Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Bożena Radziusz

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy R. Ł. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania R. Ł. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 22 marca 2013 roku

Nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje R. Ł. (1) od 29 maja 2013 roku na jeden rok rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

II.  Oddala odwołanie w pozostałej części.

Sygn. akt V U 539/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania R. Ł. (1) prawa do renty ponieważ komisja lekarska ZUS nie uznała go za częściowo niezdolnego do pracy.

W odwołaniu od tego orzeczenia wnioskodawca zarzucił w sposób dorozumiany organowi rentowemu dokonanie błędnej oceny stanu jego zdrowia. Nie jest zdolny do pracy w swoim zawodzie, gdyż miał groźny zawał.

Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie R. Ł. (1) jest zasadne.

Bezspornym w sprawie było, że od 1.09.1975 r. jest zatrudniony w (...) sp. z o.o. w B. na stanowisku elektromontera. Za okres od 13.06. do 27.06.2012 r. pobrał wynagrodzenie chorobowe, a za okres od 28.06.2012 r. do 25.02.2013 r. zasiłek chorobowy.

O/ZUS decyzją z 15.03.2013 r. przyznał mu świadczenie rehabilitacyjne od 28.02. do 28.05.2013 r. Lekarz orzecznik 26.02.2013 r. uznał go za niezdolnego do pracy. Również komisja lekarska uznała go za niezdolnego do pracy. Jednak z powodu istnienia pozytywnej prognozy co do odzyskania zdolności do niej zaproponowała przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego. Uznanie przez organ rentowy, że komisja lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawcy częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy jest całkowicie sprzeczne z prawdą. Według art.12 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do renty przysługuje osobie, która łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolna do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, których mowa w art.6 ust.1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit b), pkt 4, 6, 7 i 9 ust.2 pkt 1, 3-8 i lit. 9a), pkt 10 lit.a), pkt 11 – 12, 13, lit.a), pkt 14 lit.a), I pkt 15 – 17 oraz art.7 pkt 1 – 4, 5, lit.a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W przypadku wnioskodawcy kwestią sporną byłą ocena jego stanu zdrowia. W celu jej wyjaśnienia Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu kardiologii i gastrologii.

Biegli ci po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską i zbadaniu wnioskodawcy rozpoznali u niego: przewlekłą chorobę wieńcową, stan po zawale serca, stan po angioplastyce, powikłanie po tym zabiegu, zredukowane nadciśnienie tętnicze, komorowe zaburzenia rytmu, gastroskopię nadżerkową, chorobę wrzodową dwunastnicy.

Według biegłych wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy. Będzie nim przez rok.

Organ rentowy zarzucił biegłym, że zbyt pochopnie uznali R. Ł. za niezdolnego do pracy. Może jeszcze przez 9 miesięcy pobierać świadczenie rehabilitacyjne. Dopiero po upływie tego okresu powinno dokonać się oceny jego prawa do renty.

Dr J. P. na rozprawie w dniu 14 listopada wyjaśnił, że wnioskodawca miał w X 2012 r. angioplastykę dwóch tętnic. Celem tego zabiegu było poszerzenie naczynia. Po zabiegu powstało powikłanie. Z tego powodu uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy. Dopiero po roku będzie można ocenić czy odzyskał zdolność do niej.

W ocenie Sądu opinia biegłych jest przekonująca. Jest ona zgodna z wynikiem badania przeprowadzonego przez lekarza orzecznika i lekarzy z komisji lekarskiej. Wszyscy uznali R. Ł. za niezdolnego do pracy.

Wniosek o rentę złożył 15 lutego a wniosek o świadczenie rehabilitacyjne 26 lutego.

Zgodnie z treścią art.100 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Jeżeli ubezpieczony pobiera świadczenie rehabilitacyjne prawo do renty powstaje z dniem zaprzestania pobierania takiego świadczenia. W przypadku R. Ł. nastąpiło to 29.05.2013 r.

Ustawodawca na mocy art.61 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa prawo ustalenia prawa do zasiłku (świadczenia rehabilitacyjnego) przyznał płatnikom składek i ZUS-owi. Roszczenie o wypłatę zasiłku (świadczenia) przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o zasiłek nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia. Redakcja art.67 ust.2 ustawy zasiłkowej w sposób jednoznaczny wskazuje na wnioskowy charakter postępowania o zasiłek.

R. Ł. nie wystąpił o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego na kolejny okres tylko o rentę. Zadaniem Sądu było sprawdzić, czy spełnił warunki wymagane do nabycia takiego świadczenia. Dowody zebrane w trakcie postępowania potwierdziły zasadność jego odwołania.

Z tego względu Sąd na mocy art.477 ¹⁴ § 1 i 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał mu rentę od 29.05.2013 r. na jeden rok.