowej, w tym amortyzacji i remontów.

Do czasu uprawomocnienia się decyzji o skreśleniu z listy studentów student zachowuje prawa gwarantowane przez ustawę. W wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku (sygn. akt I OSK 1107/09, LEX nr 594895) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż skreślenie z listy studentów jest decyzją konstytutywną. Wywołuje skutek ex nunc, uchylając istniejący stosunek materialnoprawny, z tym, że również i w tym przypadku mamy do czynienia z elementami mieszanymi deklaratoryjno – konstytutywnymi. Skoro zatem stosunek administracyjny powinien być rozwiązany na skutek niespełnienia wymogów w zakresie uiszczania czynszu, to rozwiązanie to powinno nastąpić z chwilą spełnienia się przesłanek skreślenia z listy studentów, a nie dopiero w chwili osiągnięcia przez decyzję o skreśleniu cechy ostateczności (tak również Paweł Orzeszko, Komentarz do art. 190 ustawy o szkolnictwie wyższym, 2013, Lex).

A zatem reasumując, skoro już z treści samej umowy łączącej strony wynikało, że studia na wybranym przez pozwanego kierunku, rozpoczynały się od miesiąca lutego 2015 roku i od tego też miesiąca pozwany miał obowiązek uiszczać raty należnego czesnego, zgodnie z harmonogramem wpłat czesnego, stanowiącym załącznik nr 1 do umowy, to zarówno zestawienie wpłat czesnego, jak i załączone przez pozwanego potwierdzenie dokonania przelewu świadczy o tym, iż pozwany będąc zobowiązanym do zapłaty, dokonał jedynie wpłaty pierwszej raty czesnego, tj. za miesiąc luty. Przy czym dla odpowiedzialności pozwanego nie ma tutaj znaczenia, czy pozwany faktycznie korzystał z zajęć, czy też nie. Co więcej, z treści umowy zawartej w dniu 06 marca 2015 roku w żaden sposób nie wynika, ażeby czesne za studiowanie zostało pozwanemu obniżone o czesne za miesiąc luty, wręcz przeciwnie w treści tej umowy wskazano wysokość jednorazowego czesnego za rok oraz semestr nauki, zaś ze stanowiącego załącznik numer 1 harmonogramu wpłat czesnego – podpisanego przez pozwanego – wynika, iż zobowiązał się on do zapłaty czesnego we wskazanych tam ratach, co w niniejszej sprawie oznaczało obowiązek zapłaty czesnego od miesiąca, w którym rozpoczynał się semestr nauki do miesiąca kwietnia 2015 roku, kiedy to pozwany został skreślony z listy studentów powodowej uczelni. Z uwagi zaś na fakt, iż pozwany M. O. uiścił tylko jedną ratę czesnego, Sąd uznał żądanie powoda za zasadne w całości, stąd też w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy o szkolnictwie wyższym w zw. z § 3 umowy z dnia 06 marca 2015 roku, zasądził od pozwanego M. O. na rzecz powoda Wyższej Szkoły Administracji i (...) z siedzibą w G. kwotę 1 134 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 567 złotych za okres od dnia 11 marca 2015 roku do dnia zapłaty i 567 złotych za okres od dnia 11 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty.

Pozwany M. O., już po zamknięciu rozprawy, złożył wniosek o ewentualne rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala więc Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione; jednakże przy równoczesnym wzięciu pod uwagę sytuacji finansowej i interesów wierzyciela. Mając na względzie powyższe, jak również i oświadczenie pozwanego o osiąganych dochodach w kwocie około 1 500 złotych miesięcznie, Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia ze szczególnych przypadkiem uzasadniającym zastosowanie przez Sąd instytucji przewidzianej w art. 320 k.p.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 490), zasądzając od pozwanego, jako strony przegrywającej proces, na rzecz powoda kwotę 227 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na co składa się kwota 30 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu,

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.

SSR Justyna Supińska

G., dnia 30 marca 2016 roku