Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Mazurek

protokolant: protokolant sądowy Marta Piotrowska

po rozpoznaniu dnia 16 stycznia 2017 r.

sprawy P. S., syna I. i Ł., ur. (...) w Ż.

obwinionego o czyny z art. 92a kw, art. 95 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

z dnia 15 lipca 2016 r. sygn. akt II W 555/15

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, uniewinnia obwinionego P. S. od popełnienia wykroczenia zarzuconego mu w punkcie IV, a za pozostałe przypisane mu wykroczenia na podstawie art. 92 a kw w zw. z art. 9 §2 kw wymierza mu karę 1000 (jeden tysiąc) złotych grzywny, w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 100 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz 50 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt VI Ka 1422/16

UZASADNIENIE

P. S. został obwiniony o to, że

I. w dniu 20.06.2015 roku o godzinie 20:30 w miejscowości S. gmina C., pow. (...), województwo (...) prowadził po drodze publicznej nr (...) pojazd marki A. nr rel. (...) jadąc do miejscowości L. w kierunku N. z prędkością 118 km/h nie zastosowując się do znaku drogowego B-33 ograniczającego prędkość jazdy do 60 km/h, tj. o czyn z art. 92a kw

II. w miejscu i czasie j/w prowadził po drodze publicznej nr (...) pojazd marki A. o nr rej. (...) jadąc od miejscowości L. w kierunku miejscowości N. nie posiadał przy sobie wymaganych dokumentów tj. prawa jazdy, tj. o czyn z art. 95 kw

III. w dniu 20.06.2015 roku o godzinie 20:55 w miejscowości C. gmina C., pow. (...), województwo (...) prowadził po drodze publicznej nr (...) pojazd marki A. o nr rej. (...) jadą od miejscowości C. w kierunku miejscowości K. z prędkością 91 km/h nie zastosowując się do znaku drogowego B-33 ograniczającego prędkość jazdy do 60 km/h, to jest o czyn z art. 92a kw

IV. w miejscu i czasie j/w prowadził po drodze publicznej nr (...) pojazd marki A. o nr rej. (...) jadąc od miejscowości C. w kierunku miejscowości K. nie posiadał przy sobie wymaganych dokumentów, to jest o czyn z art. 95 kw

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim wyrokiem z dnia 15 lipca 2016r. w sprawie o sygn. akt II W 555/15 uznał obwinionego P. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wyczerpujących znamiona wykroczeń z art. 92a kw i art. 95 kw, przy czym w ramach czynu opisanego w pkt I przyjął, że prowadził pojazd z prędkością nie mniejszą niż 114 km/h, a w ramach czynu opisanego w pkt III, że prowadził pojazd z prędkością nie mniejszą niż 88 km/h, i za czyny te na podstawie art. 92a kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 1500 złotych; na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 118 § 1 kpw w zw. z art. 119 kpw zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów postępowania kwotę 1000 złotych, w pozostałej części koszty postępowania przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony zaskarżając go w zakresie dotyczącym czynów określonych w punktach I i III. Obwiniony wniósł o uchylenie wyroku i uniewinnienie go od popełnienia zarzucanych mu wykroczeń, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji w tym zakresie. W przypadku nieuwzględnienia tych wniosków wniósł o zmianę wyroku poprzez zmniejszenie orzeczonej wobec niego łącznej kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obwinionego zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo, tj. w zakresie dotyczącym czynu z art. 95 kw zarzuconego w punkcie IV oraz w zakresie wymierzonej kary grzywny.

Na wstępie niniejszych rozważań należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie w sprawie w sposób prawidłowy. Ustalenia faktyczne oparte zostały na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Słuszny jest wniosek co do winy obwinionego w odniesieniu do czynów zarzuconych w punktach I, II i III. Zastrzeżenia sądu odwoławczego wzbudziło jedynie przypisane obwinionemu popełnienia wykroczenia z art. 95 kk opisanego w punkcie IV oraz wymierzona kara grzywny.

Sąd Rejonowy wnikliwie rozważył wszystkie okoliczności związane z wykroczeniami zarzucanymi obwinionemu w punktach I i III opierając się w tym zakresie na opinii biegłego J. T.. Apelacja nie zawiera argumentów, które mogłyby skutecznie podważyć rzetelność i prawidłowość wydanej przez niego opinii. Brak podstaw do podzielenia stanowiska obwinionego, że praca biegłego opiera się na współpracy z Policją i sądem, co spowodowało, że w kwestiach spornych biegły nie opowiedział się po stronie obwinionego. Osoby wpisane na listę biegłych dysponują wiedzą z odpowiednich dziedzin naukowych i wydając opinię kierują się wyłącznie swoją wiedzą specjalistyczną. Oczywiście może się zdarzyć, że opinia biegłego jest nierzetelna, jednak w niniejszej sprawie brak jest przesłanek do takiego stwierdzenia. Biegły zapoznał się z urządzeniem, przy którego pomocy funkcjonariusze ustalili prędkość pojazdu kierowanego przez obwinionego, a ponadto ustalił w jaki sposób funkcjonariusze sprawdzili prawidłowość działania tego urządzenia przed przystąpieniem do służby (test ustawienia celownika), a następnie w jaki sposób dokonywali pomiarów prędkości. Tak więc nie ma podstaw do przyjęcia, że opinia ta jest nieprofesjonalna, a wyniki badań prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego są sprzeczne z rzeczywistością. Sąd Rejonowy szczegółowo przeanalizował wszystkie okoliczności związane z prawidłowością przeprowadzenia pomiarów prędkości i sąd odwoławczy w pełni te ustalenia akceptuj. Odległość z jakiej funkcjonariusze Policji dokonywali pomiaru prędkości pojazdu obwinionego pozostawała w zakresie możliwości techniczny urządzenia, którym się posługiwali, a usytuowanie miejsca z którego dokonywali pomiaru pozwalało na uzyskanie prawidłowych wyników.

Okoliczność, że obwiniony nabył na swoje potrzeby urządzenie podobnego typu i posługując się nim uzyskiwał niemiarodajne wyniki była badana przez biegłego, który zasadnie zwrócił uwagę, że „obwiniony sugeruje taki poziom abstrakcji w możliwości błędnego działania przyrządu, który jest pozbawiony sensu”. Biegły podkreślił, że nagrania dołączone do akt przez obwinionego pokazują, że użytkował on przyrząd w sposób niezgodny z instrukcją (np. wykonywanie wahadłowych ruchów na płaskich powierzchniach lub z otworami), bądź w trybie pomiaru odległości, w którym oprogramowanie jest zoptymalizowane w całkiem innym celu niż tryb pomiaru prędkości. Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko biegłego, że producent przyrządu skonstruował go tak, że nie zakładał, iż będzie on użytkowany intencjonalnie w sposób nieprawidłowy, tak jak robił to obwiniony. W związku z tym nie sposób podzielić stanowiska obwinionego, że „materiały dowodowe załączone przez niego do sprawy ukazują nie tylko błędne wyniki pomiarów wykonanych urządzeniem, ale także jego podatność na manipulację wynikami”.

Sąd Rejonowy zasadnie nie dopuścił do wykonywania testów na sali rozpraw przy użyciu urządzenia obwinionego, bowiem jest to urządzenie bez legalizacji i w związku z tym wyniki uzyskiwane przy jego pomocy mogą być niemiarodajne. Natomiast co do urządzenia, którym wykonywano badania prędkości obwinionego, to biegły wykonał testy niezbędne dla wydania opinii, a obwiniony nie wnioskował o przeprowadzenie przez biegłego dodatkowych testów. Nie budzi również zastrzeżeń decyzja sądu I instancji o oddaleniu wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka J. S., która była pasażerem pojazdu kierowanego przez obwinionego, bowiem dowód ten zmierzał w sposób oczywisty wyłącznie do przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy uniewinnił obwinionego od popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie IV, bowiem uznał, że obwiniony nie może być karany dwa razy za to samo, tj. za to, że w czasie tej samej podróży między swoim miejscem swojego zamieszkania-M., a celem podróży, tj. lotniskiem w M., nie posiada prawa jazdy. Jest oczywiste, że obwiniony w czasie całej podróży nie miał prawa jazdy i po pierwszej kontroli w dniu 20 czerwca 2015 r. o godz. 20.30 w miejscowości S. nie miał możliwości podjęcia działań mających na celu otrzymanie tego prawa jazdy celem kontynuowania podróży w sposób zgodny z prawem, tj. posiadając przy sobie ważne prawo jazdy. Z tych względów Sąd Okręgowy uznał, że obwiniony kierując pojazdem i kontynuując w ten sposób podróż bez ważnego prawa jazdy nie dopuścił się o w dniu 20 czerwca 2015 r. godz. 20.55 w miejscowości C. kolejnego wykroczenia z art. 95 kw.

Sąd Okręgowy złagodził wymierzoną obwinionemu karę do 1000 złotych grzywny uznając, że jest to kara adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego tj. popełnienia w krótkim czasie trzech wykroczeń. Sąd odwoławczy miał na względzie, że pierwsze wykroczenie polegało na bardzo dużym przekroczeniu dopuszczalnej prędkości, tj. powyżej 50 km/h, jednak z drugiej strony należy pamiętać, że obwiniony zarabia tylko 2000 złotych i ma na utrzymaniu konkubinę oraz córkę w wieku 13 lat, a samochód A. (...), którym kierował został wyprodukowany w 2006 r. W tych okolicznościach kara 1000 złotych jest karą sprawiedliwą i adekwatną do możliwości finansowych obwinionego. Również poniesienie przez niego kosztów postępowania pozostaje w zakresie jego możliwości zarobkowych.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.