Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2011 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia SSR (del.) Danuta Brejtkopf

Protokolant: sekr. sądowy Magdalena Młynarczyk-Zugaj

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2011 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w P.

przeciwko (...)Sp. z o. o w W.

o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

I uznaje za niedozwolone i zakazuje spółce (...) sp. z o.o. w W. stosowania w obrocie z konsumentami postanowienia wzorca umowy o treści: „ Ze względu na ograniczenia techniczne niezależne od Spółki, Spółka nie gwarantuje, że przeglądanie stron Portalu będzie odbywało się w sposób niezakłócony oraz pozbawiony wad technicznych, w szczególności Spółka nie odpowiada za szkody spowodowane wadliwym działaniem Portalu, systemu transmisji, w tym awariami sprzętu, opóźnieniami i zakłóceniami przesyłu informacji.”

II nakazuje pobranie Skarbowi Państwa Kasie Sądu Okręgowego w Warszawie od pozwanego kwotę 600 zł (sześćset zł) tytułem opląty sądowej od pozwu

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt zl) tytułem kosztów zastępstwa procesowego

IV zarządza publikację prawomocnego wyroku w Monitorze Sądowym i Gospodarczym na koszt pozwanego

SSR (del.) Danuta Brejtkopf

Sygn. akt. XVII AmC 11/10

UZASADNIENIE

W pozwie z dn. 2.01.2010 r powód wniósł o uznanie następujących postanowień wzorca umowy za niedozwolone i zakazanie ich wykorzystywania w obrocie z konsumentami:

Ze względu na ograniczenia techniczne niezależne od Spółki, Spółka nie gwarantuje, że przeglądanie stron Portalu będzie odbywało się w sposób niezakłócony oraz pozbawiony wad technicznych, w szczególności Spółka nie odpowiada za szkody spowodowane wadliwym działaniem Portalu, systemu transmisji, w tym awariami sprzętu, opóźnieniami i zakłóceniami przesyłu informacji

(pkt IV.2 Regulaminu);

Powód stwierdził, iż pozwany jako spółka z o.o. prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług drogą elektroniczną. Oferując swoje usługi pozwany posługuje się wzorcem umownym zawierającym kwestionowane postanowienie.

W ocenie powoda wskazane postanowienie stanowi niedozwoloną klauzulę abuzywną. Zgodnie z art. 385 ¹ kodeksu cywilnego postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne)." W ocenie powoda wzorzec umowy stosowany przez pozwanego jest rażąco sprzeczny z dobrymi obyczajami i narusza uzasadnione interesy konsumentów.

Zakwestionowana klauzula powinna zostać uznana za niedozwoloną, gdyż przewiduje wyłączenie odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego przedsiębiorcy względem konsumentów.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i podniósł, iż spółka (...). prowadzi działalność która polega na prowadzeniu strony internetowej (...). (...) to pierwszy interaktywny, społecznościowy serwis informacyjno-interwencyjny, dotyczący finansów osobistych, gdzie internauci mogą podzielić się z innymi internautami spostrzeżeniami, uwagami, problemami ze świata finansów.

Celem portalu (...) jest zbadanie zagadnienia, poproszenie o komentarz odpowiednich instytucji, podjęcie dialogu z zainteresowanymi stronami, umożliwienie zorganizowania się społeczności zainteresowanej tematem.

Na stronie (...)są publikowane artykuły (alerty), które są tworzone na podstawie informacji zebranych przez pracowników Spółki lub bazują na informacjach przesłanych przez internautów.

Zgodnie z rozdziałem III regulaminu korzystania ze strony(...), "Spółka:

a)  udostępnia Użytkownikom treści na wszystkich stronach Portalu;

b)  umożliwia Użytkownikom przesyłanie Alertów do Spółki;

c)  umożliwia Użytkownikom komentowania Alertów zamieszczonych na Portalu ("Usługi")".

Internauta może korzystać z usług oferowanych przez Portal bez konieczności zawierania jakichkolwiek umów

Przepisy art. 385 ¹ § 1 kc oraz art. 479 ³⁸ § 1 kpc wskazują w sposób wyraźny, iż aby klauzula zawarta we wzorcu stosowanym przez przedsiębiorcę, została uznana za niedozwoloną to muszą być spełnione wymienione w nich warunki, w tym zawarta umowa pomiędzy usługodawcą oraz internautą lub powinna co najmniej istnieć możliwość zawarcia takiej umowy.

Korzystanie z usług odbywa się w ten sposób, iż internauta wchodzi na stronę (...)., zapoznaje się alertami umieszczonymi na tej stronie, może je komentować lub wysłać alert. Jeżeli nie chce korzystać z usług to wychodzi ze strony. Po opuszczeniu przez niego strony internetowej, pomiędzy Spółką a internautą nie ma żadnego stosunku prawnego, który by w dalszym ciągu ich łączył i na podstawie którego byliby oni zobowiązani do wzajemnych świadczeń, jak to ma miejsce w przypadku sklepów internetowych gdzie po opuszczeniu strony przez internautę, nadal na sprzedawcy prowadzącym sklep internetowy istnieje obowiązek dostarczenia rzeczy sprzedanej a internauta ma obowiązek uiścić cenę.

Po stronie Spółki nie istnieją żadne zobowiązania wobec internauty, w szczególności zobowiązania do udostępniania internautom treści alertów, także w przypadku przesłania informacji przez internautę, Spółka nie ma ich obowiązku publikowania. „Spółka dokonuje wyboru materiałów, w tym zdjęć oraz video i podejmuje decyzję o publikacji Alertu. Spóła może redagować nadesłane materiały, zwłaszcza poprawiać błędy. Spółka zastrzega sobie prawo niepublikowania nadesłanego Alertu bez konieczności uzasadnienia" (Rozdział V (Alerty), ust. 4 Regulaminu).

Z drugiej strony, internauta wchodząc na stronę, czy korzystając z usług portalu, nie zaciąga żadnych zobowiązań wobec Spółki.

Tak jak już wcześniej to było wskazane, ze względu na, iż nie dochodzi do zawarcia umowy pomiędzy Spółką oraz internautą, regulamin stosowany przez Spółkę, nie może być traktowany jako wzorzec umowy.

Dodatkowo należy zauważyć, iż postanowienie to w sposób wyraźny wskazuje, iż Spółka nie ponosi odpowiedzialności za ograniczenia techniczne niezależne od Spółki, na które ona nie ma wpływu np.: firmy telekomunikacyjnej dostarczającej internet. Intencją nie jest wyłączenie więc odpowiedzialności za działania własne Spółki, za które ona w dalszym ciągu będzie odpowiadać. W związku z tym klauzula taka nie kształtuje praw i obowiązków ! internauty w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje.

Bezsporne jest, iż pozwany świadczy usługi drogą elektroniczną (art. 2 ust 4, art. 8.1 ustawy z dn. 18.07.2002 r. o świadczeniu usług droga elektroniczną Dz.U.02.144.1204 ze zm. w zw. z art. 384 kc) zgodnie z zasadami określonymi w „Regulaminie korzystania ze strony (...)” udostępnianym osobom fizycznym (Rozdział II Definicje pkt 3 Regulaminu). Tym samym za nieuprawniony uznać należy zarzut pozwanego, iż nie mają zastosowania przy świadczeniu ww. usług, przepisy art. 385 ^{( 1)} § 1 kc, w zw. z art. 479 ^{( 38)} § 1 kpc, bowiem udostępniany konsumentom na stronie internetowej ww. Regulamin stanowi wzorzec umowny w rozumieniu art. 384 kc.

Kwestionowaną klauzulę uznać należy za niedozwoloną bowiem wyłącza ona odpowiedzialność pozwanego wobec konsumenta za szkody spowodowane wadliwym działaniem Portalu, systemu transmisji w tym awariami sprzętu, opóźnieniami i zakłóceniami przesyłu informacji, a więc za świadczone przez spółkę usługi.

Wyłączenie odpowiedzialności pozwanego „za ograniczenia techniczne firmy telekomunikacyjnej dostarczającej Internet” narusza przepis art. 474 kc, wyłączając odpowiedzialność przedsiębiorcy za działania lub zaniechania osób, z których pomocą wykonywa.

Mając pow. na uwadze orzeczono jak w sentencji (art. 479 ⁴² § 1 kpc).

O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 99 kpc oraz art. 479 ⁴² § 2 kpc.

Publikację wyroku zarządzono na mocy art. 479 ⁴⁴ § 2 kpc.

SSR (del) Danuta Brejtkopf