Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. w S.

odwołania D. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 marca 2015 r. Nr (...)

z dnia 20 marca 2015 r. Nr (...)

z dnia 22 czerwca 2015 r. Nr (...)

z dnia 03 lipca 2015 r. Nr(...)

z dnia 06 lipca 2015 r. Nr(...)

z dnia 07 lipca 2015 r. Nr (...)

z dnia 13 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie D. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

oddala wszystkie odwołania.

Sygn. akt IV U 578/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił D. K. prawa do ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ po przyjęciu wynagrodzenia wskazanego w dokumencie RP-7 za lata 1977-1979 wartość kapitału początkowego nie uległa zmianie. Wskaźnik podstawy wymiaru ustalony uprzednio w decyzji z 14 listopada 2013 r. z lat 1982-1991 nadal pozostaje najkorzystniejszy i wynosi 78,33%.

Od decyzji tej odwołanie wniosła ubezpieczona. Zarzuciła, że organ rentowy pominął wynagrodzenie pobierane przez nią w latach 1977-1979 z tytułu stosunku pracy w (...) Zakład (...) w S.. Wynagrodzenie to (20.350 zł za 1977 r. i 36.000 zł za 1978 r. i 1979 r.) jest wyższe niż kwoty rocznego przeciętnego wynagrodzenia za te lata. A zatem, powyższe wynagrodzenia mają wpływ na aktualną wysokość kapitału początkowego ubezpieczonej. Sprawę tę zarejestrowano pod sygn. akt IV U 579/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, iż kapitał początkowy ubezpieczonej został obliczony na podstawie decyzji z dnia 14 listopada 2013 r. i wyniósł 121.506,33 zł. Wysokość ta nie uległa zmianie po przedstawieniu przez ubezpieczoną danych dot. wynagrodzenia uzyskiwanego przez nią w latach 1977-1979. Wskaźnik podstawy wymiaru ustalony decyzją z dnia 14 listopada 2013 r. z lat 1982-1991 nadal pozostaje najkorzystniejszy i wynosi 78,33%, natomiast współczynnik proporcjonalny „p” wynosi 92,47%.

Decyzją z dnia 20 marca 2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) odmówił D. K. prawa do przeliczenia emerytury. Organ rentowy podał, iż w dniu 2 marca 2015 r. ubezpieczona wniosła o przeliczenie wysokości kapitału początkowego. Wartość tego kapitału nie uległa jednak zmianie, stąd też nie ma podstaw do przeliczenia wysokości emerytury ubezpieczonej.

Od tej decyzji odwołanie wniosła D. K.. Domagała się ona zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia pobranego w latach 1977-1979 z tytułu zatrudnienia w (...) Zakład (...) w S.. Ubezpieczona przedstawiła dokument RP-7 z dnia 23 lutego 2015 r. poświadczający uzyskiwanie przez nią tegoż wynagrodzenia. ZUS pominął jednak dane zawarte w tym dokumencie i błędnie wyliczył wartość kapitału początkowego, a w konsekwencji odmówił przeliczenia emerytury ubezpieczonej. D. K. podniosła, iż wynagrodzenie uzyskiwane przez nią we wskazanym okresie jest wyższe niż przeciętne roczne wynagrodzenie za te lata kalendarzowe. Wniesienie tego odwołania zainicjowało sprawę IV U 578/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia 22 czerwca 2015 r. (...) Oddział w S. działając na podstawie przepisu art. 24 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS odmówił przyznania D. K. prawa do emerytury, gdyż ubezpieczona nie osiągnęła wieku emerytalnego wynoszącego 60 lat i 10 miesięcy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona, która wskazała, iż prawo do emerytury kolejowej przysługuje pracownikom urodzonym po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1969 r. W ocenie D. K. spełnia ona wszystkie warunki, o których mowa w zastrzeżeniach zapisanych w art. 24 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy. Sprawę tę zarejestrowano pod sygn. IV U 921/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS powtórzył argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji i podał, że zgodnie z art. 24 ust. 1a pkt 11 cyt. wyżej ustawy wiek emerytalny dla kobiet urodzonych w okresie od 1 kwietnia 1955 r. do 30 czerwca 1955 r. wynosi 60 lat i 10 miesięcy.

Decyzją z dnia 3 lipca 2015 r. organ rentowy (...) Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS przeliczył kapitał początkowy D. K. i ustalił jego wartość na 125.784,56 zł. Wydając tę decyzję organ rentowy zaliczył do okresu ubezpieczenia D. K. czas opieki nad dzieckiem, tj. 3 lata, 8 miesięcy i 27 dni przy zastosowaniu przelicznika 1,3 za każdy rok. Łącznie zatem staż ubezpieczeniowy wnioskodawczyni wyniósł 27 lat, 2 miesiące i 24 dni, z czego okresy składkowe stanowią 22 lata, 6 miesięcy i 28 dni.

Od decyzji tej odwołanie wniosła ubezpieczona która domagała się ustalenia wysokości kapitału początkowego przy uwzględnieniu 23 lat, 5 miesięcy i 23 dni okresów składkowych oraz doliczenia do tego okresu czasu korzystania z zasiłku chorobowego w łącznym wymiarze 316 dni, czyli 10 miesięcy i 16 dni. Ponadto D. K. żądała uwzględnienia do ogólnego stażu pracy okresów opieki nad dzieckiem w wymiarze 45 miesięcy i 9 dni. Sprawę tę zarejestrowano pod sygn. akt IV U 922/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podając, iż zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o wszystkie znajdujące się w aktach dokumenty i jednocześnie odpowiada treści art. 173 oraz art. 174 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Decyzją z dnia 6 lipca 2015 r. organ rentowy (...) Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS przeliczył kapitał początkowy D. K. i ustalił jego wartość na 138.776 zł. Wydając tę decyzję organ rentowy zaliczył obok uznanych uprzednio w decyzji z dnia 3 lipca 2015 r., dodatkowo 60 miesięcy okresów składkowych, które to stanowią różnicę pomiędzy wiekiem emerytalnym 60 lat, a faktycznym wiekiem przejścia ubezpieczonej na emeryturę.

Od decyzji tej odwołanie wniosła ubezpieczona która domagała się ustalenia wysokości kapitału początkowego przy uwzględnieniu 23 lat, 5 miesięcy i 23 dni okresów składkowych oraz doliczenia do tego okresu czasu korzystania z zasiłku chorobowego w łącznym wymiarze 316 dni, czyli 10 miesięcy i 16 dni. Ponadto D. K. żądała uwzględnienia do ogólnego stażu pracy okresów opieki nad dzieckiem w wymiarze 45 miesięcy i 9 dni. Sprawę tę zarejestrowano pod sygn. akt IV U 920/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia 7 lipca 2015 r. (...) Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS przeliczył emeryturę D. K. przyjmując staż ubezpieczeniowy w wymiarze 23 lat i 10 dni okresów składkowych oraz 6 lat, 5 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych. Organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1978 r. do 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 74,74 %. ZUS ustalił, iż emerytura ubezpieczonej wynosi 1533,54 zł brutto.

Od decyzji tej odwołanie złożyła D. K.. Zarzuciła, iż ZUS przy przeliczaniu wysokości jej emerytury pominął okres 45 miesięcy, podczas którego zajmowała się wychowywaniem dzieci. Odwołanie to zainicjowało sprawę IV U 1065/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS podał, iż wynikająca z art. 174 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS możliwość zaliczenia okresów urlopu wychowawczego ze wskaźnikiem 1,3% podstawy wymiaru dotyczy wyłącznie kapitału początkowego uwzględnianego przy ustalaniu wysokości emerytury obliczonej wg nowych zasad z zastosowanie art. 26 tej ustawy, co zostało dokonane w decyzji z 3 lipca 2015 r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego i w zaskarżonej decyzji z 7 lipca 2015 r.

Decyzją z dnia 13 lipca 2015 r. (...) Oddział w S. działając na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS przeliczył emeryturę D. K. przyjmując staż ubezpieczeniowy w wymiarze 23 lat i 10 dni okresów składkowych oraz 6 lat, 5 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych. Organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1978 r. do 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 74,74 %. ZUS ustalił, iż emerytura ubezpieczonej wynosi 1533,54 zł brutto i jest zgodna z wysokością emerytury obliczoną w decyzji z 7 lipca 2015 r.

Od decyzji tej odwołanie złożyła D. K.. Zarzuciła, iż ZUS przy przeliczaniu wysokości jej emerytury pominął okres 45 miesięcy, podczas którego zajmowała się wychowywaniem dzieci. Odwołanie to zainicjowało sprawę IV U 1065/15.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS podał, iż decyzja z 7 lipca 2015 r. została wydana w związku z przeliczeniem kapitału początkowego na mocy decyzji z 3 lipca 2015 r., zgodnie z art. 174 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, tj. przy zastosowaniu przelicznika 1,3 za każdy rok okresu opieki nad dzieckiem, który to okres w przypadku ubezpieczonej wyniósł 3 lata, 8 miesięcy i 27 dni, tj. 44 miesiące.

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy w Siedlcach połączył sprawy IV U 578/15, IV U 920/15, IV U 579/15, IV U 922/15, IV U 921/15, IV U 1066/15 i IV U 1065/15 celem łącznego prowadzenia i rozpoznania pod wspólną sygnaturą IV U 578/15.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

D. K. ma dwoje dzieci: J., ur. (...) oraz J., ur. (...) (odpisy skrócone aktów urodzenia k. 3-4 akt ZUS z wniosku o rentę).

W okresie od 10 grudnia 1992 r. do 24 grudnia 1992 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim i pobierała zasiłek chorobowy (oświadczenie, legitymacja ubezpieczeniowa k. 17-19 akt ZUS z wniosku o emeryturę).

W dniu 7 marca 2001 r. D. K. wniosła o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 1-2 akt ZUS z wniosku o rentę). Decyzją (...) Oddział w S. z dnia 27 kwietnia 2001 r. ubezpieczona otrzymała na okres od 13 kwietnia 2001 r. do 30 września 2001 r. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Dla ustalenia podstawy wymiaru tej renty przyjęto podstawię wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. lat 1982-1991, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 76,16 % (decyzja k. 14v akt ZUS z wniosku o rentę). D. K. była nadal, tj. do dnia 30 września 2010 r., uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy (bezsporne). W ostatnim okresie, czyli od 1 kwietnia 2010 r. do 30 września 2010 r. podstawę powyższego stanowiła decyzja ZUS z dnia 26 kwietnia 2010 r. (k. 133 akt ZUS z wniosku o rentę), w której organ rentowy przyjął za podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. 1982-1991. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wniósł wówczas 76,16 %, a podstawa wymiaru od 1 marca 2010 r. wyniosła 1811,05 zł.

W dniu 8 kwietnia 2010 r. D. K. wniosła o przyznanie jej emerytury (k. 1-3 akt ZUS z wniosku o emeryturę). Decyzją z dnia 5 maja 2010 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1974 r. do 1998 r., przy czym składnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 73,67% (k. 49 akt ZUS z wniosku o emeryturę).

Decyzją z dnia 14 listopada 2013 r. organ rentowy, w związku z wejściem w życie przepisów art. 174 ust. 3b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wydał decyzję, w której ustalił wartość kapitału początkowego ubezpieczonej na dzień 1 stycznia 1999 r., który wyniósł 121.506,33 zł (decyzja k. 89 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). Ustalając wartość kapitału początkowego organ rentowy przyjął, iż D. K. posiada 22 lata, 6 miesięcy i 28 dni okresów składkowych, 10 miesięcy i 29 dni oraz 4 lata, 7 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych (w tym 3 lata, 8 miesięcy i 27 dni okresu opieki nad dziećmi). Do obliczenia podstawy wymiaru tego kapitału przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 1991 r. Przyjęty wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 78,33%. (wyjaśnienie k. 90-90v akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). Wydanie tej decyzji zostało poprzedzone analizą kwot wynagrodzeń uzyskiwanych przez ubezpieczoną w latach 1973-1998 oraz przeciętnego wynagrodzenia z tych lat. ZUS ustalił, że w roku 1977 ubezpieczona uzyskała dochód w kwocie 12.400 zł, w roku 1978 – 18.400 zł, a w roku 1979 20.800 zł. W tym czasie przeciętne wynagrodzenie kształtowało się odpowiednio na poziomie 55.152 zł, 58.644 zł oraz 63.924 zł (zestawienie k. 86 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego).

Decyzją z dnia 19 listopada 2013 r. organ rentowy przeliczył wysokość emerytury D. K. przyjmując przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1974 r. do 1998 r. i przyjmując wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 73,67% (decyzja k. 83 akt ZUS z wniosku o emeryturę).

W dniu 2 marca 2015 r. ubezpieczona wniosła o przeliczenie jej kapitału początkowego oraz emerytury. Do tego wniosku D. K. dołączyła zaświadczenie zatrudnieniu i wynagrodzeniu w (...) Zakład (...) w S. z dnia 23 lutego 2015 r., tj. druk RP7 (k. 93-94 akt ZUS z wniosku o emeryturę). W dokumencie tym wskazano, iż wynagrodzenie ubezpieczonej kształtowało się na poziomie 20.350 zł w 1977 r. oraz 36.000 zł w latach 1978 i 1979.

W związku z powyższym wnioskiem (...) Oddział w S. wydał w 19 marca 2015 r. decyzję, w której odmówił D. K. prawa do ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ po przyjęciu wynagrodzenia wskazanego w dokumencie RP-7 za lata 1977-1979 wartość kapitału początkowego nie uległa zmianie. Wskaźnik podstawy wymiaru ustalony uprzednio w decyzji z 14 listopada 2013 r. z lat 1982-1991 nadal pozostał najkorzystniejszy i wyniósł 78,33%. (decyzja k. 99 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). W dniu zaś 20 marca 2015 r. organ rentowy wydał decyzję, w której odmówił D. K. prawa do przeliczenia emerytury, gdyż wartość kapitału początkowego ubezpieczonej nie uległa zmianie.

W dniu 23 kwietnia 2015 r. D. K., urodzona (...), złożyła ponowny wniosek o przyznanie emerytury (k. 1-4 akt ZUS z wniosku o emeryturę tom II). Decyzją z dnia 22 czerwca 2015 r. organ rentowy odmówił przyznania D. K. prawa do emerytury, gdyż ubezpieczona nie osiągnęła wieku emerytalnego wynoszącego 60 lat i 10 miesięcy (k. 12 akt ZUS z wniosku o emeryturę tom II).

W dniach 4 maja 2015 r. i 19 czerwca 2015 r. ubezpieczona wniosła o ponowne ustalenie kapitału początkowego (k. 101-103 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). Przy obliczaniu wartości tego kapitału D. K. domagała się zaliczenia okresów wychowywania dzieci jako okresów składkowych. Rozpoznając pierwszy z wniosków organ rentowy ustalił, iż ubezpieczona przez okres 3 lat, 8 miesięcy i 27 dni sprawowała opiekę nad dziećmi, co stanowi 44 miesiące. Okresy te, zostały przeliczone przy zastosowaniu regulacji art. 174 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W wyniku zastosowanych przeliczeń współczynnik proporcjonalny wyniósł 92,47%. W dniu 3 lipca 2015 r. ZUS wydał decyzję, w której ustalił wartość kapitału początkowego ubezpieczonej na 125.784,56 zł (decyzja k. 106 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). Następnie, działając na podstawie art. 185 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, organ rentowy zwiększył o 60 miesięcy okres składkowy ustalony w decyzji z 3 lipca 2015 r. staż ubezpieczeniowy D. K.. Na okres ten składała się różnica pomiędzy ukończeniem przez ubezpieczoną wieku emerytalnego (60 lat- 25 kwietnia 2015 r.), a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę (55 lat -25 kwietnia 2010 r.)- k. 104 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego. W konsekwencji, w dniu 6 lipca 2015 r. organ rentowy wydał kolejną decyzję, w której ustalił wartość kapitału początkowego ubezpieczonej na 138.776 zł (decyzja k. 107 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego).

W związku ze zmianą wartości kapitału początkowego ubezpieczonej, w dniu 7 lipca 2015 r. ZUS wydał decyzję o przeliczeniu emerytury D. K., w myśl art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Organ rentowy przyjął staż ubezpieczeniowy w wymiarze 23 lat i 10 dni okresów składkowych oraz 6 lat, 5 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych. Organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1978 r. do 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 74,74 %, zaś podstawa wymiaru 2030,47 zł. ZUS ustalił, iż emerytura ubezpieczonej wynosi 1533,54 zł brutto. (decyzja k. 89 akt ZUS z wniosku o emeryturę).

Decyzją z dnia 13 lipca 2015 r. ponownie wydał decyzję o przeliczeniu emerytury D. K., w myśl art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (decyzja k. 91 akt ZUS z wniosku o emeryturę). W stosunku do decyzji z dnia 7 lipca 2015 r., organ rentowy przyjął niższą wartość zwaloryzowanego kapitału początkowego (338.667,26 zł zamiast 349.439,92 zł). W związku z tym ZUS ustalił, iż emerytura ubezpieczonej wynosi 1521,53 zł brutto i jest niższa od emerytury obliczonej w decyzji z 7 lipca 2015 r. (1533,54 zł brutto). Dlatego też ZUS przyjął jako wysokość emerytury ubezpieczonej kwotę ustaloną w decyzji z 7 lipca 2015 r.

Biegła z zakresu księgowości w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu wskazała, iż kapitał początkowy D. K. obliczony na podstawie art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynosi na dzień 1 stycznia 1999 r. 138.776 zł, a po uwzględnieniu wskaźników waloryzacji do dnia nabycia prawa do emerytury, tj. 25 kwietnia 2010 r., wynosi 349.439,92 zł. Dokonując tych wyliczeń biegła opierała się na ustaleniach, iż ubezpieczona wykazała 270 miesięcy i 28 dni okresów składkowych, 10 miesięcy i 29 dni okresów nieskładkowych oraz okres 44 miesięcy i 27 dni, kiedy to przebywała na urlopie wychowawczym. Okresy te nie obejmują przerwy w urlopie wychowawczym od 1 października 1975 r. do 13 października 1975 r. (13 dni) oraz przebywania przez ubezpieczoną na zasiłku chorobowym od 10 grudnia 1992 r. do 24 grudnia 1992 r. (15 dni). W związku z tym staż ubezpieczeniowy D. K. jest o 1 miesiąc krótszy niż ten, na który powoływała się ubezpieczona. Biegła podała, iż wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego obliczony z okresu 10 kolejnych wybranych lat kalendarzowych przypadających przed rokiem 1999, tj. lat 1982-1991 wynosi 78,33% i jest korzystniejszy od wskaźnika obliczonego od zarobków przypadających z 20 lat kalendarzowych, dowolnie wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (74,74%) oraz od wskaźnika obliczonego z 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku (co nastąpiło w dniu 8 kwietnia 2010 r.), czyli z lat 1990-1999- 65,76%. Obliczony przez biegłą kapitał początkowy oraz współczynnik proporcjonalny do osiągniętego w dniu 31 grudnia 1998 r. wieku, są zgodne z wyliczeniami poczynionymi przez ZUS (opinia wraz z opinią uzupełniającą k. 101-107 i 132-133 akt sprawy).

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie ubezpieczonej jest niezasadne.

Organ rentowy w sposób należyty zastosował przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wydał prawidłowe rozstrzygnięcia.

W pierwszej kolejności Sąd stwierdza, iż nie ma podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji z dnia 22 czerwca 2015 r. ZUS zasadnie odmówił ubezpieczonej prawa do „tzw. powszechnej” emerytury uzależnionej od osiągnięcia wyrażonego w art. 24 ust. 1a pkt 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wiek ten, dla ubezpieczonej urodzonej (...) wynosi 60 lat i 10 miesięcy. W dniu 22 czerwca 2015 r. ubezpieczona ukończyła natomiast 60 lat i niespełna 2 miesiące. Natomiast tzw. emerytura kolejowa, o której mowa w art. 50 ust. 1 tej samej ustawy, została przyznana ubezpieczonej w drodze decyzji z dnia 5 maja 2010 r. Dlatego też jej odwołanie podlegało oddaleniu.

Odnośnie decyzji z dnia 19 marca 2015 r. oraz 20 marca 2015 r., Sąd stwierdza, co następuje. Decyzje te są prawidłowe. Wskazać bowiem należy, iż ubezpieczona przedstawiła korektę danych dotyczących uzyskiwanego przez nią wynagrodzenia w latach 1977-1979, jednakże zarobki te nadal były niższe (20.350 zł w 1977 r. oraz 36.000 zł w latach 1978 i 1979) niż kwoty przeciętnego wynagrodzenia (55.152 zł, 58.644 zł oraz 63.924 zł-zestawienie k. 86 akt ZUS z wniosku o ustalenie kapitału początkowego oraz opinia biegłej k. 101 akt sprawy). Dlatego też przy obliczaniu wysokości kapitału początkowego zarówno ZUS, jak i biegła uwzględniali kwoty przeciętnego wynagrodzenia. Stąd też przedstawione przez ubezpieczoną dane, jak słusznie wskazał ZUS, nie wpływały na wysokość kapitału początkowego. A zatem, na podstawie art. 173 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, organ rentowy w drodze decyzji z dnia 19 marca 2015 r. zasadnie odmówił ponownego obliczenia kapitału początkowego ubezpieczonej. Skoro zaś kapitał ten pozostawał bez zmian i jednocześnie zmianie nie uległy pozostałe dane konieczne do przeliczenia emerytury ubezpieczonej, to prawidłowo w decyzji z dnia 20 marca 2015 r. ZUS odmówił przeliczenia emerytury D. K..

Jak stanowi art. 174 ust. 1, 2 i 2a w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5 (tj. przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy - z powodu opieki nad dzieckiem: w wieku do lat 4 - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat),

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12 (w tym wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego) w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. (przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych).

Przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów, o których mowa w art. 7 pkt 5 stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2 (obliczanie po 1,3% podstawy wymiaru za każdy rok okresów składkowych).

Ubezpieczona sprawowała opiekę nad dziećmi w okresach od 30 września 1971 r. do 1 stycznia 1973 r., od 1 listopada 1973 r. do 31 stycznia 1974 r., od 16 czerwca 1974 r. do 18 czerwca 1974 r., od 28 grudnia 1974 r. do 30 września 1975 r. oraz od 14 października 1975 r. do 31 marca 1977 r. Rozbieżność między okresami wskazanymi przez ubezpieczoną, a tymi, które przyjął organ rentowy, a następnie biegła, dotyczy okresu od 1 października 1975 r. do 13 października 1975 r. Podkreślić należy, iż z art. 7 ust. 5 cyt. wyżej ustawy wyraźnie wynika, iż powyższemu zaliczeniu podlegać może jedynie opieka nad dzieckiem w wieku do lat 4. Syn ubezpieczonej, J., ur. (...), wiek 4 lat ukończył w dniu 30 września 1975 r. A zatem okres opieki nad tym dzieckiem po wskazanej dacie nie może być uwzględniany przy obliczaniu wysokości kapitału początkowego. Z kolei córka ubezpieczonej, J., urodziła się (...) Dopiero od tego dnia można uwzględniać przy obliczaniu kapitału początkowego D. K. opiekę sprawowaną nad córką. A zatem, okres od 1 października 1975 r. do 13 października 1975 r., łącznie z okresem od 10 grudnia 1992 r. do 24 grudnia 1992 r. stanowi różnicę pomiędzy stażem ubezpieczeniowym wskazywanym przez D. K., a ZUS. Treść przywołanej normy powoduje, iż rację w tym sporze przypisać należy organowi rentowemu, na co uwagę zwróciła również biegła. Odnośnie drugiego z przywołanych okresów, tj. od 10 grudnia 1992 r. do 24 grudnia 1992 r., podać należy, iż ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim i pobierała zasiłek chorobowy. Okoliczność ta wynika wyraźnie z znajdującego się w aktach ZUS oświadczenia ubezpieczonej oraz legitymacji ubezpieczeniowej (k. 17-19 akt ZUS z wniosku o emeryturę).

Nie można przyjąć, jak żąda tego ubezpieczona, by wszystkie okresy przebywania przez nią na zasiłku chorobowym stanowiły podstawę do ustalenia wysokości kapitału początkowego. Wspominana norma zawarta w art. 5 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowi, iż przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

Stosując normę zawartą w art. 174 ust. 2a omawianej ustawy, ZUS przyjął, że okresy przebywania przez ubezpieczoną na urlopie wychowawczym powinny być potraktowane przy obliczaniu podstawy wymiaru kapitału początkowego jako okresy składkowe obliczane po 1,3% podstawy wymiaru kapitału początkowego. Obliczenia te zostały potwierdzone przez biegłą. Jednocześnie, wskazać należy, iż przy obliczaniu wysokości emerytury, okresy te traktuje się jako okresy nieskładkowe i oblicza po 0,7% podstawy wymiaru emerytury.

Z opinii biegłej wyraźnie wynika, iż organ rentowy ustalając wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego z lat 1982-1991 dokonał najkorzystniejszego zastosowania najkorzystniejszego wariantu (78,33%). Przyjęta w wyniku tej operacji podstawa wymiaru wynosi 2030,47 zł i jest najwyższa w porównaniu z podstawą wymiaru renty (decyzja ZUS z dnia 26 kwietnia 2010 r. k. 133 akt ZUS z wniosku o rentę) oraz podstawą uwzględniającą zarobki ubezpieczonej z lat 1978-1998.

W tym miejscu podkreślić należy, iż opinia biegłej stanowi obiektywny i miarodajny dowód. Została bowiem sporządzona przez osobę posiadającą specjalistyczną wiedzę z zakresu księgowości. Biegła doszła do logicznych i jasnych wniosków. Opinia zawiera należyte uzasadnienie. Dlatego też wnioski, do których doszła biegła, zasługują na podzielenie.

W tym świetle stwierdzić należy, iż organ rentowy zawarł odpowiednie rozstrzygnięcie w decyzji z dnia 7 lipca 2015 r., w której dokonał przeliczenia emerytury D. K. według wskaźników zawartych w decyzji z 3 lipca 2015 r. Organ rentowy w sposób odpowiedni zastosował normę wyrażoną w art. 183 w zw. z art., 26 i 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W myśl art. 185 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przy ustalaniu wysokości emerytury dla osób nabywających prawo do emerytury w wieku określonym w art. 184 kapitał początkowy podlega przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Do przeliczonego kapitału początkowego stosuje się przepisy art. 173 ust. 3-6. ZUS, wydając decyzję z dnia 6 lipca 2015 r. należycie zastosował regulację wskazaną w tym przepisie. Organ rentowy zaliczył bowiem jako okres składkowy różnicę pomiędzy ukończeniem przez ubezpieczoną wieku emerytalnego (60 lat- 25 kwietnia 2015 r.), a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę (55 lat -25 kwietnia 2010 r.), czyli okres 5 lat, tj. 60 miesięcy. Prawidłowość obliczeń dokonanych w tej decyzji została potwierdzona przez biegłą. Nie ma więc podstaw do zmiany tej decyzji.

Konsekwencją prawidłowości opisanej wyżej decyzji było dokonanie przeliczenia emerytury ubezpieczonej w drodze decyzji z 13 lipca 2015 r. Skoro bowiem ZUS jako podstawę obliczeń zawartych w tej decyzji przyjął dane z decyzji z dnia 6 lipca 2015 r., to właściwość tych danych rzutuje na rozstrzygnięcie w decyzji z dnia 13 lipca 2015 r. W tym miejscu jedynie stwierdzić należy, iż organ rentowy należycie zastosował regulację art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i odsyłające normy zawarte w art. 26 i 53 tej samej ustawy. Podkreślić należy, iż wysokość emerytury ubezpieczonej obliczona na podstawie danych wskazanych w omawianej decyzji wyniosła 1521,53 zł brutto i jest niższa od emerytury obliczonej w decyzji z 7 lipca 2015 r. (1533,54 zł brutto). Dlatego też ZUS słusznie jako wysokość emerytury ubezpieczonej przyjął kwotę ustaloną w decyzji z 7 lipca 2015 r.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że odwołania ubezpieczonej są bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc podlegają oddaleniu.