Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grażyna Tokarczyk

Protokolant Monika Witalec

przy udziale Krzysztofa Marka

Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r.

sprawy J. D. ur. (...) w J. Ż.,

syna E. i M.

oskarżonego z art. 77 pkt 2 i art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 11§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 27 czerwca 2016 r. sygnatura akt IX K 437/14

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 636 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 7 ustalając, że wynagrodzenie zasądzone na rzecz adw. K. C. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu J. D. z urzędu wynosi 1136,52 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści sześć złotych i pięćdziesiąt dwa grosze) w tym 212,52 zł (dwieście dwanaście złotych pięćdziesiąt dwa grosze) podatku VAT;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. C. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w postępowaniu odwoławczym w kwocie 536,60 zł (pięćset trzydzieści sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 75 zł (siedemdziesiąt pięć złotych).

sygn. akt VI Ka 1245/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 27 czerwca 2016 r. sygn. akt IX K 437/14 uznał oskarżonego J. D. za winnego tego, że:

- w dniu 1 kwietnia 2010 roku w K. będąc prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w K. nie sporządził sprawozdania finansowego spółki za rok obrotowy 2009 oraz sprawozdania z działalności spółki za 2009 rok to jest przestępstwa z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29.09.1994 roku o rachunkowości i za to skazał go na karę grzywny w ilości 20 stawek dziennych w wysokości 15 złotych każda;

- w dniu 1 kwietnia 2011 roku w Z. będąc prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w Z. nie sporządził sprawozdania finansowego spółki za rok obrotowy 2010 oraz sprawozdania z działalności spółki za 2010 rok to jest przestępstwa z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29.09.1994 roku o rachunkowości i za to skazał go na karę grzywny w ilości 20 stawek dziennych w wysokości 15 złotych każda;

- w dniu 1 kwietnia 2012 roku w Z. będąc prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w Z. nie sporządził sprawozdania finansowego spółki za rok obrotowy 2011 oraz sprawozdania z działalności spółki za 2011 rok to jest przestępstwa z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29.09.1994 roku o rachunkowości i za to na podstawie art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości skazuje go na karę grzywny w ilości 20 stawek dziennych w wysokości 15 złotych każda.

Łącząc orzeczone kary Sąd wymierzył oskarżonemu łączną karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych w wysokości 15 złotych każda.

Apelację wniosła obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w całości zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku oraz obrazę przepisów prawa procesowego a to art. 7 kpk.

Dodatkowo obrońca zaskarżyła rozstrzygnięcie o kosztach z punktu 7 w zakresie przyznanych obrońcy kosztów niepopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Apelująca wniosła o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego, nadto zmianę orzeczenia o zaskarżonych kosztach i zasądzenie kwoty 1.136,52 w tym VAT 212,52 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego w zakresie kwestionującym sprawstwo i winę oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie postępowanie w zakresie niezbędnym dla prawidłowego orzekania i dokonania trafnych ustaleń faktycznych, zgromadzone dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego, poddając ocenie zgodnej z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Przypomnieć należy, że J. D. przed Sądem w obecności swojego obrońcy przyznał się do winy. Wprawdzie wskazał, że dokumenty spółki przekazał innej osobie, która obecnie nie żyje i nie można tej kwestii zweryfikować, a nadto, że odbywał karę pozbawienia wolności. Zwraca jednak uwagę, że chodzi o trzykrotne wypełnienie znamion czynu zabronionego, w trzech kolejnych latach. To wraz z deklaracją, że zgodził się pełnić funkcje prezesa dla podniesienia statusu przekonuje, że oskarżony świadomie pełnił swą funkcję i znał zakres swych obowiązków, również na polu publicznoprawnym, a temu służy min. prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz sporządzanie sprawozdań finansowych, które podlegają złożeniu we właściwym rejestrze sądowym.

Do sporządzenia sprawozdania finansowego, w rozumieniu jego podpisania w sposób w jaki zostanie złożone, jest osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych, i kierownik jednostki (tj, w wypadku spółek posiadających osobowość prawną – Prezes Zarządu), a jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy - wszyscy członkowie tego organu, przy czym, odmowa podpisu wymaga uzasadnienia, dołączonego do sprawozdania finansowego. Zatem oskarżony nie mógł się zwolnić od wykonania obowiązku poprzez przekazanie dokumentacji spółki bliżej niezidentyfikowanej osobie i przez trzy kolejne lata nie interesować losami spółki, bo do tego sprowadzałoby się twierdzenie, że nic o księgowości i sprawozdaniach nie wiedział, a przecież funkcja prezesa miała posłużyć wzmocnieniu prestiżu oskarżonego. Co więcej ów znajomy, jak należy rozumieć był nikim w samej spółce, ani jej pracownikiem, ani członkiem władz, ani też osobą, której zlecono prowadzenie księgowości, i która odpowiedzenie kompetencje posiadała. Dlatego nawet nie posiadając wiadomości specjalnych, ani wiedzy prawniczej oczywistym dla każdego, w tym oskarżonego było, że nie mógł ów znajomy działać w imieniu ani oskarżonego, jako prezesa zarządu, ani spółki. Prawidłowo zatem Sąd orzekający przypisał oskarżonemu działanie w zamiarze bezpośrednim.

Podsumowując zarzuty i wywody apelacji okazały się nieskuteczne.

Sąd I instancji dokonał również trafnej oceny prawnej zachowania oskarżonego, który dopuścił się przestępstw z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29.09.1994 roku o rachunkowości.

Sąd Okręgowy ocenił również, iż na akceptację zasługuje wymiar kar grzywny oraz wysokość stawki dziennej ustalony przez Sąd orzekający. W rozstrzygnięciu o karze nie sposób doszukać się surowości, gdy zważy się właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz powracanie do tego samego zaniechania przez trzy kolejne lata.

Równocześnie stwierdzić należało zasadność zarzutu skierowanego przeciwko orzeczeniu o kosztach obrony oskarżonego z urzędu.

Prawidłowo skarżąca wykazała udział obrońcy w na siedmiu terminach rozpraw, przy czym w jednym wypadku był to wprawdzie termin, na którym miał zostać ogłoszony wyrok, lecz Sąd wznowił przewód sądowy, ale też kontynuował postępowanie, dlatego i ten termin należało uwzględnić przy ustalaniu należnej kwoty wynagrodzenia.

Zatem obrońcy należna jest kwota 420 zł plus sześć razy 20 % z tej kwoty (504 zł), co daje sumę 924 zł plus 23 % VAT czyli 212,52 zł, zatem w sumie 1136,52 zł.

Mając powyższe zmiany dokonano jedynie w zakresie punktu 7, w pozostałej części wyrok utrzymano w mocy zaskarżony wyrok orzekając o kosztach postępowania. O kosztach orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk. Przepis ten stanowi, że w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy (…).

Zgodnie z art. 616. § 1. Do kosztów procesu należą: koszty sądowe i uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika.

Apelację wniósł obrońca oskarżonego, zatem to oskarżony winien ponieść koszty sądowe postępowania odwoławczego, na które składają się: wydatki w kwocie 20 złotych, jako ryczałt za doręczenie wezwań oraz 516, 60 z tytułu zastępstwa procesowego świadczonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym, nadto opłata w kwocie 75 zł stanowiąca 10% od orzeczonej kary grzywny.