Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w W.

V Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Władzińska

Protokolant: Ewelina Małecka

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa mał. Z. S. reprezentowanej przez P. P.

przeciwko P. S.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego P. S. na rzecz małoletniej Z. S. ur. (...) w W. alimenty w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne do rąk P. P. do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 31 marca 2016 r.;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego P. S. na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w W.) kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 roku P. P. w imieniu małoletniej córki Z. S. wniosła o zasądzenie od P. S. na rzecz małoletniej córki alimentów w kwocie po 1200 zł miesięcznie, płatne z góry do rąk matki, poczynając od dnia 1 marca 2016 roku, płatnej do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z lat, o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej Z. S. kwoty 2400 zł za miesiące styczeń i luty 2016 r. płatnych do 10 dnia miesiąca, w którym nastąpi wydanie wyroku, płatnych do rąk matki – P. P. (k.2-5).

W dniu 23 maja 2016 roku pozwany P. S. złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł miesięcznie

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia Z. S., ur. (...) w W. jest córką P. P. i pozwanego P. S., pochodzącą z nieformalnego związku stron (dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k.11).

Miesięczne utrzymanie małoletniej powódki wg oświadczenia P. P. wynosi ok. 1300-1400 zł, w tym: 600-700 zł wyżywienie, 350-400 zł odzież i obuwie, 200 zł pieluchy, 100 zł środki kosmetyczne (dowód: faktury k.47, 53, 58-60, 66-88, rachunek k.51, potwierdzenie przelewu k.152, zeznania P. P. k.168).

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki P. P. ma 31 lat. Pracuje w agencji reklamowej, wg oświadczenia zarabia ok. 1500 zł miesięcznie (dowód: oświadczenie k.107, rozliczenie PIT k.108-115, zeznania P. P. k.168).

Przedstawicielka ustawowa mieszka wspólnie z powódką oraz swoim synem z poprzedniego związku, na którego otrzymuje regularnie alimenty od byłego partnera. Wynajmuje mieszkanie za kwotę 1700 zł plus opłaty eksploatacyjne: 98 zł co dwa miesiące prąd, 30 zł co dwa miesiące gaz (dowód: umowa najmu k.6-9, faktury k.89-95, zeznania P. P. k.168).

W opiece nad dziećmi przedstawicielkę ustawową wspierają rodzice, opiekując się Z. S., gdy matka jest w pracy, odbierając ze żłobka, robiąc zakupy oraz wożąc na wizyty lekarskie. Matka powódki otrzymuje świadczenie 500+ (dowód: zeznania świadków: D. P. k.128, Z. P. k.168, zeznania P. P. k.168).

Pozwany P. S. ma 32 lata, pracuje jako dostawca pizzy. Pozwany otrzymuje wynagrodzenie w kwocie średnio 190 zł miesięcznie, z dodatkami w postaci ekwiwalentu za pranie odzieży służbowej – 1220 zł, najem prywatnego pojazdu do celów służbowych – 1756,33 zł. Ponadto pozwany uzyskuje napiwki w kwocie od 0 do 90 zł za dzień pracy. Wg oświadczenia pozwanego wynagrodzenie miesięczne nie przekracza 2.000 zł (dowód: zaświadczenie o dochodach k.28, zeznania świadka D. P. k.128, rozliczenie PIT k.134-137, zeznania P. S. k.168).

P. S. posiada majątek w postaci domu w K. o powierzchni ok. 100 m ² (dowód: zeznania P. S. k.168).

Ojciec małoletniej utrzymuje z nią kontakt, zabiera do miejsca zamieszkania, umożliwiając tym samy kontakt z dziadkami ojczystymi. Strony zawarły ugodę przed Sądem w przedmiocie kontaktów ojca z Z. S. – ojciec ma ustalone kontakty weekendowe dwa razy w miesiącu od piątku po południu do niedzieli wieczorem, a także w każdą środę po południu do czwartku rano. Małoletnia ma u ojca ubranka i zabawki (dowód: faktury k.35-38, 120-123, 142-145, 147-151, 159-162, zeznania świadków D. S. k.128, S. S. k.128).

P. S. mieszka z rodzicami, przekazuje swojej matce kwotę ok. 800 zł na opłacenie rachunków i za wyżywienie (dowód: zeznania świadka D. S. k.128).

Pozwany przed wniesieniem przez P. P. niniejszego powództwa, uiszczał na rzecz córki dobrowolnie alimenty w kwocie po 350-500 zł miesięcznie, początkowo przekazem pocztowym, w późniejszym okresie do rąk matki dziecka. Pozwany wywiązuje się z zabezpieczenia alimentów, dodatkowo w dniu 18 października 2016 roku przekazał przedstawicielce ustawowej kwotę 130 zł na zakup okularów dla córki. (...) pozwanego wspierają rodzice, sfinansowali również chrzciny dla małoletniej powódki i zakup wózka (dowód: potwierdzenia przekazów k.39, 118-119, potwierdzenie odbioru alimentów k.117, zeznania świadka D. S. k.128).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci wymienionych powyżej dokumentów, załączonych do akt niniejszego postępowania, których rzetelność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron (za wyjątkiem dokumentu k.156). Sąd ponadto oparł się na zeznaniach świadków D. P., D. S., S. S., Z. P. oraz stron P. P. i P. S..

Dokument w postaci potwierdzenia przez P. P. odbioru kwot alimentów (k.156) Sąd wziął pod uwagę częściowo, tj. z wyłączeniem kwoty 250 zł w marcu 2016 r. i 300 zł w maju 2016 r., z uwagi na podniesioną przez przedstawicielkę ustawową, a potwierdzoną przez P. S. okoliczność, że kwoty te zostały dopisane przez pozwanego po podpisaniu dokumentu przez matkę dziecka.

Sąd miał na uwadze, że złożone przez przedstawicielkę ustawową faktury dotyczące zakupu produktów spożywczych i higienicznych służyły zaspokojeniu potrzeb nie tylko Z. S., ale również pozostałych osób we wspólnym gospodarstwie domowym, tj. matki powódki i przyrodniego brata powódki.

Sąd nie wziął pod uwagę załączonych do akt paragonów (k.29-34, 48-51, 54-57, 61-65, 124, 157-158). Paragony nie są dowodami w sprawie – nie stanowią one informacji, kto kupował dane produkty i czyje potrzeby one zaspokoiły. Świadczą jedynie o tym, co zostało zakupione.

Zeznania stron Sąd uznał za wiarygodne, korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym, zebranym w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, zaś z mocy art. 135 § 3 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, iż potrzeby uprawnionego obejmują wszystko to, co jest niezbędne dla jego utrzymania, nie tylko w sensie potrzeb fizycznych (wyżywieniem, mieszkanie, odzież), ale i duchowych (kulturalnych). Ponadto przyjmuje się, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyje z nimi we wspólnocie, jak i poza tą wspólnotą (najczęściej tylko z jednym z rodziców – orzeczenie SN z dnia 5 stycznia 1956 roku, OSN 1957, poz. 74).

Możliwości zarobkowe zobowiązanego oznaczają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Takie ukształtowanie przesłanki obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym dopuszcza możliwość ustalenia, czy rzeczywiście zarobki i dochody uzyskiwane przez zobowiązanego odpowiadają jego możliwościom zawodowym przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, przygotowania zawodowego, wykształcenia, a także możliwościom zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka, jeżeli strona przeciwna zakwestionowała wyczerpanie pełni możliwości zarobkowych przez zobowiązanego.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że okolicznością bezsporną jest to, że powódka Z. S. jest małoletnia i na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny wobec niej.

W ocenie Sądu możliwości zarobkowe pozwanego P. S. kształtują się na poziomie ok. 2000 zł, jako kwota, którą pozwany mógłby zarabiać przy optymalnym wykorzystaniu swojej wiedzy i umiejętności. Świadczy o tym przede wszystkim fakt, że pozwany osiągał dochody tego rzędu bądź wyższe, mimo że jak twierdzi obecnie zarabia mniej. W szczególności ojciec małoletniej podniósł, że sam ustala grafik swojej pracy, w związku z tym ma możliwość ustalenia dodatkowych godzin pracy i uzyskania dodatkowego zarobku. Sąd wziął pod uwagę, że pozwany jest osobą młodą, zdrową i nie posiada zobowiązań, które uniemożliwiłyby mu podjęcie dodatkowego zatrudnienia.

Zdaniem Sądu podana przez przedstawicielkę ustawową kwota utrzymania małoletniej 1300-1400 zł miesięcznie jest usprawiedliwiona wobec sytuacji finansowej stron, jednak poszczególne składniki tej kwoty są zawyżone, tj. wyżywienie i odzież. Zdaniem Sądu wydatki rzędu 600-700 zł na wyżywienie 2-letniego dziecka są zawyżone, podobnie 300-400 zł na odzież, tym bardziej, że w wydatkach tych wspierają matkę powódki jej rodzice. Jednocześnie do kosztów utrzymania córki przedstawicielka ustawowa nie doliczyła kosztów związanych z zapewnieniem mieszkania, tj. ok. 600 zł.

Sąd zważył, że koszty utrzymania małoletniej powinny być między rodzicami rozdzielone w ten sposób, że pozwany P. S. powinien przekazywać matce dziecka alimenty w kwocie 600 zł. Obciążenie pozwanego kosztami utrzymania dziecka w wyższej kwocie jest niezasadne wobec okoliczności, że ojciec kontaktuje się z córką, zabiera ją do siebie na co drugi weekend oraz na jedną noc w każdym tygodniu, przejmując w tym czasie na siebie koszt utrzymania córki.

Art. 137 § 2 k.r.o. stanowi, że niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną, zaś w uzasadnionych wypadkach sąd może rozłożyć zasądzone świadczenie na raty.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie, dochodzenie alimentów za okres poprzedzający wytoczenie powództwa jest dopuszczalne tylko w ograniczonym zakresie, tj. w wypadku, gdy pozostały nie zaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie kosztów wychowania i utrzymania (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 1968 r. III CZP 65/68).

Odnosząc powyższe do niniejszego postępowania, uznać należy, że nie zostało udowodnione, aby Z. S. miała niezaspokojone potrzeby z okresu przed wniesieniem powództwa. Przeciwnie – pozwany P. S. dobrowolnie przekazywał przedstawicielce ustawowej alimenty, w styczniu 2016 roku 500 zł, w lutym – 350 zł, co P. P. potwierdziła własnoręcznym podpisem.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku.

Na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w zakresie pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.