Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 7 września 2016r. Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi oddalił powództwo OMEGA Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko B. S. o zapłatę kwoty 5014,57zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżył go w części co do kwoty 4516,50zł.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

–

art. 339§2 k.p.c. poprzez niezasadne oddalenie powództwa wyrokiem zaocznym, gdy twierdzenia powoda nie budzi jakichkolwiek wątpliwości;

–

art. 233§1 k.p.c. poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wybiórczo, w sposób dowolny wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego i wyciągniecie z zebranego materiału dowodowego nielogicznych i sprzecznych z materiałem wniosków, co przejawia się tym, że

a)  Sąd Rejonowy nie uznał umowy kredytu gotówkowego z dnia 16.10.2007r. za wiarygodny dowód na okoliczność wysokości roszczenia;

b)  Sąd Rejonowy oczekiwał dodatkowych dowodów na okoliczność wysokości roszczenia pomimo, że powód dysponował bankowym tytułem egzekucyjnym;

c)  Sąd Rejonowy uznał, że powód nie wykazał w jakim zakresie wierzytelność przysługiwała zbywcy wierzytelności, podczas gdy powód udowodnił w jakiej wysokości kredyt udzielono, w jakiej wysokości zaległość pozwanej była zapisana w księgach bankowych na dzień wystawienia bte oraz w jakiej wysokości należność kapitałowa byłą przelana na rzecz powoda;

d)  art. 6 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i odwrócenie ciężaru dowodu, skutkiem czego było przyjęcie, że powód nie wykazał zaciągnięcia przez pozwaną zobowiązania pieniężnego , podczas gdy nie ma dowodu przeciwnego. Wskazując na powyższe wnosił o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 4616,50zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty i kosztami postępowania w tym kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych za obie instancje; ewentualnie wnosił o:

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się zasadna w części.

Mając na uwadze, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, to stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zostaje ograniczone jedynie do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Trafne są zarzuty apelacyjne w części . W niniejszej sprawie zaszły przesłanki do wydania wyroku zaocznego, bowiem pozwany nie stawił się na rozprawę. Zgodnie z art. 339§2 k.p.c. w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Należy tu przytoczyć, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 31 marca 1999 I CKU 176/97 przewidziane w art. 339 § 2 KPC domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości (por, uzasadnienie SN z 18.2.1972 r., III CRN 539171, OSNCP 1972, z. 7-8, poz.150). Wobec więc tego, że działanie art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenie strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania.

Przepis art. 339 § 2 k.p.c. przewiduje domniemanie zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy (wyr. SN z 6.6.1997 r., I CKU 87/97, Prok. i Pr. 1997 - wkładka, Nr 10, poz. 44). Oznacza to, że sąd wydając wyrok zaoczny nie dokonuje weryfikacji prawdziwości twierdzeń o faktach przytoczonych przez powoda, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W świetle przedstawionych przez powoda dowodów, które w istocie były kserokopiami w większości poświadczonymi przez pełnomocnika powoda za zgodność z oryginałem i na podstawie powyższych dokumentów należało uznać, że twierdzenia powoda co do roszczenia o zapłatę kwoty 3785,67 zł na którą to kwotę składa się kwota kapitału pożyczki w wysokości (...),15 wynikająca z bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego dnia 9 lutego 2012r., i kwota odsetek ustawowych od 10 lutego 2012 r. do dnia poprzedzającego wniesienie powództwa w kwocie 1218,52 zł nie budziły wątpliwości. Brak było podstaw do zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda za ten okres odsetek maksymalnych bowiem nie przewidywała tego umowa łącząca strony. W §7 umowy kredytu powód mógł naliczać odsetki od niespłaconego w terminie kredytu w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla trzymiesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału powiększonej o 25 punktów procentowych. Powód nie przedstawił stosownego wyliczenia należnych odsetek w oparciu o umowę i dlatego Sąd Okręgowy przyjął, że powodowi należą się odsetki ustawowe za ten okres stosownie do art. 481 §1 k.c. Należy ponieść, że powód wywodził swoje roszczenie z umowy pożyczki z dnia 16.10.2007r. , o numerze (...) na kwotę 6930,20zł zawartej pomiędzy (...) Bankiem SA z siedzibą w K. a pozwaną wniesienia aportem przez (...) Bank przedmiotowej wierzytelności jako komandytariusza do spółki (...) spółki z o.o. Sp.k . Następnie G. Bank zawarł z (...) spółką z o.o. SKA umowę przeniesienia praw i obowiązków komandytariusza w spółce , w ramach której spółka (...) nabyła ogół praw i obowiązków komandytariusza w (...) sp.z o.o. Sp.k. następnie w dniu 4 marca 2015r. na podstawie uchwały wspólników spółki na rzecz B. został dokonany zwrot w naturze wkładu niepieniężnego w postaci wymagalnych wierzytelności pieniężnych pierwotnie wniesionych do spółki przez (...) Bank SA. Ostatecznie przedmiotowa wierzytelności względem strony pozwanej została przeniesiona na stronę powodową na podstawie umowy przeniesienia portfela wierzytelności z dnia 4 marca 2015r. w tym w szczególności nastąpiło przeniesienie prawa własności wierzytelności objętej niniejszym pozwem. Na dowód przeniesienia wierzytelności powód załączył wyciąg załącznika 1 wykazu wierzytelności do umowy przeniesienia portfela z dnia 4 marca 2015r. zawierającej spis wierzytelności objętych umową w którym to spisie figurowała wierzytelność względem pozwanej.

Również powód załączył kserokopię bankowego tytułu egzekucyjnego z którego wynikała kwota kapitału pożyczki. W treści kserokopii bankowego tytułu egzekucyjnego zapisano, że zobowiązanie pozwanej wynikało z umowy o numerze (...) a wysokość należności głównej na dzień 9 lutego 2012r. wynosiła 2567,15zŁ W świetle przetoczonych okoliczności faktycznych w pozwie roszczenie powoda było zasadne w części na postawie art. 509 k.c.

Sąd Okręgowy uznał, że błędnie Sąd Rejonowy nie przyjął za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, bowiem nie budziły one uzasadnionych wątpliwości w zakresie żądania kwoty 3785,67 zł na którą składała się kwota niespłaconego kredytu wynikająca z bankowego tytułu egzekucyjnego i odsetki ustawowe od tej kwoty za okres wskazany powyżej ( (...),15 + (...),52) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Podstawą zasądzenia odsetek był jak już powyżej podniesiono art. 481 §1 k.c. a zaległych odsetek od odsetek art. 482 §1 k.c. W związku ze zmianą brzmienia art. 481 §2 k.c. i wprowadzenia przez ustawodawcę odsetek za opóźnienie na podstawie ustawy z dnia 9 października 2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015.1830) Sąd Okręgowy od dnia 14 kwietnia 2016r. zasądził roszczenie z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 §1 k.p.c. w zw. art. 505 ¹⁰ i 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie co do żądania odsetek maksymalnych za okres od dnia 26.10.201 lr do dnia wniesienia powództwa apelacja podlegała oddaleniu jako niezasadna na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania za pierwszą instancję Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając . Powód wygrał proces w 75% dlatego też należy mu się zwrot kosztów w takiej proporcji . Na koszty postępowania za pierwszą instancję złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 250 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda za pierwszą instancję w kwocie 2400zł i opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, co łącznie daje kwotę 2665zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda została ustalona w oparciu o §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Skoro powód wygrał apelację w 75 % to należy mu się zwrot w kwoty 1998.75zł.

O kosztach postępowania za drugą instancję Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 100 k.p.c. również je stosunkowo rozdzielając. Powód wygrał

apelację w 84%. Na koszty tego postępowania złożyły się opłata od apelacji w kwocie 100 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 600zł . Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda , została ustalona w oparciu o § 10 ust 1 pkt 1 w zw. z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Skoro powód wygrał apelację w 84 % to należy mu się zwrot w kwoty 588 zł.