Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Do wyroku zaocznego z dnia 20 stycznia 2016r.

Powód Kancelaria (...) s.a. w K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej I. R. kwoty 2.830,00zł. z odsetkami ustawowymi od dnia 11.04.2014r. do dnia zapłaty (k. 1-4). W uzasadnieniu podał, że (...) sp. z o.o. w W. przelał umową z dnia 28.11.2014r. na niego wierzytelność wobec pozwanej, a pozwana o przelewie został powiadomiony. Wierzytelność wynikała z umowy pożyczki, którą pozwana zawarła z cedentem w dniu 11.03.2014r. na kwotę 2.000,00zł. za pośrednictwem należącej do cedenta platformy internetowej www. kredito24.pl. (...) zgodnie z tą umową pożyczki dokonała weryfikacji swoich danych osobowych oraz akceptacji warunków umowy realizując przelew weryfikacyjny na rachunek cedenta. Cedent w dniu 11.03.2014r. wypłacił środki pieniężne zgodnie z zawartą umową pożyczki. Uzgodniony i zaakceptowany przez strony całkowity koszt pożyczki, który pozwana zobowiązała się zwrócić to 2.830,00zł. Jednocześnie na podstawie tej umowy pozwana zobowiązała się do jej zwrotu do dnia 10.04.2014r. Powód wezwał pozwaną do zapłaty, zapłata jednak nie nastąpiła. Dochodzona pozwem wierzytelność jest bezsporna, gdyż pozwana nie kwestionowała wysokości swojego zobowiązania wynikającego z zawartej umowy pożyczki pomimo zawiadomienia drogą pocztową. Stąd żądanie pozwu jest zasadne.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje:

Żądanie pozwu podlega oddaleniu jako nieudowodnione.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, że dokumenty załączone do pozwu dla wykazania roszczenia nie zostały urzędowo uwierzytelnione. Nie można zatem kserokopii uznać za dokument mający stanowić dowód w sprawie, a uznanie jej za taki może prowadzi do obejścia przepisów kpc. o dokumentach. Pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie sądowym, zatem w ocenie sądu orzekającego dokonywanie ustaleń w oparciu o złożone do akt sprawy kserokopie jest niedopuszczalne (wyrok SA w Lublinie z dnia 2013-10-30 I ACa 214/13, wyrok SA w Łodzi z dnia 2015-05-06, III AUa 298/14, wyrok SA w Białymstoku z dnia 2014-06-18, l ACa 182/14, wyrok SA w Poznaniu z dnia 2014-05-13, I ACa 234/14, wyrok SA w Poznaniu z dnia 2010-11-24,1 ACa 831/10).

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że nabywca wierzytelności, aby móc skutecznie dochodzić od dłużnika nabytej wierzytelności musi wykazać m.in., iż wierzytelność przysługiwała zbywcy wierzytelności. Warunkiem bowiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2006.07.12, V CSK 187/06). Brak wierzytelności czyni bowiem umowę o przelew wierzytelności nieskuteczną prawnie (wyrok SN z dnia 2014.10.03, V CSK

620/13). Powód zatem jako nabywca wierzytelności obowiązany był wykazać, że wierzytelność w istocie przysługiwała zbywcy wobec dłużnika. Tymczasem dla jej wykazania przedstawił jedynie kserokopie pism, których nie tylko z tego względu uznać nie można za dokument (kserokopia umowy ramowej k. 16-18). Dowodu takiego nie stanowią też wydruki komputerowe o nieznanym źródle pochodzenia (k. 19-20). Podobnie wydruk bankowy (k. 21). Nie stanowią one bowiem o zawarciu umowy pomiędzy cedentem, a pozwaną oraz o jej treści. Jeżeli zaś miałaby to być umowa zawierana drogą elektroniczną, to wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie znajdowałyby zastosowanie przepisy ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 201 Ir. (art. 3 ust. l oraz art. 3 ust. 2 pkt. l ustawy). W myśl zaś art. 29 ust. l tej ustawy umowa winna być zawarta w formie pisemnej (art. 78 kc.). Nadto w przedmiotowej sprawie znajdowałyby zastosowanie przepisy ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną z dnia 18 lipca 2002r. Stosownie zaś do postanowień art. 8 tej ustawy usługodawca m.in. określa regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną i jest obowiązany usługi te świadczyć zgodnie z regulaminem. W regulaminie jest zaś obowiązany określić m.in. warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie usług drogą elektroniczną. Z kolei znajdująca również w sprawie niniejszej zastosowanie z mocy jej art. 16 a ust. l pkt.2 ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny z dnia 02 marca 2000r. (która obowiązywała do dnia 24.12.2014r.) w art. 16 b, nakładała na przedsiębiorcę obowiązek informowania konsumenta o wskazanych w tym przepisie okolicznościach, jak również potwierdzenia tych informacji konsumentowi najpóźniej w momencie rozpoczęcia spełniania świadczenia. Obowiązku tego nie znosiła okoliczność zastosowania przez przedsiębiorcę do umów zawieranych z konsumentami umowy ramowej. Ustawa ta nadto stanowiła, że spełnienie świadczenia niezamówionego przez konsumenta następuje na ryzyko przedsiębiorcy i nie nakłada na konsumenta żadnych zobowiązań (art. 15 w zw. z art. 16 e ustawy).

Wobec powyższego wskazać należy, że elektroniczna postać oświadczenia woli (art. 61 §2 kc.) nie spełnia wymogów formy pisemnej. Może ona jedynie być równoważna z oświadczeniem woli złożonym w formie pisemnej, o ile została opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowalnym przy pomocy ważnego certyfikatu (art. 78§2 kc.). W sprawie niniejszej nie występuje elektroniczne oświadczenie woli opatrzone takim podpisem, stąd przyjąć należy, że forma pisemna czynności prawnej pożyczki wymagana przepisem art. 29 ust. l ustawy o kredycie konsumenckim, nie została zachowana. Zważywszy zaś, że nie został określony w ustawie dla braku tej formy rygor nieważności czynności prawnej, fakt ten pociąga za sobą konsekwencje w zakresie dowodzenia dokonania tej czynności (art. 246 kpc. i art. 74 kc.). W tych okolicznościach przyjąć należało, że powódka nie wykazała ani faktu zawarcia umowy pożyczki pomiędzy stronami, ani treści tej umowy, a w szczególności obowiązków stron.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że mimo obowiązku określenia regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną i udostępnienia go usługobiorcy przed zawarciem umowy o świadczenie usług, powód nie wykazał aby jego poprzednik prawny obowiązkowi temu uczynił zadość. Sam zaś wydruk komputerowy umowy ramowej stosowanej przez poprzednika powoda z podanymi jedynie danymi pozwanego nie stanowi o zawarciu umowy pożyczki ani o spełnieniu obowiązku w zakresie określenia i udostępnienia regulaminu. Podkreślić należy, że samo załogowanie się pozwanego w witrynie internetowej powoda i podanie danych personalnych (czego wszakże również nie wykazano) stanowi jedynie potwierdzenie przez klienta otrzymania oferty ogłoszonej przez przedsiębiorcę w rozumieniu art. 66 ¹ §1 kc. Nie stanowi zaś o zawarciu umowy na którą powołuje się powód, nie stanowi bowiem przyjęcia oferty. Umowa zaś mogłaby być zawarta dopiero wówczas, gdyby składający ofertę otrzymał oświadczenie pozwanego o jej przyjęciu, powód bowiem nie wykazał aby dojście do jego poprzednika oświadczenia pozwanego o przyjęciu oferty nie było w tym przypadku wymagane (art. 70§1 kc.). Powód tymczasem nie wykazał aby takie oświadczenie pozwanego o przyjęciu oferty jego poprzednik otrzymał. Nie stanowi bowiem takiego dowodu w ocenie sądu ani przedstawiony wydruk umowy ramowej z podanymi danymi osobowymi pozwanego, ani dwa inne wydruki komputerowe. Nawet nie jest jasne skąd przedłożone wydruki komputerowe pochodzą, w tym czy pochodzą w istocie ze stron internetowych poprzednika powoda. Trudno je zatem nawet uznać za „początek dowodu na piśmie" uprawdapadabniający zawarcie umowy pożyczki.

W tym stanie rzeczy sąd przyjął, że wbrew wymogom art. 6 kc. powód nie wykazał podnoszonych przez siebie okoliczności, a w szczególności samego faktu zawarcia umowy pożyczki i jej treści. Natomiast jak wskazano wyżej, stosownie do treści art. 15 ustawy z dnia 02.03.2000r., samo spełnienie świadczenia poprzednika powoda, następuje na jego ryzyko i nie nakłada na konsumenta żadnych zobowiązań.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w sentencji.