Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W. F. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 7 października 2009 roku, w sprawie II K 287/09 został skazany między innymi za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., którego dopuścił się w dniu 01 kwietnia 2009 roku polegające na kierowaniu motorowerem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, na łączną karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie Sąd warunkowo zawiesił na okres 4 lat tytułem próby. Wyrok ten stał się prawomocny z dniem 15 października 2009 roku. Kara wymierzona W. F. w sprawie II K 287/09 została następnie objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 27 stycznia 2012 roku sygn. II K 235/11. Kary jednostkowy wymierzone w sprawie II K 287/09 w tym za występek art. 178 a § 1 kk zostały połączone z innymi karami jednostkowymi i Sąd wymierzył W. F. łączną karę 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok ten stał się prawomocny z dniem 21 marca 2012 roku. W. F. karę tę odbył w okresie od dnia 18 września 2011 roku do dnia 17 lutego 2014 roku z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania w dniu 18 marca 2010 roku.

dowód:

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 7 października 2009 roku, w sprawie o sygn. akt II K 287/09 – k. 20 – 21;

- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 27 stycznia 2012 roku, w sprawie o sygn. akt II K 235/11 – k. 30-31;

W dniu 16 kwietnia 2016 roku I. Ł. wraz ze swoją bratanicą A. J. około godz. 17 15 poruszała się samochodem osobowym marki T. drogą publiczną prowadzącą z W. w kierunku T.. Na drodze w miejscowości C. I. Ł. zauważyła osobę kierującą motorowerem. Osobą tą był W. F., który jechał w odległości około 50 metrów przed samochodem.

W pewnym momencie kierujący motorowerem przewrócił się na jezdnię. I. Ł. zwolniła i podjechała w jego kierunku. W tym samym czasie W. F. wstał i próbował podnieść motorower. I. Ł. wraz z bratanicą podeszły do W. F.. Była wyczuwalna od niego silna woń alkoholu oraz miał bełkotliwą mowę. I. Ł. i A. J. odebrały W. F. kluczyki od motoroweru. W. F. próbował uciec z miejsca zdarzenia. I. Ł. i A. J. zagrodziły mu drogę i zatrzymały na miejscu zdarzenia. I. Ł. wezwała patrol policji. Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze doprowadzili W. F. do Komendy Powiatowej Policji w W., gdzie został poddany badaniu urządzeniem elektronicznym do określania zawartości alkoholu w organizmie. Badanie przeprowadzono urządzeniem Alkometr A2.0. Pierwszy wynik badania przeprowadzonego o godzinie 17:35 wykazało w organizmie W. F. 1.06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejny wynik badania z godzimy 17:37 wykazał w organizmie W. F. 1.05 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie, którym zostało przeprowadzone badanie stanu trzeźwości posiadało aktualne świadectwo wzorcowania z dnia 28 stycznia 2016 roku. Kolejny termin przeprowadzenia wzorcowania został wyznaczony na dzień 28 lipca 2016 roku. W. F. podpisał protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym i oświadczył, iż spożywał piwo w ilości 2 litry.

dowód:

- zeznania świadka I. Ł. – k. 5v, 99;

- protokół z przebiegu badaniem trzeźwości urządzeniem elektronicznym wraz ze świadectwem wzorcowania – k. 3, 4 ;

W dniu 09 maja 2016 roku patrol Policji z Komendy Powiatowej Policji w W. około godz. 19:05 zatrzymał do kontroli drogowej poruszającego się motorowerem W. F.. W. F. poruszał się zygzakiem po drodze publicznej o dużym natężeniu ruchu. Po zatrzymaniu W. F. został poddany badaniu urządzeniem elektronicznym na obecność alkoholu w organizmie. Badanie zostało przeprowadzone urządzeniem A. typu (...) 7410. Pierwsze badanie przeprowadzone o godz. 19:7 wykazało 0,65 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejne badanie z godziny 19:20 wykazało 0,60 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Następnie W. F. został przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w W., gdzie został ponownie poddany badaniu urządzeniem elektronicznym do oznaczenia alkoholu w organizmie. Badanie to zostało przeprowadzone urządzeniem Alkometr A2.0. Wynik z godziny 19:42 wykazał 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast wynik z godziny 19:46 wykazał 0,61 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenia, którym zostały przeprowadzone badania posiadały aktualne świadectwa wzorcowania. W. F. podpisał protokoły z przebiegu badania i oświadczył, iż wcześniej spożywał alkohol w postaci piwa.

dowód:

- protokoły z przebiegu badania trzeźwości urządzeniem elektronicznym wraz ze świadectwem wzorcowania – k. 50, 51, 52, 53;

W. F. w przyszłości był wielokrotnie karany sądownie, w tym wiele razy za przestępstwa przeciwko mieniu oraz za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji publicznej. Zarzucanych mu czynów dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk po odbyciu w okresie od 18 września 2011 roku do 17 lutego 2014 roku łącznej kary 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 27 stycznia 2012 roku, w sprawie o sygnaturze akt II K 235/11.

dowód:

- dane o karalności - k. 18-19;

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 7 października 2009 roku, w sprawie o sygn. akt II K 287/09 – k. 20 – 21;

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 14 grudnia 2015 roku, w sprawie o sygn. akt II K 186/15 – k. 22;

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 11 grudnia 2015 roku, w sprawie o sygn. akt II K 191/15;

- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 27 stycznia 2012 roku, w sprawie o sygn. akt II K 235/11 – k. 30-31;

W. F. urodził się w dniu (...), posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest rolnikiem. Obecnie W. F. jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, utrzymuje się z zasiłku stałego otrzymywanego z Gminnego Ośrodka Pomocy (...) oraz z prac dorywczych, co przynosi mu miesięczny dochód wysokości około 560 zł. W. F. jest rozwiedziony, ma trójkę dorosłych dzieci i nie posiada nikogo na utrzymaniu. W. F. nie posiada żadnego majątku.

dowód:

- informacje podane przez W. F. do protokołu rozprawy w dniu 16 sierpnia 2016 roku – k.98;

- dane o podejrzanym – k. 10;

- informacja ze Starostwa Powiatowego W. – k. 14, 15;

- informacja z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Oddział (...) w T. - k. 16;

W trakcie przesłuchania w charakterze podejrzanego na etapie postępowania przygotowawczego W. F. przyznał się do popełnienia w dniu 16 kwietnia 2016 roku czynu zabronionego polegającego na kierowaniu motorowerem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości. W. F. wyjaśnił, iż tego dnia wracał motorowerem do domu. Zaczął padać deszcz i miał zamazaną szybkę w kasku ochronnym co spowodowało, iż stracił widoczność i w konsekwencji przewrócił się. W. F. w trakcie przesłuchania przyznał, iż godziną przed zdarzeniem spożywał alkohol w postaci wódki, jednakże jednocześnie zaznaczył, że wracając do domu nie kierował motorowerem, a jedynie pchał go i dopiero później gdy zaczęło podać wsiadł na motorower i zaczął jechać. W. F. wyraził żal z powodu swojego zachowania oraz wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. (k. 13)

W trakcie kolejnego przesłuchania w charakterze podejrzanego W. F. ponownie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. (k. 26)

W dniu 23 maja 2016 roku W. F. złożył wyjaśnienia przed prokuratorem i po raz kolejny przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Składając wyjaśnienia zaznaczył, iż w przeszłości nigdy nie spowodował żadnego wypadku drogowego i w związku z tym nikomu nie wyrządził żadnej krzywdy. W. F. przesłuchany przez prokuratora oświadczył, iż poddałby się dobrowolnie karze, ale nie chce aby była to bezwzględna kara pozbawienia wolności. (k. 28)

W dniu 10 i 22 czerwca 2016 roku W. F. ponownie złożył wyjaśnienia i także przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W. F. w trakcie składania wyjaśnień podkreślił, iż nie chce poddawać się bezwzględnej karze pozbawienia wolności. (k. 34, 37)

W. F. przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się także do popełnienia w dniu 09 maja 2016 czynu zabronionego polegającego na kierowaniu motorowerem w stanie nietrzeźwości po drodze publicznej. Wyjaśnił, że motorowerem jechał jedynie po bocznej drodze i znajdował się niedaleko swojego miejsca zamieszkania, albowiem w momencie gdy został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji do kontroli był w odległości około 100 metrów od domu. Nadto W. F. wyjaśnił, iż jedynie naprawiał swój motorower i nie zdawał sobie sprawy z tego, iż porusza się po drodze publicznej. W. F. składając wyjaśnienia przyznał, że w trakcie naprawy motoroweru spożywał alkohol w postaci piwa. Motorowerem tego dnia przyjechał tylko na próbę, gdyż chciał sprawdzić, czy działa on prawidłowo. W momencie gdy nim jechał czuł się dobrze i nie miał poczucia zaburzenia świadomości. W jego ocenie nie stworzył żadnego zagrożenia w ruchu drogowym i dodał, iż na drodze na której się znajdował, zazwyczaj panuje mały ruch kołowy i pieszy. W. F. zaznaczył, iż w przeszłości nigdy nie spowodował żadnego wypadku oraz wyraził żal z powodu swojego zachowania. (k. 72) W trakcie kolejnego przesłuchania w charakterze podejrzanego W. F. także przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podtrzymał wszystkie wyjaśnienia jakie złożył wcześniej. W. F. zaznaczył, że nie chce poddawać się bezwzględnej karze pozbawienia wolności. (k. 77,80)

W trakcie przesłuchania przed sądem W. F. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał wszystkie swoje wyjaśnienia jakie złożył na etapie postępowania przygotowawczego. Dodatkowo W. F. zaznaczył, iż obecnie prowadzi ustabilizowany tryb życia i stara się przestrzegać porządku prawnego oraz nie kontaktuje się z osobami ze środowiska przestępczego. W oby przypadkach, gdy został zatrzymany przez Policję znajdował się blisko domu i w związku z tym w jego ocenie Policja uwzięła się na niego, albowiem był wcześniej karany. W. F. ponownie wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze i zaznaczył, iż chciałbym zawrzeć z prokuratorem ugodę oświadczając, że jest gotowy poddać się karze 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby. W trakcie składania wyjaśnień przed sądem W. F. zaznaczył, że choruje i przeszedł operację i w związku z tym ma problemy z chodzeniem, a motorower jest jego jedynym środkiem lokomocji. Jednocześnie W. F. przedłożył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 6 listopada 2014 roku, z którego wynika, iż został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. W. F. nie zgodził się na wymiar kary zaproponowany przez oskarżyciela publicznego oświadczając, iż jest on zbyt wysoki. (k. 98v)

Przystępując do oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, że nie pozostawia on wątpliwości co do winy i sprawstwa oskarżonego W. F.. Sąd ustaleń w tym zakresie dokonał w oparciu o wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności w postaci dowodów z zeznań świadka I. Ł., a także wyjaśnień oskarżonego. Przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów w świetle ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, chociaż zauważyć należy, iż W. F. pomimo przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów próbował w złożonych wyjaśnieniach umniejszać swoją winę, podnosząc, iż przejechał tylko nieznaczny odcinek drogi, gdyż znajdował się blisko domu, bądź też twierdząc, że upadł, albowiem podający deszcz zamazał szybkę w kasku ochronnym. Sąd w tym względzie nie dał wiary tym twierdzeniom oskarżonego, gdyż pozostają one w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Twierdzenia W. F., że stracił równowagę na skutek padającego deszczu nie koresponduje z zeznaniami świadka I. Ł., z której zeznań w sposób jednoznaczny wynika, że oskarżony w chwili kierowania motorowerem był w takim stanie upojenia alkoholowego, że trudno mu było zapanować nad koordynacją ruchów, które wykonywał. Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka I. Ł. uznając je za logiczne i bezstronne. Sąd wprawdzie poprzestał jedynie na ujawnieniu zeznań I. Ł. i odstąpił od przesłuchania świadka, lecz nie sprzeciwiła się temu żadna ze stron, żadna ze stron nie poddała także treści zeznań I. Ł. w wątpliwość. Świadek w swych zeznaniach w szczegółowy sposób opisała zachowanie W. F. na drodze i to właśnie świadek uniemożliwił oskarżonemu w dniu 16 kwietnia 2016 roku oddalenie się z miejsca zdarzenia do czasu przybycia funkcjonariuszy Policji. Ponadto świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie miał żadnego powodu, aby bezpodstawnie go obciążać. Zeznania świadka I. Ł. korespondują z wynikami badań na zwartość alkoholu w organizmie oskarżonego.

Za wiarygodne Sąd uznał wyniki badań W. F. na zawartość alkoholu w jego organizmie. Badania te zostały przeprowadzone rzetelnie i zgodnie z obowiązującymi procedurami. Nie ujawniły się przy tym żadne okoliczności, które mogłyby spowodować podważenie ich wiarygodności. Urządzenia, którymi przeprowadzono badania miały ważne świadectwa wzorcowania.

Część ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, tj. informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, odpisy wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie, jak również informacje pozyskane ze Starostwa Powiatowego oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, to dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez strony kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał W. F. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia i podzielił kwalifikację prawną przyjętą przez oskarżyciela publicznego, z tym jednak ustaleniem, że czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk. W obu przypadkach swym zachowaniem oskarżony wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 178a § 1 i 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, a zatem wszystkie czyny będące przedmiotem niniejszego postępowania wyczerpują te same przepisy. W. F. zarzucanych mu czynów dopuścił się w krótkich odstępach czasu, gdzie poszczególne czyny oddziela przedział czasowy niespełna jednego miesiąca. Czyny te zostały przez oskarżonego popełnione w podobny, wręcz identyczny sposób.

Analiza ustalonego stanu faktycznego pozwoliła na przyjęcie w stopniu nie budzącym wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wskazanego powyżej przestępstwa. Oskarżony zarówno w dniu 16 kwietnia 2016 roku, jak i w dniu 09 maja 2016 roku popełnił przestępstwo umyślne w zamiarze bezpośrednim. Wprowadzając się w stan nietrzeźwości i następnie wsiadając na motorower jako jego kierowca, musiał on mieć i miał świadomość, iż, czyn jego stanowi przestępstwo, a więc uznać należy, iż chciał popełnienia czynu zabronionego, a nie tylko przewidywał możliwość jego popełnienia i godził się na to. Oskarżony spożył taką ilość alkoholu i na tylko krótko przed użyciem pojazdu, że wyczuwalna była od niego woń alkoholu i miał on problemy z koordynacją swych ruchów i mowy.

Nadto oskarżony W. F. bez wątpienia swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku z art . 178 a § 1 i 4 kk ponieważ w chwili prowadzenia motoroweru w stanie nietrzeźwości, był wcześniej skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 7 października 2009 roku, w sprawie o sygn. akt II K 287/09 między innymi za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, to jest za występek z art. 178a § 1 kk. W. F. miał świadomość wcześniejszego prawomocnego skazania za ten występek.

W treści art. 178a § 4 kk ustawodawca wprowadził nowy typ kwalifikowany przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk poprzez wskazanie trzech alternatywnie określonych znamion kwalifikujących. Pierwsze z tych znamion stanowi przypadek recydywy ogólnej jednorodnej - znamieniem wpływającym na zwiększenie zagrożenia karą jest uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk niezależnie od tego, na jaką karę sprawca został skazany, czy była to kara bezwzględna, a jeśli tak - jaką część kary skazany odbył. Ustawodawca nie podaje w treści normy art. 178a § 4 kk żadnych terminów, a zatem należy przyjąć, iż sprawca czynu z art. 178a § 4 kk będzie ponosił taką zaostrzoną odpowiedzialność, aż do momentu zatarcia poprzedniego skazania. Drugim znamieniem przewidzianym przez ustawodawcę jest popełnienie jednego z trzech przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości lub odurzenia, albo w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku z e skazaniem za przestępstwo. W przedmiotowej sprawie oskarżony niewątpliwie był wcześniej prawomocnie skazany za przestępstwo polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, które nie uległo zatarciu. Czyny oskarżonego W. F. będące przedmiotem osądu w niniejszej sprawie, wyczerpywały znamiona występku z art. 178a § 1 kk. Tym samym kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonemu z art. 178a § 1 i 4 kk jest w pełni uzasadniona. Przepis art. 178a § 4 kk wskazuje zarówno znamię typu kwalifikowanego przestępstwa z art. 178a § 1 kk jak i przewiduje nadzwyczajne obostrzenia kary wobec sprawcy przestępstwa z § 1. Oznacza to, że przepis art. 178a § 4 kk zawiera zarówno okoliczności , które są charakterystyczne dla nadzwyczajnego obostrzenia kary, jak też dla typów kwalifikowanych. Popełnienie przestępstwa w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest okolicznością, która może stanowić znamię typu kwalifikowanego. Klasyczną zaś okolicznością nadzwyczajnego obostrzenia kary, określoną w tym przepisie, jest powrotność do przestępstwa. Ponowne popełnienie przestępstwa w określonych okolicznościach jest podstawą przyjęcia recydywy, która powszechnie uważana jest za instytucję nadzwyczajnego obostrzenia kary. W ocenie Sądu zawarta w art. 178a § 4 kk okoliczność dotycząca wcześniejszego prawomocnego skazania za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości ma podobny charakter prawny i w związku z tym należy ją zaliczyć do kategorii nadzwyczajnego obostrzenia kary, a nie traktować jako dodatkowe znamię typu podstawowego. Uprzednia karalność jest okolicznością wpływającą na zwiększenie zagrożenia karą i to niezależnie od tego na jaką karę sprawca został skazany. Sąd uznał, że przepis art. 178 § 4 kk ma charakter mieszany bowiem zawiera także okoliczność nadzwyczajnie obostrzającą, nie związaną ze znamionami popełnionego przestępstwa ale z osobą sprawcy. W. F. przestępstwa polegającego na kierowaniu motorowerem w stanie nietrzeźwości dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk, po uprzednim odbyciu kary pozbawienia wolności.

Przyjęcie, iż W. F. dopuścił się zarzucanych mu czynów w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk skutkować musiało wymierzeniem oskarżonemu jednej kary za wszystkie przypisane mu przestępstwa. Wymierzając oskarżonemu W. F. karę za czyny, których dopuścił w warunkach ciągu przestępstw Sąd uwzględnił okoliczności łagodzące i obciążające, mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Przy określeniu wymiaru kary Sąd wziął pod uwagę dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste. Sąd jako okoliczność obciążającą potraktował w szczególności fakt uprzedniej karalności oskarżonego, co bezsprzecznie przemawia na niekorzyść oskarżonego. W. F. w przeszłości był wiele razy karany sądownie. Czynu tego samego rodzaju oskarżony wcześniej dopuścił się w 2009 roku. Z uwagi na uprzednią karalność za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości W. F. niewątpliwie zdawał sobie sprawę z naganności swojego postępowania, co jednakże w żaden sposób nie powstrzymało go przed popełnieniem kolejnego przestępstwa, które polegało także na kierowaniu motorowerem w stanie nietrzeźwości. Jako kolejną okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę wysoką szkodliwość społeczną czynów zarzucanych oskarżonemu w akcie oskarżenia. Oceniając społeczną szkodliwość czynu jako znaczną Sąd odwołał się do definicji zawartej w art. 115 § 2 kk. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego występku podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji godzą zarówno w dobra indywidualne – życie i zdrowie poszczególnych uczestników ruchu, jak i w dobro ogólne jakim jest bezpieczeństwo powszechne. Stąd też mają one w sobie znaczny ładunek społecznej szkodliwości, który dodatkowo potęguje powszechność przestępstw tego typu w skali całego kraju. Przepisy karne sankcjonują z całą surowością czyny popełnione przez sprawców będących w stanie nietrzeźwości. Każdy jest uczestnikiem ruchu i każdy ma obowiązek przestrzegania reguł bezpieczeństwa w ruchu i w związku z tym każdy może oczekiwać od pozostałych poszanowania tych zasad. Od kierowców można i należy bowiem wymagać szczególnego poszanowania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a tym bardziej reguły o tak elementarnym znaczeniu jaką jest zasada prowadzenia pojazdów w stanie trzeźwości. Kolejna okoliczność obciążająca w przypadku oskarżonego, to duża zawartość alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego. W obu przypadkach W. F. przekroczył kilkakrotnie dopuszczalną obowiązującymi przepisami prawa zawartość alkoholu w organizmie. Oskarżony czego dowodzi zgromadzony w sprawie materiał dowodowy znajdował się w stanie upojenia alkoholowego, które objawiało się w trudności zapanowania przez oskarżonego nad reakcjami swojego organizmu. W. F. miał trudności z utrzymaniem równowagi, po drodze poruszał się zygzakiem, nie mógł utrzymać motoroweru i miał bełkotliwą mowę. Stan, w którym znajdował się oskarżony stanowił źródło niebezpieczeństwa nie tylko dla W. F., ale przede wszystkim dla innych uczestników ruchu drogowego. Tym bardziej jest to istotne, jeżeli pod uwagę weźmie się, iż w tym samym czasie, w którym W. F. kierował motorowerem na drodze panował zwiększony ruch, co oznacza, iż tym samym ryzyko wystąpienia poważnych skutków dla uczestników ruchu w istotny sposób wzrastało i stało się realne, a nie tylko abstrakcyjne i jedynie hipotetyczne. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy oraz wyrażony żal z powodu swojego zachowania niegodnego z obowiązującymi przepisami. Innych okoliczności łagodzących Sąd nie dopatrzył się. W ocenie Sąd nie należy także przeceniać przyznania się W. F. do popełnienia zarzucanych mu czynów. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w oczywisty sposób świadczy o winie oskarżonego, który został przyłapany na gorącym uczynku i w zasadzie trudno by mu było zaprzeczyć faktowi kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości.

Mając zatem na uwadze wskazane powyżej okoliczności obciążające i łagodzące Sąd za ciąg przestępstw z art. 178a § 1 i 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzył W. F. na podstawie art. 178a § 4 kk i art. 91 § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W tym przypadku sąd podzielił wniosek oskarżyciela publicznego co do wymiaru kary. Sąd baczył, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynów. Sąd uznał, że wymierzona kara za popełnione przestępstwa będą adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. W ocenie Sądu kara w orzeczonym wymiarze spełni także stawiane jej cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego, jak też w sposób prawidłowy wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił więc wymagania z zakresu prewencji indywidualnej i ogólnej oraz potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zastosowanie przepisu art. 91 § 1 kk przy wymierzeniu kary stanowiło okoliczność wpływającą na zaostrzenie sądowego wymiaru kary wymierzonej W. F.. Wskazany powyżej przepis pozwala na wymierzenie kar do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego W. F. nie zachodzą przesłanki, które uzasadniałby skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd dokonał w przedmiotowej sprawie wnikliwej oceny postawy oskarżonego i ocenił jego warunki i właściwości osobiste w sposób negatywny. Przesłanką decydującą o tym, czy kara ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. Jak już wskazano powyżej Sąd dokonał negatywnej oceny tej prognozy. W ocenie Sądu orzeczenie wobec W. F. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie odniosłoby zamierzonych celów resocjalizacyjnych. Poza tym z okoliczności przypisanego oskarżonemu w niniejszej sprawie czynu wynika, że oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Popełnienie przez oskarżonego kolejnego, takiego samego przestępstwa, po opuszczeniu Zakładu Karnego w przekonaniu Sądu świadczy o lekceważącym stosunku oskarżonego do obowiązującego porządku prawnego i norm współżycia społecznego. W. F. w dniu 16 kwietnia 2016 roku kierował w stanie nietrzeźwości motorowerem i został zatrzymany przez Policję do kontroli, która następnie wszczęła wobec niego postępowanie wyjaśniające. Pomimo tego niespełna miesiąc później W. F. ponownie kierował motorowerem w stanie nietrzeźwości. Świadczy to o wyjątkowej niepoprawności ze strony oskarżonego.

W tej sytuacji, zdaniem Sądu, brak było podstaw do zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Zauważyć także należy, że zgodnie z treścią art. 69 § 4 kk wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach . Zasadą jest zatem, iż wobec sprawcy wskazanego występku orzeka się karę pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, natomiast jeżeli sąd uzna, iż sprawca zasługuje na wymierzenie mu najsurowszej z przewidzianych kar, na przykład z uwagi na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, ale zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna oraz inne okoliczności, które powodują, że mamy do czynienia ze szczególnie uzasadnionym wypadkiem, wówczas możliwość warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności istnieje. Sąd nie dostrzegł przesłanek do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności i uznał, że tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności może spełnić swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i przyczyni się do kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także spowoduje, że oskarżony w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego i nie powróci do przestępstwa.

W pkt 2 wyroku za czyny, których dopuścił się oskarżony W. F. Sąd orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio. Zgodnie z art. 42 § 3 kk § 3 kk Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk. Skazanie sprawcy występku z art. 178 a § 4 kk łączy się zatem z koniecznością orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio. W świetle brzmienie treści przepisu art. 42 § 3 kk § 3 kk Sąd nie miał innej możliwości jak obligatoryjnie orzec dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Mając na uwadze art. 43a § 2 kk, Sąd orzekł w stosunku do oskarżonego także świadczenie pieniężne, którego wysokość ustalił w minimalnej wysokości 10.000 zł. Ma ono zwiększyć dolegliwość dla sprawcy. Wskazany powyżej przepis obligował Sąd do orzeczenia świadczenia pieniężnego w wysokości nie mniejszej niż 10.000 zł.

Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk, od ponoszenia kosztów sądowych, określając, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa, albowiem zobowiązanie go do uiszczenia kosztów sądowych stanowiłoby dla niego nadmierne obciążenie.

Sędzia SR

Krzysztof Twarogowski