Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Pawła Marcinkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 r. sprawy karnej

P. M. (1) – s. S. i I. z d. D., ur. (...)
w S., zam. K., ul. (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 maja 2016 r. w K. woj. (...) na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie – 0,86 mg/l, II badanie – 0,88 mg/l, III badanie – 0,80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierował w ruchu lądowym motorowerem nr rej. (...) przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 09 lutego 2004 r., sygn. akt VII K 71/04 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt VII K 757/04 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk

I. uznaje oskarżonego P. M. (1) za winnego popełnienia opisanego wyżej czynu, przy czym precyzuje, że stanowi to przestępstwo z art. 178 a § 1 kk w zw. z art. 178 a § 4 kk za to na podstawie art. 178 a § 4 kk

skazuje

go na karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 ( trzech ) lat,

III. na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny
w postaci dożywotniego zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym,

IV. na zasadzie art. 43 a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej

V. na zasadzie art. 624§1 k.p.k. oraz art. 17 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków związanych z postępowaniem i obciąża nimi Skarb Państwa, a nadto odstępuje od wymierzenia mu opłaty.

Sygn. akt II K 513/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18. sierpnia 2016 r.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

- oskarżony P. M. (1) był skazywany wyrokami SR w Krośnie: sygn. akt VII K 71/04 za przestępstwo z art. 178a§1 kk, sygn. akt VII K 757/04 za przestępstwo z art. 178a§1 kk w zw. z art. 244 kk oraz sygn. akt VII K 438/07 za przestępstwo z art. 244kk, przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone w dwóch ostatnich wyrokach zarządzono mu do wykonania, a następnie został warunkowo zwolniony w okresem próby (dowód: karta karna, odpisy wyroków k.10-11, 19-21).

W dniu 13.05.2016 r. około godziny 20:00 funkcjonariusze policji A. P. i Ł. J. prowadzili czynności służbowe nieoznakowanym radiowozem na terenie K. i poruszając się tym pojazdem po ul. (...) zauważyli wyjeżdżającego spod sklepu i nie posiadającego kasku ochronnego motorowerzystę, który przejechał przed ich radiowozem , a następnie skierował się w boczną uliczkę przechodzącą w chodnik oznakowany znakami C-16 i C-13, wykluczającymi ruch pojazdów silnikowych. Policjanci zamierzali podjąć czynności służbowe wobec kierującego w taki sposób, tym bardziej że zauważyli brak prostolinijnego toru jazdy, świadczącego o możliwości że kierujący jest nietrzeźwy. W tym celu podjechali radiowozem do miejsca gdzie wjazd na chodnik był już zablokowany słupkami i wówczas A. P. jako pierwszy, zaś Ł. J. nieco za nim, udali się pieszo w ślad za motorowerzystą, który zatrzymał się za zakrętem chodnika 20-30 metrów dalej. W bezpośrednim kontakcie z kierującym ,a okazał się nim oskarżony P. M., pewne było że znajduje się on pod działaniem alkoholu; w tej sytuacji policjanci poprosili o wsparcie radiowozu posiadającego urządzenie testujące. P. M. został poddany badaniu na trzeźwość urządzeniem alkosensor, które wykazało u niego podczas trzykrotnego badania, że jest on upojony na poziomie około 0,8 mg/l alkoholu w organizmie. Oskarżony przyznawał się do prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości; nie było zresztą ku temu żadnych wątpliwości ponieważ policjanci w zasadzie przez cały czas „pościgu” nie stracili go z oczu; oskarżony był ubrany w kurtkę koloru ciemnego z charakterystycznym białym pasem na plecach. Ponowne badanie przeprowadzone wobec oskarżonego na urządzeniu alkometr w budynku K. wykazało upojenie 0,76 mg /l alkoholu w wydychanym powietrzu. W toku czynności oskarżony pytał policjantów, czy może napić się piwa z posiadanej w chwili zatrzymania, nieotwartej butelki, lecz zostało mu to zabronione; ponadto oświadczył że w późniejszym postępowaniu nie będzie się przyznawał do prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Ten stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: protokoły użycia alkosensora i alkometru k. 2 - 4 , zeznania świadków A. P. i M. J. , notatki urzędowej o przebiegu czynności k. 1 ).

Dowody te są logiczne, zgodne ze sobą i zgodne z doświadczeniem życiowym, dzięki czemu w sposób przekonujący obrazują przebieg zdarzeń oraz przemawiają za tym, że oskarżony P. M. dopuścił się przestępstwa kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony do winy się nie przyznał i wyjaśnił ,że tamtego dnia około godziny 19-20 tej przebywał u swojego szwagra R. T. ,a następnie motorowerem udał się do domu ,ale po drodze spotkał nieżyjącego już W. J. , który zaproponował mu wspólne wypicie bimbru własnej produkcji; oskarżony zamierzał jednak kupić sobie jeszcze w sklepie piwo,a J. oczekiwał na niego nieco dalej na uboczu ,przy chodniku prowadzącym do szkoły. Oskarżony stwierdził dalej, że spod sklepu podjechał do J. i po odstawieniu na bok motoroweru, wspólnie z nim zaczął spożywać wprost z butelki bimber, który przepijali zakupionym prze oskarżonego w sklepie piwem. Takie picie trwało około 15 minut , po czym z zaułku wyszedł policjant który się przedstawił ,okazał oskarżonemu legitymację i zapytał dlaczego on uciekał. Oskarżony zaprzeczył, aby przed jazdą po drodze publicznej spożywał jakikolwiek alkohol.

Wyjaśnienia oskarżonego są skrajnie naiwne i pozostają w sprzeczności z wynikami badań na urządzeniu alkosensor oraz zeznaniami świadków A. P. i Ł. J.. Przytoczonymi naiwnymi wyjaśnieniami oskarżony usiłuje oddalić od siebie grożącą mu surową sankcję za kolejne przestępstwo drogowe, jednak w konfrontacji z dowodami obciążającymi wersja oskarżonego nie może się ostać. Jak już wspomniano oskarżony znajdował się pod bardzo znacznym upojeniem alkoholowym – była to tzw. faza euforyczna; wówczas człowiek posiada już brak krytycyzmu i rozsądnej oceny sytuacji, a także głębokie zaburzenia psychomotoryczne i jest niezdolny do prowadzenia pojazdu mechanicznego, zaś ryzyko wypadku drogowego stukrotnie wzrasta. Po stronie oskarżonego nie istniał jednak krytycyzm, który by go powstrzymał od popełnienia tego przestępstwa, nie istniała u niego obawa przed możliwymi skutkami zagrożenia dla bezpieczeństwa drogowego ,ani też przed wszczęciem kolejnego postępowania karnego za przestępstwo, za które był już surowo skazywany . Oskarżony jest osobą o dużym doświadczeniu społecznym i życiowym i znał doskonale skutki działania alkoholu. Nie zachodzi jakakolwiek wątpliwość co do poczytalności oskarżonego oraz świadomości popełnienia przestępstwa.

Nie budzi wątpliwości kwalifikacja prawna czynu, przyjęta w wyroku. Zdaniem Sądu przepis art. 178a§4 kk (typ kwalifikowany) odnosi się do treści art. 178a§1 kk i dlatego powinien być zastosowany łącznie z nim, zaś wymiar kary jest określony już na podstawie samego art. 178a§4 kk . Dlatego Sąd dokonał w tym zakresie kosmetycznej korekty w porównaniu z treścią aktu oskarżenia , która nie wpływała na pogorszenie praw oskarżonego.

Oskarżony kierował bowiem pojazdem w ruchu lądowym, po drodze publicznej, znajdując się w stanie nietrzeźwości. Stopień upojenia alkoholowego P. M. kilkakrotnie przekroczył ustawowy próg określony w art. 115§16 k.k. tj. wartość 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Stopień winy P. M. jest bardzo wysoki ,a po jego stronie brak jest jakichkolwiek okoliczności łagodzących. Oskarżony postąpił tak, jak gdyby nic się do tej pory w jego dorosłym życiu nie stało ,jak by nie był w ogóle karany i nie odbywał kary pozbawienia wolności; znowu, będąc jeszcze mocniej nietrzeźwy, kierował pojazdem. Okoliczności te nakazują zastosowanie odpowiedniej sankcji. Przestępstwo z art. 178a§1 i§4 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3-ch miesięcy do lat 5-ciu. Zdaniem Sądu najbardziej pożądany w obecnej sprawie cel zapobiegawczy spełni orzeczona kara 1-go roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3-ch lat. Oskarżony od kilku lat bowiem nie popełnił przestępstwa i nie musi być osadzony w zakładzie karnym, cel represyjny spełni wykluczenie oskarżonego z grona kierujących pojazdami mechanicznymi oraz orzeczona nawiązka na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Ukształtowana w taki sposób kara zasadnicza i środki karne, spełnią również swoje cele ogólnoprewencyjne. Jest czymś oczywistym, że społeczeństwo absolutnie przestało tolerować sytuacje nagminnego popełniania przestępstw drogowych z udziałem nietrzeźwych kierowców, choćby ze względu na koszmarne statystyki śmiertelności , koszty społeczne związane z leczeniem ofiar wypadków drogowych i z restytucją szkód w mieniu ; orzecznictwo musi wychodzić naprzeciw tym słusznym oczekiwaniom. Oskarżony P. M. okazał się sprawcą niereformowalnym w zakresie poszanowania elementarnych zasad prawa drogowego. Będąc uprzednio skazanym za czyny z art. 178a§1kk, ponownie kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości – takie zachowanie konstytuuje już typ kwalifikowany przestępstwa przewidziany w art. 178a§4 kk, w tym zaś przypadku ,na mocy art. 42§3 kk (obowiązującego w tym brzmieniu od dnia 18.05.2015 r.) obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci dożywotniego zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi. Właśnie w odniesieniu do takich zachowań, jakie zaprezentował P. M., ustawodawca przewidział tak surowe unormowania.

O zwolnieniu skarżonego od kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie przepisów powołanych V wyroku.