Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. w Gliwicach

sprawy R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 19 maja 2016 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu R. M. prawo do emerytury od 1 kwietnia 2016 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 1165/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 19 maja 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu R. M. prawa do emerytury. W uzasadnianiu organ rentowy podał, że ubezpieczony nie udokumentował 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998 roku.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu podniósł, że w okresie od 1 września 1981 roku do 31 października 1987 roku wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał dotychczasowe stanowisko. ZUS wskazał, że ubezpieczony wykazał 10 lat, 2 miesiące i 7 dni okresów pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. M. urodził się (...). Ubezpieczony jest członkiem OFE i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa. Wniosek o emeryturę złożył 18 kwietnia 2016 roku.

Na dzień 31 grudnia 1998 roku ubezpieczony legitymował się stażem ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych – okoliczność niesporna.

Ubezpieczony w okresie od 1 września 1981 roku do 31 października 1987 roku był zatrudniony w Zespole (...) i Gminy w S. na stanowisku kierowcy autobusu.

Ubezpieczony nie przedłożył organowi rentowemu świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z powyższego okresu.

R. M. w okresie od 1 września 1981 roku do 31 października 1987 pracował jako kierowca autobusu szkolnego. Prowadził J. o liczbie miejsc 49. Jego zadaniem było zawiezienie dzieci z klas I – IV, z wiosek z terenu gminy do szkół podstawowych na terenie gminy oraz dzieci starszych z klas V-VIII do Zespołu Szkół w S.. Po skończonych lekcjach odwoził je z powrotem. W tamtym okresie nauka odbywała się na dwie zmiany. Ubezpieczony w ciągu dniówki wykonywał 8 kursów. Najdłuższy wynosił 30 km, a najkrótszy 8 km. Pierwsze dzieci ubezpieczony rozwoził przed 6.00 do około 10.00. Kolejne dzieci rozwoził od godz. 13.00 do 15.00. Powrotny kurs trwał od godz. 15.00 do 17.00. Pomiędzy godz. 10.00 i 13.00 ubezpieczony zawoził dzieci na zawody, dyrektora do kuratorium oświaty lub pracowników do księgowości. W soboty rozwoził wycieczki. W czasie wakacji szkolnych ubezpieczony wykorzystywał urlop wypoczynkowy oraz pracował jako kierowca na koloniach organizowanych przez kuratorium. Polegało to na dowiezieniu dzieci do miejsca wypoczynku i wożeniu ich na wycieczki. Ubezpieczony był jedynym kierowcą autobusu zatrudnianym przez pracodawcę. Ponadto był delegowany do rozwożenia pracowników innych firm np. Państwowego Ośrodka (...) w S., w czasie kiedy autobusy tych firm były zdefektowane. W związku z powyższymi obowiązkami wykonywał pracę kierowcy autobusu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Razem z R. M. pracowała H. M., która była zatrudniona w księgowości i wydawała mu karty drogowe oraz rozliczała paliwo. O pracy ubezpieczonego z własnych obserwacji wiadomości mieli także E. K. i W. W..

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów : akt organu rentowego, zeznań świadków H. M. / karta 83/, E. K. / karta 84/, W. W. / karta 84/, przesłuchania stron / karta 85/, akt osobowych / karta 10-75/. Sąd w całości oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach osobowych. Oparł się Sąd na zeznaniach świadków i przesłuchaniu stron. Dowody te tworzyły całość.

Sąd zważył co następuje: odwołanie było zasadne.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2015r., poz. 748) w zw. z § 4 ust.1 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.) prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31 grudnia 1998 roku 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A wykonywanej stale i pełnym wymiarze czasu pracy,

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

W niniejszej sprawie spornym było czy R. M. przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach.

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) Wykazie A, Dział VIII, poz.2 wymienione są prace kierowców autobusów o liczbie miejsc powyżej 15. Postępowanie dowodowe wykazało, że z całą pewnością w okresie od 1 września 1981 roku do 31 października 1987 roku ubezpieczony wykonywał taką pracę. Nie budzi wątpliwości, że ubezpieczony legitymuje się okresem ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998 roku łącznie z okresem uwzględnionym przez ZUS.

Spełnienie pozostałych warunków nie było sporne.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję odmawiającą prawa do emerytury i przyznał ubezpieczonemu emeryturę od daty złożenia wniosku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. z 2015r., poz. 1800).

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek