Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. kwotę 13 514 zł (trzynaście tysięcy pięćset czternaście złote) z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 października 2014 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 493 zł (pięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 606/16/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 marca 2016 roku (data stempla pocztowego) powódka (...) Sp. z o.o. w M. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 13 514,00 zł z ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powódka podnosiła, że strony łączyła umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Wskazała, że na podstawie zamówienia złożonego przez klienta (...) Sp. z o.o. wykonała (zespawała) elementy stalowe takie jak: dno kadzi, ramię, dźwigary oraz wsporniki, które są niezbędne do wyprodukowania kadzi transformatorów. Po wysłaniu przez (...) Sp. z o.o., klient końcowy, tj. (...) zareklamował je z uwagi na wyciek oleju. Powódka dalej wyjaśniła, że w związku ze zgłoszoną reklamacją dotyczącą wadliwego wykonania, w toku postepowania sprawdzającego, stwierdzono, że przyczyną wadliwości jest nieprawidłowe wykonanie spawów kadzi transformatorów. W związku z powyższym powódka została obciążona przez (...) Sp. z o.o. kosztami reklamacji w kwocie 16 514 złotych netto. Powódka na zgłoszone jej roszczenie w ramach polis OC odmówiła wypłaty odszkodowania, stwierdzając, że na podstawie uzyskanej dokumentacji nie można przypisać zaniechania po stronie powódki.

W dniu 19 maja 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 765/16/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana (...) S.A. w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że brak jest jakichkolwiek podstaw do jej odpowiedzialności co do zasady, a w konsekwencji co do wysokości. Wyjaśniła, że analiza dokumentacji zebranej w trakcie postępowania likwidacyjnego, w żaden sposób nie wskazuje jednoznacznie na zasadność reklamacji zgłoszonej powódce co do wyprodukowanych kadzi transformatorów. Pozwana wskazała, że elementy wykonane przez powódkę zostały wykonane zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną otrzymaną od (...) Sp. z o.o., jak również zgodnie ze specyfikacją obowiązującą dla tego typu urządzeń. W tym stanie rzeczy pozwana wskazała, że za zasadne należy uznać stanowisko zajęte przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego, że nie znaleziono podstaw do uznania odpowiedzialności kontraktowej powoda, a tym samym do uznania odpowiedzialności Ubezpieczyciela. Pozwana zatem podniosła, że powódka dobrowolnie uznając własną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę, bez zgody pozwanej, a więc z naruszeniem § 17 OWU, uznała roszczenie, z jakim wystąpił przeciwko niej (...) Sp. z o.o. Tym samym nie istnieje podstawa do żądania przez powódkę wypłaconej tyt. naprawionej szkody kwoty od pozwanej.

Sąd ustalił, co następuję:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, której warunki zostały określone na podstawie polisy numer (...) i Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej z dnia 8 sierpnia 2007 r. Zakres ubezpieczenia obejmował odpowiedzialność cywilną z tytułu posiadania mienia oraz prowadzonej działalności z włączeniem OC za produkt, rażącego niedbalstwa oraz klauzul 4,8,9,10,11,12,13. Okres ubezpieczenia od dnia 1 listopada 2013 r. do 31 października 2014 r.

Strony przyjęły franszyzę redukcyjną w wysokości 10% nie mniej niż 3 000,00 zł w odniesieniu do zdarzeń objętych ochroną w ramach klauzuli nr 9,11,12,13. Strony zawarły dodatkowe klauzule rozszerzające zakres ubezpieczenia. Strony m. in. na podstawie klauzuli nr 11 postanowiły rozszerzyć zakres ubezpieczenia o odpowiedzialność cywilną za szkody powstałe wskutek wad rzeczy wyprodukowanych, obrobionych lub przerobionych przez dostarczone, naprawione lub konserwowane przez Ubezpieczonego (powódkę) maszyny i urządzenia. Przedmiotowa ochrona ubezpieczeniowa (wynikająca z klauzuli nr 11) została ograniczona wyłącznie do: a) zmniejszenia lub utraty wartości rzeczy wyprodukowanych, obrobionych lub przerobionych przez te urządzenia; b) kosztów poniesionych przez osobę trzecią w celu wyprodukowania, obrobienia lub przerobienia wadliwych rzeczy; c) nakładów poniesionych dodatkowo na skutek prawnie lub ekonomicznie koniecznych poprawek rzeczy wyprodukowanych, obrobionych lub przerobionych przy pomocy tych urządzeń albo na usunięcie innych wad; d) innych strat poniesionych w wyniku niemożności sprzedaży albo konieczności sprzedaży po cenie obniżonej rzeczy wyprodukowanych obrobionych lub przerobionych przy pomocy tych urządzeń; e) kosztów poniesionych jako bezpośredni skutek przerwania działalności gospodarczej. Strony zgodnie z § 4 pkt 2 OWU przyjęły, że o ile strony nie umówiły się inaczej, ochroną ubezpieczeniową objęta jest także odpowiedzialność cywilna Ubezpieczającego za szkody osobowe i rzeczowe wyrządzone przez określony w polisie produkt niebezpieczny lub wadliwy, po jego dostarczeniu lub wadliwie wykonaną pracę, po jej zakończeniu (wada może odnosić się w szczególności do koncepcji, projektu, wykonania, obróbki lub opracowania, naprawy, składowania, dostarczenia, również błędnej dostawy, instrukcji obsługi). W ramach udzielonej ochrony ubezpieczeniowej pozwana zobowiązała się do zbadania zasadności wysuwanych przeciwko Ubezpieczającemu roszczeń, wypłaty odszkodowania, które Ubezpieczający zobowiązany jest zapłacić osobie poszkodowanej, w zakresie wynikającym z zawartej umowy ubezpieczenia oraz w granicach sumy ubezpieczenia (§ 5 OWU). W razie zgłoszenia Ubezpieczający nie jest uprawniony do podejmowania działań zmierzających do uznania i zaspokojenia roszczeń ani też zawarcia ugody z osobą poszkodowaną, chyba że (...) (pozwana) wyrazi na to zgodę. W przypadku naruszenia powyższego postanowienia (...) może zwolnić się z obowiązku świadczenia (§17 pkt 7 OWU). Zgodnie z § 21 pkt 5 OWU pozwana zobowiązała się wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie, chyba że wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności lub wysokości odszkodowania w terminie 30 dni okazało się niemożliwe; wówczas odszkodowanie zostanie wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności stało się możliwe, z tym że pozwana wypłaci bezsporną w świetle przedłożonych dokumentów część odszkodowania w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

Dowód: OWU (k.19-23), Załączniki do OWU (k.26), polisa (27-28), wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia (k.14-18).

W dniu 23 września 2013 r. powódka otrzymała zamówienie nr (...) od (...) Sp. z o.o. na wykonanie (zespawanie) elementów stalowych takich jak: dno kadzi, ramię, dźwigary oraz wsporniki (oprócz ścianek falistych), które są niezbędne do wyprodukowania kadzi transformatorów. Powódka wykonała powyższe prace w oparciu o dokumentację konstrukcyjną ze (...) Sp. z o.o., jak również zgodnie ze specyfikacją dla tego typu urządzeń. Za wykonane prace powódka wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. fakturę VAT nr (...). Po wysłaniu przez (...) Sp. z o.o. transformatorów do klienta końcowego, tj. (...) zareklamował je z uwagi na wyciek oleju, który miał miejsce 13 grudnia 2013 r. po zamontowaniu 2 transformatorów w stacji.

Dowód: zamówienie (k.29), faktura (k.30), reklamacja (k.31-32), akta szkody na nośniku CD (k.100), zeznania v-ce prezesa powódki M. B. (k.110-112).

W związku ze zgłoszoną reklamacją dotyczącą wadliwego wykonania prac przez (...) Sp. z o.o. w M., w toku postępowania sprawdzającego stwierdzono, że przyczyną wadliwości jest nieprawidłowe wykonanie (spawanie) kadzi transformatorów. W zamówionych kadziach stwierdzono nieszczelność powodującą wyciek oleju.

Dowód: badanie metalograficzne makroskopowe połączeń spawanych wanny kadzi transformatora rozdzielczego (k.33-37), zeznania świadka M. R. (k.108-110) akta szkody na nośniku CD (k.100)., protokół oględzin miejsca szkody (42-44) raport końcowy (k.45-49).

Powód został obciążony przez (...) Sp. z o.o. kosztami reklamacji w kwocie 16 514,00 zł netto.

Dowód: odpis faktury vat NR (...) (k.38), nota korygująca nr (...) (k.39), polecenie przelewu (k.40, 41).

Pozwana na zgłoszone przez powódkę roszczenie w ramach polis OC decyzją z dnia 9 października 2014 r, odmówiła wypłaty odszkodowania, stwierdzając, że na podstawie uzyskanej dokumentacji nie można przypisać zaniechania po stronie powódki

Dowód: decyzja (k.50).

Powódka pismem z dnia 2 grudnia 2014 r wystąpiła do Biura Rzecznika Ubezpieczonych z prośbą o interwencję w sprawie. Pozwana pismem z dnia 5 lutego 2015 r. poinformowała powódkę o braku podstaw do zmiany dotychczasowego stanowiska.

Dowód: wniosek (k.51), pismo z dnia 5 lutego 2015 r. (k. 57).

Przyczyną wadliwości było nieprawidłowe wykonanie spawów kadzi transformatorów. Podczas spawania doszło do niewłaściwego wtopienia w materiał podstawowy.

Wadliwość spawów została stwierdzona podczas szczegółowych oględzin oraz w wyniku badań kadzi transformatorów.

Dowód: badanie metalograficzne makroskopowe połączeń spawanych wanny kadzi transformatora rozdzielczego (k.33-37), zeznania świadka M. R. (k.108-110) akta szkody na nośniku CD (k.100)., protokół oględzin miejsca szkody (42-44) raport końcowy (k.45-49), zamówienie (k.29), , reklamacja (k.31-32), zeznania v-ce prezesa powódki M. B. (k.110-112).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Sąd oparł się również na zeznaniach zeznania świadka M. R. (k.108-110) oraz v-ce prezesa powódki M. B. oraz (k.110-112) uznając je za w pełni wiarygodne, logiczne, konsekwentne, spójne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd ograniczył dowód z przesłuchania strony jedynie do przedstawiciela strony powodowej z uwagi na fakt, że za pozwaną nie stawił się nikt, pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia.

Sąd oddalił wniosek o dowód z opinii biegłego sądowego albowiem materiał zgromadzony w sprawie był w pełni wystarczający aby ustalić wystąpienie wad, zwłaszcza nieszczelności oraz genezy ich powstania. Również wysokość szkody nie wymagała ustalenia za pomocą wiadomości specjalnych.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się w pełni uzasadnione.

Powodowa spółka zażądała wypłaty odszkodowania od ubezpieczyciela z powodu zaistnienia okoliczności, które objęte były ochroną ubezpieczeniową po odjęciu kwoty franszyzy wynikającej z umowy. Pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania i wniosła o oddalenie powództwa powołując się na par. 17 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia i przyjęcia odpowiedzialności za szkodę bez porozumienia z ubezpieczycielem.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowiły przede wszystkim przepisy art. 805 § 1 i 2 pkt 1 k.c. Stanowią one odpowiednio, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Stosownie do treści § 2 pkt 1 cytowanego przepisu świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1 , będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Zgodnie z treścią art. 471 k.c. , dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z treścią art. 415 k.c. , kto ze swojej winy wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia.

W myśl art. 474. k.c. dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Przepis powyższy stosuje się także w wypadku, gdy zobowiązanie wykonywa przedstawiciel ustawowy dłużnika.

Natomiast, jak stanowi art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W tym miejscu wskazać należy, że utarte orzecznictwo sądowe wskazuje, że zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach ( art. 232 k.p.c. , art. 3 k.p.c. , art. 6 k.c. ). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014r. I ACa 286/14, LEX 1511625).

Co więcej, samo zaprzeczenie okolicznościom dokonane przez stronę procesową wywołuje ten skutek, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy fakty stają się sporne i muszą być udowodnione, zaś w razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 1975 r., wydane w sprawie III CRN 26/75, opubl. LEX nr 7692).

Nadto, zgodnie z obowiązującą procedurą cywilną nie do sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Innymi słowy sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy ( art. 232 k.p.c. ) – nie może on dopuszczać dowodu z urzędu, który nie był wskazany przez stronę, czy jej pełnomocnika procesowego (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2000 r., wydane w sprawie II CKN 1322/00, opubl LEX nr 51967, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2000 r., wydany w sprawie III CKN 567/98, opubl. LEX nr 52772, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 1998 r., wydany w sprawie II UKN 182/98, opubl. OSNP 1999/17/556).

Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa bowiem na stronach ( art. 3 k.p.c. ), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie ( art. 227 k.p.c. ) spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Na powódce domagającej się zasądzenia odszkodowania spoczywał ciężar wykazania szeregu przesłanek, obejmujących zdarzenie wywołujące szkodę, związek przyczynowo – skutkowy między zdarzeniem, a powstałą szkodą, szkodę i jej wysokość, a także z uwagi, iż pozwanym jest ubezpieczyciel – również objecie zdarzenia umową ubezpieczenia.

Ostatnia ze wspomnianych kwestii nie budziła w ocenie Sądu wątpliwości. Strony łączyła bowiem umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, której warunki zostały określone na podstawie polisy numer (...) i Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej z dnia 8 sierpnia 2007 r. Zakres ubezpieczenia obejmował odpowiedzialność cywilną z tytułu posiadania mienia oraz prowadzonej działalności z włączeniem OC za produkt, rażącego niedbalstwa oraz klauzul 4,8,9,10,11,12,13. Okres ubezpieczenia od dnia 1 listopada 2013 r. do 31 października 2014 r.

Strony zgodnie z § 4 pkt 2 OWU przyjęły, że ochroną ubezpieczeniową objęta jest także odpowiedzialność cywilna Ubezpieczającego za szkody osobowe i rzeczowe wyrządzone przez określony w polisie produkt niebezpieczny lub wadliwy, po jego dostarczeniu lub wadliwie wykonaną pracę, po jej zakończeniu (wada może odnosić się w szczególności do koncepcji, projektu, wykonania, obróbki lub opracowania, naprawy, składowania, dostarczenia, również błędnej dostawy, instrukcji obsługi).

Zatem pozwana na mocy umowy ubezpieczenia OC przejęła na siebie ekonomiczne skutki wyrządzone osobom trzecim szkód. Warunkiem wypłaty odszkodowania było ustalenie, że powódka (ubezpieczony) jest zobowiązany do naprawienia powstałej szkody na podstawie odpowiedzialności deliktowej (za czyny niedozwolone art. 415 k.c.) lub na podstawie odpowiedzialności kontraktowej (za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy – art. 471 k.c.), w tym szkód wyrządzonych przez osoby, za które ubezpieczony ponosi odpowiedzialność przewidzianą przepisami prawa.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że w dniu 23 września 2013 r. powódka otrzymała zamówienie nr (...) od (...) Sp. z o.o. na wykonanie (zespawanie) elementów stalowych takich jak: dno kadzi, ramię, dźwigary oraz wsporniki (oprócz ścianek falistych), które są niezbędne do wyprodukowania kadzi transformatorów. Powódka wykonała powyższe prace w oparciu o dokumentację konstrukcyjną ze (...) Sp. z o.o., jak również zgodnie ze specyfikacją dla tego typu urządzeń. Następnie po wysłaniu przez (...) Sp. z o.o. transformatorów do klienta końcowego, tj. (...) zareklamował je z uwagi na wyciek oleju, który miał miejsce 13 grudnia 2013 r., tj. już po zamontowaniu 2 transformatorów w stacji. Przyczyną wadliwości było nieprawidłowe wykonanie przez powódkę spawów kadzi transformatorów. Podczas spawania doszło do niewłaściwego wtopienia w materiał podstawowy (związek przyczynowo skutkowy). Jak wynika z zeznań rzeczoznawcy na niewłaściwie wykonany spaw mogły mieć liczne czynniki, nawet słabsza dyspozycja fizyczna spawacza.

Zatem nie budzi wątpliwości, że w zaistniałym stanie faktycznym powódka była zobowiązana do naprawienia szkody z uwagi na odpowiedzialność kontraktową, która powstała na podstawie zamówienia nr (...).

Pozwana błędnie przyjęła, że fakt iż zamówienie było wykonane w oparciu wytyczne przekazane przez (...) Sp. z o.o. wyłącza odpowiedzialność za wadliwe wykonanie przedmiotu umowy. Wyłączenie odpowiedzialności nie nastąpiło także z uwagi na fakt, iż prace były wykonane przez odpowiednio przeszkolony i wykwalifikowany personel powoda. Należy wskazać, że postanowienia łączącej strony umowy nie przewidywały ograniczenia odpowiedzialności, ani w sytuacji wykonania zamówienia na zlecenie innego podmiotu, zgodnie z jego wytycznymi, ani także w sytuacji wykonania robót z zachowaniem wymogów technicznych. Okoliczności te wskazują tylko i wyłącznie na fakt, że powódka dochowała należytej staranności przy wykonaniu zlecenia, jednakże nie zwalnia jej to z odpowiedzialności z tyt. nie­nale­żytego wykonania zobowiązania. Co również ważne ustalenie odpowiedzialności za wady i zobowiązanie do wypłaty odszkodowania przez powódkę było poprzedzone wnikliwą i rzetelną analizą a także specjalistycznymi badaniami, które wykazały, że podczas spawania doszło do niewłaściwego wtopienia w materiał podstawowy.

Nie budzi zatem wątpliwości przyjęcie istnienia związku przyczynowego pomiędzy wadliwym spawaniem a wyciekiem oleju z kadzi transformatorów i w konsekwencji obciążenie powódki kosztami reklamacji.

Co istotne, zdarzenie powodujące szkodę pozostawało w związku z prowadzoną przez powódkę działalnością gospodarczą, a zatem objęte było zakresem umowy ubezpieczenia. Pozwana obowiązana jest zatem do wypłaty powodowi odszkodowania.

W ocenie Sądu powódka wykazała również zaistnienie szkody i to w takiej wysokości, jak objęta pozwem. Szkoda ta obejmowała koszty reklamacji, którymi została obciążona przez (...) Sp. z o.o. pomniejszone o franszyzę redukcyjną zwartą w polisie. Koszty reklamacji zostały zaś szczegółowo wyliczone oraz potwierdzone przez dwa źródła, tj. ze strony rzeczoznawcy zatrudnionego przez powódkę, jak i rzeczoznawców pozwanej. Ponadto kwota ta została potracona z zobowiązań poszkodowanej wobec powódki.

Odnosząc się natomiast do zarzutu z § 17 ust. 7, zgodnie z którym „ w razie zgłoszenia roszczenia Ubezpieczający nie jest uprawniony do podejmowania działań zmierzających do uznania i zaspokojenia roszczeń ani też zawarcia ugody z osobą poszkodowaną, chyba że (...) wyrazi na to zgodę. W przypadku naruszenia powyższego postanowienia (...) może zwolnić się od obowiązku świadczenia”.

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wykonanie błędnego spawania po prostu czasami się zdarza i nie sposób jest wyeliminować wszystkie czynniki je wywołujące. Z takiego właśnie powodu powód zdecydował się ubezpieczyć się od takich zdarzeń. Pozwana jako profesjonalista musiała ocenić ryzyko zdarzenia zawierając umowę i według tego ryzyka ustalić składkę. Z materiału dowodowego wynika też, że powód nie mógł sprzeciwić się obciążeniem go przez kontrahenta, ponieważ ten potrącił kwotę odszkodowania – reklamacji z należności jakie istniały pomiędzy stronami poprzez ich rozliczenie. Powódka nie miała na to wpływu. Mogła jedynie zwrócić oświadczenie o potrąceniu, ale i tak nie miałoby to wpływu na sposób rozliczeń pomiędzy stronami. musiałaby dochodzić należności poprzez wytoczenie procesu. W takiej sytuacji nie można zastosować wobec powódki klauzuli z paragrafu 17. Ponadto racje ma powódka, podnosząc, że pozwana winna była powoływać się na to uzasadnienie przy odmowie wypłaty od początku, a nie dopiero w procesie - po wytoczeniu powództwa o odszkodowanie.

Należy na marginesie wskazać, że to pozwana nie wywiązała się ze swego umownego obowiązku, wynikającego z § 21 ust. 5 ogólnych warunków ubezpieczenia, będąc obowiązana do wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni od zawiadomienia o szkodzie, chyba że wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności okazało się niemożliwe; wówczas odszkodowanie zostanie wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności stało się możliwe, z tym że G. wypłaci bezsporną w świetle przedłożonych dokumentów część odszkodowania w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

Skoro zatem pozwana sama pozostawała w zwłoce, przez co naruszyła § 21 ust. 5 OWU, to zdaniem Sądu nadużyciem prawa byłoby zastosowanie obecnie zapisu § 17 ust. 7, jako podstawy odmowy wypłaty odszkodowania. W ocenie Sądu zapis, na który powołuje się pozwana ma charakter uznaniowy, zaś obowiązek wypłaty odszkodowania jest nie tylko umowny, ale i ustawowy.

Co więcej wadliwość spawów została stwierdzona podczas szczegółowych oględzin oraz w wyniku badań kadzi transformatorów, również przeprowadzonych na zlecenie samej pozwanej. Zatem pozwana miał pełne podstawy do przyjęcia odpowiedzialności w ramach umowy OC.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że powódka pozostawała w stałych relacjach gospodarczych z (...) Sp. z o.o. (otrzymywała zlecenia) zatem przy takich okolicznościach (potwierdzonych specjalistycznymi badaniami) odmowa uznania reklamacji mogła by rzutować na dalszą współpracę z klientem a nawet ją przekreślić.

W tej sytuacji, wobec przedstawionej postawy, Sąd uznał roszczenie pozwu za zasadne, nie dopatrując się w postępowaniu powódki działań rażąco sprzecznych z umową, OWU i zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze, przy zastosowaniu przepisów art. 227 – 230 k.p.c. Sąd uznał, że powódka wykazała swoje roszczenia, co do zasady i co do wysokości.

Zatem mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał, że przesłanki roszczenia odszkodowawczego zostały spełnione, a żądanie powódki za uzasadnione w całości. Koniecznym było więc zasądzenie w pkt. 1 wyroku od pozwanej na rzecz powódki kwoty 13 514,00 zł z ustawowym odsetkami liczonymi od dnia 25 października 2014 r. do dnia zapłaty

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. ,

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 676,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 4 800,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804), co daje łączną kwotę 5 493,00 zł.

SSR Jolanta Brzęk