Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej – M. M. oraz oskarżyciela publicznego z (...) w B. Inspektorat w S. – A. C.

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r.

sprawy R. B.

oskarżonego z art.54§2 kks

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Augustowie

z dnia 31 lipca 2013 r. sygn. akt II.K.341/13

I.  Zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Augustowie do ponownego rozpoznania.

II.  Zasądza na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. S. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt II.Ka.358/13

UZASADNIENIE

R. B. został oskarżony o to, że:

I. w A., uchylając się od opodatkowania przychodów w wysokości 466 765 zł, uzyskanych w okresie od 01.01.2006r. do 31.12.2006r. ze sprzedaży usług budowlanych na rzecz G. S. prowadzącego działalność gospodarczą w Zakładzie (...) w M. (...), (...)-(...) K., uszczuplił należność publicznoprawną Skarbu Państwa w wysokości 25 672 zł, w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych nie ujawniając Urzędowi Skarbowemu przedmiotu i podstawy opodatkowania, a także nie składał deklaracji, tj. o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 2 kks,

II. w A., uchylając się od opodatkowania przychodów w wysokości 568 090 zł, uzyskanych w okresie od 01.01.2007r. do 31.12.2007r. ze sprzedaży usług budowlanych na rzecz G. S. prowadzącego działalność gospodarczą w Zakładzie (...) w M. (...), (...)-(...) K., uszczuplił należność publicznoprawną Skarbu Państwa w wysokości 31 245 zł, w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych nie ujawniając Urzędowi Skarbowemu przedmiotu i podstawy opodatkowania, a także nie składał deklaracji, tj. o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 2 kks.

Sąd Rejonowy w Augustowie wyrokiem z dnia 31 lipca 2013 r. w sprawie II K 341/13 oskarżonego R. B. uznał za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I i II aktu oskarżenia, przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw skarbowych, określonego w art. 37 § 1 pkt 3 kks i za to na podstawie art. 54 § 2 kks w zw. z art. 38 § 1 pkt 2 kks skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych, ustalając jedną stawkę w wysokości 80 złotych. Na podstawie art. 20 § 2 kks w zw. z art. 69 § 1 i 2 kk i art.70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. kwotę 442,80 złotych brutto tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu. Zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżając go w całości na korzyść R. B..

Na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 i 4 kpk orzeczeniu zarzucił:

- rażące naruszenie prawa procesowego, tj. art. 399 § 1 kpk poprzez niewywiązanie się przez Sąd z procesowego obowiązku uprzedzenia o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu;

- rażącą niewspółmierność orzeczonej kary grzywny.

Wskazując na powyższe obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie wyroku bądź też o jego zmianę w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze poprzez pominięcie kary pozbawienia wolności i obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek apelującego dotyczący uchylenia zaskarżonego wyroku zasługiwał na uwzględnienie.

Słusznie podnosi skarżący, iż Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisu art. 399 § 1 kpk. Przepis ten nakazuje uprzedzenie stron o możliwej zmianie kwalifikacji prawnej zawsze, gdy tylko taka możliwość się pojawia i bez względu na to czy ma to znaczenie dla obrony oskarżonego. Zmiana kwalifikacji prawnej to także wprowadzenie nowej oceny prawnej i zakwalifikowanie określonego zachowania się z innego przepisu prawnego, dodanie do uwidocznionego w zarzucie innego jeszcze przepisu pozostającego w zbiegu lub w związku z przepisami wskazanymi w akcie oskarżenia, a także dokonanie istotnych zmian w opisie zarzucanego czynu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2008 r. IV KK 436/07).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy uznał, iż czyny z pkt I i II aktu oskarżenia oskarżony R. B. popełnił w warunkach ciągu przestępstw skarbowych, a więc przy zastosowaniu art. 37 § 1 pkt 3 kks. Pomimo zastosowania tej instytucji Sąd wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 399 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks nie uprzedził stron o możliwej zmianie kwalifikacji prawnej, co wynika z protokołu rozprawy.

Powyższe uchybienia spowodowały konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Niezależnie od powyższego wątpliwości Sądu Okręgowego budzi również zastosowanie w niniejszej sprawie postępowania w stosunku do nieobecnych (art. 173 § 1 kks). Zważyć należy, iż w aktach sprawy znajduje się informacja, z której wynika, iż oskarżony R. B. od kilku lat jest w związku konkubenckim z A. L. zamieszkałą w B., ul. (...), gdzie wspólnie wychowują małoletnie dzieci (k. 1). Tymczasem wszelka korespondencja kierowana do oskarżonego była wysyłana na adres w A., ul. (...), gdzie faktycznie oskarżony od wielu lat nie przebywa.

W tych okolicznościach, nie przesądzając oczywiście, iż oskarżony faktycznie przebywa pod adresem w B. należało sprawdzić tą informację zanim skorzystano z instytucji wskazanej w art. 173 § 1 kks.

Mając powyższe na uwadze i zważywszy na przepis art. 436 kpk Sąd Okręgowy nie rozważał zarzutu apelującego dotyczącego niewspółmierności kary, gdyż byłoby to zwyczajnie przedwczesne.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji będzie miał na względzie powyższe uwagi.

Z tych też względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 kpk orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.