Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

J. B. został oskarżony o to, że w dniu 27 października 2015 r. w Ł., znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie – 0,31 mg/l, II badanie – 0,45 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód marki F. (...) o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi

1.  uznał oskarżonego J. B., w miejsce zarzucanego mu czynu, za winnego tego, że w dniu 26 października 2015r. w Ł., znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie – 0,31 mg/l, II badanie – 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód marki F. (...) o nr rej. (...), tj. czynu z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art.178a§1 k.k. wymierzył karę grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych każda stawka równoważna kwocie 20 złotych;

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat;

3.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5000 zł tytułem świadczenia pieniężnego;

4.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego w pkt.2 środka karnego zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy, tj. od 26 października 2015 roku;

5.  zwolnił oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów sądowych przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony J. B.. Zaskarżył on powyższy wyrok w zakresie punktów 1, 2, 3 i 4.

Oskarżony podniósł w apelacji, że kara wymierzona wobec niego jest zbyt surowa.

Zakwestionował on dokonaną przez sąd rejonowy ocenę społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu.

W konkluzji apelacji oskarżony J. B. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe umorzenie postępowania w sprawie i ewentualne wymierzenie kary grzywny i orzeczenie zatrzymania prawa jazdy na okres nie przekraczający jednego roku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest bezzasadna.

Sąd rejonowy w sposób kompletny zebrał materiał dowodowy, rozważył go, a stanowisko swoje należycie uzasadnił. Dokonana ocena dowodów poprzedzona została ujawnieniem na rozprawie w całości okoliczności mogących mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia i poczyniona z uwzględnieniem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego. Jest oceną swobodną i jako taka pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k.

Sąd I instancji dokonał ustaleń zgodnych z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Fakt prowadzenia przez oskarżonego pojazdu w stanie nietrzeźwości wykazany został zeznaniami świadka P. J. i wynikami badań na zwartość alkoholu w organizmie.

Porównywalne wyniki dwukrotnych badań urządzeniem A.-Sensor IV CM wskazują zdecydowanie na ich wiarygodność. Urządzenie posiadało świadectwo wzorcowania. Oskarżony jak wynika to z protokołu użycia urządzenia nie żądał ponownego potwierdzenia prawidłowości badania w inny sposób. Został jednak poddany ponownemu badaniu A., którego wyniki potwierdziły zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik powtórnych pomiarów wskazuje, że znajdował się on już w fazie eliminacji. Rzeczą objętą notoryjnością jest to, że przeciętna eliminacja alkoholu z organizmu zawiera się w przedziale między 0.1 a 0.2 ‰ na godzinę. Stąd też wyniki powtórnego badania nie podważają prawidłowości rezultatu pierwszych pomiarów. Brak jest zatem podstaw, aby kwestionować ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji.

Wymierzając karę za przypisane oskarżonemu przestępstwo sąd rejonowy respektował bowiem dyrektywy wymiaru kar określone w art. 53 § 1 i 2 k.k.

Sąd rejonowy jak wynika to uzasadnienia wyroku uznał stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego za wysoki. Pomimo, że znajdujący się w treści uzasadnienia wartościujący w tym zakresie odnośnik – „dość wysoki”, został użyty o tyle niefortunnie, że niczego w omawianym aspekcie nie przybliża. Nie budzi jednakże wątpliwości, że stanowi synonim wysokiego stopnia społecznej szkodliwości.

Wniosek sądu rejonowego w tym względzie jest uprawniony pomimo, że stan nietrzeźwości oskarżonego nie przekraczał znacznie ustawowo określonego jego progu, zważywszy na porę i miejsce poruszania się przez oskarżonego pojazdem. Ulica (...) w Ł. (co jest objęte notoryjnością powszechną) jest ruchliwą arterią łączącą bardzo duże osiedle mieszkaniowe z ulicą prowadzącą do centrum miasta z pobliskiego K. i przedmieść tj. ul. (...), w stronę której oskarżony się zresztą kierował, więc wjechałby na tą ulicę. Nadto oskarżony jechał w godzinach porannego szczytu komunikacyjnego.

W tych warunkach sąd rejonowy miał podstawy do wyrażonej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, co implikowało niezastosowanie warunkowego umorzenia postępowania.

Okoliczności popełnienia czynu zostały uwzględnione i znalazły właściwy wyraz w treści rozstrzygnięcia o karze.

Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu najłagodniejszy z dostępnych środków penalnych tj. karę grzywny, a zakaz prowadzenia pojazdów orzekł na najkrótszy okres.

Wymierzona oskarżonemu kara jest w istocie łagodna i z pewnością nie nosi cech rażącej niewspółmierności.

Z tych względów należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. mając na względzie sytuację majątkową oskarżonego sąd okręgowy zwolnił go od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.