Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: Katarzyna Ponikiewska

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2015 r. w Warszawie

sprawy M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 30 czerwca 2014 r. znak: (...)

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 28 lutego 2014 r. do dnia 29 maja 2016 r.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona M. R. , w dniu 15 lipca 2014r. złożyła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. odwołanie od decyzji z dnia 30 czerwca 2014r. znak: (...). Podniosła, że nie zgadza się z ww. decyzją organu rentowego (k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
w odpowiedzi na odwołanie z dnia 11 sierpnia 2014r. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu odpowiedzi organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 29 maja 2014 r. odwołująca została uznana za zdolną do pracy. Zgodnie z powyższym ubezpieczona nie spełniła przesłanki zawartej w art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (k. 3 a. s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. R., urodzona w dniu (...) złożyła wniosek do organu rentowego w dniu 28 lutego 2014r. o przyznanie jej renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku dołączyła informację o okresach składkowych i nieskładkowych (k. 1-19 a. r.).

W toku postępowania ubezpieczona została skierowana na badanie do Lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 7 lutego 2013 r. uznał badaną za częściowo niezdolną do pracy do dnia 29 lutego 2016 r. (k. 169 a. r.).

W związku z wniesionym sprzeciwem przez odwołującą w dniu 29 kwietnia 2015r. od powyższego orzeczenia, sprawę przekazano do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 29 maja 2014r. podtrzymała stanowisko Lekarza orzecznika ZUS i odmówiła przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy twierdząc, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy (k. 117 a. r. oraz k. 129 dok. lek.).

W oparciu o powyższe została wydana skarżona decyzja z dnia 30 czerwca 2014r. mocą której organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczona nie spełnia przesłanki zawartej w dyspozycji art. 57 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, gdyś nie jest niezdolna do pracy (k. 153 a. r.).

W toku postępowania sądowego biegła sądowa z zakresu psychiatrii M. P. (1) w opinii z dnia 6 października 2014r. stwierdziła, że z przyczyn czysto psychologicznych odwołująca jest zdolna do wykonywania pracy. Po wykonaniu badania i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną biegła rozpoznała u badanej zaburzenia depresyjne nawracające i możliwość zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Na tej podstawie biegła wskazała na remisję objawów depresyjnych utrzymującą się od ubiegłego roku, jednego nie prowadzącą do ustalenia przesłanki do wykazania niezdolności do pracy (k. 16 a. s.).

Biegły sądowy z zakresu onkologii dr n. med. Z. D. w opinii z dnia 20 stycznia 2015r. rozpoznał u odwołującej raka piersi w znacznym stopniu zaawansowania klinicznego, przebycie okaleczającego zabiegu operacyjnego oraz chemioterapii. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i po zbadaniu ubezpieczonej biegły stwierdził, że M. R. jest obecnie okresowo, częściowo niezdolna do podjęcia pracy od daty złożenia wniosku do dnia 29 maja 2016r. W opinii biegłego choroba nowotworowa piersi z zaburzeniami depresyjnymi stanowią podstawę do uznania badanej za osobą częściowo niezdolną do podjęcia pracy (k. 40 a. s.).

Pismem procesowym z dnia 24 lutego 2015r. organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego onkologa. W uzasadnieniu wniosku ZUS podniósł, że biegły nie odniósł się do kwalifikacji zawodowych ubezpieczonej i przebiegu jej zatrudnienia (k. 48-50 a. s.).

W opinii uzupełniającej z dnia 13 kwietnia 2015r. z zakresu onkologii odpowiadając na zarzuty organu rentowego, biegły podtrzymał swoją opinię o okresowo częściowej niezdolności do pracy M. R.. Biegły stwierdził, że po leczeniu onkologicznym, ubezpieczona wymaga stałej rehabilitacji zapobiegającej rozwinięciu obrzęku limfatycznego kończyny górnej. Podniósł także, że w takich przypadkach przeciwskazane jest obciążanie kończyny (k. 72 a. s.).

Pismem procesowym z dnia 12 maja 2015r. organ rentowy ponownie wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego onkologa stwierdzając, że opinia uzupełniająca biegłego Z. D. nie wnosi niczego nowego do niniejszej sprawy (k. 83-84 a. s.).

Odwołująca także odniosła się w piśmie procesowym z dnia 11 maja 2015r. do opinii sądowych wyżej wymienionych biegłych. Podniosła, że nie ma szans na wykonywanie zawodu głównej księgowej z uwagi na swoje wykształcenie i wiek oraz trzyletnią przerwę w pracy spowodowaną chorobą onkologiczną. Wskazała również, że jej rehabilitacja polega na codziennych i długotrwałych masażach oraz ćwiczeniach a przerwanie tych czynności spowodowałoby pogorszenie w stanie zdrowia (k. 85 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu psychiatrii i onkologii celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującego. W ocenie Sądu Okręgowego, wnioski zawarte we wszystkich sporządzonych opiniach należy podzielić w całości. Opinie zostały bowiem wydane po przeprowadzeniu szczegółowego badania przedmiotowego odwołującej i wnikliwej analizie całości dokumentacji medycznej zawartej zarówno w aktach sądowych, jak i aktach rentowych ubezpieczonego. Opinie biegłych specjalistów są wyczerpujące, a także zostały sporządzone w sposób jasny i logiczny oraz nie pozostawiają wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia ubezpieczonej. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Okręgowy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

W związku z przytoczoną powyżej argumentacją Sąd nie powołał dowodu z opinii innych biegłych sądowych, mimo wniosku pełnomocnika organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego lekarza onkologa. Zdaniem Sądu, argumenty powołane na uzasadnienie tego wniosku nie zasługują na uwzględnienie, zwłaszcza że zastrzeżenia podniesione przez organ rentowy w piśmie z dnia 24 lutego 2015r. zostały wyjaśnione w opinii uzupełniającej z dnia 13 kwietnia 2015r. Ponadto wymaga podkreślenia, że Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS lek. Med. A. C., która domagała się przeprowadzenia dowodu z opinii innego lekarza onkologa, jest otolaryngologiem, specjalistą chorób płuc, natomiast autorem opinii onkologicznej jest doktor nauk medycznych specjalista chirurg-onkolog Z. D.. Zdaniem Sądu, opinia wymienionego biegłego jest wyczerpująca i precyzyjna, a nadto wykazuje znaczne naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonej w stopniu uzasadniającym orzeczenie częściowej niezdolności do pracy. Z powyższych względów Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii innego lekarza onkologa, biorąc także pod uwagę, że wniosek ten został sformułowany przez lekarza medycyny nie mającego specjalizacji z dziedziny onkologii.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. R. od decyzji organu rentowego
z dnia 30 czerwca 2014 r., znak:(...), mocą której odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (wyrok Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku. Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową.

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczoną odwołania, wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa, gdyż nie odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględnił opinie wydane przez biegłych i uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych. Wnioski zawarte w przedmiotowych opiniach nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom odwołującej, a opinie wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. W ocenie Sądu, biegli rzeczowo uzasadnili swoje stanowiska odnośnie zdiagnozowanych schorzeń i ich wpływu na zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi przez odwołującą kwalifikacjami.

Z tych też względów Sąd oddalił wniosek organu rentowego
o powołanie kolejnego biegłego z zakresu onkologii, uznając że sprawa została już dostatecznie wyjaśniona, a złożony wniosek zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania sądowego.

Odosobniony pogląd wyraziła w swojej opinii biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu psychiatrii M. P. (1), która uznała odwołującą się za zdolną do pracy. Opinii tej Sąd nie podzielił wobec jej sprzeczności z pozostałymi opiniami. Ponadto w ocenie Sądu dominujące schorzenia odwołującej, powodujące nasilone schorzenia, leżą po stronie przyczyn onkologicznych, dlatego też, Sąd Okręgowy rozpoznając niniejsze odwołanie w sprawie, oparł się w szczególności, na ww. dowodach z opinii biegłego sądowego lekarza specjalistę z zakresu onkologii.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,
a w szczególności z opinii biegłego sądowego z zakresu onkologii wynika, że występujący u M. R. stan po operacyjnym usunięciu raka piersi powoduje konieczność stwierdzenia, że odwołująca jest okresowo, częściowo niezdolna do podjęcia pracy.

Z tych też względów odwołująca nie ma możliwości wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na fakt, że odwołująca jest osobą okresowo częściowo niezdolną do pracy, to spełnia ustawowe przesłanki, niezbędne do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na okres od dnia 28 lutego 2014 r. do dnia 29 maja 2016 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art.
477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w vtenorze wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)