Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu P. L. prawa do renty socjalnej, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15.01.2013 r. nie uznała go za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożył powód, nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS. Ubezpieczony podniósł, że schorzenie psychiczne nie pozwala mu na podjęcie pracy, zaś w opinii lekarza leczącego wymaga on stałej opieki.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony złożył wniosek o prawo do renty socjalnej w dniu 17.10.2012 r. W dniu 22 listopada 2012 r. ubezpieczony został poddany badaniom przez lekarza orzecznika ZUS, który po uwzględnianiu opinii psychiatrycznej lekarza konsultanta nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy. Na skutek wniesionego sprzeciwu poddano ubezpieczonego badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która po badaniu przeprowadzonym dnia 15.01.2013 roku również nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 30-31 akt ZUS

orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 34 akt ZUS

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy o specjalnościach: neurolog, psychiatra, psycholog i specjalista medycyny pracy.

Biegli rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- organiczne zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane

dysfunkcją mózgu,

- funkcjonowanie na poziomie upośledzenie umysłowego w stopniu lekkim,

- FAS (Alkoholowy zespół płodowy),

- w wywiadzie WZW typu C leczone w 2006 r. interferonem i rybawiryną

Na podstawie przeprowadzonego badania, zebranego wywiadu i dokumentacji, biegli stwierdzili, że stan zdrowia badanego czyni go całkowicie niezdolnym do pracy od miesiąca złożenia wniosku o rentę. Ubezpieczony jest systematycznie leczony , mimo to jednak brak istotnej poprawy funkcjonowania. Przebieg zaburzeń ma charakter przewlekły. Występują u badanego poważne deficyty poznawcze, trudności z przyswajaniem podstawowych zasad funkcjonowania w codziennym życiu. Problemy natury psychicznej mogą stanowić przyczynę ograniczeń w zakresie zatrudnienia w związku z wymaganiami dotyczącymi tempa pracy, ciągłej dyspozycyjności systematycznej pracy. Z powyższych względów ubezpieczony, zdaniem biegłych, nie jest zdolny do regularnego wykonywania zatrudnienia w celu osiągnięcia wynagrodzenia, zaś praca może być traktowana wyłącznie jako forma rehabilitacji społecznej. Nadto biegli zwrócili uwagę, iż z powodu stanu psychicznego ubezpieczony jest aktualnie częściowo ubezwłasnowolniony.

Z tych względów biegli nie podzielili orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS ani Komisji Lekarskiej ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych (k. 16-17 akt)

Zgłoszone przez organ rentowy zastrzeżenia do opinii były bardzo ogólne i sprowadzały się do stwierdzenia, że organ ten nie zgadza się z poczynionymi przez biegłych ustaleniami..

Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w przytoczonej opinii, albowiem wydana ona została po zapoznaniu się przez biegłych z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Stanowisko swoje biegli fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Szczegółowo opisany przez biegłych stan psychiczny i psychiatryczny badanego jest w ocenie Sądu na tyle poważny, że podjecie przez niego pracy byłoby bardzo trudne, a rokowania w tym zakresie są niepomyślne. Z badania psychiatrycznego wynika, że występujące u ubezpieczonego zaburzenia psychiczne znacząco negatywnie wpływają na jego funkcjonowanie, zwłaszcza w zakresie funkcjonowania społecznego, w tym przede wszystkim w kwestii perspektyw zdobycia i utrzymania zatrudnienia.

Zgodnie z art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie z przesłanek niezbędnych do nabycia przez ubezpieczonego prawa do renty socjalnej i jej pobierania przez okres wskazany w opinii.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję organu rentowego orzekając, jak w sentencji.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz