Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy

L. K.

s. K. i H. z domu S.

ur. (...) w (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 9.12.2016r. około godz. 10.15 w O. przy ul. (...) zatrzymał pojazd marki F. o nr rej. (...) na przejściu dla pieszych, czym wykroczył przeciwko porządkowi i bezpieczeństwu w komunikacji

- tj. za wykroczenie z art. 90 kw,

ORZEKA:

I.  obwinionego L. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, iż zaparkował pojazd na przejściu dla pieszych i czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97kw i za to na podstawie art. 97kw skazuje go na karę 100,- (sto) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 3938/16

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016r. L. K. zaparkował swój pojazd m – ki F. nr rej. (...) przy prawej krawędzi oznakowanego znakiem poziomym P – 10 przejścia dla pieszych znajdującym się na dawnym skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) w O.. Obecnie ul. (...) jest drogą bez przejazdu, oddzieloną od ul. (...) kamiennymi donicami. Z kolei po obu stronach ul. (...) znajdują się chodniki dla pieszych, które na wysokości ul. (...) są połączone przedmiotowym przejściem dla pieszych. Na odcinku od skrzyżowania z ul. (...) w kierunku ul. (...) obowiązuje znak B – 36 „zakaz zatrzymywania się”.

Około godz. 10.15 strażnicy miejscy – S. K. (1) i P. P. zostali skierowani przez dyżurnego na ul. (...) w związku z nieprawidłowo zaparkowanym na przejściu dla pieszych pojazdem. Na miejscu potwierdzili zgłoszenie, ale nie zastali kierującego.

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 24, zeznania świadków S. K. k. 24v, P. P. k. 24v,notatka urzędowa k. 1, zdjęcia k. 9, 20-21, )

Obwiniony L. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przyznał, iż zaparkował w miejscu wskazanym przez strażników miejskich, przedłożył własne zdjęcia pojazdu, ale stwierdził, iż było to miejsce dozwolone, bowiem nie mam tam przejścia dla pieszych. W ocenie obwinionego na jezdni znajdują się reszki starego oznakowania poziomego, a świadczy o tym fakt, że nie ma tam znaków pionowych. Sąd nie mógł podzielić zaprezentowanego stanowiska, choćby z powodu zdjęć przedłożonych przez samego obwinionego, z których nie wynika by oznakowanie poziome w tym miejscu było niekompletne, zatarte czy nadmiernie zniszczone. Dodatkowo przejście do stanowi naturalne połączenie traktu pieszego biegnącego wzdłuż ulicy (...).

Sąd dał wiarę obwinionego jedynie co do faktów, natomiast nie podzielił jego oceny odnośnie dopuszczalności zatrzymania i postoju w miejscu, w którym zaparkował pojazd w dniu 9.12.2016r.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków – S. K. oraz P. P., którzy potwierdzili fakt podjęcia interwencji i sposób zaparkowania pojazdu, co zostało przez nich utrwalone na szkicu w notatce urzędowej oraz na zdjęciu.

Przejście dla pieszych, zgodnie z art. 2 pkt. 11 Prawa o ruchu drogowym, to powierzchnia jezdni, drogi dla rowerów lub torowiska przeznaczona do przechodzenia przez pieszych, oznaczona odpowiednimi znakami. Przejście dla pieszych jest specyficznym miejscem, gdyż jest ono zarazem jezdnią i drogą dla pieszych, jak gdyby przedłużeniem chodnika (S. S., Nowy kodeks drogowy..., s. 21). Znak D-6 jest znakiem lokalizującym przejście, a więc miejsce umieszczenia znaku wyznacza jednocześnie miejsce, w którym należy zatrzymać pojazd w celu przepuszczenia pieszych znajdujących się na przejściu ( art. 62 ust. 1 P.). Jest to zatem znak informacyjny przede wszystkim dla kierujących poruszających się jezdnią, na której znajduje się przejście. Powierzchnia przejścia dla pieszych może być oznaczona znakiem poziomym P-10, który oznacza również miejsce przejścia dla pieszych, tzw. zebrę ( § 88 ust. 1 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych).

Zgodnie z art. 5 ust 1 Prawa o ruchu drogowym uczestnik ruchu jest obowiązany stosować się m.in. do znaków drogowych, a są nimi zarówno znaki pionowe jak i poziome.

Przejście dla pieszych jest szczególnym miejscem, stąd też ustawodawca przewidział wiele zakazów obowiązujących w jego obrębie, które mają służyć bezpieczeństwo pieszych i ułatwić ich funkcjonowanie w ruchu drogowym. Jeden z nich to przepis art. 49 ust 1 pkt 2 Prawa o ruch drogowym, zabraniający zatrzymywania pojazdu na przejściu dla pieszych oraz w odległości mniejszej niż 10m przed tym przejściem.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona. W dniu 9.12.2016r. L. K. w O. na ul. (...) zaparkował pojazd m – ki F. o nr rej. (...) na przejściu dla pieszych, czym wykroczył przeciwko porządkowi i bezpieczeństwu w komunikacji. W ocenie Sadu czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97kw w zw z art. 49 ust 1 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym, nie zaś jak zarzucił oskarżyciel art. 90 kw. Przepis ten penalizuje tamowanie i utrudnianie ruchu. W niniejszym przypadku, że względu na wymiary przejścia i sposób zaparkowania ruch pieszych w żaden sposób nie był utrudniony czy zatamowany.

W ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania, obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.