Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, w III -cim Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący Sędzia SO Tomasz Olszewski

Protokolant Jolanta Kurdasińska, Monika Nowicka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku Doroty Bzowskiej

po rozpoznaniu w dniach 19 października 2016 roku, 17 listopada 2016 roku, 21 grudnia 2016 roku

sprawy

V. M.

syna F. i F. z domu P.

urodzonego (...) w B. we W.

o s k a r ż o n e g o o t o , ż e :

w okresie od 4 lutego do 16 maja 2016 roku w R., będąc pełnomocnikiem (...) w B., dokonał przywłaszczenia rzeczy powierzonych w postaci: wtryskarki do gumy m-ki S. (...)/(...) o nr fabrycznym (...) wartości 516.600 złotych i wtryskarki do gumy m-ki M. (...)/(...) o nr fabrycznym (...) wartości 442.800 złotych, w ten sposób, ze po wypowiedzeniu Spółce (...) umów leasingu nr (...) i E. (...) odmówił zwrócenia urządzeń będących przedmiotem leasingu do spółki (...), a w celu udaremnienia ich identyfikacji i odbioru przez pełnomocnika pokrzywdzonego spółkę (...) z W., spowodował usunięcie z wtryskarek oryginalnych tabliczek znamionowych z ich numerami identyfikacyjnymi, przy czym przestępstwa tego dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości działając na szkodę (...) w W., powodując szkodę o wartości 959.400 złotych tj. o przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 306 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

o r z e k a

1.  w granicach czynu zarzucanego V. M. uznaje oskarżonego za winnego tego, że w okresie od 14 marca 2016r. do 16 maja 2016r. w R. będąc pełnomocnikiem i osobą faktycznie prowadzącą sprawy firmy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył znajdujące się w jego posiadaniu, powierzone na podstawie zawartych z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dwóch umów leasingowych rzeczy ruchome w postaci wtryskarki do gumy marki S. (...)/(...) o numerze fabrycznym (...) o wartości 516 600 zł i wtryskarki do gumy marki M. (...)/(...) o numerze fabrycznym (...) o wartości 442 800 zł w ten sposób, że po wypowiedzeniu tych umów przez leasingodawcę odmówił ich zwrotu osobie działającej w imieniu i z upoważnienia ich właściciela i w celu udaremnienia identyfikacji tych urządzeń, po uprzednim usunięciu z wtryskarki do gumy marki S. (...)/(...)znaku identyfikacyjnego w postaci tabliczki znamionowej twierdził, że opisane wyżej maszyny nie są tymi, które stanowiły przedmiot umów leasingu, przy czym czynu tego dopuścił się w stosunku do mienia o znacznej wartości działając na szkodę (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. i przyjmując, że tak opisany czyn wyczerpał znamiona art.284 § 2 kk w związku z art.294 § 1 kk i w zbiegu z art.306 kk w związku z art.11 § 2 kk na podstawie art.294 § 1 kk w związku z art.60 § 2 i § 6 punkt 3 kk wymierza V. M. karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych;

2.  na podstawie art.230 § 2 kpk nakazuje zwrócić (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dowody rzeczowe w postaci wtryskarki marki S. (...)/(...) oraz wtryskarki marki M. (...)/(...);

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 1.680,86 (tysiąc sześćset osiemdziesiąt 86/100) złotych tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt III K 94/16

UZASADNIENIE

Ustalenia faktyczne.

V. M. od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą w Polsce.

W okresie od 2015r. do marca 2016r. pełnił funkcję pełnomocnika (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.. To on faktycznie zajmował się prowadzeniem spraw spółki, jej zarządzaniem i decydowaniem o profilu jej działalności.

\zeznania D. P., k. 204 – 205, 469v. – 471v.\

Po zawiązaniu (...) V. M. zawarł w jej imieniu z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością m.in. pięć umów leasingowych, których przedmiotem było pięć samodzielnych maszyn do produkcji elementów gumowych, w szczególności w dniu 23 października 2015r. doszło do zawarcia dwóch umów leasingu zwrotnego, których przedmiotem były wtryskarka do gumy S. T. (...) o nr fabrycznym (...) o wartości 516 000 zł oraz wtryskarki do tworzyw sztucznych marki M. (...)/(...) o nr fabrycznym (...) o wartości 442 800 zł.

\dokumenty, k. 289 - 391

zeznania D. P., k. 204 – 205, 469v. – 471v.\

Strony ukształtowały łączący je stosunek prawny na zasadzie leasingu zwrotnego; w tym celu spółka (...) przeniosła za wynagrodzeniem własność owych maszyn na Spółkę (...), po czym – w związku z zawarciem opisanych wyżej umów – wyleasingowała je spółce (...), uprzednio dokonując ich wyceny i oszacowania połączonego z drobiazgowym opisem i wykonaniem dokumentacji fotograficznej w celu ustalenia rzeczywistej wartości przedmiotów leasingu. W trakcie przeprowadzania tych czynności przedmiotowe maszyny znajdowały się w hali, z której korzystała w owym czasie spółka (...).

V. M. miał świadomość tego, czym charakteryzuje się umowa leasingu zwrotnego, znał treść umów i nie żądał ich przetłumaczenia na język (...). Podczas podpisywania umów towarzyszyły mu kobiety, które znały język (...).

\dokumenty, k. 289 - 391

\zeznania D. P., k. 204 – 205, 469v. – 471v.

zeznania A. P., k. 453 - 455

zeznania Ł. K. (1), k. 437 – 438\

Na przełomie 2015 i 2016r. Spółka (...) zbankrutowała. W związku z tym V. M., bez zawiadomienia leasingodawcy i bez jego zgody, przewiózł część maszyn użytkowanych przez Spółkę do nowo wynajętej hali fabrycznej w R. przy ulicy (...). Wśród tych urządzeń znajdowało się pięć maszyn będących przedmiotem umów leasingu zawartych z (...). O powyższym wiedzę powzięła A. P., która wezwała Spółkę do wskazania nowego miejsca położenia maszyn.

W lutym 2016r. V. M. utworzył nowy podmiot gospodarczy pod firmą (...).(...)pod szyldem którego zatrudnił pracowników do produkcji elementów gumowych, w tym A. J. (1), A. J. (2) i T. K. (1).

\zeznania D. P., k. 204 – 205

zeznania A. J., k. 435v.

zeznania A. J., k. 436

zeznania T. K., k. 436\

W związku z zaprzestaniem płacenia rat leasingowych przez spółkę (...), (...)wypowiedział swemu kontrahentowi umowy leasingu i wezwał do wydania ich przedmiotów. W związku z brakiem odzewu ze strony spółki (...) powierzył przejęcie maszyn będących przedmiotem umów firmie (...), z której ramienia czynności w tym zakresie przedsięwziął G. L. (1).

\dokumenty, k. 289 - 391

zeznania Ł. K. (1), k. 437 – 438

zeznania G. L. (1), k. 434\

G. L. (1) pojechał do R. w dniu 14 lutego 2016r., gdzie spotkał się z V. M.. Mężczyźni rozmawiali bez udziału tłumacza, przy czym V. M. porozumiewał się w języku (...)w ograniczonym zakresie.

Celem wizyty było ustalenie, gdzie faktycznie znajdują się przedmiotowe maszyny oraz przygotowanie ich do odbioru.

G. L. (1) wręczył V. M. wezwanie do wydania maszyn, które ten pokwitował i opatrzył adnotacją w języku (...), a następnie wszedł na halę i dokonał identyfikacji maszyn. W tym celu porównywał dane znajdujące się na tabliczkach znamionowych z informacjami posiadanymi w dokumentacji, którą otrzymał od zleceniodawcy.

W przypadku czterech maszyn bez problemu potwierdził ich tożsamość. Poza tym V. M. wskazał te urządzenia. Piąta maszyna nie posiadała tabliczki znamionowej, mimo to V. M. zapewnił G. L. (1), że jest to piąta z maszyn będących przedmiotem umowy zawartej z (...), lecz nie potrafił wskazać przyczyny braku tabliczki. G. L. (1) wykonał dokumentację fotograficzną.

\zeznania Ł. K. (1), k. 437 – 438

zeznania G. L. (1), k. 434\

Dzień lub dwa później do G. L. (1) w imieniu Spółki (...) dzwoniła kobieta, która prosiła o prolongatę spłaty zaległego zadłużenia; w uzgodnieniu z Ł. K. (1) – pracownikiem (...) – G. L. (1) wstrzymał dalsze czynności windykacyjne ustalając termin na spłatę zaległości.

\zeznania Ł. K. (1), k. 437 – 438

zeznania G. L. (1), k. 434\

Z uwagi na brak wpłaty ze strony spółki (...) w dniu 14 marca 2016r., uprzedzając pracownicę spółki, G. L. (1) ponownie udał się do R. wraz z pracownikami, którzy mieli zając się demontażem i transportem maszyn.

Bramę otworzył im V. M.. Obecna była także A. B., która tłumaczyła przebieg rozmowy na język (...). G. L. (1) przystąpił do ponownej identyfikacji maszyn. Stwierdził, że tylko trzy z nich posiadają tabliczki znamionowe; pozostałe dwie, które bez trudu zidentyfikował po ogólnym wyglądzie i miejscu ich posadowienia, miały usunięte tabliczki znamionowe pozwalające na odczytanie ich numerów fabrycznych. Na jednej, która wcześniej nie miała tabliczki, wciąż jej nie było. Druga z pozostałych czterech, która podczas poprzedniej jego wizyty faktycznie tabliczkę miała, teraz była jej pozbawiona – w miejscu oznaczenia znajdował się widoczny ślad zamalowany substancją przypominającą olej. G. L. (1) nie miał żadnych wątpliwości, że jest to ta sama maszyna, którą wcześniej zidentyfikował jako przedmiot leasingu.

\zeznania G. L. (1), k. 434

Dokumentacja fotograficzna, k. 104 - 109\

Kiedy zapytał V. M. o przyczynę braku tabliczki usłyszał odpowiedź, że tej tabliczki nigdy tam nie było, zaś maszyna nie jest przedmiotem żadnego leasingu i jest to urządzenie należące do jego klienta. By uzasadnić ten fakt, wskazywał w segregatorze kserokopie jakiejś tabliczki znamionowej. Kategorycznie twierdził, że nie wyda tej maszyny i pozwoli na jej demontaż. W porozumieniu z (...) G. L. (1) odstąpił od prób zajęcia tych dwóch maszyn.

\zeznania Ł. K. (1), k. 437 – 438

zeznania G. L. (1), k. 434\

Pracownicy (...) znajdujący się na hali podczas demontażu pozostałych maszyn twierdzili, że żadna z nich nie była przemieszczana po ich przywiezieniu do R..

\zeznania G. L. (1), k. 434\

Po demontażu trzech maszyn, trwającym około dwóch dni, zostały one przewiezione w miejsce wskazane przez (...).

\zeznania G. L., k. 434\

W dniu 15 marca 2016r. firma (...) złożyła pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa polegającego na przywłaszczeniu dwóch maszyn: wtryskarek do gumy marki S. i M. na szkodę (...).

\dokument, k. 1 – 5\

W dniu 6 kwietnia 2016r. V. M. zawarł ze Spółką (...).(...) umowę wniesienia aportu na podstawie której, oświadczając, że jest właścicielem sześciu maszyn, w tym pras A. i Prasy S., wniósł je aportem do Spółki podwyższając je kapitał zakładowy i obejmując 100 udziałów.

\umowa wniesienia aportu, k. 463 – 464\

W dniu 16 maja 2016r. w asyście funkcjonariuszy Policji do hali zajmowanej przez V. M. przyjechali G. L. (1) i Ł. K. (1). Po ich identyfikacji przeprowadzonej na podstawie dokumentacji fotograficznej maszyny zostały zabezpieczone, zdemontowane i przemieszczone w miejsce wskazane przez pokrzywdzonego i oddane temuż na przechowanie.

Także w trakcie tych czynności V. M. kwestionował ich związek z umowami leasingu zawartego z (...).

\zeznania Ł. K., k. 437 – 438

zeznania G. L., k. 434

protokół przeszukania, k. 123 – 125

protokół oddania rzeczy na przechowanie, k. 145 - 146\

V. M. był w przeszłości karany wyrokami:

- Sądu Okręgowego Bielsku - Białej z dnia 30 czerwca 2011r. za czyny z art.258 § 1 kk, art.91 § 3 kks i art.65 § 1 kks w zw. z art.7 § 1 kks i art.37 §1, 2 i 5 kks oraz art.38 § 2 pkt 1 kks na kary łączne 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone na okres 4 lat oraz grzywny w wysokości 200 stawek dziennych o wartości 250 zł;

- Sądu Rejonowego Bielsku - Białej z dnia 07 lutego 2012r. za czyny z art.77 § 2 kks, art.6 § 2 kks i art.24 §1 i 5 kks na karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych o wartości 100 zł;

- Sądu Rejonowego Bielsku - Białej z dnia 17 października 2012r. za czyny z art.77 § 2 kks, art.6 § 2 kks, 9 § 3, i art.24 §1 i 5 kks na karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych o wartości 100 zł;

- Sądu Rejonowego Bielsku - Białej z dnia 24 listopada 2014r. za czyny z art.77 § 2 kks, art.6 § 2 kks i art.24 §1 i 5 kks na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych o wartości 100 zł.

\informacja o karalności, k. 242 – 244

odpis wyroku, k. 409 - 416\

Ocena dowodów.

Ustalenia w zakresie zdarzeń, jakie miały miejsce w dniach 14 lutego, 15 marca i 16 maja 2016r. zostały poczynione w oparciu o ocenione jako wiarygodne zeznania G. L. (1) i Ł. K. (1) . Tym samym sąd odrzucił wersję oskarżonego uznając ją za nielogiczną i nieprzekonywującą linię obrony, mającą na celu wyłącznie uniknięcie odpowiedzialności karnej za czyn, który został mu zarzucony.

Nie istnieje żaden przekonywujący dowód, który przemawiałby za uznaniem, że wymienieni wyżej świadkowie mieli jakikolwiek interes prawny, bądź faktyczny, by bezpodstawnie pomawiać V. M. o czyn, którego nie popełnił. Z pewnością nie jest nim fakt, że Ł. K. (1) pracuje dla (...) – strony umowy zawartej z podmiotem gospodarczym, którego oskarżony był pełnomocnikiem. Fakt jego zatrudnienia nie ma – w ocenie sądu – bezpośredniego przełożenia na korzyść, jaką świadek ten uzyskać by mógł zeznając nieprawdziwie wbrew interesowi oskarżonego. Uwaga ta tym bardziej dotyczy G. L. (1) – pracownika firmy wynajętej przez (...) w celu odzyskania przedmiotów leasingu – osoby zupełnie nie zainteresowanej wynikiem postępowania. Enigmatyczne twierdzenia oskarżonego, by G. L. (1) miał podejmować czynności windykacyjne w zamian za nieokreśloną korzyść majątkową ze strony (...)wydają się nie tylko niedorzeczne, ale i nielogiczne.

Co więcej, za wiarygodnością depozycji obydwu świadków przemawia zarówno treść, jak i sposób, w jaki prezentowali oni swe procesowe relacje.

Ich zeznania były konsekwentne i niezmienne w relacji do zeznań, jakie złożyli w toku śledztwa. G. L. (1) w sposób kategoryczny i spójny przedstawił trzy spotkania z oskarżonym, opisał zachowanie V. M. oraz stan poszczególnych urządzeń, które miał przejąć. Jego relacje w tym zakresie układały się w logiczny ciąg zdarzeń i były zgodne z protokołem oględzin i dokumentacją fotograficzną sporządzonymi podczas czynności procesowych w dniu 16 maja 2016r. W porównaniu z tymi zeznaniami wyjaśnienia oskarżonego nie przekonują; gdyby faktycznie V. M. nie uniemożliwił demontażu wszystkich pięciu urządzeń w dniu 14 marca 2016r. twierdząc wbrew oczywistym faktom, że nie stanowią one przedmiotu umów, to nie sposób znaleźć logicznej przyczyny, z powodu której G. L. (1) odstąpił od ich przejęcia.

Co więcej, na załączonych do kat sprawy fotografiach faktycznie na jednej z maszyn widać ślad po usuniętej tabliczce znamionowej, w dodatku zamalowany jakąś substancją, co w konfrontacji z wcześniejszą dokumentacją, na której dostrzec można ową tabliczkę na maszynie stojącej w tym samym miejscu potwierdza słowa świadka o tym, że do usunięcia owej tabliczki doszło pomiędzy 14 lutego a 14 marca 2016r.

Oskarżony nieprzekonywująco twierdził, że nie wie, kto i z jakich powodów usunął tabliczki znamionowe.

Powyższa konstatacja przeczy prawdziwości tej wersji przynajmniej co do jednej z maszyn, o których chodzi w sprawie. Faktem jest, że usunięcie tego typu tabliczki powoduje utrudnienie, a czasem – uniemożliwienie identyfikacji maszyny czy urządzenia, będących przecież rzeczami ruchomymi oznaczonymi co do gatunku. W tym jednak przypadku późniejsza ich identyfikacja była możliwa z uwagi na to, że przed zawarciem umów leasingowych oraz w trakcie czynności dokonanych w lutym 2016r. przez G. L. (1) kwestionowane urządzenia zostały dokładnie sfotografowane, zaś ich wielkość i masa uniemożliwiające ich swobodne przemieszczanie pozwalały na potwierdzenie ich tożsamości.

Co więcej, bez trudu możliwe było ustalenie motywu, dla którego oskarżony bezskutecznie próbował uniemożliwić wyjęcie spod jego władztwa przedmiotowych wtryskarek.

Prowadzona przez niego firma (...) upadła. Niemalże natychmiast oskarżony zdecydował się na przeniesienie części urządzeń wykorzystywanych przez (...) (w tym tych, będących przedmiotem leasingu) z dotychczasowej hali w B. do wynajętej hali w R., gdzie utworzył nową firmę o tym samym profilu działalności. Zatem przedmiotowe urządzenia miały posłużyć oskarżonemu do „rozkręcenia” kolejnej działalności gospodarczej, czego dowodził fakt, że oskarżony rozpoczął rozruch części z nich i zatrudnił nowych pracowników do ich obsługi. Przeszkodziły temu zdecydowane i szybkie działania pracowników firmy (...), w tym – G. L. (1), którzy zlokalizowali nowe miejsce złożenia urządzeń i zabezpieczyli te, które były przedmiotem wypowiedzianych umów leasingu. Z dość oczywistych powodów oskarżony próbował przeciwdziałać utrudnianiu realizacji przyjętego zamiaru. Temu właśnie tj. uniemożliwieniu ich identyfikacji służyć miało usunięcie tabliczki znamionowej z przynajmniej jednej z wtryskarek, a także mętne zapewnienia V. M., że maszyny te nie są własnością leasingodawcy. Działania te okazały się o tyle nieudolne, że z uwagi na wykonaną uprzednio, dokładną dokumentację fotograficzną, identyfikacja tych urządzeń nie nastręczyła G. L. (1) i Ł. K. (1) większych trudności.

Za gołosłowne Sąd poczytał zapewnienia oskarżonego, z których wynikało, że w owym czasie wtryskarki stanowiły własność firmy (...). Twierdzenia te nie zostały poparte żadnym dowodem z dokumentu, ani w momencie zajmowania maszyn, ani też na żadnym innym etapie postępowania.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, że nie wiedział nic o tym, by negocjowana była prolongata w spłacie zaległych rat leasingowych.

Z jednej bowiem strony przyznał on, że ówcześnie wiedział o opóźnieniach z zapłacie świadczeń okresowych, z drugiej – zarówno G. L. (1), jak i Ł. K. (1) zgodnie twierdzili, że pracownik (...), po pierwszej wizycie pracownika firmy (...) negocjował odroczenie terminu spłaty, co przy przyjęciu modelu zarządzania s. E., w której wszystkie decyzje podejmował oskarżony potwierdza słuszność ustalenia, że negocjacje te prowadzone były za wiedzą i wolą V. M.. Zapewnieniom oskarżonego przeczą także wiarygodne zeznania D. P..

Stwierdzić trzeba, że wypowiedzi oskarżonego były mętne i po części wykluczały się. Dla przykładu, z jednej strony V. M. twierdził: „powiedziałem, że są to maszyny naszego klienta, ponieważ są to podobne maszyny”, po to, by w następnym zdaniu wyjaśnić: „miałem pewność, że są to maszyny klienta, bo miałem na to dokument” (k. 432). W żadnym razie przyczyny kluczenia i wyraźnej zmienności prezentowanych relacji po stronie oskarżonego nie można poszukiwać w nieznajomości języka (...), bowiem tłumacz języka (...) A. S., przekładająca słowa V. M. na rozprawie głównej, z powierzonej roli wywiązywała się wyśmienicie.

Analogiczną wadą nie są obarczone relacje G. L. (1) i Ł. K. (1). Przeciwnie. Są one spójne i wzajemnie korelujące. Świadkowie ci byli w stanie odpowiadać spontanicznie i precyzyjnie na zadawane im pytania konsekwentnie prezentując jednolitą wersję zdarzeń.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, że nie rozumiał istoty rozmowy prowadzonej z przedstawicielami spółki (...) w takcie negocjacji umów. Podkreślić trzeba, że w trakcie zdarzenia z dnia 14 marca 2016r., jak i 16 maja 2016r. rozmowę z G. L. (1) tłumaczyła A. B. – pracownica (...) (a obecnie – jego życiowa partnerka) faktycznie pełniąca funkcję tłumacza i pomagająca oskarżonemu w ten sposób w prowadzeniu interesów.

Za nieprzekonywujące Sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonego, z których wynikało, że nie czytał on i nie znał treści umów leasingu zawieranych z (...), w szczególności nie miał wiedzy na temat warunków wypowiedzenia umów w przypadku zaległości w płaceniu rat leasingowych, a także – że nie zna on języka (...).

Pomijając oczywiste fakty, że oskarżony jest dorosłym mężczyzną i nie jest biznesowym laikiem, bo interesy prowadzi co najmniej od kilku lat, jego twierdzeniom przeczą zeznania A. P. – pracownicy (...) Oddziału w B., z których wynika, że V. M. swobodnie posługiwał się językiem (...) w mowie, a ponadto w negocjacjach towarzyszyły mu kobiety, które znały język (...). Świadek ten stanowczo i wiarygodnie zeznała, że oskarżony nie miał wątpliwości co do treści warunków umowy, nie żądał tłumaczenia ich treści na swój ojczysty język. Można logicznie zakładać, że doświadczenie oskarżonego w połączeniu z wysokością zobowiązań leasingowych przeczą jego twierdzeniom, by padł on ofiarą swej naiwności i niefrasobliwości, a przeciwnie – miał on świadomość zobowiązań, które spoczywały na nim w związku z podpisaniem przedmiotowych umów, a podjęte przez niego działania podlegające ocenie w niniejszej sprawie były przedsięwzięte świadomie i zmierzały do umożliwienia kontynuowania działalności pod innym szyldem i w innym miejscu, po ogłoszeniu upadłości poprzedniej firmy zarządzanej przez oskarżonego. Co więcej, z zeznań D. P. wynika, że dyspozycji związanych z rachunkami bankowymi (...) mógł dokonywać wyłącznie oskarżony, który miał wgląd w stan kont. Oznacza to, że miał on świadomość wpłaty, jakie (...) dokonał tytułem zapłaty za zakupione maszyny będące przedmiotem leasingu zwrotnego.

Także relacje procesowe pozostałych świadków, w tym D. P. – ówczesnej księgowej Spółki (...) – zasługują na wiarę. Świadek ta, z racji funkcji pełnionej w przedmiotowym okresie czasu w spółce, przedstawiła kompletny obraz sposobu prowadzenia działalności gospodarczej przez oskarżonego. Jej zeznania stanowiły doskonałe uzupełnienie relacji Ł. K., G. L. (1) i A. P., będąc szczerym wyznaniem. Oceny tej nie zmienił nieukrywany żal i rozgoryczenie postawą oskarżonego, jakie świadek ten demonstrowała na rozprawie głównej.

Autentyczność dowodów z dokumentów, w tym umów leasingu dokumentujących stosunki prawne łączące spółki (...) i (...), korespondencji związanych z tymi umowami, które stanowiły podstawę dla dokonania ustaleń w tym zakresie nie wzbudziła wątpliwości sądu i nie była negowana przez którąkolwiek ze stron.

Rozważania prawne.

Prokurator zarzucił V. M. popełnienie przestępstwa nazywanego powszechnie przywłaszczeniem rzeczy ruchomej znacznej wartości połączonym z usunięciem znaków identyfikacyjnych urządzenia, kwalifikowanego z art.284 § 1 kk, art.294 § 1 kk i art.306 kk w związku z art.11 § 2 kk.

Uznaje się, że przywłaszczeniem jest bezprawne rozporządzenie się cudzą rzeczą ruchomą znajdującą się w posiadaniu sprawcy jak swoją własnością, poprzez włączenie jej do swego lub innej osoby majątku i powiększenie w ten sposób swego lub innej osoby stanu posiadania (cytowane za Komentarzem do Kodeksu karnego, część szczególna Tom III, pod red. A. Wąska, Wydawnictwo C.H. Beck 2004, str. 826).

Zatem, dla wypełnienia wszystkich znamion określonych w art.284 § 1 kk konieczne jest:

1.  rozporządzenie przez sprawcę – tak jak jego własnością –

2.  cudzą rzeczą ruchomą,

3.  która znajduje się w jego posiadaniu,

4.  mające na celu wyjęcie owej rzeczy z masy majątkowej jej prawowitego właściciela i włączenie jej do majątku innej osoby.

Analizując sprawę z tej perspektywy Sąd uznał, że bez wątpienia w okolicznościach niniejszej sprawy ziściły się przesłanki określone w punktach 2. i 3.; dwie przedmiotowe wtryskarki stanowiły własność (...), a firma, którą reprezentował oskarżony, straciła prawo do korzystania z niej na skutek wypowiedzenia umowy leasingowej, będącego rezultatem opóźnień w opłacaniu rat leasingowych (2.). Mimo to maszyny te wciąż znajdowały się w posiadaniu oskarżonego (3.).

Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej oskarżonego wymagało zatem odpowiedzi na pytanie, czy jego zachowanie opisane w akcie oskarżenia było rozporządzeniem mającym na celu włączenie maszyn do majątku innej osoby.

Przypomnijmy, że inkryminowane zachowanie V. M. miało polegać na spowodowaniu usunięcia tabliczek znamionowych oraz stworzeniu mylnego wyobrażenia po stronie pracownika firmy windykacyjnej co do faktycznego pochodzenia owych maszyn.

Badając okoliczności sprawy Sąd zauważa, że swój zamiar oskarżony zamanifestował już w momencie, w którym podjął kroki zmierzające do przewiezienia maszyn będących przedmiotem leasingu z hali w B. do hali w R. nie informując o tym leasingodawcy. Na uwagę zasługują zeznania A. P., z których wynikało, że ona sama, z własnej inicjatywy, wiedziona przeczuciem wynikającym z zaniechania płacenia rat przez (...) pojechała do siedziby Spółki zarządzanej przez oskarżonego i zobaczyła, że park maszynowy pakowany jest na tiry. Tym samym V. M. wywożąc przedmiot leasingu nie zawiadomiwszy o tym leasingodawcy nie tylko uchybiał jednemu z postanowień zawartych w ogólnych warunkach umów, ale faktycznie manifestował swój zamiar ukrycia owych maszyn przed ewentualnym ich zajęciem i odebraniem. Dopiero nakryty na gorącym uczynku nie miał wyjścia i wskazał adres, pod który maszyny te zostały przewiezione.

Kolejne zdarzenia będące przedmiotem ustaleń były niejako kontynuacją realizacji zamiaru niezwracania maszyn przez oskarżonego, pomimo zaniechania płacenia rat leasingowych.

Ponieważ w wyniku demaskacji jego planów związanych z wywozem maszyn został on zmuszony do wyjawienia nowego miejsca ich złożenia, V. M. zdecydował się w inny sposób utrudnić, czy wręcz uniemożliwić ich odbiór przez (...). W tym celu spowodował usunięcie tabliczki znamionowej co najmniej z jednej z nich, a później usiłował wprowadzić w błąd pracownika windykatora co do faktycznego pochodzenia dwóch z owych urządzeń twierdząc, że są one własnością innego podmiotu.

Dwie maszyny, których oskarżony tak usilnie nie chciał wydać właścicielowi, to urządzenia specyficzne, o dużych gabarytach i ogromnej, wielotonowej wadze, co sprawia, że ich przemieszczanie, przesuwanie i ogólnie – zmiana miejsca położenia – nastręcza wiele trudności i wymaga specjalistycznego sprzętu. Choć ze swej natury przypominają raczej obiekt trwale związany z gruntem (nieruchomością) są wciąż rzeczami ruchomymi w rozumieniu art.284 § 1 kk. Dlatego też – co do zasady – mogą stanowić przedmiot występku o znamionach opisanych w tym przepisie, a znamię czasownikowe rozumiane jako „rozporządzenie przez sprawcę przedmiotem tak jakby był jego własnością” w praktyce przybrać musi podobną postać, co w przypadku „typowych” przedmiotów przywłaszczenia, jak – przykładowo – numizmat, zegarek, czy pojazd mechaniczny.

Faktem jest, że oskarżony w okresie od 14 marca 2016r. do dnia 16 maja 2016r. świadomie i celowo odmawiał wydania dwóch maszyn: wtryskarki do gumy marki (...) i wtryskarki do tworzyw sztucznych marki (...) działającemu na zlecenie ich właściciela – (...) przedstawicielowi firmy (...), w wyniku czego w dniu 14 marca 2016r. G. L. (1) po zabezpieczeniu trzech z pięciu maszyn, do których przejęcia był upoważniony, w wyniku stanowczej i kategorycznej odmowy, jaką napotkał ze strony V. M. odstąpił od zabrania dwóch z nich, pozostawiając je – zgodnie z wyraźną i jednoznacznie artykułowaną wolą oskarżonego – w jego bezprawnym władaniu. Odmawiając wydania rzeczy ruchomych tj. dwóch urządzeń przekazanych oskarżonemu na mocy umów leasingu przez ich właściciela (...) V. M. realizował zamiar ich przywłaszczenia. Temu celowi służyć miały nieprawdziwe zapewnienia, że przedmiotowe urządzenia stanowiły własność kontrahenta firmy zarządzanej przez oskarżonego i nie były – wbrew oczywistym faktom – przedmiotami umów leasingu zawartych przez (...) z (...).

Swój zamiar przywłaszczenia przedmiotowych maszyn oskarżony zademonstrował jednoznacznie poprzez dokonanie czynności cywilnoprawnej polegającej na ich wniesieniu jako aportu do nowo utworzonej spółki (...).(...)której był wyłącznym udziałowcem (k. 463 – 465). Znamienna jest data zawarcia owej umowy – 6 kwietnia 2016r. – a więc w czasie dzielącym wizytę G. L. (1) w hali Spółki (...) (czy też (...)która skutkowała zajęciem trzech z maszyn a zajęciem pozostałych dwóch urządzeń w maju 2016r. na skutek czynności procesowych.

Poprzez fakt, że oskarżony spowodował usunięcie tabliczki znamionowej z jednej z maszyn zrealizował on znamiona art.306 kk .

Sąd przyjął zatem, że na podstawie dowodów pośrednich możliwe było ustalenie, że to za sprawą V. M. dożo do zdjęcia, a więc – usunięcia – znaku identyfikacyjnego z jednej z wtryskarek; znak ten niewątpliwie był umieszczony na przedmiotowym urządzeniu jeszcze w czasie oględzin przeprowadzonych przez G. L. (1) w lutym 2016r., natomiast przeszło miesiąc później tabliczka została zdjęta. Sąd ustalił, że:

- dostęp do hali miała ograniczona ilość osób,

- żaden z przesłuchanych pracowników nie usunął owej tabliczki znamionowej,

- tabliczka została zdjęta z jednej z dwóch maszyn, które następnie oskarżony próbował zakwestionować jako te, które były przedmiotem leasingu,

- wszelkie decyzje dotyczące działalności firmy, jak i losu maszyn podejmował samodzielnie V. M., zatem nikt inny bez jego zgody nie mógł usunąć owego oznaczenia.

Powyższe poszlaki układają się w jednoznaczny i logiczny ciąg okoliczności wskazujących, że to na zlecenie oskarżonego, bądź też przez niego własnoręcznie doszło do usunięcia tabliczki znamionowej z wtryskarki marki M. w okresie od lutego do 15 marca 2016r.

Z tego też względu Sąd zakwalifikował zachowanie oskarżonego kumulatywnie powołując w podstawie prawnej także omawianą normę.

Naprawienie szkody.

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) o naprawienie szkody uznając, że faktycznie szkoda w rozumieniu art.46 § 1 kk na dzień orzekania nie istnieje.

Sąd zauważa, że szkoda, jaką sprawca wyrządza poprzez przywłaszczenie rzeczy ruchomej – podobnie, jak w przypadku występku kradzieży – określona jest wartością utraconego przedmiotu wyrażoną w pieniądzu i nie obejmuje innych jej elementów, takich jak odsetki od zrabowanych środków finansowych, wartość utraconych korzyści i pożytków, a także niezapłaconych – wbrew umowie – rat leasingowych itp. W związku z tym hipotetyczną szkodą wyrządzoną przez oskarżonego byłaby sumaryczna wartość przywłaszczonych przez niego maszyn, a orzekając obowiązek jej naprawienia Sąd zasądziłby na rzecz pokrzywdzonego kwotę będącą wartością łączną przedmiotów przywłaszczenia. Byłoby tak, gdyby V. M. finalnie nie odebrano wszystkich maszyn będących własnością pokrzywdzonego. Jak wynika z przedstawionych wyżej ustaleń,(...) odzyskała wszystkie maszyny, które były przedmiotami umów leasingowych, zatem nie sposób przyjmować, by na etapie wyrokowania istniała szkoda, która powinna zostać „rozliczona” w rozumieniu art.46 § 1 kk.

Z pewnością nie są nią kwoty wynikające z przedterminowego rozliczenia umów leasingu, czy też skapitalizowane zaległe raty leasingowe wraz z odsetkami, które w swych pismach procesowych wykazywał pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Niezależnie od oceny zasadności owych roszczeń w świetle relacji umownych łączących (...) i (...) Sąd wyraża pogląd, że wartości te – o czym nadmieniono powyżej – nie stanowią szkody rozumianej jako dobro prawne, które zostało bezpośrednio naruszone działaniem sprawcy występku z art.284 § 1 kk.

Wymiar kary.

Wymierzając karę Sąd zastosował instytucję prawną nadzwyczajnego jej złagodzenia.

Sąd doszedł do wniosku, że działania oskarżonego podlegające karnoprawnej ocenie nie znamionował na tyle duży stopień społecznej szkodliwości, by zasadne było wymierzenie wobec niego kary pozbawienia wolności, przewidzianej w sankcji art.294 § 1 kk. Pomijając znaczną wartość przedmiotu przestępstwa Sąd określając formę i wysokość reakcji karnej miał w pierwszej kolejności na względzie fakt, że na skutek odzyskania przez pokrzywdzonego wszystkich maszyn będących przedmiotem leasingu, szkoda została naprawiona.

Oskarżony zasłużył na łagodniejsze potraktowanie także z tego względu, że sposób jego sprzecznego z prawem działania cechowała naiwność, przez co było ono właściwie z góry skazane na niepowodzenie. Choć udało mu się przez miesiąc osiągnąć swój zamiar odwlekając nieuchronną utratę przedmiotowych maszyn, to okoliczności towarzyszące zdarzeniu (pozostawienie urządzeń w dotychczasowym miejscu, nieudolność tłumaczeń co do ich pochodzenia, brak determinacji w dążeniu do osiągnięcia trwałego celu) powodowały, że oceniane zachowanie oskarżonego powinno być ocenione łagodniej, przez pryzmat art.60 kk. Nie bez znaczenia dla oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektyw wymiaru kary pozostaje fakt, że na sprzeczne z prawem zachowanie V. M. mogło mieć wpływ to, że oskarżony spłacił już w znacznej części kwotę stanowiącą wartość przedmiotu przestępstwa, co mogło potęgować w nim subiektywne poczucie krzywdy w związku z wypowiedzeniem umów leasingu, którego stroną była Spółka (...).

Ponadto, mając na względzie kryminalno – gospodarczy wydźwięk sprawy Sąd Okręgowy uznał za celowe wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze majątkowym uznając, że taka właśnie dolegliwość będzie w pełni adekwatna z punktu widzenia tak osoby sprawcy, jak i rodzaju dobra naruszonego jego działaniem.

O ile wysokość jednej stawki dziennej grzywny została ukształtowana w oparciu o możliwości zarobkowe oskarżonego, który po raz kolejny podjął próbę prowadzenia działalności gospodarczej, to ilość stawek odpowiada społecznej szkodliwości i zawinienia popełnionego przez niego przestępstwa. Sąd wziął tu pod uwagę nie tylko relatywnie znaczną wartość przywłaszczonych maszyn, ale również fakt uprzedniej karalności oskarżonego.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów procesu Sąd zasądził od niego stosowne koszty w całości.

ZARZĄDZENIE

- odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem doręczyć: obrońcy i oskarżycielowi posiłkowemu z pouczeniem o apelacji..