Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 10 czerwca 2016 r.

znak (...)

oddala odwołanie

SSO Regina Stępień

Sygn. akt V U 764/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 czerwca 2016 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał wnioskodawcy Z. K. emeryturę od dnia 1 czerwca 2016 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek i obliczył wysokość świadczenia na kwotę 702,06 zł.

W odwołaniu od tej decyzji wnioskodawca Z. K. domagał się zmiany wysokości ustalonej emerytury. Ubezpieczony podniósł przy tym, że wysokość emerytury ustalona w zaskarżonej decyzji jest rażąco zaniżona i nieadekwatna do opłaconych przez niego składek oraz 16-letnich okresów składkowych, w ciągu których ma ciągłość zatrudnienia przez 10 lat. Stąd za niesłuszne uznał obliczenie wysokość świadczenia jedynie w oparciu o kwotę bazową.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, że przyznana wnioskodawcy emerytura niepełna z art. 28 ustawy emerytalnej nie mogła w myśl art. 54 tej ustawy być podwyższona do kwoty najniższej emerytury. Nadto organ wyjaśnił, że brak było możliwości wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia w oparciu o art. 15 ustawy emerytalnej, gdyż wnioskodawcy nie udokumentował wynagrodzenia w okresach w skazanych w tym przepisie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. K. urodził się (...)

W dniu 3 czerwca 2016 r. wnioskodawca złożył kolejny wniosek o emeryturę.

W załatwieniu ww. wniosku organ rentowy decyzją z 10 czerwca 2016 r. przyznał wnioskodawcy Z. K. emeryturę od dnia 1 czerwca 2016 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek i obliczył wysokość świadczenia na kwotę 702,06 zł.

Na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku organ rentowy ustalił 16 lata, 3 miesiące i 19 dni, tj. 195 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata, 8miesięcy i 11 dni, tj. 44 miesiące okresów uzupełniających – pracy w gospodarstwie rolnym.

Przy ustalaniu okresów składkowych organ rentowy uwzględnił wszystkie wskazane przez wnioskodawcę okresy zatrudnienia pracowniczego, poza okresem urlopu bezpłatnego, z którego korzystał w okresie od 15 maja 1981 r. do 15 sierpnia 1981 r. Okresy składkowe przypadały na lata: 1964-1967 i 1970-1981.

Wysokość emerytury organ rentowy obliczył w następujący sposób: przemnożył kwotę bazową obowiązującą w dacie wydania decyzji 3408,62 zł przez 24 %, co dało kwotę 818,07 zł. Następnie udowodnione okresy składkowe wynoszące 195 miesięcy podzielił przez 239, czyli okres wymagany do ustalenia prawa wyrażony w miesiącach, co następnie przemnożył przez kwotę ustalonej części socjalnej świadczenia. dało to kwotę 667,46 zł. Została do niej dodana kwota zwiększenia rolniczego z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników od dnia 1 lipca 2012 r. w kwocie 34,60 zł. Łącznie wysokość świadczenia określono na kwotę 702,06 zł.

D owód: akta ubezpieczeniowe ZUS, w tym : wniosek z dn. 03.06.2016 r. z załącznikami – k. 1-6 ; zaświadczenie KRUS - k. 7-8 ; decyzja z dn. 10.06.2016r . – k. 11 .

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Wyliczenie wysokości świadczenia w zaskarżonej decyzji nie narusza przepisów ustawy emerytalnej.

Należy przypomnieć, że wnioskodawca jest uprawniony do tzw. emerytury niepełnej, określonej w art. 28 ustawy emerytalnej, który stanowi, że ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy nie osiągnęli okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2, przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:1) osiągnęli wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 ust. 2 i 3; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 15 lat dla kobiet i co najmniej 20 lat dla mężczyzn.

Przy ustalaniu prawa do emerytury okresy składkowe i nieskładkowe uzupełniane są tzw. okresami uzupełniającymi, czyli okresami pracy na roli, wymienionymi w art. 10 ust. 1 tej ustawy w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresu wymaganego do przyznania emerytury. Przepis ten pozwala uzupełnić okresy składkowe i nieskładkowe okresami pracy w gospodarstwie rolnym do rozmiaru najbliższego (kolejnego) stażu okresów składkowych i nieskładkowych w zakresie wymaganym i koniecznym do nabycia określonych uprawnień emerytalnych. Oznacza to, że jeżeli okresy składkowe lub nieskładkowe nie przekraczają w przypadku mężczyzny 20 lat, to możliwe jest ich uzupełnienie okresami wskazanymi w art. 10 ust. 1 ustawy jedynie w celu nabycia prawa do tzw. niepełnej emerytury na podstawie art. 28 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Dopiero w przypadku, gdy okresy składkowe i nieskładkowe przekraczają 20 lat, to możliwe jest ich uzupełnienie okresami, o jakich mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, dla nabycia pełnych uprawnień emerytalnych w oparciu o art. 27 ustawy emerytalnej (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 3 grudnia 2004 r., II UK 59/04 – OSNP 2005, nr 13, poz. 195; z dnia 5 września 2008 r., II UK 364/07 – OSNP 2010, nr 1-2, poz. 23; z dnia 24 września 2009 r., II UK 19/09 – OSNP 2011, nr 9-10, poz. 135 oraz z dnia 20 stycznia 2011 r., I UK 246/10 - Legalis).

Wysokość emerytury niepełnej ustala się z na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 1 i art. 56 ust. 1 i 3 ustawy emerytalnej. Emerytura taka w myśl art. 54 nie podlegała podwyższeniu do najniższej emerytury.

Art. 53 ustawy emerytalnej stanowi, że emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych - z uwzględnieniem art. 55, który do wnioskodawcy nie ma zastosowania.

Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy (ust. 2).

W myśl art. 15 ustawy emerytalnej podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę. Z kolei ust 6 art. 15 ustawy emerytalnej stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie zaś z art. 56 ust. 1 ustawy emerytalnej osobie, której przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględniono okresy pracy w gospodarstwie rolnym określone w art. 10, oblicza się wysokość przysługującego świadczenia jako część świadczenia obliczonego w myśl art. 53, z uwzględnieniem okresów pracy w gospodarstwie rolnym, proporcjonalnie do udziału okresów składkowych i nieskładkowych w okresie stanowiącym sumę okresów składkowych, nieskładkowych i uwzględnionych okresów pracy w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika wprost z brzmienia powyższych przepisów, nie jest możliwe ustalenie podstawy wymiaru emerytury z jakichkolwiek, dowolnie wybranych okresów ubezpieczenia przypadających przez rokiem złożenia wniosku o świadczenie, jak żądał tego wnioskodawca, powołując się na zatrudnienia w latach 1971-1981. Podstawę wymiaru można ustalić jedynie na zasadach określonych w art. 15 ustawy emerytalnej, a tam ramy czasowe, do których można odnieść się przy obliczaniu podstawy wymiaru świadczeń są określone jednoznacznie i w przypadku wnioskodawcy koniecznym byłoby wykazanie 10 lat nieprzerwanego zatrudnienia w latach 1996-2015. Możliwe było też wskazanie dowolnie wybranych 20 lat składkowych z całego okresu ubezpieczenia, jednak wnioskodawca okresami w tym wymiarze nie dysponuje.

Wobec tego słusznie organ rentowy wskazywał, iż nie było możliwości wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia. Ponadto wyliczenia dokonane przez ZUS uwzględniają w sposób prawidłowy regulację z art. 56 oraz 54 ustawy emerytalnej, czego zresztą wnioskodawca nie kwestionował w toku procesu.

Mając zatem na uwadze powyższe ustalenia i rozważania, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako niezasadne.