Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maciej Plaskacz

Protokolant sekretarz sądowy Karolina Komorowska

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2016 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. R.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo o zadośćuczynienie;

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...)
w W. na rzecz powódki B. R. kwotę 400 zł (czterysta złotych) tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
19 maja 2016 r. do dnia zapłaty;

III.  oddala powództwo o odszkodowanie w pozostałej części;

IV.  zasądza od powódki B. R. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwotę 2.436 zł (dwa tysiące czterysta trzydzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  nakazuje ściągnąć od powódki B. R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu z roszczenia zasądzonego w punkcie II sentencji wyroku kwotę 167,28 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych 28/100) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 856/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 marca 2016 r. (k. 2-5) powódka B. R. domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego Towarzystwa (...)
w W. kwoty 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia
17 września 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.019 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia
i dojazdów z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu. Swoje roszczenia wywiodła z wypadku drogowego z dnia
17 stycznia 2015 r., za którego skutki strona pozwana odpowiada jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej.

W odpowiedzi na pozew (k. 43-45) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa
i zwrot kosztów procesu. Podniosła, że przyznała już powódce kwotę 2.500 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 220 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 840 zł tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi kosztami działalności gospodarczej i kosztami dojazdów. Wyraziła zapatrywanie, że wypłacone kwoty wyczerpują roszczenia powódki.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu zwyczajnym.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 17 stycznia 2015 r. pozwana jako pasażer uczestniczyła w zdarzeniu drogowym w miejscowości W.. Strona pozwana odpowiada wobec powódki za skutki tego zdarzenia z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego.

Okoliczność bezsporna

Przed zdarzeniem powódka pracowała w biurze jako pracownik biurowy, a dodatkowo od trzech lat prowadziła sprzedaż odzieży przez Internet (ok. 30-40 wysyłek miesięcznie).

Powódka uprawiała sport – biegała 2-3 razy w tygodniu i chodziła na siłownię z taką samą częstotliwością.

Powódka miała prawo jazdy i samochód marki T. (...), z którego korzystała praktycznie codziennie z uwagi na dojazdy do pracy ok. 25 km w jedną stronę.

Powódka pozostaje w związku małżeńskim od 2009 r., wraz mężem wychowują
6-letnią córkę, a od października 2016 r. – również drugie dziecko.

Przed zdarzeniem powódka nie leczyła się.

Dowody:

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Zeznanie świadka R. R. – k. 61-62

Zeznanie świadka K. B. – k. 62-63

W trakcie zdarzenia, które miało miejsce w sobotę, samochodem kierował mąż powódki, a ona zajmowała miejsce pasażera. Mimo uderzenia, w pojeździe nie uruchomiły się poduszki powietrzne. Powódka czuła się dobrze. Wezwana na miejsce karetka pogotowia zawiozła powódkę i jej męża do szpitala, w którym powódka w ciągu ok. 5-6 godzin została poddana badaniom. Obejmowały one rezonans magnetyczny, który nie wykazał żadnego uszczerbku na zdrowiu. W szpitalu powódka odczuwała już bóle głowy. Po badaniu powódka opuściła szpital.

Dwa dni po zdarzeniu, w poniedziałek, powódka udała się do przychodni, gdzie otrzymała zwolnienie lekarskie na czas od 19 do 28 stycznia 2015 r. Dnia 28 stycznia 2015 r. powódka ponownie udała się do przychodzi, gdzie otrzymała zwolnienie lekarskie na okres od 28 stycznia do 5 lutego 2015 r. i skierowanie do neurologa. Dnia 17 lutego 2015 r. powódka odbyła jeszcze jedną wizytę w przychodni, która była spowodowana ostrym zapaleniem migdałków – bez związku ze zdarzeniem z dnia 17 stycznia 2015 r.

Powódka skarżyła się na ból głowy i pleców. Przez ok. miesiąc przyjmowała doraźnie lek przeciwbólowy K., którego jedno opakowanie zostało jej zapisane podczas pobytu
w szpitalu w dniu zdarzenia.

Dowody:

Karta informacyjna leczenia szpitalnego szpitala w G. – k. 14

Zaświadczenie lekarskie z 19 stycznia 2015 r. – k. 15

Zaświadczenie lekarskie z 28 stycznia 2015 r. – k. 16

Historia zdrowia i choroby SP ZOZ Ł. – k. 18

Skierowanie do neurologa z 28 stycznia 2015 r. – k. 22

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Zeznanie świadka R. R. – k. 61-62

Po ok. dwóch tygodniach od zdarzenia powódka wróciła do pracy, do której zawoził ją mąż lub koleżanka.

W okresie korzystania przez powódkę ze zwolnienia lekarskiego w działalności gospodarczej pomagał jej kuzyn G. M., który otrzymał za to wynagrodzenie
w kwocie 800 zł.

Dowody:

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Oświadczenie G. M. – k. 35

Dnia 3 marca 2015 r. powódka odbyła prywatną konsultację psychologiczną
za wynagrodzeniem w kwocie 100 zł.

Dowody:

Informacja z konsultacji psychologicznej z dnia 3 marca 2015 r. – k. 17

Faktura VAT z dnia 3 marca 2015 r. – k. 21

Dnia 16 marca 2015 r. powódka odbyła prywatną konsultację neurologiczną
za wynagrodzeniem w kwocie 120 zł. Neurolog zalecił powódce terapię psychologiczną.

Dowody:

Paragon z 16 marca 2015 r. – k. 20 i 23

Karta pacjentki – k. 24

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

W maju 2015 r. powódka zaszła w ciążę, którą straciła w lipcu 2015 r. Po tym zdarzeniu powódka była podłamana. W styczniu 2016 r. powódka ponownie zaszła w ciążę,
a dnia (...) urodziła dziecko.

Dowód:

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Po zdarzeniu powódka szybciej się denerwuje, ograniczyła spotkania ze znajomymi, odczuwa lęk przed jazdą samochodem.

Dowód:

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

W dniach 9 czerwca, 20 sierpnia i 24 listopada 2015 r. powódka odbyła prywatnie trzy konsultacje psychiatryczne za wynagrodzeniem w kwocie 120 zł za wizytę.

Dowody:

Karta pacjentki – k. 19

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Na wizyty lekarskie powódkę zawozili mąż lub koleżanka pojazdami o spalaniu
ok. 6 l paliwa na 100 km. Odległość z domu powódki do gabinetu psychiatry wynosi
ok. 23 km w jedną stronę.

Dowód:

Zeznanie powódki przesłuchanej w charakterze strony – k. 115-116

Biegli psycholog i psychiatra rozpoznali u powódki przebyte zaburzenia adaptacyjne będące następstwem udziału w wypadku komunikacyjnym w dniu 17 stycznia 2015 r. Ich nasilenie było na tyle silne, że istniała konieczność interwencji lekarskiej psychiatrycznej. Długotrwałym następstwem udziału w wypadku komunikacyjnym u powódki są występujące, miernie nasilone stany lękowe ograniczone do sytuacji korzystania z komunikacji samochodowej. Powódka powinna skorzystać z terapii psychologicznej, nie wymaga bezwzględnego leczenia farmakologicznego, a odczuwane przez nią dolegliwości psychiczne nie wpływają istotnie na aktywność życiową i zawodową.

Dowód:

Wspólna opinia pisemna biegłych B. Ł. i A. G. – k. 76-80

Pismem z dnia 8 lipca 2015 r. strona pozwana przyznała powódce kwotę 2.500 zł tytułem zadośćuczynienia i kwotę 220 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Pismem z dnia 16 września 2015 r. strona pozwana przyznała powódce kwotę 800 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz kwotę 40 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych. Wymienione kwoty zostały wypłacone powódce.

Okoliczności przyznane przez powódkę (k. 116), a ponadto dowód:

Pismo z 8 lipca 2015 r. – k. 30

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów, opinii biegłych psychologa B. Ł. i psychiatry lek. med. A. G., zeznań świadków K. B. i R. R. oraz zeznań powódki przesłuchanej w charakterze strony.

Autentyczność dokumentów, z których przeprowadzono dowód i które wymieniono powyżej, nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

Zeznania wymienionych świadków oraz powódki zasługiwały generalnie na walor wiarygodności, gdyż były spójne, logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego,
a opisywane przez nich skutki wypadku odpowiadają ustaleniom biegłych. Drobne rozbieżności (takie jak liczba wizyt u lekarzy poszczególnych specjalności czy czas i rodzaj dolegliwości bólowych) między zeznaniami powódki i jej męża Sąd rozstrzygnął na korzyść wersji przedstawianej przez powódkę, gdyż opisywane okoliczności dotyczyły jej bezpośrednio. Należy podkreślić, że odnotowane rozbieżności są rezultatem ułomności ludzkiej pamięci, a ich niewielka skala nie podważa wiarygodności żadnej z wymienionych osób.

Opinia biegłych z zakresu psychologii i psychiatrii zasługuje na podzielenie, gdyż jest rzetelna, jasna, kategoryczna oraz niesprzeczna. Wobec ustaleń i wniosków biegłych żadna
ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń.

Zgodnie z art. 828 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wobec poszkodowanego stanowi pochodną odpowiedzialności ubezpieczonego, która opierała się na art. 436 § 1 k.c. W toku sprawy nie ujawniła się kontradykcja co do ponoszenia przez stronę pozwaną odpowiedzialności gwarancyjnej wobec powódki.

Zakres obowiązku odszkodowawczego w rozpoznawanej sprawie określa
m.in. art. 444 § 1 zd. pierwsze k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. W myśl art. 445 § 1 w z zw. z art. 444 § 1 k.c., w tych wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania,
że wypłacone przed procesem zadośćuczynienie w kwocie 2.500 zł jest odpowiednie. Czyniąc takie ustalenie, Sąd oparł się na następujących przesłankach. Po pierwsze, jedynymi bezpośrednimi skutkami zdarzenia dla zdrowia powódki były dolegliwości bólowe głowy
i górnej części kręgosłupa, które były łagodzone zapisanymi jej środkami przeciwbólowymi. Przez pierwszy miesiąc powódka przyjmowała leki na receptę, później ograniczała się do leków o mniejszej sile działania. Powódka nie wymagała hospitalizacji, otrzymała zwolnienie lekarskie na ok. dwa tygodnie, a proces jej leczenia bezpośrednio po wypadku ograniczał się do dwóch wizyt w przychodni (trzecia wizyta była związana z ostrym zapaleniem migdałków, które pozostaje bez związku ze zdarzeniem). Badanie wykonane w marcu 2015 r. przez neurologa nie wykazało żadnych dolegliwości o charakterze neurologicznym. Po drugie, jedyne poważniejsze dolegliwości wynikające ze zdarzenia z dnia 17 stycznia 2015 r. ujawniły się w sferze psychiki powódki, przy czym ich nasilenie nie było znaczące. Długotrwałe następstwa zdarzenia obejmują natomiast miernie nasilone stany lękowe ograniczone do sytuacji korzystania z komunikacji samochodowej. Podejmowana przez powódkę terapia u psychiatry była spowodowana nie tylko następstwami zdarzenia z dnia
17 stycznia 2015 r., ale również utratą ciąży w lipcu 2015 r. Po trzecie, zdarzenie nie wywarło znaczącego wpływu na funkcjonowanie powódki w sferze zawodowej i prywatnej. Powódka po ok. dwóch tygodniach wróciła do pracy, a przez cały okres zwolnienia lekarskiego prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wysyłkowej, korzystając jedynie
z pomocy kuzyna. Powódka ograniczyła aktywność sportową i towarzyską, ale wiązało się to również z podejmowanymi przez nią staraniami o dziecko, a później dwiema ciążami. W tym stanie rzeczy przyznana kwota 2.500 zł dostatecznie kompensuje doznany przez powódkę uszczerbek o charakterze niemajątkowym.

Z podanych względów, na podstawie art. 445 § 1 w z zw. z art. 444 § 1 i art. 436 § 1 oraz art. 828 § 1 k.c., powództwo o zadośćuczynienie zostało oddalone, o czym orzeczono
w punkcie I sentencji wyroku.

Oprócz zadośćuczynienia powódka dochodziła dwojakiego rodzaju kosztów:
(1) kosztów dojazdów oraz (2) kosztów leczenia. Co do pierwszej grupy kosztów, należy zauważyć, że na etapie postępowania likwidacyjnego powódce zostały zwrócone koszty dojazdu do placówek medycznych i lekarzy, z wyjątkiem kosztów dojazdu do psychiatry. Przy przyjęciu, że powódka udała się na trzy takie wizyty, pokonując w jedną stronę
23 kilometry, łączny dystans wynosi 138 km. Przy spalaniu 6 l paliwa na sto kilometrów i cenie paliwa wynoszącej 5 zł, łączny koszt dojazdów zamyka się w kwocie 41,40 zł,
w zaokrągleniu 40 zł. Co do drugiej grupy kosztów, powódka udowodniła dokumentami poniesienie wydatku w kwocie 120 zł na wizytę u neurologa (paragon dokumentujący ten wydatek został dołączony do pozwu dwukrotnie) i w kwocie 100 zł na wizytę u psychologa. Wymienione wydatki zostały powódce zwrócone przed wytoczeniem powództwa. Dodatkowo, z zeznań powódki wynika, że trzykrotnie zapłaciła po 120 zł za wizytę
u psychiatry. Powódka nie wykazała wprawdzie tej okoliczności dokumentami, ale – w świetle zasad doświadczenia życiowego – ten element jej zeznań należy ocenić jako wiarygodny. Łączna kwota niepokrytych wydatków powódki na koszty leczenia wynosi
360 zł. Podsumowując, powództwo o odszkodowanie okazało się zasadne łącznie do kwoty 400 zł i zostało uwzględnione w punkcie II sentencji wyroku na podstawie art. 444 § 1
i art. 436 § 1 oraz art. 828 § 1 k.c. W pozostałej części powództwo o odszkodowanie zostało oddalone jako bezzasadne w punkcie III sentencji wyroku.

O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 k.c. Powódka domagała się zasądzenia odsetek za opóźnienie od żądanego odszkodowania od dnia wytoczenia o nie powództwa. Z dokonanych ustaleń wynika jednak, że przed wniesieniem pozwu powódka nie wzywała strony pozwanej do pokrycia kosztów dojazdów do psychiatry i kosztów tych wizyt, co powoduje, że skuteczne wezwanie do zapłaty nastąpiło dopiero z chwilą doręczenia odpisu pozwu. Przyjmując, że w normalnym toku czynności należności te powinny zostać powódce uiszczone przez stronę pozwaną w terminie tygodnia, strona pozwana popadła
w opóźnienie z początkiem ósmego dnia od dnia doręczenia odpisu pozwu, tj. z dniem
19 maja 2016 r.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie IV sentencji wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 100 zd. drugie k.p.c. Strona pozwana uległa jedynie co do nieznacznego części swojego żądania (ok. 4,99%), co uzasadnia włożenie na powódkę obowiązku zwrotu wszystkich kosztów poniesionych przez stronę przeciwną. Obejmowały one: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w stawce minimalnej wynoszącej 2.400 zł, opłatę skarbową od złożenia pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 zł i uiszczone opłaty kancelaryjne
w kwocie 19 zł.

O wydatkach poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa w postaci wydatków związanych z dopuszczeniem dowodu z opinii biegłych w wysokości przekraczającej uiszczoną zaliczkę orzeczono w punkcie V sentencji wyroku na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 623).