Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Wylegalska

Protokolant: Magdalena Szostak

przy udziale Prokuratora: Dariusz Cieślak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 16 stycznia 2013 r. i 20 lutego 2013 r.,

sprawy:

J. N. (N.)

syna K. i G. z domu D.

urodzonego (...) we W., (PESEL (...))

oskarżonego o to, że:

w dniu 01 listopada 2012 r. we W. przy ul. (...) dokonał rozboju na B. B. w ten sposób, że złapał ją od tyłu i zakrył usta rękami, szarpał i ciągnął w kierunku pobliskich zarośli, w wyniku czego pokrzywdzona upadła na ziemię i doznała obrażeń w postaci otarcia naskórka twarzy w okolicy żuchwy i otarcia naskórka obu kolan i podudzia prawego, które naruszyły czynność narządów ciała i spowodowały rozstrój zdrowia na czas nie przekraczający dni siedem, a następnie zerwał jej z ramienia i zabrał w celu przywłaszczenia torebkę wraz z zawartością portmonetki z pieniędzmi w kwocie 100 zł., karty bankowej (...) S.A., U. z funkcją płatniczą (...) S.A., telefonu komórkowego marki S. o wartości 300 zł wraz z ładowarką, kosmetyków kluczy do mieszkania a także zabrał jej w celu przywłaszczenia I. marki A. o wartości 900 zł. czym działał na szkodę B. B.,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

* * *

I.  uznaje oskarżonego J. N. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę
3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach: od 01 listopada 2012 r. do dnia 20 lutego 2013 r., przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Adw. B. S. kwotę 988,92 zł (wraz z podatkiem VAT) tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i odstępuje od wymierzenia mu opłaty.

UZASADNIENIE

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 listopada 2012 roku, w godzinach popołudniowych, pokrzywdzona B. B., będąca studiującą na Politechnice W. obywatelką Turcji, wracała z imprezy „Halloween Party” do swojego mieszkania. Z uwagi na fakt, że pasujący jej autobus miał przyjechać dopiero za kilkanaście minut, postanowiła pójść na piechotę. Pokrzywdzoną, która szła ulicą (...) w kierunku ulicy (...), zauważył oskarżony J. N.. Tego dnia chodził on w okolicach centrum handlowego (...) i szukał okazji, aby kogoś napaść, ponieważ potrzebował pieniędzy na papierosy i alkohol.

Dowód:

- zeznania świadka B. B. k. 13-15;

- wyjaśnienia oskarżonego J. N. k. 27-29, 78-79, 109;

W pewnym momencie pokrzywdzona zorientowała się, że idzie za nią jakiś mężczyzna, jednak z uwagi na fakt, że znajdował się od niej w znacznej odległości, nie poczuła się zagrożona. Po chwili usłyszała jednak dobiegające z tyłu szybkie kroki i w tym samym momencie poczuła, że jest atakowana. Oskarżony J. N. chwycił pokrzywdzoną od tyłu i zakrył jej usta rękami, a następnie zaczął ją szarpać za włosy i ciągnąć w kierunku pobliskich krzaków. B. B. krzyczała i szarpała się, próbując się uwolnić, jednak po chwili upadła. Oskarżony w dalszym ciągu usiłował zaciągnąć dziewczynę w pobliskie zarośla, jednak po chwili puścił ją, zerwał jej z ramienia torebkę koloru czerwonego oraz zabrał I. marki A., który upadł pokrzywdzonej na ziemię i uciekł.

Dowód:

- zeznania świadka B. B. k. 13-15;

- wyjaśnienia oskarżonego J. N. k. 27-29, 78-79, 109;

Oskarżony J. N. schował się w pobliskich krzakach i sprawdził zawartość torebki zabranej pokrzywdzonej. Znajdowała się w niej portmonetka z pieniędzmi w kwocie 100 zł, karta bankowa (...) S.A., U. z funkcją płatniczą (...) S.A., telefon komórkowy marki S. o wartości 300 zł wraz z ładowarką, kosmetyki i klucze do mieszkania. Oskarżony zabrał pieniądze, telefon z ładowarką, ipoda, klucze i lutersko, wyrzucając pozostałe rzeczy. Następnie J. N. poszedł na stację (...) przy ulicy (...), gdzie kupił papierosy i alkohol.

Dowód:

- zeznania świadka B. B. k. 13-15;

- wyjaśnienia oskarżonego J. N. k. 27-29, 78-79, 109;

W tym samym czasie pokrzywdzona B. B. pobiegła do pobliskiego McDonalds’a, prosząc personel o pomoc i zawiadomienie o całym zdarzeniu policji. Po przyjeździe nieumundurowanego patrolu, pokrzywdzona opowiedziała jednemu z funkcjonariuszy o przebiegu zajścia, opisała sprawcę, a następnie wraz z policjantami udała się radiowozem na penetrację terenu. Po krótkiej chwili na jednym z przystanków autobusowych dziewczyna rozpoznała oskarżonego J. N. i bez wahania wskazała go funkcjonariuszom, jako poszukiwanego mężczyznę. Policjanci zatrzymali oskarżonego, przeszukali go, znajdując przy nim należące do pokrzywdzonej rzeczy. Mężczyzna od razu przyznał się do napadu na pokrzywdzoną. Został także przebadany na zwartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik – 1,55 mg/l. W trakcie przedmiotowego zajścia oskarżony był trzeźwy.

Dowód:

- zeznania świadka B. B. k. 13-15;

- zeznania świadka S. D. k. 19-20, 130;

- wyjaśnienia oskarżonego J. N. k. 27-29, 78-79, 109;

- protokół zatrzymania oskarżonego k. 4;

- protokół przeszukania oskarżonego k. 5-7;

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości alkomatem k. 8;

W wyniku przedmiotowego zdarzenia pokrzywdzona B. B. doznała otarcia naskórka twarzy w okolicy żuchwy oraz otarcia naskórka obu kolan i podudzia prawego, które to obrażenia naruszyły czynność narządów ciała i spowodowały rozstrój zdrowia na czas nieprzekraczający dni siedmiu.

Dowód:

- zeznania świadka B. B. k. 13-15;

- protokół oględzin pokrzywdzonej k. 16-18;

- opinia sądowo – lekarska k. 74;

W dniu 26 października 2012 roku oskarżony został zwolniony z Aresztu Śledczego, gdzie przebywał tymczasowo aresztowany do sprawy o sygn. akt XII K 558/12, w której został nieprawomocnie skazany za czyny z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 197 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnione w dniu 29 kwietnia 2012 roku. W w/w postępowaniu oskarżony w całości przyznał się do dokonania rozboju, zaprzeczył natomiast usiłowaniu gwałtu.

Dowód:

- odpis nieprawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem w sprawie sygn. akt XII K 558/12 k. 41-52;

- wyjaśnienia oskarżonego J. N. k. 27-29;

Oskarżony J. N. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest także upośledzony umysłowo. Stwierdzono u niego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu z psychodegradacją. Poziom intelektualny oskarżonego pozwala mu znać i rozumieć podstawowe normy społeczno-prawne i konsekwencje ich przekraczania.

Tempore criminis oskarżony nie znajdował się pod wpływem upicia alkoholowego o charakterze atypowym lub patologicznym i nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności do rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna k. 80-82;

Oskarżony J. N. ma 39 lat, jest kawalerem, ojcem dwojga małoletnich dzieci. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest aparatowym przetwórstwa owoców i warzyw. Obecnie przebywa w Areszcie Śledczym we W.. Według oświadczenia nie był leczony psychiatrycznie i neurologicznie, był natomiast leczony odwykowo w zakresie uzależnienia od alkoholu.

Oskarżony nie figuruje obecnie w Krajowym Rejestrze Karnym.

Dowód:

- dane osobopoznawcze k. 27, 109;

- dane o karalności k. 54;

Oskarżony J. N. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że siedział w Areszcie Śledczym we W. do sprawy o rozbój i usiłowanie gwałtu. W dniu 26 października 2012 roku został skazany za te czyny i sąd zwolnił go z aresztu. Po opuszczeniu aresztu nie miał gdzie mieszkać, ponieważ pustostan przy ulicy (...), w którym wcześniej mieszkał, został spalony. Nocował więc w baraku koło kościoła przy ulicy (...), nie miał się z czego utrzymywać. W dniu 01 listopada 2012 roku był koło (...) we W., chodził sobie, aby popatrzeć na ludzi idących na cmentarz. Z uwagi na fakt, że nie miał pieniędzy, szukał okazji, żeby kogoś napaść. Zobaczył dziewczynę idącą ulicą w pobliżu (...), która niosła w ręce dziwny kapelusz i szła sama. Oskarżony wyjaśnił dalej, że szedł za nią kawałek, czekając na dobry moment, aby na nią napaść. Następnie uderzył ją w twarz, szarpał za włosy i torebkę, którą miała na ramieniu. Dziewczyna przewróciła się na ziemię, wówczas oskarżony zabrał jej torebkę i uciekł. Dodał, że pokrzywdzona miała w ręce ipoda koloru jasnego, który upadł jej na ziemię, gdy była przez niego szarpana. Dodał, że podniósł go z ziemi i zabrał ze sobą. Gdy uciekł w pobliskie krzaki, to sprawdził, co zabrał napadniętej dziewczynie. W torebce był telefon komórkowy, ładowarka, pieniądze w kwocie 90 zł, karty do bankomatu, klucze i kosmetyki. Oskarżony wyjaśnił, że zabrał tylko telefon, ładowarkę, ipoda, pieniądze i klucze, przy czym te ostatnie wziął przez przypadek. Resztę rzeczy wyrzucił, zabierając jeszcze lusterko, ponieważ chciał się ogolić. Wyjaśnił, że prawdą jest, że chciał wciągnąć pokrzywdzoną w krzaki, ale nie robił tego, aby ją zgwałcić. Chciał ją tam wciągnąć, aby nikt nie widział, że zabiera jej torebkę. Nie chciał jej zgwałcić, ani dotykać jej w miejsca intymne. Potrzebował tylko pieniędzy na alkohol i papierosy. Po całym zdarzeniu poszedł na stację (...), gdzie kupił za zabrane pieniądze papierosy V. i 200 ml wódki cytrynówki oraz piwo. W Ż. przy ulicy (...) dokupił jeszcze 200 ml cytrynówki i czekoladę. Gdy siedział na przystanku autobusowym przy ulicy (...), podjechał radiowóz, w którym siedziała pokrzywdzona. Dodał, że dziewczyna go rozpoznała, a policjanci go przeszukali i zatrzymali. Znaleźli przy nim rzeczy należące do pokrzywdzonej. Wyjaśnił, że po zdarzeniu wypił 200 ml cytrynówki i jedno piwo, nie zdążył zaś wypić drugiej cytrynówki. Przed zdarzeniem nic nie pił, był trzeźwy. Dodał, że od czasu opuszczenia aresztu nie pił alkoholu, nie popełniał też żadnych innych przestępstw. To był pierwszy raz. Podczas napadu nie mówił nic do pokrzywdzonej, ona też się do niego nie odzywała, nie wiedział więc nawet, że dziewczyna nie jest Polką. Dowiedział się tego dopiero od policjantów.

W toku kolejnego przesłuchania oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia. Dodał, że żałuje, tego co zrobił, a jak zostanie wypuszczony z zakładu, to zamierza iść do pracy, wyjechać do G. i założyć rodzinę.

Przed Sądem oskarżony również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił składania wyjaśnień, podtrzymując wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonego jak i okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy, który w całości był bezsporny, Sąd oparł się na zeznaniach pokrzywdzonej B. B. oraz świadka S. D., a także na wyjaśnieniach oskarżonego J. N.. W toku całego postępowania nie budziły żadnych wątpliwości okoliczności przedmiotowego zajścia, a oskarżony w całości przyznał się do winy i złożył obszerne wyjaśnienia. Dlatego też Sąd nie znalazł podstaw, aby jego wyjaśnieniom odmówić przymiotu wiarygodności, tym bardziej, że w pełni korelują one z pozostałym, uznanym za wiarygodny, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci zeznań w/w świadków.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej B. B., ponieważ jej relacja jest jasna, logiczna i rzetelna, a także w całości została potwierdzona przez oskarżonego w jego wyjaśnieniach. Jej zeznania są bardzo wyważone, a dokonywana przez nią rekonstrukcja zdarzeń nie nosi cech tendencyjności i dążenia do przejaskrawienia zachowań J. N.. Brak jest zatem podstaw do zdyskredytowania jej zeznań, tym bardziej, że znalazły one potwierdzenie również w innych dowodach zebranych w toku postępowania. Pokrzywdzona podała okoliczności przedmiotowego zajścia w sposób szczegółowy i konkretny, dlatego też Sąd uznał, iż zeznania te są w pełni wiarygodne i w związku z tym stanowiły podstawę do ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka S. D., gdyż są one spójne, logiczne i korespondują z treścią innych dowodów, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej B. B. oraz wyjaśnieniami oskarżonego. Wskazany świadek nie był wprawdzie bezpośrednim obserwatorem zdarzenia z dnia 01 listopada 2012 roku, a więc jest to wyłącznie tzw. świadek ze słyszenia, który swoją wiedzę o tym konkretnym czynie zarzucanym J. N. ukształtował na podstawie informacji uzyskanych od pokrzywdzonej, jednakże pośrednio potwierdza on sprawstwo oskarżonego. Należy bowiem zauważyć, iż świadek ten podał przebieg całego zajścia w sposób spójny i zbieżny z relacją pokrzywdzonej, a ponadto dokonał zatrzymania oskarżonego, u którego ujawniono rzeczy należące do pokrzywdzonej i który potwierdził funkcjonariuszowi swoje sprawstwo. Zeznania tego świadka są jasne i spójne, dlatego też Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw, aby je podważać.

Reasumując należy zatem przyjąć, że zeznania pokrzywdzonej B. B. i świadka S. D. oraz wyjaśnienia oskarżonego J. N., uzupełnione dokumentacją sporządzaną bezpośrednio po przedmiotowym zajściu, tworzą jednolitą całość potwierdzającą ustalony stan faktyczny w sprawie.

Moc dowodowa została przypisana także pozostałym zgromadzonym w sprawie dokumentom, zwłaszcza protokołom z dokonanych przez organy ścigania czynności, opinii sądowo- lekarskiej dotyczącej obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną, a także jako nie budzącej wątpliwości dokumentacji fotograficznej włączonej do akt sprawy. Sąd uznał za wiarygodną również opinię dotyczącą stanu zdrowia psychicznego oskarżonego J. N..

Mając na uwadze przeprowadzoną w opisany powyżej sposób analizę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony J. N. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa opisanego w przepisie art. 280 § 1 k.k. Niewątpliwe bowiem jest, że oskarżony użył wobec pokrzywdzonej B. B. przemocy polegającej na tym, że najpierw złapał ją od tyłu i zakrył usta rękami, a następnie, szarpiąc ją i ciągnąc w kierunku pobliskich zarośli, zabrał jej w celu przywłaszczenia torebkę wraz z jej zawartością oraz ipoda. Z uwagi na rodzaj obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną, które powstały u niej po przewróceniu się w trakcie szarpania jej przez oskarżonego, zachowanie J. N. wyczerpało także przesłanki określone w art. 157 § 2 k.k. Nie budzi także wątpliwości Sądu, że oskarżony zabrał pokrzywdzonej w celu przywłaszczenia kartę uprawniającą do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego, co z kolei wyczerpało ustawowe znamiona czynu stypizowanego w art. 278 § 5 k.k.

Rozważając nad wymiarem kary Sąd baczył, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, który jednak w przypadku oskarżonego J. N., działającego w zamiarze bezpośrednim, był wysoki. Niewątpliwie znaczny był również stopień społecznej szkodliwości czynu. Za taką oceną przemawiają zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe- przede wszystkim rodzaj i charakter naruszonych dóbr, tj. mienie i zdrowie człowieka, a także sposób i okoliczności popełnienia przestępstwa, a w końcu zasługująca na potępienie motywacja oskarżonego, którą była chęć szybkiego i łatwego zdobycia pieniędzy na alkohol i papierosy. Oskarżony działał więc z niezwykle niskich pobudek, a przy tym jego zachowanie było w pełni zamierzone i zaplanowane. Jak bowiem sam wyjaśnił, w dniu zdarzenia obserwował ludzi wracających z cmentarza i szukał ofiary, którą mógłby napaść.

Okolicznością działającą na niekorzyść J. N. jest ponadto w dużej mierze fakt, że do przedmiotowego zdarzenia doszło po upływie niecałego tygodnia od opuszczenia przez niego Aresztu Śledczego, gdzie był tymczasowo aresztowany do sprawy o sygn. akt XII K 558/12. We wskazanym postępowaniu zapadł wprawdzie na razie nieprawomocny wyrok skazujący, jednakże wyjaśnienia oskarżonego złożone w tejże sprawie, w których przyznał się do dokonania rozboju w dniu 29 kwietnia 2012 roku oraz okoliczności tego zdarzenia wskazują, że sposób działania oskarżonego w obu sprawach był bardzo podobny. Dlatego też wielce karygodnym w ocenie Sądu jest sposób działania J. N., który mimo toczącego się wobec niego innego postępowania karnego i zapadnięcia nieprawomocnego wyroku skazującego go na bezwzględną karę pozbawienia wolności, dopuścił się w krótkim okresie czasu kolejnego przestępstwa rozboju.

Sąd miał także na uwadze nagminność tego rodzaju przestępstw w skali całego kraju. W przekonaniu Sądu właśnie z uwagi na ten element kara powinna spełniać również cele w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd w pełni podziela stanowisko, zgodnie z którym jakakolwiek nagminność określonego rodzaju przestępstw stanowi fakt leżący poza konkretnie popełnionym przestępstwem, to jednak sprawca- jeżeli ma lub może mieć świadomość takiego stanowiska- przyłącza się niejako do zachowań, które ze względu na swą masowość stanowią zagrożenie ładu społecznego o takim natężeniu, że fakt ten może być uwzględniony jako okoliczność obciążająca przy wymiarze kary.

Zdaniem Sądu na korzyść oskarżonego J. N. przemawia fakt, iż od początku przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a co więcej - jego wyjaśnienia były szczegółowe, niczego nie ukrywał, wskazał sposób działania i miejsce popełnienia przestępstwa. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował ponadto fakt, iż w chwili obecnej oskarżony nie figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym.

Wszystkie wskazane wyżej okoliczności zdaniem Sądu znalazły odzwierciedlenie w wymiarze kary orzeczonej wobec oskarżonego w niniejszej sprawie. Charakter i rodzaj przesłanek działających na niekorzyść oskarżonego J. N. nie pozwalają w ocenie Sądu na postawienie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej, a w rezultacie na orzeczenie kary w jej najniższym ustawowym wymiarze (tj. 2 lat pozbawienia wolności), a tym bardziej na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego J. N., tylko kara pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym i w wysokim wymiarze może zagwarantować realizację spodziewanych efektów resocjalizacyjnych, a także uzmysłowi oskarżonemu, że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne, gdy grozi za nie nieuchronna, surowa kara. Zdaniem Sądu, czas spędzony przez oskarżonego w zakładzie karnym pozwoli mu na przemyślenie tego, czego się dopuścił, zweryfikowanie swego lekceważącego stosunku do prawa i zasad współżycia społecznego, a przede wszystkim nauczy go poszanowania dla zdrowia innego człowiek oraz jego mienia.

Z uwagi na orzeczony w niniejszej sprawie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania i stosowania tegoż środka od 01 listopada 2012 roku do 20 lutego 2013 roku.

W trakcie procesu przed Sądem, jak i w toku postępowania przygotowawczego oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, dlatego też Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat B. S. kwotę 988,92 złotych (w tym VAT), tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę oskarżonego przed Sądem I instancji i w toku śledztwa, stosownie do art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. oraz § 2 ust. 3 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002 r. , Nr 163 , poz. 1348 z późn. zm. ).

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na przepisach art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) uwzględniając sytuację materialną oskarżonego J. N., przede wszystkim brak stałego źródła utrzymania oraz orzeczenie wobec niego bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

Zarządzenie:

- odnotować;

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego adw. B. S.;

- kal. 14 dni.